Viking in a Pirate city {DATE}

Driedikke beren vachten, waarvan één van een ijsbeer. Vier prachtige wolven vachten en een aantal poolvos vachten. Maar ook messen gemaakt van de beenderen waren meegekomen op reis. Morton had nu de leiding op het schip, al was hij niet blij met deze reis. De man keek toe hoe de andere Vikingen krachtige slagen maakte met de peddels. Bij het zien van een man die lijkbleek was geworden en het peddelen niet meer vol leek te houden, stapte hij op hem af en beval hem rust te nemen. Morton nam het van de man over. Even later kwam een Viking op hem afgelopen en vertelde hem dat de man die lijkbleek was geworden gestopt was met ademen. Morton liet de melder het peddelen van hem overnemen en keek vervolgens neer op de overleden man. Een zucht rolde over zijn lippen. Hij wikkelde de man in een doek, om het vervolgens in het wilde zeewater te gooien. Hij stuurde een stil gebed naar de goden, naar Thor, en keek vervolgens toe hoe het lichaam gewikkeld in doeken zonk tot hij niet meer te zien was.

Morton was nu al een dag of twee in Brightwater Keep. Tot nu toe hadden ze al mooi wat winst weten te makken. Nieuwe wapens, maar ook kruiden en andere waardevolle, handige spullen. Freyja zou blij zijn met de winst, heel Hillerød zou blij zijn met deze winsten. Freyja zelf had Hillerød nu echter ook tijdelijk verlaten, zij was naar Archeon, wat hem een onbehaaglijk gevoel gaf. Maar er was niks aan te doen. Ze was niet alleen, natuurlijk en ze zou goed beschermd worden. Tenminste, dat hoopte hij. Morton vertrouwde niemand. Zeker niet omdat vele uitwaren op macht.

En zonder het echt te beseffen had Morton zich ineens opgegeven voor een romantische date. Hij besefte het pas toen het kwaad al geschiet was. Wat hield dit eigenlijk in? Dit werd hem pas uitgelegd toen hij het al gedaan had. De Vikingman vernauwde zijn ogen, maar liet het voor wat het was. Op de dag zelf kleedde hij zich niet netjes, nee, hij had gewoon zijn Vikingskledij aan, aangepast op het warme temperatuur in Brightwater Keep, ook al was het winter. Voor hem was het zomer. Zijn sterke, gespierde armen waren dan ook ontbloot. Alles aan hem zag er ruw uit, hij was overduidelijk afkomstig uit het koude noorden.

Morton nam plaats in het restaurant, keek ongemakkelijk om zich heen en wachtte af tot wat er zou gebeuren. Want hij had geen idee. Een romantische date. Hij wilde helemaal geen partner, zijn hart was voor Freyja bedoeld, ook al wist zijn pleegzus dit zelf niet. Toch was het zo.

I see what is right and approve, but I do what is wrong.

MADE BY MINNIE OF BTN

Met vernauwde ogen bekeek Morton de omgeving. Het was er met rode rozenblaadjes en hartjes versierd en hij voelde zich er pittig ongemakkelijk door. Dit was hij niet gewend, hij was dit allesbehalve gewend. De stoel waar hij in zat voelde ook niet comfortabel, alles voelde hier oncomfortabel. Hij was hier gewoon voor de handel en daarna wilde hij weer terugreizen naar Falkreath. Wat een date precies inhield had hij niet eens geweten. In Falkreath was het allemaal niet zo ingewikkeld. Alhoewel, voor de gemiddelde Vikingman. Morton maakte het wel moeilijk voor zichzelf, omdat hij van Freyja hield. Een zucht rolde over zijn lippen.
Toen kwam er ineens een dame het restaurant naar binnen. Ze zag er anders uit dan alle andere koppeltjes die hier zaten. Ze zag er ruiger uit en dat vond Morton dan wel weer leuk, dus ging hij wat rechter op zitten. Hij zei echter niks toen de dame tegen over ging zitten. In common tongue werd gevraagd of ze wat wilde drinken. De dame vroeg om een… horde hij dat goed? Morton keek haar aan met opgetrokken wenkbrauwen. Een fles vodkja had ze besteld. De ober zelf keek ook wat verbaasd. Vervolgens wende hij zich tot hem. “Something strong from… here,” sprak hij langzaam, goed nadenkend over zijn woorden. Wat je hier in Brightwater Keep kon krijgen, kon je niet altijd in Falkreath krijgen. De ober dacht even na en toen hij doorhad wat hij bedoelde stapte hij weg om de bestellingen op te halen.
Hij keek weer naar de dame voor haar, nog steeds had hij geen woord tegen haar gezegd. Ze sprak haar naam uit en stak haar hand uit. Hij keek naar haar hand, vernauwde zijn ogen even. “Morton,” reageerde hij vervolgens. Zie, in Falkreath waren ze niet van de gebruikelijkheden in alle andere delen van Fallenskies. De ober kwam terug en zette de fles vodka neer met een shot glaasje en voor hem een rode vloeistof in een sierlijke glas. Dit kende Morton dan weer wel. Wijn. Hij had het een keer eerder geruild toen hij kort in Brightwater Keep was geweest. “Are you… pirate?” Vroeg hij toen maar met een duidelijk accent.

I see what is right and approve, but I do what is wrong.

MADE BY MINNIE OF BTN