When Fire meets Fire

di feb 06, 2018 11:37 pm

Keaton ▲

Zo lang was het nog niet geleden, dat zijn vader Zelroth was overleden. Hij herinnerde zich de dag nog als of het gisteren was. Zelroth was ziek geweest en was uiteindelijk gestorven aan een hartstilstand in zijn bed. Naveena had hem gevonden en had Keaton er direct bij gehaald. Vanaf dat moment was Keaton Chief van I'llyria en de Illyrian Legion geworden. Gelukkig voor Keaton was die last niet zo op zijn schouders komen vallen, omdat hij al vele taken van zijn vader had overgenomen. Het was een kwestie van wachten geweest, hoe hard dat ook was. Daarbij was Keaton van kleins af aan al getraind om ooit op een dag te kunnen leiden. Dit had goed uitgepakt in zijn geval.
Zelroth Gryphon was net als hun moeder, tien jaar geleden, verbrand op een brandstapel. In tegen stelling tot hun moeder, was zijn as gebleven waar het was, terwijl het as van hun moeder hoog in de bergen weg gewaaid was, samen met de wind. Uitvaart in I'llyria ging samen met jouw element, of de element van je dichtste familie, mocht je zelf geen element hebben. Het enige element dat niet gecremeerd werd, was Earth. Men met het element Earth werd begraven. Keaton had zelf de brandstapel waar zijn vader op had gelegen aangestoken.

Nu was Keaton dus Chief van I'llyria, en ook al was hij al vanaf kleins af aan getraind geweest en had hij vele taken van zijn vader overgenomen, voelde het toch anders om ook daadwerkelijk de Chief te zijn. Hij kon nu niet meer naar zijn vader toe gaan voor vragen en advies, al had hij dit nooit nodig gehad. Keaton was een onafhankelijke jongeman en dat samen met de rest van zijn karaktereigenschappen maakte hem een prima leider. Tot zo ver leek het alsof de rest van de Illyrian Legion er net zo over dacht, wat Keaton tevreden stelde. Toch was er nog genoeg wat er moest gebeuren, hij verwachtte ook dat de Koning van Navarre snel genoeg op zijn stoep zal staan. Het bericht over de dood van Zelroth had hij in ieder geval al rond laten gaan, met de mededeling dat Keaton Gryphon nu dus aan het hoofd stond.

Met een knip van zijn vingers doofde hij de vlammetjes van de kaarsen die zijn kamer hadden verlicht en verwarmt. Hij had afgemaakt wat hij af had moeten maken en was nu van plan om een ronde door de stad heen te doen. Kijken of de Warriors die nu op wacht stonden wat hadden te mededelen en of alles liep zoals het moest lopen. Zijn jongere broer en broertje had hij ook nog niet getroffen en het zelfde gold voor zijn zusje Naveena. Hij sloeg zijn wolven mantel om zijn lichaam heen en stapte vervolgens het kasteel uit, waarna hij door liep naar de stallen om zijn pinto van stal te halen. Hij zadelde het beest op en reed er vervolgens mee naar het centrum van de stad, om daar vervolgens zijn paard weer op stal te zetten. Van het kasteel naar het centrum was geen erg lange rit, je zou het kunnen lopen, al zou dat wel het nodige tijd in beslag nemen.

Eerste post voor Rhaella Medici ▲ ▲ ▲ ▲

vr feb 09, 2018 10:03 pm

She wears strength and darkness equally well,
the girl has always been half goddess, half hell.

I’llyria. Wat wist ze nu eigenlijk over deze mysterieuze plek die gevestigd lag tussen de hoge bergketens van Navarre en Valyria? De enige informatie die ze ooit had gekregen was die van haar vader. Jaren terug. Een stad omringd door hoge massieve muren die enige vorm van gevaar of indringers buiten moeten houden. Met op iedere hoek die de stad kent een uitkijktoren. Waarmee tot over de gehele vallei gekeken kon worden of er enige vorm van dreiging aan kwam. Qua ligging was de stad dus perfect. Zo had ze horen zeggen, maar binnen de muren moest het allemaal gebeuren. Ze was nog jong toen haar vader de naam I’llyria over zijn duistere lippen had laten rollen. Toen ze weer eens niet naar hem wilde luisteren. Hij had ermee gedreigd om haar achter te laten in de grote stad. Geen moeder die haar kon helpen en een vader die haar daar achter zou laten. Ze zou alleen op zichzelf aangeschreven zijn en dat was iets wat het jonge kind niet beseffen kon. Haar ouders waren die tijd haar alles geweest.

