Wiggling a worm. • Open

Even krabte de roodharige achter zijn oren, terwijl hij met een frons op zijn gelaat naar zijn zus keek. ‘No worries brother,’ sprak ze, maar de roodharige kon enkel fronsen. Dit was voor het eerst dat hij het bedrijf in handen van zijn half-zus zou achterlaten. Een zucht klonk, maar al gauw schudde hij zijn hoofd. “Wel, het is niet zo dat ik nog een keuze heb,” mopperde hij, voor hij haar succes wenste en de zaak achter zich liet. Niet voor goed, niet getreurd! Maar voor nu was het tijd om meer van de wereld te zien en er op uit te trekken, terwijl zijn inkomen geen complete dip zou nemen.

En het eerste wat de jongeman deed bij zijn aankomst in Nymmerwell was… Juist ja. Vissen. Daar zat hij dan. Aan het water, aan de overkant Aztlan te zien, met zijn hengel. Achter hem stond de kar met zijn twee paarden, met daarin enkele tonnen voor spullen die hij kon verkopen nadat hij zowaar in de stad zou arriveren. Hij was eigenlijk nog nooit echt buiten Rhoynar geweest, dus dit was een welkome, frisse ervaring en hij was vrij nieuwsgierig hoe de stad eruit zou zien.

Maar, niet nieuwsgierig genoeg om te stoppen met vissen. Dat zou nooit gebeuren.