Tough luck [Closed]

zo apr 01, 2018 4:20 pm

Fenrir Jørðahl

Verveeld staarde hij voor zich uit. Het was vroeg op de ochtend, dus haast de perfecte temperatuur hier voor hem dan toch. Kort wreef hij door zijn haren, tijd om de stad in te gaan. Niet dat hij superveel gepland had voor vandaag, gewoon een beetje relaxen en zijn zoektocht naar bier verder zetten. Kalm wandelde hij het perceel uit waarin ze verbleven, haast meteen gelokt door een aangenaam geluid van verschillende stemmen die door elkaar aan het roepen waren om hun goederen te verkopen. Juist ja, als hij het goed had onthouden van wat hem was verteld door een of ander vaag persoontje was er een markt. Misschien kon hij eens kijken naar wat lichtere kleding, gezien ze hier nog wel even zouden blijven zou dat een slimme investering zijn.

Met name dat hij zo vroeg was waren er nog niet superveel mensen aanwezig op de plek. De handelaren wat logisch was, maar hier en daar toch ook al enkele mensen van de stad. Maar nog geen overrompeling. Gelukkig maar, want daar had hij echt helemaal geen zin in. Zou toch alleen maar voor onnodige heisa zorgen, want ja er waren genoeg mensen die hem met schapenogen bekeken door zijn omvang. Iets wat hij langs de ene kant nog wel grappig vond gezien de mensen hier van een meer normale hoogte waren. Voor hem was het makkelijk want zo zag hij tenminste snel genoeg een dreiging afkomen. Maar evengoed, bleef het bij sommige mensen niet bij enkel schaapachtige blikken, hier en daar had de man al wel eens een vuile blik opgevangen. Iets wat hij weg wuifde, zolang ze zelf er verder niet op in speelde. Al had hij daar nu dus geen last van en kon hij ongestoord zijn gang gaan met het bekijken van kledingstukken en andere zaken. Tot nu toe was er niets wat zijn aandacht trok als hij heel eerlijk moest zijn, maar hij was nog maar net begonnen.

Fenrir draaide de hoek uiteindelijk op en vrijwel meteen liep er iemand tegen hem aan. Die iemand was een of andere jongeman die met wat stoffen aan het sleuren was. Een frons verscheen op zijn gezicht terwijl hij de man strak aan keek. Die arme knul was door de klap achterover gevallen met de stoffen in zijn armen, die lagen natuurlijk nu op de grond. Poor thing, daar zou de persoon die die spullen wilde niet blij mee zijn. Maar het trof Fenrir niet, gezien de man tegen hem was aangelopen niet andersom. De man had nog niet eens de tijd om recht te krabbelen voor er een jonge vrouw kwam aangelopen die de man de huid begon vol te schelden. Zelf kruiste hij zijn armen over elkaar terwijl hij het hele schouwspel aan keek. Meende ze dit? Moest die vrouw nu werkelijk zo doen tegen de arme knul? Enkel en alleen om een hoopje stof. Ze zag er rijk genoeg uit om al die zooi in tienvoud terug te bestellen. Hoe materialistisch kon je zijn? Afkeurend schudde hij zijn hoofd, besloot dat het maar tijd was om verder te gaan. Die arme knul zou zichzelf niet kunnen redden, maar het hele gebeuren was niet zijn schuld dus mocht die ander er zelf voor op draaien. Al mocht het meisje dat zo fel tekeer ging wel even wat dimmen.

Outfit

When the wolf comes out tonight

ma apr 02, 2018 5:40 pm

you're a weapon, weapons don't weep

Gehuld in één van haar zoveelste creaties strijkt ze met haar vingers door haar donkere haren en draait enkele plukken met haar vingers in wat losse krullen. Ze bekeek zichzelf nog een laatste keer in de spiegel en veegt de stof van de jurk wat recht. Ze droeg een donkere jurk gemaakt van een wat zwaardere stof. Het bovenlijfje was van een velours achtige stof gemaakt met aan de achterkant een soort geweven. De rok was van een dikke katoenen stof en op de rok zaten gouden details geborduurd. Voor Ravenna haar doen was het een vrij simpele jurk, maar ze probeerde zichzelf er toch iedere keer weer voor in te zetten om iets unieks te maken. Dagen en soms weken kon ze dan ook in een jurk steken en ze vertikte het dan ook om in iets anders te lopen dan haar eigen creaties. Hoewel ze inmiddels een behoorlijke collectie aan jurken bezat was er telkens weer iets nieuws te creëren.