Uiteindelijk besloot ze dat het beters was om haar vader te gehoorzamen. Het laatste wat ze wilde was weggetrokken worden bij de man die haar een thuis bood. Al had ze achteraf gezien beter weg kunnen gaan.

Nu, jaren later was haar interesse voor de mysterieuze stad weer aangewakkerd. Niet zozeer, omdat ze wilde weten of haar vader destijds gelijk had. Nee, ze wilde weten of er enige vorm van medewerking te vinden was in de stad. Mochten haar plannen en die van Faylice in het water lopen wilde ze weten of ze er alleen voor stond of niet. Al betwijfelde of er personen waren die naar haar wilde luisteren. Ze was immers een vreemdeling, een dochter van een gevallen koning. En grote kans dat de bewoners van de stad haar vierkant uit zouden leggen als ze de stad zou binnenstormen met deze woorden.

Na nog enige tijd getwijfeld te hebben besloot ze de tocht toch te maken. Rhaella had ervoor gezorgd dat iemand voor een aantal dagen op haar dieren kon passen en was vertrokken. Op haar shire. Ze nam het dier vaker meer voor langere tochten. Hij kon het makkelijk aan. Het duurde nog zeker een dag voordat in haar donkerrode ogen de eerste torens van de immense stad opdoemde. ze vernauwde haar ogen iets tot spleetjes en scande de omgeving. Grote kans dat hier soldaten stonden die haar haar tocht konden bemoeilijken. Maar in plaats daarvan zag ze wat boeren en reizigers die langs haar heen liepen. Waarschijnlijk ook op weg naar de stad. Rhaella besloot de ruin aan te sporen en liet hem achter de reizigers aanstappen.

De torens die net nog zo klein hadden geleken werden met iedere pas van het paard steeds groter. En eenmaal dicht genoeg bij de stad had ze moeite om de toppen van de torens nog te kunnen zien. Rhaella liet haar blik verder glijden naar de poorten van de stad. Waar ze een aantal bewapende personen zag staan. Met een beweging trekt ze haar mantel van haar hoofd af en laat deze rusten op haar schouders. Haar rode lokken vallen springerig langs haar gezicht en zo baant ze zich een weg in de richting van de poort. De reizigers voor haar werden vrijwel direct toegelaten en zodra ze de poort door wil stappen voelde ze dat iets of iemand een ruk aan de teugels gaf gevolgd door een: Get off your horse.

Om geen problemen te veroorzaken laat de vrouw zichzelf uit haar zadel zakken en pakt ze de teugels vast. Met een lichtelijk geïrriteerde blik kijkt ze op naar de man die haar zojuist tot stoppen dwong. What is your business in the city of I’llyria? vroeg hij haar argwanend terwijl ze opkeek naar hem. Bedenkend wat haar excuus zou kunnen zijn van haar bezoek. Ze had geen goederen bij haar om als onderpand te kunnen gebruiken dus moest ze slim zijn. I am here on behalf of the king of Navarre loog ze. Haar mondhoeken krulde iets op tot een glimlach terwijl ze hem met haar doordringende blik aankeek. Maar nog voor dat haar ’subtiele’ leugen geslaagd leek stapte de man naar voren en boog zich wat naar haar toe. Is that so? mompelde hij ongeloofwaardig. En voor een moment wist ze niet hoe ze hier op moest reageren. Was ze dan toch zo’n waardeloze leugenaar of wist hij wie ze was en wat haar verhoudingen met de koning waren? Ze wist het niet. Op dit moment was het het belangrijkste om langs de man te komen. En ze besloot dan ook om haar ’toneelstuk’ voort te zetten. Let me pass. beet ze hem toe terwijl ze haar rug rechte. I don’t think king Thriumph will be happy when he hears how you ceased his messenger. met moeite vormde haar stem de harde woorden.

