welcome
Fallen Skies is een 'high fantasy Textbased-RPG' die zich afspeelt in een mytische wereld vol wonderlijke wezens, monsters en magie. Het land verdeeld onder zes koningkrijken is altijd bewegend en beïnvloedbaar. Het kan zomaar zijn dat jij de held wordt van het gehele land of misschien zelfs de grootste terreur die Fallen Skies ooit meegemaakt heeft. Alles is mogelijk in deze gevaarlijk mooie wereld. En niets is gek genoeg.
map
season
De ondraaglijke hitte kan maar één ding betekenen. Zomer is in het land. En met regen dat over geheel Fallen Skies uitblijft ziet het er niet goed uit voor de boeren en minderbedeelden.
current event
Een onbekende ziekte teistert Fallen Skies. Niemand blijkt veilig te zijn voor de verwoestende dood die Queen Dacosta meegenomen lijkt te hebben. Is er een mogelijkheid om te overleven, of is iedereen ter dood veroordeeld?
staff
List of the current city rulers: click here
Account switch
Gebruikersnaam


Wachtwoord

credits
©2017 Fallen Skies staat onder leiding van het team en wordt ondersteund door Actieforum. Alle teksten, beelden, codes en plotlijnen zijn auteursrechtelijk beschermt door de desbetreffende eigenaar.

Vorige onderwerpGa naar benedenVolgende onderwerp
Adrian Volscian
Adrian Volscian
Member
Real name : Yanthe
Aantal berichten : 81
IC posts : 41

Character sheet
Age: 26years
Occupation: Insurgent
Residence : Valyria

Stand up and take your chance! Empty Stand up and take your chance!

vr jan 05, 2018 12:25 am
Stand up and take your chance! Tumblr_mgt0neGXc91qgqr0ho1_250


Ook vandaag had hij een toespraak gehouden. Deze was echter iets anders afgelopen dan zijn andere toespraken. Een vrouw uit het publiek had laten weten dat één van haar kinderen gestorven was van de honger. De schuld werd meteen op het koningshuis gestoken en meerdere mensen, die al opgestoken waren door Adrian's eerdere toespraak, werden onstuimig en hunkerden naar actie. "Murderers!" Meerdere mensen uitte hun frustraties en vanaf het moment dat de eerste Kingsguard te paard arriveerden, was de gehele troep tegen hen gericht. Adrian en zijn groep hadden lange tijd preken gehouden in verschillende straten en eindelijk, naar maanden, hadden ze hun eerste daad in actie weten te brengen. "Look down and see, the beggars at your feet!" Er werd heel wat naar de guards hun hoofd gegooid. De paarden werden vast gehouden, terwijl de beesten onstuimig werden bij het grote aantal mensen om hen heen. De kingsguards waren met een kleine patrouille, wat niet echt een uitdaging was, maar het zou een goede boodschap zijn naar de adel toe, naar de koning. Deze oproer bracht natuurlijk ook andere dingen met zich mee, voorzichtigheid was een must. Tussen de actie door had hij nog een aantal mannen de boodschap gegeven om binnenkort naar de samenkomst te komen. Ieder van hen had een speciale munt toegestoken gekregen, een symbool van vertrouwen. Uiteindelijk zorgde hij ervoor dat hij aanwezig was bij het gezelschap. Hij moest gezien worden en actief meedoen om zijn reputatie hoog te houden. Hij stak zijn vuist in de lucht om zijn woorden kracht bij te zetten. "Shame! The king's a disgrace to all!" Na dit gezegd te hebben, zorgde hij ervoor dat hij iets hogerop stond om een overzicht te krijgen van wat er allemaal speelde. Met dat hij hier stond, zag hij dat guards in het nauw waren gedreven. Even draaide hij zijn hoofd om en knikte hij met een tevreden grijns naar de man die naast hem stond.