Ook vandaag was weer een dag waarop ze opzoek zou gaan naar nieuwe stoffen voor haar creaties. Het was een geluk dat ze het kasteel überhaupt heef mogen verlaten met een vader en moeder die haar zo’n beetje iedere minuut van de dag in de gaten hielde wat vrij frustrerend werd aangezien ze geen klein kind meer was. Inmiddels bevond ze zich met haar paard buiten de muren van het kasteel. De jongen die ze had meegekregen om haar spullen mee te nemen volgde haar op een ander paard. Ze had het zelf willen doen, maar waarschijnlijk zouden een extra paar handen meer van pas komen. Eenmaal aangekomen in het centrum van de stad zet ze het paard vast bij een van de waterbakken en baant Ravenna zichzelf door de gouden straten van Archeon door. Als een muis op de vlucht voor een horde katten weet ze zichzelf op een handige manier tussen de mensen massa te wurmen. Om uiteindelijk bij de kraam op de markt uit te komen. Met een opgeluchte zucht haal ze adem en betaald ze de stoffen bij de markt koopman. Het waren een aantal gouden stoffen die ze had moeten bestellen vanuit Vanaheim en speciaal voor haar gemaakt werden. Ze glimlacht kort naar de man die haar de stoffen verkocht en de jongen naast haar nam vast een aantal van de stoffen aan. Be careful with those Eric, I don’t want them to be smudged in dust and ashes. Met een lichtelijk bezorgde blik bekeek ze vanachter haar lange wimpers hoe de jongen de stoffen meenam en zich een weg door de straten baant. Zelf bekeek ze nog even kort de linten die de man had hangen en besluit de kraam dan te laten voor wat het is en de jongen terug naar de paarden te volgen. Ze liep een eindje achter hem en zodra hij de hoek probeerde om te lopen werd hij omver geduwd en viel op zijn rug op de grond. De stoffen die hij nog net in zijn armen had vielen over de zanderige straten.

Ravenna haar ogen werden groot en kort bleef ze stil staan of ze dit wel goed had gezien, maar helaas was het geen droom geweest en zette ze haar lange benen in beweging. no no no no no… what did you do Eric. kort twijfelde ze terwijl de stof over de grond verspreid lag, maar besluit deze uiteindelijk toch op te rapen. De jongen was inmiddels ook begonnen om haar te helpen en stamelde een mompelende I am sorry my lady, I got stumbled over... hij zucht kort terwijl kort wees richting de man die hem omver had gelopen en hij zich weer recht zette vervolgens hielp hij haar haar met de stoffen. Ravenna had de opmerking van de jongen gehoord en gaf de gouden stof terug aan Eric als ze de man ineens weg ziet lopen. Ze kantelde haar blik iets en vernauwde haar ogen. Take these to the castle Eric, I’ll see you there was haar laatste ‘eis’ voor hem. Ze hoorde hem nog wat tegen spartelen, maar Rav had haar benen al in beweging gezet. Ze moest moeite doen de man in te halen. Maar eenmaal dichtbij genoeg sprak haar stem boekdelen. Excuse me sir, since when don’t we apologise anymore when you walk over someone?! Sprak ze kil terwijl ze zichzelf voor hem plaatste en opkeek.

do apr 05, 2018 9:48 pm

[quote="Fenrir Jørðahl"]

Fenrir Jørðahl

Eigenlijk leek de markt best op de markten die er thuis ook waren, niet dat zoiets geheel onlogisch was. Gezien het idee van een markt overal wel hetzelfde was. Hier waren er alleen meerdere marktkramers, en dan ook het feit dat het hier vijf miljoen graden warmer was dan in Falkreath. Maar daar ging hij niet meer over klagen. Dus ja, hij besloot er maar van te genieten voor zover dat dan mogelijk was. Al werd zijn tripje op de markt onderschept door een jongeman die tegen hem aan liep. De ander had zijn waardevolle stoffen laten vallen waardoor de goudkleurige stof nu helemaal besmeurd was. Iets waar de persoon waartoe de jongen leek te behoren niet bepaald blij was. Niet dat hij veel langer bleef rondhangen bij de knul of zijn meesteres. Het was een vreemd concept hier, de iets belangrijkere mensen hadden servants. Goed, dat was er bij hun ook. Al had hij het gevoel dat de servants hier toch net iets meer waren dan de slaven bij hun, iets waar hij fout mee kon zitten. Evengoed kon het hem weinig scheelde wat er gebeurde. Fenrir hield wel van een beetje tumult, maar dan meer het soort tumult waar hij iemand op zijn bek kon meppen in plaats van iets anders.