za feb 10, 2018 12:31 am

Keaton ▲

De pinto droeg de naam Amyntas. Voor zijn achttiende verjaardag had Keaton de hengst gekregen van zijn vader. Het paard was toen een stuk jonger geweest dan dat hij nu was, maar bejaard was hij nog niet. Je kon zeggen dat de jonge man zeker gehecht was aan zijn paard en die band was alleen maar beter geworden sinds de dood van zijn vader, Zelroth. Keaton had dan ook al een hoop doorstaan met het beest. Daarbij moest hij alleen maar denken aan wat er zo’n acht jaar geleden gebeurd was. De gedachten aan die dag zorgde ervoor dat zijn hart werd gegrepen door een koude hand, een knellend, naar gevoel. Het gemis naar zijn broer, Devon Gryphon toe. Die dag was hij verdwenen. Zijn lichaam was nooit gevonden, maar ze hadden ook nooit meer wat van hem gehoord. De enige verklaring die Keaton daarvoor kon bedenken was dat Devon dood was. Hij wist zeker dat zijn één jaar jongere broer iets van zich gehoord zou laten hebben als hij nog in leven was geweest. Toch was Keaton er niet helemaal zeker van dat Devon dood was, aangezien hij zich niet over het verlies van hem heen kon zetten. De gebeurtenis was al acht jaar geleden en nog steeds achtervolgde het hem als de dag van gisteren. Zelfs de dood van zijn vader, wat nauwelijks nog een halve maand geleden was, voelde als minder zwaar aan. Het was niet zo dat Keaton zijn leven erdoor liet leiden, maar ondanks dat hij het niet liet zien, beschikte Keaton zeker wel over het ervaren van gevoelens.

Keaton klopte op de hals van het paard en liet het dier vervolgens achter in de stal. Mensen weken voor hem uit, maakte lichte buigingen en toonden overduidelijk hun respect. Keaton apprecieerde dit en knikte af en toe terug. Het was nog steeds wennen, al was dit ook niet compleet nieuw voor hem. Het leek rustig en ordelijk te zijn in de stad, wat niet gek was met al die getrainde krijgers in de stad die orde hielden. Een groep van drie krijgers benaderde hem en bogen voor hem. “Any specialties?” Vroeg Keaton, zijn toon laag en kalm, terwijl hij de drie mannen scande. “Nothing, Chief, everything seems calm and easy to go,” sprak de voorste man die leiding had over zijn patrouille. Keaton knikte en liet ze vervolgens verder gaan. Vervolgens kwam er een Illyriaanse krijger naar hem toe gerend. “There is someone at the gates who claims to be here on behalf of the king,” sprak de man gehaast. Keaton vernauwde zijn ogen en knikte vervolgens naar de man. Hij keerde terug naar zijn pinto en gaf de hengst een aai over zijn neus om vervolgens de teugels los te knopen en op zijn rug te springen. He was vanaf het centrum niet erg ver naar de poort toe. Mensen weken voor hem en zijn paard uit. Keaton had wel verwacht dat er snel iemand zal komen sinds de dood van Zelroth. Toch was hij verbaasd, omdat hij King Thriumph eerder persoonlijk had verwacht. De koning had er vast zijn redenen voor om iemand te sturen, in plaats van zelf te komen.

Aan gekomen bij de poort stapte hij van zijn paard af en liep door. De massieve deuren stonden open, die enkel gesloten waren in tijden van nood of tijdens de avonduren. Wel stonden er een hoop wachters, waaronder één voor een jonge vrouw met rood haar. “Let her through,” beval Keaton en bekeek de dame vervolgens. Ah, hij herkende haar. Vanaf dat moment wist hij zeker dat zij niet was gekomen op bevel van de Koning. Dit was Rhaella, de dochter van Aeron en hij was er zeker van dat King Thriumph niet de dochter van de gevallen koning zou sturen. ”On behalf of the King, huh?” Hij trok zijn wenkbrauw naar haar op en wenkte haar vervolgens mee de poorten door.

▲ ▲ ▲ ▲

za feb 10, 2018 7:37 pm

She wears strength and darkness equally well,
the girl has always been half goddess, half hell.

De discussie met de wachter leek nogal verhit te gaan verlopen toen er nog een andere wachter in beeld kwam. Blijkbaar hadden haar woorden over King Thriumph de mannen aan het denken gezet. Misschien dat er nu toch actie ondernomen zou worden. Zodra in haar gezichtsveld ze de man dan ook weer weg ziet rennen kijkt ze op langs het lichaam van de wachter voor haar, maar de man die zijn weg terug de stad in vond verliet al gauw haar rode gezichtsveld. Ze sloeg haar armen ditmaal over elkaar terwijl ze haar blik bijstelde en staarde op naar de wachter die haar weg naar de stad nog altijd blokkeerde. Het voelde alsof ze de man uren aan bleef kijken. Wat in feite maar enkele secondes duurde.

