Sea bows before me (open)

Fools set the rules in this world,

Just take a look around. It's undeniable.

Het leek voor hem alsof hij al eeuwen doelloos rondliep. Misschien had hij thuis zijn lot niet altijd willen ondergaan, maar om compleet zonder enkele bestemming rond te dwalen was ook niks voor hem, was hij achter gekomen. Het weer was mooi, de zee was helder, de dorpen en steden leken gezellig genoeg. Maar het was niet zijn plaats. Ondanks dat menig persoon die hij tegen kwam niks door had, voelde hij zich alsof hij hier niet echt thuishoorde. Als Umbra er niet was geweest dan was hij waarschijnlijk nu al gek geworden van het feit dat hij hier alleen was. Waar was Gladio als je iemand nodig had je een trap te geven om weer op het goede pad te raken?

Noctis schudde zijn hoofd wat afwezig en keek kort naar Umbra die naast hem liep. Dit was het volgende havenstadje. Hij had geen restricties, nergens om naar terug te keren, dus dan maar verder. Informatie verkrijgen, dat was wat hij nu deed. Waar hij was, hoe dit land in elkaar zat, hoe dit continent in elkaar zat. Dat hij verbaast was toen hij plots een mes tegen zijn keel voelde was een understatement. Niemand kon hem hier kennen, dus persoonlijk kon het nooit zijn. Waarschijnlijk was hij de eerste de beste persoon die een goed target had geleken. Waar hij naartoe ging, dat was de vraag. Noctis fronste licht. "Nergens," merkte hij droogjes op. Het was niet eens gelogen, hij was nergens naar op weg. Hij bleef stil staan, geen aanstalten makend om iets uit te halen.

NOTES  ©️

Fools set the rules in this world,

Just take a look around. It's undeniable.

Natuurlijk was het aan hem om meteen al de eerste de beste gestoorde tegen het lijf te lopen hier. Noctis zuchtte zacht toen de meid zich liet zien, haar mes nog altijd tegen zijn keel. Hij werd bij zijn kraag gepakt en er werd gevraagd of ze mocht overvaren. Wat was dat van net? Dat Gladio er maar beter was geweest om hem een goede trap te verkopen? Dat was niet op deze manier bedoelt. "Er is daar een boot, ik zou zeggen ga aan boord en vaar weg," mompelde Noctis. Zijn geduld begon op te raken. Hij sloot zijn ogen voor een moment en concentreerde zich op de weg achter hem. Op snelheid trad hij buiten zijn lichaam en schoot naar achteren, zijn lichaam volgend in een blauwe gloed. De kracht was genoeg om zich uit haar greep los te rukken en aangezien het in een flits voorbij leek te zijn had ze ook geen tijd om dat mes van haar verder naar voren te drukken, waardoor er enkel een rode lijn van geïrriteerde huid over bleef op zijn nek. Met een snelle greep naar zijn zij, haalde hij zijn zwaard tevoorschijn, zodat hij een eventuele nieuwe aanval zou kunnen pareren.

NOTES  ©️

Fools set the rules in this world,

Just take a look around. It's undeniable.

Hij zou nu weg kunnen lopen, maar misschien kon ze hem iets meer wegwijs maken. Noctis had immers niet heel veel tegen een gesprek met een vreemdeling als er gewoon een normale afstand werd behouden, zonder messen die naar andermans keel getrokken werden. Hoewel enige spanning nog bestond door de getrokken wapens, vond hij deze opstelling een stuk prettiger. Ze concludeerde dat hij hier niet vandaan kwam, maar deed dat aan de hand van zijn huidskleur. Waarschijnlijk bedoelde ze dan ook niet uit deze contreien en niet zozeer niet van dit continent. "Ik kom inderdaad ergens anders vandaan. Care to tell me waar ik nu ben?" vroeg hij maar. Hoeveel zou het uitmaken als ze er misschien achter kwam dat hij uit een geheel andere wereld leek te komen. Als dat hem wellicht verder zou brengen hier, hem meer wegwijs zou maken. Als je wist waar je was kon je misschien ook een manier vinden om terug te komen waar je thuishoorde. Dat hoopte hij tenminste.

NOTES  ©️

Fools set the rules in this world,

Just take a look around. It's undeniable.

