Re: The devil in the details

vr dec 01, 2017 12:03 am

Violent delights have violent ends

Asher merkte wel dat hij de laatste tijd een stuk vrijgeviger werd, al wist hij niet precies waaraan hij dat gedrag toe moest schrijven. Het kon natuurlijk te maken hebben met het feit dat de handel uitermate goed ging, en hij op dit moment veel meer geld verdiende dan hij zelf uit kon geven. Hij beschouwde zichzelf als vrij low-maintenance, sinds zijn uitgaven voornamelijk uit eten, alcohol en een specifieke prostituee op Isla de Juegas bestonden. De rest speelde hij grotendeels door naar zijn vrouw, al had hij geen idee waar zijn zuurverdiende centen aan uit werden gegeven. Er bleef een gigantisch deel over, dat hij maar achterhield voor het geval dat. Cesare leek enigszins verbaasd door de plotselinge bonus, en Asher zag het ergens als een stille manier om zijn discretie te waarborgen.

Zodra Asher zijn vraag had gesteld, nam hij alweer een slok van de verfrissende ale. Het viel hem toch wel op dat zijn alcoholconsumptie de lucht in schoot zodra hij voet zette in Brightwater Keep, al dronk hij buiten de stad ook al zorgwekkend veel. Het werd ondertussen zo erg dat hij zich onrustig en misselijk voelde wanneer hij geen glas drinken voor zich had staan. Als iemand die in Rhoynar was opgegroeid, was het echter niks om van op te kijken. Vers water was een luxe op een schip, voornamelijk wanneer de reis enkele weken duurde, dus de meeste bemanningsleden waren gedwongen om op een gegeven moment nare ale of rum te grijpen. Het was geen buitensporige veronderstelling om te zeggen dat de volledige mannelijke populatie van Rhoynar last had van een drankprobleem. Ietwat te laat hief hij zijn glas nog naar Cesare. Asher leunde een tikkeltje naar voren, onderarmen op tafel, terwijl zijn cartograaf begon te spreken. Het plagerige antwoord werd opnieuw met een grijns ontvangen. Vervolgens liet Cesare hem weten dat de stand van zaken in D’Auvignon niet was veranderd. De hoofdstad van Navarre was ontzettend lucratief wat handel betrof, maar met de locatie zelf had Asher vrij weinig. “Can’t wait to go back,” reageerde Asher dan ook op een redelijk sarcastische toon. Het zou toch een keer moeten.

Nogmaals nam hij een gulle slok van zijn ale, waarop hij Cesare’s blik ving. Nu ging het komen. De vraag was of hij het niet vervelend vond om zo vaak van huis te gaan. Als antwoord kwam meteen het aloude schuldgevoel weer omhoog borrelen. Hij had nog wel zo zijn best gedaan om het weg te stoppen. Zijn blik vertrok even, al probeerde hij zich zo snel mogelijk weer te herstellen. “It does,” gaf hij toe, “especially with my daughter.” Onbewust haalde hij zijn hand even door zijn baard heen. “It’s like I’m missing out on giant chunks of her life, you know?” Natuurlijk wist Cesare het niet. Hij had immers geen familie. Asher was echter enigszins verzonken in zijn eigen misère. Ja, hij vond het verschrikkelijk dat hij gigantische delen van Cres' jeugd leek te missen, maar hij kon ook niet zomaar alles links laten liggen, ook al leek zijn familie te denken van wel. “Somebody has to put food on the table,” concludeerde hij naar een korte stilte, waarna hij zichzelf beloonde met een extra slok. Leek Zypha dat maar eens te begrijpen.

vr dec 01, 2017 10:12 am

Aan de grimas die op Asher’s gezicht verscheen, kon Cesare zien dat hij de verkeerde vraag gesteld had. Ergens had hij dat natuurlijk moeten weten; hij kon zich niet voorstellen dat er een man was die zijn familie vrijwillig achterliet tenzij hij geen andere keuze had. Maar hij was nieuwsgierig geweest naar de persoon Asher, over wie hij nu eenmaal nog niet veel wist. Wanneer ze elkaar zagen, ging het vrijwel altijd over zaken. Het laatste wat Cesare echter gewild had, was Asher in een slechte bui brengen. Niet alleen omdat een goed contact nu eenmaal vrij essentieel was voor zijn werkgelegenheid, maar ook omdat Asher tot nu toe altijd goed voor hem geweest was; het voelde als een slechte manier om hem te bedanken.