Er verscheen namelijk een nieuw gezicht op het toneel. Een die haar vrijwel niet bekend voorkwam, maar een die qua uiterlijk beter te behappen was dan de wachter voor haar. De man liet weten dat de wachter haar door mocht laten gaan en met een sarcastische lach op haar gezicht draait ze haar lichaam weg van de man en gooit ze de teugels over het paard zijn hoofd en maakt aanstalten om haar lichaam weer in beweging te zetten. “finally, someone with a little common sense” Om nog maar even een mes in de wachter zijn rug te steken liet ze de woorden op een lichtelijk sarcastische manier over haar lippen rollen. Kort wierp ze nog een laatste blik op de wachter die zijn lichaam verslagen een pas naar achteren zette. Wat dat betreft was dit al een kleine overwinning vanaf haar kant. Blijkbaar vormde ze dan ook weer niet zo’n grote bedreiging.

De man wenkte haar de poorten door, Rhaella knikte kort in de richting van de onbekende man en zette zichzelf in beweging achter hem. Om uiteindelijk naast hem uit te komen. Het paard volgde haar vrijwel direct. Niets zou haar nu nog in de weg kunnen staan om te zien of haar vader destijds gelijk had. Ze hadden haar binnen gelaten, al had ze wellicht een wat warmer welkom verwacht. Blijkbaar was dit de manier waarop het in I’llyria aan toe ging.

De volgende woorden van de man geraakten tot in het diepst van haar lichaam, en ze kijkt op in zijn richting. Ze kon de argwaan in zijn stem haast tot in haar botten voelen toen hij de woorden over zijn lippen liet rollen. De wenkbrauw die hij richting haar optrok maakte dit gevoel alleen maar sterker. Kort kneep ze in de teugels om zo haar emoties in de hand te houden. Blijkbaar was haar leugen niet bij iedereen welkom. Misschien was het ook niet zo’n slim idee geweest om met zo’n leugen een stad binnen te ‘vallen’ waar ze niemand kende. Een stad die voor haar net zo onbekend was als ieder andere plek buiten Navarre.

Ze had gehoopt dat hij een ‘leugentje om bestwil’ kon waarderen, maar aan zijn blik te zien leek hij niet bepaald instemmend. Am I that unbelievable sir? Ze kon het niet laten het gewoon te vragen, en besloot open kaart te spelen met de man. Wellicht zou ze in de toekomst nog wat aan de vreemdeling hebben. Al zou ze eerder op zoek moeten gaan naar de man die deze stad runde. Klaar voor alle mogelijke opties die door haar hoofd heen spookte kijkt ze hem vanachter haar lange wimpers aan.

zo feb 11, 2018 2:12 am

Keaton ▲

Als er iets was waar Keaton goed op getraind was, was dat het lezen van mensen, het detecteren van leugens. En soms zag je het niet aan de persoon, soms wist je het gewoon, omdat de leugen niet helemaal logisch was met wat jijzelf wist. Dit gold nu ook voor Keaton. Hij wist wie de dame voor hem was, de dame die hij door had gelaten om I’llyria te betreden. Rhaella Medici, dochter van Aeron Medici en dus het nichtje van Thriumph Medici. Veel over de relatie tussen Rhaella en Thriumph wist Keaton niet, maar het leek hem sterk dat de Koning zijn nichtje zal sturen met wat voor reden dan ook. Nee, Keaton vermoedde dat Rhaella hier was gekomen met een andere reden, een reden voor haarzelf. Zo kwamen er wel meer met hun eigen redenen. Sommigen wilde zich bij de Legioen voegen, anderen kwamen met andere redenen, al was het een plek om te wonen en voor het gevoel van veiligheid. Het kon hier allemaal, al ging het niet makkelijk.