Inmiddels was hij al enkele kraampjes verder, nog steeds niet exact vindend wat hij aan het zoeken was. A sad day to be a guy looking fors ome lighter clothes. Maar goed, hij gaf nog niet op. En anders bezocht hij straks wel een of andere taverne om zijn ‘verdriet’ te gaan verdrinken. Toch begon de man lichtjes te genieten van de markt die stil aan aan het wakker worden was. Wat meer mensen kwamen aanstruinen, sommige net uit hun bed komende gezien hoe hun gezicht eruit zag. Echter werd hij uit zijn gedachten getrokken door de stem van een vrouw. Die vaag genoeg klonk als de stem van de vrouw die eerder tegen de jongen tekeer ging? En ja hoor, het was zeker diezelfde persoon toen ze zichzelf voor hem zette op de weg en hij haar letterlijk bijna omver had gebeukt als hij zichzelf niet tot stilstand had gebracht. Niet onder de indruk van de manier waarop ze tegen hem sprak trok hij zijn wenkbrauw op. ‘You are wrong about that, it is the other way around. Your boy walked in to me.’ Sprak hij luchtig. Echt hoor, als dat tengere ventje hem de schuld had gegeven ging hij die knul echt wel even opzoeken om duidelijk te maken dat het wel helemaal andersom was. ‘Now can I please go on with what I was doing? I’m sure you got enough to do yourself.’ Glimlachte hij kort. Het was momenteel nog even belangrijk om op zijn minst beleefd te blijven gezien Fenrir wel een vaag idee had wie dit kon zijn, al kon hij nooit zeker zijn. Maar hij had er nu al helemaal genoeg van. Mainly vond hij het vooral idioot dat het meisje achter hem aan was gekomen.

When the wolf comes out tonight

za apr 07, 2018 8:10 am

you're a weapon, weapons don't weep

Alles leek tot nu toe op rolletjes te lopen. Ze zou zichzelf samen met Eric richting de markt verplaatsen, de stoffen ophalen waar ze al zo lang op zat te wachten en daarna weer terug keren naar het kasteel om te beginnen aan haar meesterstuk. Een met goud opgezette jurk voor haar moeder. Het leek haast weer te mooi om waar te zijn in het perfecte leven van Ravenna. En dat bleek ook zo. Waar ze een aantal weken geleden nog in het geheim een uitstapje had gemaakt naar de stad en de wagen waar ze in reed een wiel verloor, zo vielen de lappen waar ze zo zorgvuldig mee om wilde gaan op de vieze straten van Archeon. Voor enkele secondes voelde het alsof de tijd even stilstond en haar hart in duizenden stukjes braken. Had ze het werkelijk gezien? Had ze beter moeten opletten? Of zelf de stoffen moeten dragen? Haar irritaties probeerde ze weg te schuiven toen de jongen haar aangaf omver gelopen te zijn door iemand en richting een man wees die zichzelf al een weg tussen de mensen leek te banen. Ze had haar laatste opdracht op Eric weten af te vuren en had hem achtergelaten op het plein. Hopend dat hij nu op zijn minst de stoffen veilig aan kon laten komen in het kasteel.

Met ruime passen besluit ze de man te volgen. Haar hart bonkt inmiddels in haar keel en met iedere pas die ze zette leek ze zichzelf steeds kleiner te voelen. Hoe pakte haar vader dit soort situaties ook alweer aan? Op dit moment leek alles in een vage waas aan haar voorbij te gaan. Dus de tips die ze van hem had gekregen zouden nu niet veel zin hebben. Haar stem sprak dan ook boekdelen terwijl ze zichzelf voor hem plaatste. Haar lichtblauwe ogen waren op zijn gelaat gericht en haar blik moest ze iets ‘optillen’ om hem überhaupt aan te kunnen kijken. Helaas leek hij echter niet onder de indruk te zijn van haar zojuist uitgesproken woorden. En aan de ene kant had ze dat ook niet verwacht. Ze zag er niet bepaald gevaarlijk uit, en hoewel ze hier met alle gemak haar wachters op kon roepen die de zaak een andere wending konden geven deed ze dat niet.

