A dynasty like nothing ever made

Freyja voelde hoe de stemming van iets heel vredigs was omgeslagen naar iets onheilspellends. Haar woorden leken het er niet beter op te maken en verwonderd vroeg ze zichzelf af waar ze de fout was ingegaan. Blijkbaar vond hij het nodig om te benadrukken hoe weinig ze van de wereld wist, iets wat zeker waar was en ze niet zou ontkennen, maar ze had niet het idee dat hij het op welke manier dan ook enigszins positief bedoelde. Ze deed nog een laatste poging door hem te vertellen dat hij dat soort dingen niet zou moeren zeggen, maar verdere reactie bleef uit. Stilletjes waande ze zichzelf naar de kant en kwam uit het water. De blouse die ze droeg plakte aan haar lichaam en voelde redelijk verstikkend aan. Nog kort keek ze over haar schouder en zag dat hij haar volgde, maar tot een gesprek kwam het nier echt meer totdat zw besloot zeld op te spreken. "Did I say or do anything wrong?" wist ze na een stilte uit te brengen terwijl ze haar lichaam zijn kant op draaide en ze het niet kon helpen dat er een wat onzekere blik in haar ogen speelde.

Freyja vroeg ze af waar ze een fout had gemaakt, gezien zijn humeur plotseling was omgeslagen. Ze had gehoopt dat ze hem iets had opgevrolijkt met haar aanwezigheid, gezien hij aan het begin van de dag ook niet goed in zijn vel had gezeten. Maar nu hij weer was omgeslagen, als een soort storm, begon ze aan zichzelf te twijfelen. In stilte verlieten ze het water en voor een moment keek ze naar haar doorweekte blouse, die ze natuurlijk niet zomaar uit kon trekken om te laten drogen. Vervolgens besloot ze hem maar te vragen of ze iets verkeerd had gezegd, waarna ze een nors antwoord terugkreeg. Uiteindelijk volgde ze hem maar terug naar de schaduwplek, waar hij al was gaan zitten. Op een paar meter afstand boog ze haar bovenlichaam wat naar voren, om haar rode haren naar één kant te brengen en deze uit te wringen. Ze wilde een poging doen om het gesprek voort te zetten, maar had op dit moment niet echt een idee hoe ze dat zou moeten doen.

Freyja richtte haar aandacht op de rode lokken die ze uitwrong en keek naar de donkere plekken in het zand waar het water neerdrupte. Met een zucht rechtte ze haar rug weer en wierp kort een blik op de man, die zijn benen had opgetrokken en zijn ogen had gesloten. Stilletjes bleef ze staan, waarna ze haar blik afwendde en nadacht wat ze nu het beste kon doen. Hem met rust laten of juist weer toenadering zoeken. Ze besloot het eerste te doen en hem te laten voor wat hij was, waarna ze haar ogen rond liet gaan en liet rustten op de kledingstukken die over de zadels heen hingen. Rustig kwam ze in beweging en wandelde zijn kant uit, om naast hem stil te blijven staan en kort naar beneden te kijken. Met haar hand omsloot ze het jasje wat hij eerder al had uitgetrokken. Ze had besloten dat ze er geen zin in had om in een doorweekte blouse te blijven zitten en zelf in de zon gaan liggen om het te laten drogen was geen goed idee, dus dan maar zo.