Maar wat de reden voor Rhaella was, wist Keaton nog niet, maar hij vermoedde daar snel genoeg achter te komen. Eerst moet hij haar laten weten wie hij was, want dat leek ze niet door te hebben. Keaton vernauwde zijn ogen toen Rhaella nog even een ruggensteek op zijn wachter afwierp, maar een reactie gaf hij nog niet. De vrouw met het rode haar stapte naar hem toe en volgde hem de poorten door, I’llyria te binnen. Haar paard volgde haar, zonder mee geroepen te worden. Dit fascineerde hem enigszins. Dat dier was goed getraind. Keaton sprak tegen haar met een toon die argwaan liet horen. Zijn wenkbrauwen waren opgetrokken en vervolgens wachtte hij een reactie van de dame af. Keaton pakte de teugels van zijn paard vast toen Rhaella hem de vraag stelde. “It doesn’t seem logical to me that the King would send his niece,” sprak Keaton rustig. “And I think that my guard did a good job to wait until he had got my approval with letting you through,” ging hij verder. Vervolgens keek hij haar recht in de ogen aan. “Let me introduce myself. The name is Keaton Gryphon, Chief of I’llyria,” sprak hij, gevolgd door een kleine buiging. Hij streek met zijn hand over de hals van zijn hengst, terwijl hij de jonge vrouw bleef aankijken. “What brings you here, Rhaella Medici?” Hij was van plan haar uit te nodigen naar zijn kasteel, maar eerst wilde hij in het kort weten wat haar hier bracht, aangezien ze hier dus niet gekomen was op verzoek van de koning. Keaton kon niet voorzichtig genoeg zijn met de Medicis, want ook al maakte I’llyria deel uit van Navarre en was Thriumph Medici de koning van her rijk, vertrouwde hij de Medicis niet. Dat was een les die hij had geleerd van zijn vader, Zelroth. En de verhalen die rond gingen over Aeron en Thriumph zorgde er ook voor dat Keaton voorzichtig was wat betrof het in vertrouwen nemen van de Medicis.

▲ ▲ ▲ ▲

zo feb 11, 2018 12:12 pm

When Fire meets Fire Kaderimg_by_ladyperfume-dc3p3dp

Rhaella Medici

She wears strength and darkness equally well

De meeste mensen die wisten wat haar vader en oom hadden gedaan hielden vanzelfsprekend afstand van de Medici’s. Geen enkele levende ziel met enig gezond verstand zou zich willen mengen in de chaos die Aeron en Thri in de loop van de jaren gecreëerd hadden. En als je jezelf ermee bemoeide zou het of je de kop kosten, of je kon genoegen nemen met een levenslang vuil werk voor de koning opknappen. Iets wat de meeste huurlingen maar al te graag deden. Zo had ze gemerkt in de laatste jaren dat ze in het kasteel had gewoond.

Voor haar voelde het alsof ze continue een strijd moest voeren met de rest van de wereld. Om maar te laten zien dat zij niet zo was zoals haar vader. Ergens snapte ze de angst van anderen ook wel. Zij en haar nichtje hadden immers hun vaders genen geërfd. Iets waar hun beide niet om zaten te springen, maar mee moesten leren leven. Alsof hun daden als een zwart deken over hen heen lag. Zij en haar nichtje konden er immers niets aan doen dat hun vaders zo verbeten, haatdragend en moordlustig waren.

Haar rode ogen gleden richting het paard waar de man op afliep en de teugels in zijn handen naam. Rhaella stopte de shire en bleef kort stilstaan. Gefascineerd door het sterke dier wat hij met twee dunnen touwtjes in zijn handen hield liet ze de woorden over haar lippen glijden. That’s a fine stallion you got there, sir. haar stem is zacht en haar mondhoeken krullen kort op terwijl ze haar slanke hand kort over de neus van haar eigen paard beweegt.

De man had gelijk. Het was inderdaad geen slimme zet van Thri geweest om Rhaella naar het fort te sturen. En toen hij over ging op het feit dat zijn wachter goed gehandeld had kneep ze haar ogen lichtelijk samen. Alsof ze de eerste de beste crimineel was geweest die de stad binnen wilde dringen. Rhaella wende haar ogen kort af van hem, om een blik te werpen op de stad zelf. De muren binnenin de stad staken imposant boven de huizen uit. In eerste instantie had ze verwacht om diverse eenheden langs te zien lopen die klaargestoomd werden voor welke strijd dan ook ze moesten leveren, maar het tegendeel werd bewezen toen ze de drukte en de ’normaal’ ogende inwoners in haar zicht kreeg. De stad die haar vader zo gedetailleerd had beschreven toen ze nog een kind was, daar bleek niets van waar te zijn. Het leek hier te bruisen en eigenlijk zag alles er net zo gewoon uit als in D’auvignon.