Eerste post Vidar, daarna open

Vidar Týrsson
Vidar Týrsson
Member
Real name : Linn
Aantal berichten : 23
IC posts : 6

Character sheet
Age: Immortal
Occupation: Traveler
Residence : Falkreath

Stand up and take your chance! Empty Re: Stand up and take your chance!

vr jan 05, 2018 9:54 am
devil in disguise
Enkele dagen geleden had hij ze gehoord; de roddels over een groep mensen die dagelijks preken hielden in de straten van Valyria, mensen die wellicht een opstand op de planning hadden staan. De mensen van Valyria waren ongeduldig, ontevreden over de koning die het rijk uitziende paleis van Valyria als zijn thuis mocht beschrijven. Deze zo gezegde 'opstand' had Vidar's aandacht getrokken. De afgelopen paar dagen had hij bij het publiek gestaan, luisterend naar de man die overduidelijk aan het hoofd stond van deze groep. Zijn toespraken zaten vol emotie, vol passie.  Hij kon goed geloven dat de normale mens hierin meegesleept wilde worden, in dit soort emoties, deze woede, deze drang naar het verbeteren van de stad. Van het land. Strijden tegen de koning, was dat wat de man die op de verhoging stond te toespreken wilde? Een lichte grijns verscheen op zijn gelaat; interessant. Soms trok een normaal persoon nog wel eens zijn interesse, al gebeurde dat veel minder vaak dan toen hij nog zoveel jonger was, en deze man was er een van. Hij had zoveel weten te bereiken in zo'n redelijk korte tijd, deze mannen en vrouwen stonden immers aan zijn lippen. Ze luisterden met volle aandacht naar al zijn woorden. Het was toen één vrouw in het publiek over de menigte heen leek te vertellen dat een van haar kinderen pas waren overleden aan de honger, dat het de schuld was van de koning. De mannen en vrouwen om haar heen waren het hier duidelijk mee eens. Hij kon de woede in de groep voelen opborrelen. De man die tegen een muur aangeleund stond, had vanaf zijn positie een goed uitzicht over de mensen die naar de toespreker gericht stonden. Ook kon hij de omgeving zo af en toe met zijn donkere kijkers afspeuren en toen zijn ogen vielen op een zeker persoon op een paard, werd zijn grijns des te breder. Een King's Guard. Oh, how unfortunate. De woede van het publiek werd direct op de man uitgericht, en op zijn metgezellen. De paarden werden vastgehouden, verschillende voorwerpen werden naar hun hoofden geslingerd en voordat ze het wisten waren de mannen omsingeld door een menigte boze mannen en vrouwen. Must suck to be them.

De stem van de man die enige tijd geleden de toespraak had gehouden, bereikte zijn oren. Shame. The king's a disgrace to all. Dat waren grote woorden voor een normale man, woorden die menig man niet langer durfden uit te spreken. Wellicht was hij wel gewoon naïef, onwetend van wat een koning in het nauw allemaal kon doen. Een koning in het nauw viel te vergelijken met een dier in het nauw, die haalden uit. Deden alles om uit hun hoekje te komen en weer hun leven te mogen leven. Vidar zette zich af van de muur, zijn ogen hadden na een paar seconden de man alweer gevonden. Hij was nu op een verhoging gaan staan en keek trots over de menigte heen. Nog geen seconde later stond Vidar vlak naast hem, zijn handen achter zijn rug gevouwen. "I must say, I'm impressed." Waren de eerste woorden die over zijn lippen rolden, zijn donkere ogen nog steeds op het publiek gericht. "Your words showed them the courage to fight back, hmn." Hij knikte kort. "But I've seen things like this before, do you really think you can fight against a king? You am aware of what they are capable of, when they feel cornered?" Chaos zaaien, well, daar was hij nog steeds een van de beste in. Zijn donkere ogen gleden van de menigte naar de man, waarna hij kort zijn wenkbrauwen optrok.  
Adrian Volscian
Adrian Volscian
Member
Real name : Yanthe
Aantal berichten : 81
IC posts : 41