Terwijl Asher in gedachten verzonken leek, zocht Cesare naar de juiste woorden om zijn vergissing recht te praten. Uiteindelijk leek het niet nodig; Asher zei dat er nu eenmaal iemand moest zorgen voor brood op de plank en nam meteen daarna een slok van zijn ale. Toch had Cesare het gevoel dat hij het niet zo gemakkelijk van zich afgezet had. “Sorry,” zei hij daarom met een verontschuldigende glimlach. “Didn’t mean to bring up any painful memories.” Geen denderend goede excuses, maar hij wist niet wat hij anders moest zeggen. Even viel hij stil. Hij staarde naar zijn ale zodat hij Asher even niet hoefde aan te kijken, realiseerde zich toen dat hij zich belachelijk gedroeg, en nam een slok. “Well,” zei hij op luchtigere toon in de hoop het gesprek weg te sturen van moeilijke onderwerpen, “if you ever do find yourself in Navarre, you know where to find me. Depending on that bonus you mentioned, I might even cook you dinner.” In tegenstelling tot zijn vader had Cesare geen bedienden die hem op zijn wenken bedienden. Hij was inmiddels best handig in de huishouding geworden en hij had zich altijd al goed kunnen redden in de keuken. Daar had zijn moeder wel voor gezorgd.

vr dec 01, 2017 3:48 pm

Violent delights have violent ends

Hypocriet was het juiste woord. Constant verzekerde hij zichzelf en anderen ervan dat hij zijn familie miste, dat hij ieder moment in hun nabijheid wilde spenderen, als het maar even kon. Nu was hij in Brightwater Keep en had hij eindelijk de kans om ze te zien, en hij had zijn schema volgepland met meetings. Wanneer hij wel tijd had, struinde hij de kroegen van Rhoynar door met zijn bemanning. Zijn thuis was een plek die hij grotendeels leek te vermijden. Ergens was het ook niet zo gek. Zodra hij ook maar een voet binnen de deur zette, werd er een breed scala aan beschuldigingen naar zijn hoofd geslingerd, gepaard met alle sappige details van zijn meerdere tekortkomingen. Niet dat ze niet waar waren, maar het was alsnog niet leuk om te horen.

Cesare bood zijn excuses aan, zei dat hij geen pijnlijk onderwerp aan had willen snijden, en Asher wuifde diezelfde excuses vervolgens weer weg. Het maakte niet uit. Op dit moment deed het hem niet zoveel. Het was niet bepaald lastig voor Asher om zijn emoties in toom te houden wanneer hij omringd was door anderen. Misschien dat het hem ’s nachts weer te binnen zou schieten, als hij alleen zou zijn, met alle tijd om over dat soort dingen te zitten malen. “It’s fine, really,” liet hij Cesare weten. Het laatste wat hij wilde, was dat de man zich schuldig voelde. Ergens was het al bijzonder dat iemand hem ook maar vroeg hoe hij over dat soort dingen dacht. Asher trok zijn wenkbrauw enigszins geamuseerd omhoog toen Cesare aanbood om voor hem te koken de volgende keer dat hij in Navarre was. “I will definitely take you up on that.” reageerde Asher met een grijns op zijn gezicht. Het was geen leugen; hoe goed of slecht Cesare ook kon koken, het was vast een stuk beter dan wat de scheepskok de bemanning op een dagelijkse basis voorschotelde. “Didn't peg you for a cook,” gaf hij vervolgens toe. Cartografie leek een redelijk tijdconsumerende hobby te zijn, en met wat Asher Cesare zoal betaalde voor zo'n kaart, dacht hij wel dat de man een bediende of twee in zou kunnen huren voor dat soort zaken.