De man stelde zichzelf voor als Keaton Gryphon, Chief of I’llyria ze beantwoorde zijn woorden met een subtiele buiging en liet haar rode ogen toen weer op die van hem rusten. Rhaella Medici, princess of Navarre Uiteindelijk had ze de beslissing genomen haarzelf voor te stellen. Dit, omdat ze nog enige vorm van manieren bezat die haar oom haar de laatste jaren er in had weten te slaan. It didn’t surprise me that you knew my name, The Medici’s have been quite the topic over the past few years. ging ze verder. Alsof het onderwerp de normaalste zaak van de wereld was. Hij vroeg haar wat ze hier kwam doen, hiervoor had ze haar antwoord vanaf het begin af aan al klaar liggen. I didn’t come here to burn your city down or spy on you, if that’s what you are afraid off. Hoewel geen haar op haar hoofd er ooit aan zou denken om haar vuursturen tegen de bewoners van deze stad te gebruiken moest ze nog altijd op haar hoede zijn. Een verkeerde beweging en het zou fataal aflopen. I came here because I wanted to see if the stories my father told me about this city where true. afwachtend keek ze hem aan. Hopend dat haar woorden niet weer het verkeerde keelgat in zouden schieten.

the girl has always been half goddess, half hell

zo feb 25, 2018 12:56 am

Keaton ▲

Keaton had zijn paard vast bij de teugels. Een mooie, sterke pinto. Het was ergens pijnlijk om je zo te hechten aan een dier, zeker met alle dreigingen die er op de loer lagen. Hoe sterk en krachtig zo’n dier ook was, het was niet meer dan logisch om te denken dat deze makkelijk zouden sterven. Toch had zijn paard veel weten te doorstaan en stond deze er nog steeds, sterk en gezond. Er waren verschillende momenten uit zijn leven waar hij maar aan hoefde te denken. Toen Rhaella hem dan ook een compliment over Amyntas gaf trok hij toch even lichtjes zijn mondhoeken op en klapte zijn hengst zacht op zijn hals. “The same applies to yours.”

Het leek hem echter niet logisch dat Thriumph zijn nichtje naar I’llyria zou sturen, voor wat voor reden dan ook. Hij vond dan ook dat zijn wachter goed gehandeld had. Keaton had wel mee gekregen dat de Medici’s een familie was die je beter niet blindelings in vertrouwen kon nemen. De Medici’s was een complexe familie en daarvoor hoefde hij alleen maar te denken aan de Great Burning. Hij draaide er daarom ook niet met zijn opmerking omheen en sprak zijn gedachten ook gewoon uit. Zo kon hij pijlen hoe Rhaella daar op zou reageren. Het was natuurlijk niet niks om behandeld te worden als een ‘bedreiging’ of iets in die trant. Ze wende haar blik af en bestudeerde de omgeving binnen de grote, massieve muren. Keaton besloot zichzelf voor te stellen en gaf meteen ook zijn titel vrij.

Zijzelf stelde zich voor als Rhaella Medici, Princes van Navarre, zoals Keaton ook al geweten had. “It’s a honor to meet you, Princess,” besloot hij te reageren, waarna hij een korte buiging voor haar maakte. Hij was zijn manieren niet verloren en had een zekere respect voor de royal family. “That’s definitely true,” reageerde Keaton toen ze sprak over de reputatie van haar familie, maar meer woorden maakte hij er niet aan vuil. Hij vroeg naar haar intenties van haar bezoek. Hij had namelijk niks van haar eerder benoemde reden geloofd en wilde haar ware intenties wel weten. Haar eerste reactie liet hem een klein beetje grijnzen. “That saves me some worries,” sprak hij kalm met een subtiele grijns. Bij haar reden kwam er een nieuwsgierige frons op zijn gelaat. “And what kind of stories did your father tell you?” Vroeg hij oprecht nieuwsgierig. Hij was er bekend mee dat ouders buiten I’llyria hun kinderen enge, nare verhalen vertelde over I’llyria. “Mind if I show you around, while you tell your story?” Stelde hij vervolgens voor en maakte een gebaar dat ze dit al rijdend op hun paarden konden doen.

▲ ▲ ▲ ▲

wo maa 21, 2018 10:29 pm

Rhaella Medici

She wears strength and darkness equally well

Het was de bedoeling geweest om zonder scene en zo onopvallend mogelijk de stad in te komen. Helaas voor haar was dat plannetje gedeeltelijk het water in gevallen mede dankzij de domme opmerking die ze richting de wachters had gemaakt. Ze had immers kunnen weten dat de stad op een of andere manier in connectie zou staan met haar oom. En hoewel de eerste ontmoeting met de chief van I’llyria niet bepaald gladjes was verlopen was het tij inmiddels wat gekeerd. De rust was terug en ze had ingestemd op zijn woorden om de stad te verkennen Rhaella baande zichzelf samen met Keaton en de paarden door de stad. Binnen de stadsmuren leken deze nog groter en hoger dan dat buiten de stad het geval was geweest. Ze zag diverse huizen de een nog exentrieker dan de ander. De stad leek vrijwel helemaal los te staan van Navarre en het leek haast alsof ze in een andere wereld beland was. Haar rode ogen liet ze over de inwoners en reizigers gaan terwijl ze uiteindelijk hun rustpunt bij Keaton weer vonden.