No. was haar duidelijke reactie op de man zijn vraag om door te gaan met wat hij aan het doen was. En wat was hij hier überhaupt aan het doen in haar stad? Not until you showed me an apology. Ze zette haar woorden iets kracht bij en bleef hem aankijken. Ze geloofde er niets van dat Eric de man ooit omver had kunnen lopen. De tengere jongen liep liever een straatje om dan opzettelijk tegen iemand aan te lopen. Because that is what we do here in Archeon when you walk someone over. You apologise. Aan de verwilderde uitdrukking op zijn gelaat te zien leek hij niet van hier te komen. Ze moest dus alsnog op haar hoede zijn. Maar Ravenna was niet van plan om aan de kant te gaan. Althans nog niet.

wo apr 25, 2018 7:15 pm

Fenrir Jørðahl

Het was niet dat hij zich zo snel mogelijk uit de voeten wilde maken omdat hij die andere knul omver had gelopen, zeker niet. Hij had gewoon nog andere dingen te doen in plaats van zich te verantwoorden voor zaken waar hij de fout niet had gemaakt. Dat hij bewust was dat iemand hem inmiddels aan het volgen was, was niet bepaald moeilijk. Zelfs als hij er niet voor getraind was om dat soort zaken op te merken was het duidelijk genoeg, mainly door de manier waarop hij achtervolgd werd. Deze was namelijk niet bepaald stilletjes, plus het feit dat de andere aanwezige mensen duidelijk zijn richting uitkeken. Waarom het nodig was om hem te gaan volgen wist hij niet. Als ze hem werkelijk onder zijn voeten ging geven voor iets waar hij geen schuld aan trof ging hij diegene wel eens even op zijn plaats zetten. Op een niet viking manier dan wel, want hij had geen zin om de koning achter zich aan te krijgen of een van zijn hulpjes. Fenrir kon op dat gebied echt niet wachten om zo snel mogelijk weer terug te keren naar Falkreath, daar deed iedereen tenminste normaal en hadden ze dit soort shit niet.

Een lach kon hij niet onderdrukken toen een jonge dame zich voor zijn neus opstelde. Een dame die hij zo aan de kant kon gooien als hij het echt wilde. Maar hij bleef uiteindelijk gewoon maar stil staan, om haar haar zegje te laten doen. Want dat was duidelijk iets wat ze wel wilde doen. Het was dat hij nog genoeg respect kon opbrengen voor de mensen hier in Valyria, anders had dit al heel snel een geheel andere wending kunnen nemen. Eentje die wat meer zijn stijl was. Maar dan zou hij het mooie jurkje van de dame voor zijn neus moeten besmeuren en dan zou ze waarschijnlijk helemaal gaan ontploffen van woede. A shame uiteindelijk, gezien ze niet aartslelijk was.

Haar reactie op wat hij net had gezegd deed hem even kort over zijn kaak wrijven. Goed, dit ging een tikje moeilijker worden dan hij had verwacht. Zich verontschuldigen zou hij echter nooit doen, niet als hij degene was die in dit geval onschuldig was. ‘I’m sorry to tell, but you have been misinformed by your servant. And even if I would give an apology for something that I didn’t do, then I would apologize to the boy.’ Sprak hij nog altijd op diezelfde kalme toon. Echt, al mocht ze een koningin zijn was zij nog altijd niet degene die de verontschuldiging zou verdienen. Fenrir zelf verdiende er een! Iets wat duidelijk niet door drong tot het mooie gezichtje voor zijn neus. ‘You see mylady, what really happened is that I turned the corner and your boy bumped in to me, not the other way around since I was looking for goods to buy in the market stalls.’ Als hij het dan toch al echt moest uitleggen… Voor een kort moment liet hij een glimlach verschijnen op zijn gezicht, om daarna zijn armen over elkaar heen te kruisen.

When the wolf comes out tonight

vr mei 04, 2018 9:36 pm

Tough luck [Closed] Rav_by_ladyperfume-dcad02i

Ravenna Eloïse Akesh
You are a poet as I am a woman. Poets and women are always free with their hearts, are they not?