Character sheet
Age: 26years
Occupation: Insurgent
Residence : Valyria

Stand up and take your chance! Empty Re: Stand up and take your chance!

vr apr 06, 2018 11:13 am
Stand up and take your chance! Tumblr_mgt0neGXc91qgqr0ho1_250


Adrian had de menigte weten op te jutten door zijn toespraak, een manier om de mensen aan zijn kant te krijgen. Het fortuinlijk toeval dat er een aantal Kings guards ten tonele verschenen. De menigte keerde zich dan ook meteen tegen hen, aangezien zijn het dichtst bij de koning stonden. Adrian had zijn kameraden het bevel gegeven om zich op de achtergrond te houden, wetend dat dit nog maar het begin was van iets groots. Ook Adrian begaf zich nu hogerop, buiten het bereik van de menigte en de Kings guards. Hij hield alles echter wel goed in de gaten. Observatie was alles. De acties van de guards werden goed in het oog gehouden om toekomstige, georganiseerde, aanvallen deftig te plannen en in te schatten. "I must say, I'm impressed." Adrian, die eerst gehurkt zat om alles goed in de gaten te houden, trok zichzelf recht en trok kort zijn mondhoek omhoog. Naast hem was een man komen staan. "Your words showed them the courage to fight back, hmn." Even ging zijn blik naar de menigte, die een poging deden om één van de twee Kings guards van z'n paard te trekken. Het zou niet lang meer duren voordat er een burger neergestoken werd, een reden meer om de Guards, The king, te haten. "It all starts with courage," beaamde hij. "But I've seen things like this before, do you really think you can fight against a king? You am aware of what they are capable of, when they feel cornered?" Adrian hield zijn blik op de menigte gericht terwijl zijn gedachten terug gingen naar zijn vorige groep opstandelingen, die allen de dood hadden gevonden. En dat door de ontsnapping van een prinses die ze jaren hadden weten vast te houden. "I'm well aware." mompelde hij kortaf en draaide zich vervolgens om naar de man. "You seem to know some things about this." zei hij, met het idee om er verder achter te vragen. Op dat moment kwam er een felle gil uit de menigte. Eén van de Kings guards had zijn zwaard boven gehaald ter verdediging en had de eerste persoon weten te raken. Het was geen dodelijk slachtoffer, maar de schreeuw zorgde er wel voor dat de mensen even achteruit deinsden om de schade te bekijken. Met dat ze dat deden en zagen dat er een jongeman een hele snee over zijn bovenarm had, stormden ze weer naar voren. De gewonde man werd naar achteren begeleid. Adrian zijn aandacht was even terug naar de menigte gegaan en liet zijn blik vervolgens richting het kasteel gaan. Het zou niet lang meer duren voordat er versterking kwam, wetende dat de stad ogen en oren had voor drama.

Alexander Megálos
Alexander Megálos
Member
Real name : Saf
Aantal berichten : 26
IC posts : 5

Character sheet
Age: 30
Occupation: Commander of the cavalry
Residence : Sundarin {Valyria}

Stand up and take your chance! Empty Re: Stand up and take your chance!