Het deed haar goed om te zien dat de woorden die haar vader destijds had uitgesproken over de stad complete onzin waren. Het bewees maar weer hoe gluiperig en onbetrouwbaar de man wel niet was. Kort hief ze haar hand op terwijl ze een springerige rode krul uit haar gezicht veegde en achter haar oor vast zette. You wanted to know what kind of stories my father told me about the city.. het was een herhaling van de woorden die hij niet veel eerder nog uitgesproken had. Ze knipperde kort en zicht met haar rode ogen de zijne op. De moed vindend om haar verhaal te doen. Hij was immers nog steeds een complete vreemde. When I was a little girl my father taught me how to use my fire bending. He himself was a marvellous firebender. Ze pauzeert even terwijl ze haar woorden op een rij probeert te krijgen. Het was niet bepaald makkelijk om lovend over de man te praten terwijl ze wist wat hij had gedaan. Met haar rode ogen probeert ze dan ook zijn reactie te peilen. He taught me so much but I was just a naive and stubborn child that day. So when I started to be disobedient towards him he started hurting me. Haar lippen maken een einde aan de zin en ze beet kort op haar lip en draaide haar gelaat kort van hem weg. Een haast onhoorbare zucht glijd over haar lippen terwijl ze haar woorden probeerde te vervolgen. He hit me, grabbed me by my throat, choked and almost burned me with his hands. That’s also the time he started threatening me by sending me away from home and to this city. Ze richt haar blik weer terug op Keaton en kort krullen haar mondhoeken iets op in iets wat een waterige glimlach voor moest stellen. He told me that the only people who lived here where cursed beasts with no soul, no morality and that they where just trained to be targets for the king, and that their only sense in life was to die. het was haast té kinderachtig om aan te horen. En als je erover nadacht was het te sneu voor woorden om een kind met zulke loze woorden te bedreigen. But I am glad to see that everything is different around here. Uiteindelijk beëindigde ze haar woorden met deze laatste zinnen en nam ze weer een hap lucht.

the girl has always been half goddess, half hell

za maa 31, 2018 1:46 pm

Keaton ▲

Geen moment liet hij zijn blik van Rhaella afdwalen terwijl de twee door de stad heen baande met hun paarden. Zijn gladde gezicht bleef neutraal en uitdrukkingloos. Hij pikte op hoe zijzelf echter een soort tevredenheid uitstraalde. Keaton stelde haar de vraag wat voor verhalen haar vader haar dan precies verteld had en rustig wachtte hij tot ze zou antwoorden. Even liet hijzelf ook zijn blik over zijn omgeving heen glijden. Alles was rustig en in orde, wat hem goed deed. Ook waren de tekenen van de naderende lente inbeeld en een gewone bewoner liep met een kar vol kolen over de straat richting de markt. Een beetje aan de late kant, merkte hij op, aangezien rond deze tijd de helft normaal al uitverkocht zou zijn. I'llyria mocht dan een militaire stad zijn, het was ook een stad om gewoon te leven, al was het vaak zo dat de kinderen, mits ze een element beheerste, uiteindelijk een cadet zouden worden en de ouderen vaak deel van de legioen hadden uitgemaakt in het verleden. Maar ook waren er her en der gewone bewoners die helemaal geen kracht beheersten of juist een hele andere kracht dan elemental control. Zoals zijn oma, Willow Cloven, een vampier, een alchemist. Dan kwam zijn oma van oorsprong uit een andere familie, dan de Cloven familie en had ze de achternaam aangenomen van zijn overleden opa.

