Winds of change will bring you home

Het beleid dat ze in Forlindon hadden als het ging om buitenstaanders, was enorm streng. Er waren een heleboel elfen die het idee maar niks vonden dat er zich gemengd bloed onder hun midden bevond. Om dan maar te zwijgen over mensen. In de hele historie van de elfenstad had nog geen mens de locatie van de stad in de boomtoppen geweten. Laat staan de stad effectief bezocht. Belangrijke zaken, met politieke betrekkingen, werden altijd op verplaatsing geregeld. Maar Alandria was een elf. Duidelijk geen zilverharige, maar voor Arvindr was dat van minder belang. Ze was dus meer dan welkom om de tocht mee terug te maken, als ze daar behoefte aan had. Het zou haar misschien in contact kunnen brengen met familieleden waar ze het bestaan niet eens van af wist. Forlindon was op die manier evengoed haar geschiedenis, haar recht, als dat het het zijne was.

”It will indeed take a couple of days to reach the city, but in good company, it’s way easier”, Glimlachte hij. Het was een van de vele redenen dat de elfen die uitgezonden werden op missie vaak met twee of drie reisden. Nymmerwell, de uitgestrekte jungle, kon makkelijk een mentale tol eisen als ze een lange tijd alleen waren. ”I have a meeting with the Queen in two days. In the meantime, you can either stay here or move to the rooms we got assigned by her staff. You’re an elf, after all”, Vertelde hij. ”One of us”, Voegde hij er vriendelijk aan toe. Zelf stond hij inmiddels ook op. ”I will send one of my friends to pick you up in one hour. If you decide to join us in our quarters, make sure you’re ready. Otherwise you both can go explore the city on your own”, Zei hij. Zelf moest hij ook maar eens verder. Hij had nog afgesproken met enkele van hun bondgenoten hier in Aztlan. Die liet hij beter niet wachten.