Hoe dit zo mis heeft kunnen gaan wist ze niet. Ze had Eric een vrij simpele opgave gegeven, maar weeral moest ze het zelf opknappen. Ze zou zelf moeten zien hoe ze de man voor haar kon laten praten zonder als een hork over te komen. Al stond haar mening al vast dat ze hem een hork vond. Alleen al het aanzicht van hem. Duidelijk iemand die uit het noorden kwam. Hoewel hij een knap gezicht had was ze er nu alweer klaar mee. Hij verdeed haar kostbare tijd met zijn pogingen om van haar af te komen. Terwijl ze alleen maar een excuus verwachtte van zijn kant. Iets wat ze klaarblijkelijk niet ging krijgen. Normaal gesproken was ze al lang weggelopen. Echter zou ze dat deze keer niet doen. Nee ze was niet van plan om op te geven en al helemaal niet toen ze zijn woorden aanhoorden. Nog steeds geloofde ze niet dat Eric dit op zijn geweten kon hebben. De jongen was misschien wel lang, maar hij had het postuur van een takje. Een breekbare tak die met de kleinste windvlaag van een boom af getrokken kon worden.

Ze schudde haar hoofd lichtjes terwijl haar ravenzwarte lokken over haar schouders vallen. You are wrong on that one sir. opperde ze dan ook naar hem terwijl ze haar blik nog altijd niet van hem af liet gaan. Haar hoofd is nog altijd iets opgeheven richting hem. You ruined my fabrics. kwam er uiteindelijk achteraan terwijl ze haar armen over elkaar sloeg en haar kaken op elkaar klemde. Perhaps you don’t give a damn about them. But they were made from the rarest silk in the kingdom. And I payed a lot for them. voegde ze er uiteindelijk nog aan toe. Niet dat ze er nog iets aan zou hebben.

En zodra hij weer met een uitleg kwam over hoe de jongen op hem was opgebotst terwijl hij naar kleding aan het zoeken was trok ze haar wenkbrauw iets op.My lady fluisterde ze op een ietwat plezierige toon terwijl haar blauwe ogen kort weg trokken van de man maar al snel hun weg weer terug vonden. Dit zou op deze manier een zinloze discussie worden. Iets waar ze nog altijd geen zin in had. Het zou een gegooi van over naar weer worden en er zou geen winnaar uit komen. Haar adem verzwakte iets terwijl haar hart niet meer in haar keel leek ze bonzen en ze zichzelf iets naar achteren verplaatste. You are from the north, right? wist ze er uiteindelijk uit te persen. Terwijl ze nog altijd flink baalde van haar stoffen. Wellicht zou haar vader nog iets kunnen betekenen.

I hope you like the stars I stole for you

wo jun 06, 2018 10:11 pm

Fenrir Jørðahl

‘I didn’t ruin anything. Your boy did, when he bumped in to me.’ Man, kon deze vrouw niet even gewoon haar bek houden? Er waren veel zaken die Fenrir kon tolereren maar het begon hem aardig zijn voeten uit te hangen. Fenrir kon er echter niet minder omgeven toen de vrouw ook nog meedeelde dat ze een hele hoop geld hadden gekost en dat ze vrij zeldzaam waren. Alsof dat er voor zou gaan zorgen dat hij medelijden kreeg met haar. I mean, wie dacht ze wel niet wie ze was? Hij was hier echt helemaal klaar mee, als ze in het Noorden waren geweest had hij haar al lang op haar plaats gezet en haar oftewel gewoon aan de kant hebben geduwd of haar tot een duel uitgedaagd. De vrouw haalde het bloed onder zijn nagels vandaan, hoewel het momenteel nog wel meeviel. Maar hij wist goed genoeg dat als ze deze nutteloze discussie ging verder zetten dat hij uiteindelijk zijn kalmte zou verliezen.

Na het alweer te hebben uitgelegd was hij met zijn armen gekruist blijven staan. Wachtend op een zoveelste tegenantwoord van haar, want ja dat zou er uiteraard gaan komen. Maar in plaats van weeral nutteloze argumenten in zijn richting te gooien bleef ze stil. Eigenlijk prevelde ze iets maar hij verstond niet wat gezien het rumoer rondom het tweetal wat luider werd. Pas wanneer ze een pas achterwaarts zette relaxte hij zelf ook wat meer, liet zijn armen weer naast zich vallen terwijl er in zijn blauwe ogen niets anders meer te bespeuren was dan kalmte. Wanneer ze begon te praten was het Fenrir zijn beurt om zijn wenkbrauw op te trekken. Als ze dat nu pas door had, ging hij haar echt een prijs geven hoor. ‘From Hillerød mylady, why?’

When the wolf comes out tonight

Tough luck [Closed]

Tough luck [Closed]

Re: Tough luck [Closed]

Re: Tough luck [Closed]

Re: Tough luck [Closed]

Re: Tough luck [Closed]

Re: Tough luck [Closed]

Re: Tough luck [Closed]

Re: Tough luck [Closed]