Rhaella herhaalde zijn woorden en begon daarna haar verhaal te doen. Hij wist van haar vader, hij wist wat voor man hij was en wat hij had gedaan. Misbruik van zijn krachten, het vermogen om vuur te sturen en naarmate Rhaella met haar verhaal vorderde verduisterde zijn blik en klemde hij zijn kaken strak op elkaar. Ook al wilde hij zijn gezicht neutraal en uitdrukkingloos houden, raakte dit hem wel. Hij kon het niet helpen om lichte meelijden met Rhaella te hebben, al verwachtte hij dat ze helemaal geen meelijden zou willen. "It would probably have been better if he'd brought you here," sprak hij uiteindelijk, na een korte stilte om haar woorden te laten bezinken. Intussen begon de grote kasteel-achtige kazerne in beeld te komen. Het grote gebouw doemde boven de normale huizen op. "And I'm glas that you can now see for yourself that your father's words weren't true at all," ging hij verder en krulde kort zijn lippen op. "As you can see, life here is just as normal as anywhere else, though we do have the legion and most people here used to belong to that legion or are about to join the legion," zijn blik gleed van een ouder koppel naar drie jonge, spelende kinderen. "Because of the Illyrians young children are able to learn how to control their elements," ging hij verder. "But there are also residents without any magic whatsoever," vervolgde hij. Ze liepen door een straat waar kraampjes stonden, mensen liepen en een ook een groep Illyrians passeerden hun. Het was typerend voor Illyrians om zwarte kledij van leer te dragen, beschermend en flexibel.

▲ ▲ ▲ ▲

za apr 14, 2018 5:35 pm

Rhaella Medici

She wears strength and darkness equally well

De woorden die ze zojuist had uitgesproken richting Keaton hadden enkele messteken in haar hart achtergelaten. Haar vader was geen onderwerp geweest waar ze het graag over wilde hebben. Het raakte haar dan ook keer op keer weer als ze zijn naam uit moest spreken en wat hij haar had aangedaan. Soms vroeg ze zich af of ze dit alles ooit een plekje zou kunnen geven. Misschien als de man deze aarde niet meer zou bewandelen. Misschien dat ze dan eindelijk de rust zou krijgen die ze zo verdiende. Hoewel haar oom deze wereld dan nog bewandelde. Een tweede ‘probleem’ om mee af te rekenen. Al was het voor haar nog niet zeker wie haar, naast Eros nog meer zou willen helpen met het uit de weg ruimen van de koning van Navarre.

Keaton leek al haar woorden in zich op te nemen en op een of andere manier voelde het toch prettig om de woorden uit te spreken tegen een vreemdeling. Hij stond er vrijwel buiten en toen hij aangaf dat Aeron haar beter naar I’llyria had kunnen brengen knikte ze kort. I am his pion. His only link to the throne. I guess that’s why he did not want to bring me here. Hoewel ze haar vader wel degelijk had geholpen met bepaalde zaken was dit altijd geweest om haar oom buiten spel te zetten. Wellicht waren er intussen ook dingen gebeurd die haar vader in een goed daglicht zouden zetten, maar het was nooit en het zou nooit haar intentie gaan worden om hem weer op de troon te krijgen en al helemaal niet zijzelf. Ze mocht dan wel een erfgenaam zijn, haar plaats was niet op de troon, maar bij haar dieren in het veilige huis in de bossen van Navarre.

Hij legte haar uit hoe het er in I’llyria precies aan toe ging en met volledige interesse hoorde ze zijn woorden aan, waarna ze hem een compliment terugkaatste. I think you did an amazing job at managing the city. Voor hem was het misschien een mager compliment, maar ze had dan ook nog niet alles in de stad gezien. Dus een echt oordeel zou ze hierover niet kunnen vellen. Has your family always been ruling over the city? voegde ze er uiteindelijk nog aan toe terwijl ze haar ogen kort in die van hem haakte.

Haar blik had tot nu toe voor het grootste gedeelte op het gelaat van Keaton gelegen, maar gleed na een tijdje toch weg van de man. Haar rode ogen trokken over de straten van I’llyria waarbij ze kort knikte naar wat voorbijgangers die volledig gekleed waren in het zwart. Bij het zien van het kartelachtige gebouw wat voor hen opdoemde werden haar ogen iets groter. It is even bigger than I imagined. terwijl haar passen iets vertraagde liet ze haar blik nogmaals over het kasteel gaan die boven de huizen opdoemde.

the girl has always been half goddess, half hell

When Fire meets Fire

When Fire meets Fire

Re: When Fire meets Fire

Re: When Fire meets Fire

Re: When Fire meets Fire

Re: When Fire meets Fire

Re: When Fire meets Fire

Re: When Fire meets Fire

Re: When Fire meets Fire

Re: When Fire meets Fire

Re: When Fire meets Fire

Re: When Fire meets Fire