zo apr 08, 2018 1:29 pm





Een drietal aan ruiters reden de koninklijke stad binnen. Allen gehuld in lange, crème kleurige capes die gesloten hun gehele lichaam bedekten. Overduidelijk dat zij die gewaden nodig hadden gehad, want ze waren smerig. Tijdens hun reis van Sundarin naar Archeon hadden ze een beste zandstorm op hun dak gekregen. Deels hadden ze kunnen schuilen achter een ruïne wat ooit een boerderijtje had moeten zijn, wat de paarden ongedeerd had weten te houden. Het was Alexander die als eerste de cape naar achteren sloeg, waarbij een deken aan zand lossloeg van het katoen. Een actie die al gauw gevolgd werd door de andere twee ruiters die hem vergezelden. In vergelijking tot andere, en meeste, bestuurders van een paard droegen hun strijdrossen enkel een versimpeld hoofdstel plus de vacht van een geveld roofdier. Uiteraard om het rijcomfort te verbeteren, maar dat niet alleen. Deze uiterlijke kenmerken maakte glashelder dat ze deel uitmaakten van Sundarin's cavalerie. Een krijgsmacht, bestaande uit enkel de meest uitzonderlijke ruiters. Geen uitschot, geen slaven. Alexander selecteerde zijn mannen zelf. Goudeerlijke mannen, of vrouwen, die hart hadden voor hun land. Die vochten omdat ze daarvoor kozen, uit vrije wil. Niet om betaald, of gedwongen te worden. The key to succes. Gedeeltelijk.
Soepeltjes bewoog Alexander's onderlichaam mee met de bewegingen van zijn gitzwarte hengst, die ontspannen voort stapte. Hij liet zijn teugels vieren, zodat hij zijn handen vrij had om voor enkele seconden zijn slapen te masseren. Geteisterd door hoofdpijn werd hij, al enkele dagen lang. Te danken aan Daelorian's wilde plannen jegens Archeon. Hij deelde haar mening niet, maar wie was hij om tegen de lady in te gaan? Na alle kansen die hem door de jaren heen geboden waren, was hij het haar verplicht te ondersteunen. Dat zij zich nu in Archeon bevonden stond daar los van. Ieder van hen had iemand op te zoeken, een familielid, een vriend of een geliefde. Hoewel de timing van deze bezoeken wat rot lag, besloot Alexander door te zetten. Nu was het nog mogelijk, voordat hun toekomst onzeker zou worden.
De klanken van een menigte die zijn oorschelpen binnen drong liet hem zijn aandacht focussen op een pleintje, ietsjes verderop. Mensen stonden te drammen, te schreeuwen. Overduidelijk dat er een onplezierige sfeer rond hing. Desondanks Alexander's slechte humeur, dreef hij zijn paard diezelfde richting op. Het dier werd er niet heel anders van, gezien de veldslagen die ze al achter de rug hadden. Naarmate het drietal naderde, hoe duidelijker werd wat er precies aan de hand was. Ze waren gestuit op een opstand, eentje waarbij het volk de overhand leek te hebben. In alle rust liet hij zijn blik over de kroelende zwerm gaan. Kingsguards waren in een hoekje opgesloten, onmiskenbaar gestrest en onwetend. Er was een moment van twijfeling bij de blondharige man. De stand van zaken in Archeon waren zijn zaken niet. In principe konden ze omdraaien en net doen alsof ze niets gezien hadden. Echter ging dat tegen Alexander's natuur in. De consequenties van zijn aanstaande beslissing zou hij later wel weer onder ogen zien. Vastberaden dreef hij zijn paard door de mensenmassa heen, naar de center waar de kings guards zich bevonden. Graaiende handen klauwden aan zijn kleding, of aan de manen van zijn ros. Maar hij dreef door, ongeacht of hij daarmee men omver reed of niet. Eenmaal samen gevoegd bij de andere stressende soldaten, schopte hij nog iemand weg van de teugels die hij vast hield.. ,,Instead of feeding the mouths of your children, you waste your time on attacking innocent men!" Begon Alexander, luid en duidelijk, met een intense ondertoon. ,,Look at yourself! Blindly following the empty words of a fool, who's somewhere hiding cowardly,  triumphantly looking down at his herd of sheep." Terwijl hij sprak stuurde hij zijn dier zijdelings opzij, waardoor hij ongehinderd mensen naar achteren wist te dringen. Zijn krijgsmacht bestaande uit twee man deden hetzelfde. ,,I ask you to meet me that we may come to a decision together: are we, upon my advice, to go forward, or, upon yours, to turn back? This little riot will make no change, it only sets bad blood."



Gesponsorde inhoud

Stand up and take your chance! Empty Re: Stand up and take your chance!

Vorige onderwerpTerug naar bovenVolgende onderwerp
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum