Black masks and gasoline

OH, THE BATTLE MAY BE BLOODY

BUT THAT KIND OF WORKS FOR ME

Hij wist nog altijd niet hoe het allemaal zo gelopen was. van complete drenkeling tot een koning. Met aan zijn zijde de liefde van zijn leven. Kort laat hij zijn vingers door haar zwarte lokken glijde en zodra hij voelde hoe haar lichaam zich omdraaide verslapte hij de grip rond haar lichaam iets zodat ze zich makkelijk om zou kunnen draaien. Om deze direct weer te herpakken en haar dichter tegen zich aan te drukken. Na al die jaren waren ze nog steeds zo goed op elkaar ingespeeld. Van de kleinste subtiele hint die ze hem met haar ogen gaf tot de meest dreigende situaties.

Met diezelfde tevreden blik in zijn ogen laat hij zijn blauwe kijkers weer in die van haar verdrinken. Het maakte niet uit hoe ze er uit zag, of ze onzeker over zichzelf was of dat anderen iets over haar zouden zeggen. Ze was tot nu toe het meest perfecte schepsel op deze aarde voor hem geweest. Ze daagde hem uit zoals geen ander dat kon. Had hem lief ondanks zijn soms wat onstuimige karakter. En bovenal had ze hem twee dochters geschonken waar hij alleen maar van had durven dromen.

Lareth schraapte zijn keel terwijl hij zijn ogen kort afwend van Dacosta I am glad you are feeling well my love begon hij terwijl hij zijn beide handen over haar rug liet glijden. "But I'm pretty sure it's worth the wait. I've heard so many rumors from the maids." Het was bizar hoe snel het nieuws zich als een lopend vuurtje door het kasteel verspreide. Lareth knikt dan ook kort alvorens haar woorden te beantwoorden. I have to be honest, this was probably the hardest thing I ever had to arrange kort daarna verscheen er een grijns rond zijn lippen en drukte hij een kus op haar voorhoofd.

Hun moment wordt kort verstoord door de bediendes die zijn kleding naar binnen brachten. De meid legt zijn pak op het bed en lareth gebaard haar vervogens dat ze de kamer weer kon verlaten. Ook de grip die hij rond Dacosta had verslapte weer en hij laat zijn handen zoeken naar de hare. I have to change my clothes sprak hij zacht terwijl hij een korte kus op haar kaaklijn drukte en haar handen dit keer volledig los liet.

Het gewaad wat hij vandaag aan had gehad kon echt niet. Het was niet bepaald bal waardig. Het pak wat hij voor zich op het bed had liggen was wat dat betreft een stuk gekleerder. Een zwarte stof met diverse details erop geborduurd. Op de voorkant van het gewaad waren ook wat zilveren details zichtbaar. Het zou niet lang meer duren voordat de eerste gasten zich zouden verzamelen in de zaal. Lareth had zijn best gedaan om zoveel mogelijk belangrijke personen uit te nodigen zodat. Na al die tijd kon hij er nog steeds niet aan wennen dat diverse mensen uit het hele land voor hen af reisden naar Archeon. Hij zou er waarschijnlijk ook nooit aan gaan wennen. In ieder geval zou hij zich vanavond zoveel mogelijk op houden bij Dacosta. Om geen minuut van haar aanwezigheid te hoeven missen.  Zodoende begon hij de knopen van zijn gewaad los te knopen.

LARETHIAN T. AKESH

OH, THE BATTLE MAY BE BLOODY

BUT THAT KIND OF WORKS FOR ME

Zodra hij weer afstand van zijn vrouw had genomen en zichzelf ontdeed van zijn bovenkleding kon hij het niet laten zijn ogen nog even op haar te leggen. Hij kon het niet beschrijven wat voor gevoel hij kreeg wanneer zijn blauwe ogen zich in die van haar verplaatsen. Het was een sterker en vertrouwder gevoel dan ‘alleen’ maar liefde. Een subtiele grijns verplaatst zich over zijn lippen terwijl hij zijn gewaad aantrok. Zijn blik bleef nog altijd op haar gericht. Zodra hij zijn gewaad over zijn lichaam trok voelde hij de littekens onder zijn vingertoppen. De meeste van zijn littekens had hij gekregen van de keren dat hij de koning had weten te beschermen. De meeste bewoners van Archeon waren het niet eens met de manier waarop hij het rijk regeerde, waardoor Lareth hier vaak de klappen voor op moest weten te vangen. Andere, vervaagde en kleinere littekens waren degene die hij vroeger had op gedaan. En er was er eentje, in zijn zij. Een recht litteken wat van zijn ribben tot halverwege zijn  zij liep. Dit was het litteken wat hem gegeven was op de dag dat Dacosta haar vader het zwijgen op legde. Dit was tevens de dag waarop hij het kasteel uit was gevlucht. Het was een laffe daad geweest waar hij achteraf zichzelf nog steeds voor schaamde. In een oogwenk wuift hij de gedachte aan die dag weg en draait hij zichzelf weg.

Zodra hij zijn jas dicht wilde knopen en zijn blik van haar afwende keek hij vragen op. Twee slanke herkenbare handen wisten zich ronde het boord van zijn jas te verstrengelen en kort voelde hij hoe zijn lichaam naar voren geplaatst werd. Om uiteindelijk in een diepe kus met zijn vrouw te geraken. Zijn lippen beantwoorde de kus direct en zijn armen sloeg hij ronde de slanke vrouw haar lichaam. Zijn vingertoppen voelde elke beweging van haar lichaam. Alsof tienduizenden vonkjes van zijn lippen af sprongen liet hij zijn lippen over die van haar glijden. En elke kus was nog even gepassioneerd dan die hiervoor. Het voelde nog altijd hetzelfde als de eerste kus. Het maakte hem niet uit wat de avond zou brengen. Zolang het met haar aan zijn zijde was zou hij alles aan kunnen. Van de saaie ontvangst ceremonie tot aan de laatste gasten die zich beschonken uit de zaal zouden laten verwijderen.

Zijn handen baande zich rustig naar boven. De zachte stof van haar jurk onder zijn vinger toppen voelend. Kort liet hij ze rusten op haar kaak en in een rustige beweging stopte hij zijn lippen en nam hij iets afstand, zijn helblauwe ogen weer openend. "Are you ready love?" Vroeg ze zachtjes. terwijl ze haar zachte handen in die van hem sloeg. "I cannot wait for the night." ging ze verder. Alwaar er een goedkeurende grijns op zijn gelaat verscheen en hij kort knikte. Zu'u los, dii jud. dii brit kiim (I am, my queen. my beautiful wife.) Larethian liet de druk die op haar handen stond los en draaide zijn lichaam richting de deur terwijl hij zijn arm aan haar aanbood. Vos dreh daar pahvoth. (Let’s do this together.)

LARETHIAN T. AKESH