Bound to a Storm

‘En waar moet ik die inspiratie dan vandaan halen?!’ gooide Sam er gefrustreerd uit. Meteen daarna hield hij in. De jongen trok bleek weg, geschrokken van de luidheid van zijn stem. Zijn schouders zakten omlaag en met angst in zijn ogen keek hij naar de grond, bang om zijn moeder met zijn blik nog verder te provoceren. Even bleef het ijzig stil, zijn moeder stond duidelijk op het kantelpunt tussen kalmte en de controle verliezen. “Binnen twee uur terug.” Haar stem was al even afgemeten als haar gebaar richting de deur. “En neem je spullen mee.” Samael knikte stijfjes en stond meteen op. Voor ze van gedachte kon veranderen vluchtte hij de woonkamer uit. Ondanks het warme haardvuur dat daar fel brandde was die ruimte toch het kilst van allemaal, door de aanwezigen.

Sam pakte zijn jas en sloeg een donkerrode sjaal om zijn nek. Gebreid door zijn zusje, de plekken waar ze een steekje had laten vallen waren duidelijk zichtbaar. Samael had er bijna over geklaagd toen hij het kledingstuk ontving, maar iets had hem tegengehouden. De jongen herinnerde zich op het laatste moment dat zijn muziekpapier nog in de woonkamer lag en met grote tegenzin opende hij de eikenhouten deur en schuifelde naar binnen. “Sorry, m'n spullen..” mompelde hij nog voor hij een terechtwijzing hoorde. Met een map vol muziekpapier vertrok hij. De deur viel met een welluidende knal achter hem dicht en hij begon te lopen. De zachte bries in zijn gezicht leek voor een kort moment de zorgen uit zijn hoofd weg te blazen en voor het eerst in dagen verscheen er een lichte glimlach op zijn gezicht. Hij liep doelbewust richting de kade, waar diezelfde wind nog harder zou waaien. Daar streek de jonge muzikant neer op een laag muurtje.

Even dwaalde hij in gedachten af, zijn ogen gesloten. Maar algauw kwam de realiteit weer om het hoekje kijken. Hij was dan wel voor twee uur losgelaten, maar dat betekende niet dat hij echt vrij was. Bij thuiskomst zou zijn moeder zeker willen zien welk effect die inspirerende buitenlucht dan wel gehad zou hebben. Sam sloeg zijn map open en moest dankzij de wind meteen moeite doen om de blaadjes roomwit papier in bedwang te houden. Met beide handen duwde hij de stapel op elkaar en staarde nadenkend voor zich uit. Hij luisterde naar de stemmen om zich heen en zette die om naar klanken, tonen, melodieën. Neuriënd testte hij een van die melodieën uit, de noten proevend op zijn tong.

[Eerste post gereserveerd voor Athena~ c;]