vr dec 01, 2017 4:52 pm

Ook al wuifde Asher zijn excuses weg, het zat Cesare nog niet helemaal lekker dat hij zulke persoonlijke vragen gesteld had, vooral gezien Asher’s eerste reactie. Hij besloot er echter niet over door te vragen; dat zou het waarschijnlijk alleen nog maar erger maken. Vandaar dat hij maar snel over iets anders was begonnen, wat Asher gelukkig meteen oppakte. Zijn aanbod werd met een grijns geaccepteerd; Cesare zag zijn kans schoon om erop door te gaan. “Should I expect your entire crew?” vroeg hij droogjes, aangezien hij wist dat waar Asher ook was, zijn crew waarschijnlijk niet ver weg was. “Because that might be a problem. I’d have to start looking for a bigger house.” Niet dat hij echt verwachtte dat hij verantwoordelijk zou zijn voor de hele crew van de man, al was het maar omdat de kok van Asher’s schip dat waarschijnlijk niet op prijs zou stellen. Asher zou waarschijnlijk wel weten hoe hij het bedoeld had.

De opmerking dat Asher niet direct een kok achter hem gezocht had, verbaasde hem niet; zo dachten de meeste mensen erover, waarschijnlijk omdat Cesare van dure kleding hield en eruit zag alsof hij een verwend nest was. Niets was echter minder waar. “Yes, well,” antwoordde hij terwijl hij zijn schouders ophaalde, “I live on my own. No one around to cook for me. I had no choice but to learn.” Technisch gezien zou hij dat kunnen verhelpen als hij wat bedienden aannam; hij had er in ieder geval geld genoeg voor. Maar hij was nu eenmaal veel van huis en hij hield er niet van om vreemden dingen te laten opknappen die hij net zo goed zelf kon. Daar was hij toch te wantrouwig voor. Het had hem een hele tijd gekost voor hij zijn zaak in de handen van zijn assistent durfde te laten terwijl hij op reis was, laat staan dat hij iemand zonder toezicht in zijn huis liet rondlopen.

Zijn ale was inmiddels grotendeels leeg. Hij dronk het laatste beetje in één teug leeg en zette de beker weer op tafel alvorens hem een beetje van zich af te schuiven. Hij zou langzaamaan eigenlijk eens wat moeten gaan doen om te zorgen dat hij morgen ook echt vervoer naar Falkreath had, maar het was vrij koel in de pub en zijn stoel verrassend comfortabel, al was dat waarschijnlijk te danken aan het feit dat hij veel te lang op dat schip gezeten had en hij zijn standaard drastisch naar beneden had bijgesteld. Hij betrapte zich erop dat zijn ogen af en toe dichtvielen en schudde zijn hoofd om wakker te blijven. Hij kwam half overeind uit zijn stoel en keek Asher vragend aan. “Can I get you another? On me, this time.” Fair was fair.

za dec 02, 2017 3:01 am

Violent delights have violent ends

Het feit dat Cesare hem zojuist over zijn disfunctionele familie had gevraagd, had hij ondertussen alweer diep in een hoekje weggeschoven. Hij hield alle gedachten in zijn hoofd netjes gecompartimenteerd, zodat hij overdag enigszins kon functioneren. Wanneer hij wat tijd voor zichzelf wist te vinden, kwam de chaos er grotendeels weer uit. Niet de meest gezonde manier om met dingen om te gaan, maar het werkte voor hem. En aan iets dat werkte, wilde hij over het algemeen niet twijfelen.

