Caged dogs

Rustig richtte ze zichzelf wat op. Het oude boek dat ze op haar bureel had geplaatst had ze al voor een deel doorspitst. Ze had de leerstof tot zich genomen... Maar aangezien het in een taal was die ze niet veel gebruikte, had ze stap per stap ook vertalingen erbij moeten nemen. Twee dikke boeken flankeerden elkaar dus op de bank en vulden het houten dingetje volledig op. Kalm liet ze een zucht over haar lippen lopen. Normaal had ze geen moeite met grote stukken leerstof naar binnen te werken, maar vandaag leek het heel erg tegen te vallen. Een van haar fijne handen streek even door haar lokken heen. Sinds kort had ze een middel gevonden die haar haar in een prachtig roze kleur kon veranderen. Het was iets dat mensen in de alchemy vooral konden klaarspelen. Natuurlijk had ze ook gehoord dat met natuurlijke middelen het ook kon... Maar dat viel ietwat tegen voor de jonge dame. Haar hand streek even door haar zachte haren heen, waarna ze de toppen van de zacht gekleurde lokken even vastgreep. Met haar lichtgrijze ogen bekeek ze even kalm het ding, om vervolgens kalm haar grip erop te lossen nadat ze er even mee had gespeeld. Het was duidelijk dat ze verveeld aan het worden was en dat betekende dus dat ze weldra een pauze zou moeten nemen natuurlijk, anders zou ze veel te snel moe worden van deze stof. Het was namelijk niet niks, om dit alles te verwerken, maar goed... Ze wist dat ze dit kon. Haar kennis was breed genoeg en daarbij had ze genoeg interesse om een doorzettingsvermogen te hebben. Het was ook niet meteen super saai hm... Want met dit kon ze tenminste dingen doen die legaal was zonder in de problemen te komen of haar familie zwart te maken. Ondanks dat het belachelijk was dat deze maatschappij zo gevormd was kon ze er niks anders aan doen dan braaf de lijntje te blijven volgen, want wat had ze anders?
Met een fijn topje die ze nog van thuis mede had en een lange rok met insnede tot haar bil was ze naar buiten gegaan. Het was iets dat ze wel vaker had gezien in Valyria, althans als men de doeken van het hoofd namen. De woestijn waar ze was opgegroeid was veel warmer dan deze omgeving. De brandende zon was vervangen door een meer aangename klimaat. De lucht leek echter wat zwaarder te zijn, wat dan wel weer wat minder aangenaam was. Hoe dan ook voelde deze omgeving algemeen beter aan. Er was geen droogte en een algemeen gevoel van dorst, nee, alles was mooi en groen en het was prachtig. NIet hetzelfde zoals Archeon, nee, natuurlijk niet... Maar toch kon ze zeggen dat beide steden even mooi waren. BUiten komen zonder een beschermende doek rond haar kop te moeten wikkelen was een iets, maar ook nog eens alleen zijn was zeker iets dat opluchting gaf. In Archeon werd ze in de gaten gehouden. Men had het nooit bevestigd, maar iemand met een beetje hersens in zijn kop kon wel degelijk merken dat er iets was. Nu ze hier alleen was in deze stad voelde ze zich echt vrij... EN ze wist ook wel degelijk dat haar vader niemand achter haar aan zou sturen, aangezien ze hem genoeg had gemanipuleerd om dat te bevestigen. Kalm haalde ze even adem, waarna ze even rustig een hand door haar haren haalde. Haar ogen gleden kalm langs de gebouwen en planten die samen een stad maakten. Het was gewoon wonderbaarlijk om te zien; hoe cultuur en flora in prachtig harmonie samen waren. Ja, als ze eerlijk was, dit was wel degelijk beter dan de stad van goud en zand. Pff. 

Ze was gewoon om in het warme weer met redelijke wat stof rond te lopen. Het was echter nu een geheel anders iets dat gewoon zichzelf proberen te beschermen tegen de zon. De vochtigheid in de lucht was drukkend en zou ieder met een probleem kunnen neerhalen. Nee, in dit weer wilde je zeker geen zware inspanningen gaan leveren. De dame was van zeker afkomst en vertikte het dus om zichzelf vuil te maken over dit soort dingen... Zweten was dan ook helemaal uit de boze voor haar... Maar ergens klonk het ook aanlokkend... Niet om te doen, maar gewoon, het was anders weet je wel. Om even geen popje te zijn klonk altijd iets beter. Je leven even helemaal omdraaien... ja, dat was hoe ze wilde leven, maar helaas. Ze was nuchter genoeg om dat soort keuzes niet zomaar te maken. Het was een droom voor ooit, ze zou het in haar achterhoofd houden, ja, dat was het beste voor nu. Wie weet kwam er ooit een kans om alles om te gooien en echt te gaan leven, maar voor nu moest ze het beste maken van wat ze had.
In haar ooghoek merkte ze al snel iemand op. Iemand die, ondanks haar verschijning, haar nog niet was opgevallen. Hoe opmerkelijk. De ander had immers ook anders gekleurd haar en dat was zeker iets dat je niet vaker zag de dag van vandaag. Blauwe haren hm... Het was niet verkeerd als ze eerlijk was... Nee, helemaal niet. “Hello,” Even bekeek de jonge dame de vrouw even. Het was nogal vreemd, hoe de ander haar benaderde, bekeek en vervolgens aansprak. Het leek haast alsof de ander haar aan het inschatten was. ZE kon het haast vergelijken met een roofdier die zijn prooi aan het bekijken was. Was dat het geval? Misschien, misschien niet... Eerlijk gezegd kon het haar weinig schelen, aangezien er dan tenminste wat spanning in haar verhaal zou verschijnen. “You wouldn’t happen to be an Alchemist too?” AH... Dus toch. De ander bleek dus zo een type te zijn. Dat was... Opvallend. Ondanks dat ze verrast was door de zin liet ze niet meteen iets doorkomen in haar postuur... maar de glimlach op haar gezicht toonde aan dat haar gevoel over de situatie snel en hevig was veranderd. "Oh... No, I'm just a simple lady," zei ze even rustig waarna ze kalm even haar ogen vernauwde, de lach van haar gezicht vervaagde al snel weer wat. "An Alchemist in Valyria makes the potions for my hair," de valse lach op haar gelaat vervaagde volledig waarna ze de ander even rustig bekeek. "I could only wish for such a useful ability as alchemy," maar helaas, de wereld was gemeen en voor haar was het dus enkel rond dartelen in de hoofdjes van anderen, kut gewoon.