Zodra hij had losgelaten hier niet thuis te horen, liet ze haar gezicht zien. Alsof ze misschien iemand was die hij had kunnen herkennen als hij wel had geweten waar hij op dit moment rondhing. Ofwel iemand die gezocht werd ofwel iemand met een reputatie die erom vroeg liever niet teveel in het publiek te komen, in ieder geval niet zomaar. Hij had geen idee welk van de twee het was. Nu merkte ze op dat hij het beste met haar mee kon komen. Op zijn minst stopte ze haar mes weg en wenkte vervolgens naar een bar. Het was misschien gekkenwerk om degene te volgen die je zonet nog een mes tegen de keel had gehouden, maar het leek erop dat zij hier veel beter thuis was dan hij. "Oke dan," zei hij terwijl hij zijn zwaard terug in zijn schede stak en haar kant op liep. Als het moest zou hij weer bij haar vandaan warpen en opnieuw zijn zwaard trekken.

NOTES  ©️

Fools set the rules in this world,

Just take a look around. It's undeniable.

Hij volgde haar de bar in, wat rondkijkend om te zien waar ze hem nu precies mee naar toe nam. Het kon geen kwaad de omgeving kort te scannen mocht het mis gaan, hij was immers al eerder bedreigd. Ze ging zitten in een afgezonderde hoek, iets dat hij wel op prijs kon stellen, omdat het er rustiger was. Ook Noctis nam plaats en leunde tegen zijn stoel terwijl hij zijn armen over elkaar sloeg. Hij liet de drank eerst op de tafel gezet worden voor hij antwoordde. "Er viel niets te kiezen," merkte hij op. De jonge man pakte zijn 'bak', want het geval waarin de mede werd geserveerd had op geen manier meer de proporties van een normaal glas, om een slok te nemen. Niet slecht, ook niet geweldig. "Het ziet ernaar uit dat jij hier beter wegwijs bent dan ik, dus misschien kun je me iets meer vertellen over waar ik ben?" Zijn toon was neutraal. Op dit moment verwachtte hij niet veel.

NOTES ©️

Fools set the rules in this world,

Just take a look around. It's undeniable.

Ze gaf toe dat ze hier wel wegwijs was, dus hij hoopte maar dat ze ook echt met informatie zou komen, gezien ze nog steeds een grijns droeg die hij niet helemaal vertrouwde. Ze had immers een mes tegen zijn keel gehouden, zijn wantrouwen was onderbouwd. Noctis probeerde de namen die ze noemde ergens in zijn herinneringen terug te halen, maar er kwam niets van herkenning. Niet bij Fallen Skies, niet bij Rhoynar en ook niet bij Sunfall. Op zijn minst wist hij nu hoe de stad heette waar hij zich bevond, maar het feit dat er verder geen vonk bij hem aansloeg was lichtelijk angstaanjagend. Hoe kon de rest hem ooit vinden in een land waar hij nooit eerder van had gehoord? Misschien wist Ignis het wel, specs was altijd goed geweest in de kleine feiten onthouden die ergens in een boek stonden. Dat was op dit moment zijn enige hoop. Dat, of zelf een weg terug vinden. "Nope," merkte hij op als antwoord op de vraag of hij daar ooit van had gehoord. "Nog andere belangrijke plaatsnamen?" Misschien was er iets dat hem bekend voor zou komen.

NOTES  ©️

Fools set the rules in this world,

Just take a look around. It's undeniable.

Het leek haar niet af te schrikken dat hij totaal in het donker tastte over waar hij was. Ze leek het zelfs interessant te vinden. Hij zelf begon enkel gefrustreerd te raken. Als hij niet terug zou kunnen komen zou hij zijn vrienden teleurstellen, iedereen teleurstellen en bovendien Luna nooit meer zien. Noctis' frons werd dieper bij die gedachte. De vreemdeling merkte iets op over hem vragen wat hij wel kende, maar hij was te diep verzonken in zijn eigen gedachte om er een antwoord op te formuleren. Vervolgens leek ze in te stemmen om hem meer te vertellen en kwamen er nog wat namen aan bod. Onbekende namen. "Ook niet. Belangrijke familie?" antwoordde hij. Er was geen reden dat ze een familie naam zou noemen wanneer deze niet algemeen bekend was, ze wist immers dat hij niets wist van dit land. Wellicht koninklijk, of misschien een ander soort machtshebber. Op zijn minst kon hij deze informatie gebruiken in de toekomst, maar het leek steeds onwaarschijnlijker dat hij zich zomaar zou kunnen herenigen met zijn vrienden.

NOTES ©️