Asher schudde zijn hoofd toen Cesare vroeg of hij de hele bemanning meteen maar moest verwachten. “Absolutely not,” luidde zijn antwoord dan ook. Hij stelde het harde werk van zijn crew uitermate op prijs, maar daar bleef het vaak genoeg ook bij. Het liefst spendeerde hij niet meer tijd met ze dan strikt gezien nodig was, en om goede redenen. Met zijn kapiteins, kwartiermeesters en stuurmannen mocht hij nog weleens een drankje doen, maar alles wat daaronder viel, probeerde hij toch wel te vermijden. Een tikkeltje elitair, maar hij was het laaggeleide uitschot niet meer zo gewend als vroeger. “I wouldn’t do that to you. They’d probably tear the house down.” De mannen hadden vaak een interessant perspectief op wat vermaak inhield. Courtisanes, vandalisme en zinloos geweld hield ze vaak wel bezig.

Toen hij naar Cesare’s culinaire achtergrond vroeg, leek zich een klein kiertje te openen in diens achtergrond. Al leek deze net zo snel weer te sluiten als hij geopend was. Hij leefde alleen, er was niemand die voor hem kookte, dus moest hij het zelf maar doen. Bedienden waren altijd een optie, al maakte hij daar zelf liever ook geen gebruik van. Asher nam een bedenkelijke slok van zijn ale. “There’s a certain peace and quiet that comes with living alone,” merkte hij uiteindelijk op, “I think I've come to appreciate it lately.” In Brightwater Keep had hij die luxe niet, maar op zijn villa op Isla de Juegas was er niemand die hem lastig kon vallen. Het was hem toch beter bevallen dan hij in eerste instantie had gedacht. Afstand, tussen hem en de rest van de wereld.

Een van zijn mondhoeken gleed een klein eindje omhoog toen Cesare zijn ale ineens achteroversloeg. Asher was voor een keer niet degene met het hoogste tempo. Om een of andere reden was hij ineens bang dat zijn cartograaf er nu al vandoor zou gaan, ergens vond hij het immers wel gezellig zo. Dat, en dit was een mooi excuus om nog niet terug naar huis te hoeven gaan. Cesare was echter niet van plan om te vertrekken, zo leek het, want er werd hem nu een drankje aangeboden. “Yeah, sure,” bevestigde hij, waarna hij het restant van zijn ale ook naar binnen goot.

za dec 02, 2017 11:15 am

Asher’s opmerking over zijn mannen bracht een geamuseerde glimlach op Cesare’s gezicht. “Oh, in that case,” grijnsde hij. “I’m sure my father’s house would be large enough to receive all of them.” Hij zuchtte haast smachtend. Primus zou uit zijn naad springen bij het aangezicht van zoveel ongure types op zijn landgoed. Zijn vader was altijd zo proper en bezorgd om zijn imago. Er was een reden dat Cesare in D’Auvignon bekend stond als de neef van Primus Alderisi in plaats van zijn zoon. Geen plaats in Primus’ wereld voor een bastaardkind. Cesare was daar al niet eens meer zo verbitterd over, hij was het wel gewend. Hij had de man echter nog niet vergeven voor het feit dat zijn moeder jarenlang in angst geleefd had, voor haar dood, alleen maar omdat de man geen zelfbeheersing had en niet van zijn bediendes kon afblijven, of in ieder geval niet van haar. Ook dat was een reden dat Cesare geen bedienden in huis wilde – te veel pijnlijke herinneringen.

Ondanks zijn vele reizen, waaronder ook naar Rhoynar, had Cesare nooit een geweldige alcoholtolerantie gehad. Hij flapte er altijd meer uit dan verstandig was wanneer hij iets op had; nu leek het niet anders. “There’s a certain loneliness to it, too,” merkte hij op toen Asher zei dat op zichzelf wonen ook wel zijn charmes had. “I could do without that, to be honest.” Hij wist niet waarom hij het nodig vond dat te zeggen. Het was niet alsof hij ontzettend geheimzinnig was over zijn privéleven, maar sommige dingen waren nu eenmaal niet bestemd voor andermans oren, vond hij. Misschien was het de ale, of misschien dat hij nog steeds niet helemaal bijgekomen was van zijn reis naar hier.

Voordat hij er nog iets uit kon flappen dat hij liever voor zichzelf hield, kwam hij overeind en stelde hij nog een rondje voor. Toen Asher instemde, liep Cesare naar de bar en bestelde nogmaals twee ales. Hij legde de juiste hoeveelheid geld neer en droeg de drankjes terug naar de tafel, waar hij terug in zijn stoel plofte. “Just so you know, if I slip off the plank and drown in the ocean when boarding my ship tomorrow, I’m holding you accountable for buying me that first round and for sending me to Falkreath in the first place,” kondigde hij aan terwijl hij zijn armen op de tafel leunde. Het was behoorlijk overdreven, maar hij hoopte dat hij het gesprek van de meer persoonlijke vragen kon wegsturen voor hij iets zei waar hij spijt van kreeg.

zo dec 03, 2017 1:03 am

Violent delights have violent ends

Na Asher’s opmerking stelde Cesare het huis van zijn vader op onserieuze wijze ter beschikking, met een geamuseerde grijns op zijn gezicht. Blijkbaar was de cartograaf niet al te dol op zijn vader, iets waar Asher zich wel redelijk in kon vinden. “I’ll make sure to have the crew pay him a visit, then,” reageerde Asher al grinnikend. Zelf was hij weliswaar grootgebracht door de man die hij zijn vader noemde, al hadden ze het nooit met elkaar kunnen vinden. Ze waren behoorlijk verschillend geweest, op meerdere manieren, en uiteindelijk had dat hen uit elkaar gedreven tot op het punt waarop er geen terugkeer meer mogelijk was. Het hele verhaal had dan ook een bloederig einde gekregen, en Asher dacht er nog vaak genoeg aan terug. Al nam hij zich voor dat hij zich er niet schuldig over hoefde te voelen, hij deed het wel. Zo af en toe was het alsof de man hem vanuit het hiernamaals alsnog dwars probeerde te zitten, als je in dat soort dingen geloofde.

Asher’s optimistische inschatting van het alleen wonen wist ook enige informatie uit Cesare te onttrekken. Het was bijna alsof hij hem in dit ene gesprek nog beter leerde kennen dan al hun voorgaande ontmoetingen bij elkaar. Ze praatten dan ook zelden over iets anders dan zaken, en ergens vond Asher het weleens leuk voor de verandering. Zijn cartograaf liet hem weten dat hij het ook enigszins eenzaam kon zijn om alleen te wonen, iets dat Asher nog moest ondervinden. Hij stelde de rust en stilte wel op prijs, en zodra hij gezelschap nodig had, ging hij de stad weer in. Hij hoefde niet alleen te slapen als hij dat niet wilde. “You can feel lonely living with other people just as easily,” dacht hij vervolgens hardop na, in een averechts-werkende poging om Cesare een tikkeltje op te beuren. Het zou hem waarschijnlijk niet veel beter doen voelen, al was het allemaal wel waar in Asher's ervaring.

Natuurlijk zei hij geen nee tegen alcohol, gratis of niet. Misschien was dat zijn probleem ook wel. Binnen enkele minuten kwam Cesare weer aanzetten met twee gevulde glazen. Asher nam meteen een slok, terwijl hij de - ietwat overdreven -woorden van de ander aanhoorde. Wederom zorgden ze voor een geamuseerde grijns. “Understandable,” reageerde hij, waarop hij zijn lippen even aflikte om het restant daar van de ale te verwijderen. Hij kon het hele scenario al voor zich zien. “I could hand-deliver you there personally, just to be safe.” Hij wilde zijn beste cartograaf toch zeker niet kwijt.

zo dec 03, 2017 11:31 am

Het probleem met Cesare was dat hij zich eigenlijk vrijwel altijd eenzaam voelde. Niet als hij aan het werk was; hij hield van reizen en D’Auvignon, ook al was het thuis, kon behoorlijk verstikkend voelen als hij er te lang verbleef. Hij zou alle plekken die hij gezien had voor geen goud willen missen. Maar aan het eind van de dag ging hij terug naar een leeg huis, ging hij in zijn eentje naar bed. Daar waren natuurlijk alternatieven voor – al hadden die een prijskaartje – en natuurlijk had Cesare dat al geprobeerd, meerdere malen zelfs, maar allemaal zonder succes. Er was er geen een die geen pijnlijk beschamende herinnering was. Hij wilde niet eens over de implicaties nadenken dat hij geen enkele lichamelijke reactie had getoond, zelfs niet bij de mooiste en meest ingenieuze courtisanes. Asher’s overpeinzing dat je je net zo eenzaam kon voelen in gezelschap kwam daarom vrij hard aan. Hij had het immers zelf al genoeg ondervonden. Hij kon er niets over uitbrengen, dus knikte hij enkel met een wat wrange glimlach.

Gelukkig leek zijn afleidingstactiek te werken. Asher pakte zijn opmerking zonder problemen op en bood zelfs aan om Cesare in Falkreath af te zetten. Cesare kon moeilijk inschatten of het een serieus voorstel was; het leek hem namelijk behoorlijk uit de buurt, vooral aangezien Asher er binnen zeer korte tijd weer zou komen. Hij trok een wenkbrauw op. “Wouldn’t that interfere with your top secret plans?” vroeg hij op ietwat geamuseerde toon alvorens hij zijn woorden weer meteen wegwuifde. Hij was niet aan het vissen naar informatie; hij wist wel beter. “You don’t need to go through all that trouble. I’m reasonably sure I can manage ten feet across the water without falling flat on my face. Unless you’re that concerned for my safety.” Hij gaf een korte grijns en richtte zijn aandacht vervolgens op zijn glas ale.

zo dec 03, 2017 5:31 pm

Violent delights have violent ends

Het gesprek nam een wat duistere wending, al leek het Cesare toch iets meer te doen dan Asher. Asher had het grote geluk dat hoe meer hij dronk, hoe minder hard alles aan leek te komen. Het was een aangenaam en verslavend, zo’n afwezigheid van gevoel. Voor enkele seconden keek hij Cesare even aan, probeerde te raden wat er omging in het hoofd van de man, maar hij kende hem lang niet goed genoeg om er iets van te kunnen maken. De relatie tussen hem en zijn vader was niet optimaal, en hij voelde zich vaak eenzaam sinds hij alleen woonde. Het was ergens dan ook wel logisch dat de cartograaf er niets op tegen had om helemaal naar Falkreath te reizen. Eenzaamheid was makkelijk op te lossen, op korte termijn dan. Asher loste het meestal op met alcohol en courtisanes, al had hij om een of andere reden het gevoel dat Cesare die optie niet zo zag zitten.

Zijn aanbod om zijn cartograaf persoonlijk op locatie af te leveren, was niet helemaal serieus bedoeld. Sowieso zou hij zijn gezicht de komende tijd liever niet in Falkreath laten zien, maar de kans bestond dat het toch zou moeten. Cesare’s opmerking deed hem grinniken. Met een beweging van diens hand werd duidelijk gemaakt dat hij geen verdere informatie behoefde. Asher was dan ook niet echt van plan er iets los over te laten. Hoe minder mensen het wisten, hoe beter. Al had hij niet het gevoel dat Cesare zijn mond zo snel voorbij zou praten. Vervolgens liet Cesare hem weten dat hij het waarschijnlijk wel zou redden. “I am,” begon Asher vervolgens. “Do you have any idea how hard it is to find a decent cartographer?” Hij had de wereld afgezocht voor iemand als Cesare. “You're way too valuable to me.” Er was natuurlijk een reden dat hij iemand uit Navarre had geplukt, in plaats van een lokale cartograaf. Cesare was simpelweg goed in wat hij deed, en daarbij was hij ook nog bijzonder makkelijk om mee te werken.