Open Arms

zo maa 11, 2018 3:54 pm

CAMYLA VAELE

Tegenwoordig draaide Camyla zich liever nog een keer om als het daglicht door haar kamerraam naar binnen scheen. Ze was zeker geen ochtendmens en daar kwamen ook nog eens allerlei opstartprobleempjes bij kijken. Vaak verweet ze haar leeftijd, maar ze was als kind al niet gek op opstaan in de vroege uren. Meestal kwam ze uit bed tegen de vroege middag en dat gebeurde ook vandaag. Al snel verscheen één van haar dienstmeisjes in haar kamer om haar mee te helpen met aankleden en klaarmaken voor de dag. Het duurde even, maar na wat wikken en wegen was ze aangekleed en klaar voor een nieuwe dag. Camyla trok nog even een aantal keren aan de jurk die ze aan had om het naar eigen smaak goed te positioneren. Haar kleindochter Cres zou deze middag langskomen en dus hoopte ze dat de villa er een beetje goed bijlag, want gisteren was het best gezellig geweest met de gasten die ze had mogen ontvangen. De vele flessen wijn hadden daar zeker aan bijgedragen. Camyla meende zich nog vaag te herinneren dat ze op een gegeven moment zelfs een aantal glazen rum tot zich had genomen.

Vanuit haar slaapkamer liep ze naar één van de vele woonkamers die haar villa kende. Een vreemdeling zou hier makkelijk verdwalen, maar Camyla wist precies waar alles zat. Zelfs het verblijf van haar personeel kende ze op haar duimpje. Ze nam plaats op haar favoriete stoel waarin ze zicht had op haar riante tuin. Al gauw kwam een van haar dienstmeisjes aan lopen met een tree vol eten dat voor Camyla’s neus werd neergezet. ”I hope you didn’t forget that my lovely grandchild is coming today. Did you make cake?” Camyla verwende haar kleindochter maar al te graag en met name in de vorm van eten. Een voordeel hiervan was dat ze zelf ook een goede reden had om meerdere keren op een dag van een stuk taart te genieten. Het meisje liet weten dat het geregeld was en Camyla knikte even tevreden naar haar. Al gauw stortte ze zich op de courant die voor haar klaargelegd was. Er mocht haar natuurlijk niets ontgaan. Zo nu en dan nam ze een slok van de koffie die voor haar gemaakt was. Oh, wat kon ze die toch goed gebruiken.

[Crescent]

ma apr 02, 2018 12:43 pm

a bruise is a lesson and

each lesson makes us better

Met een klap liet ze de voordeur achter zich dichtvallen. Het jonge meisje keek nog eens boos over haar schouder en stormde het tuinpad af. Ruzies met haar moeder vonden regelmatig plaats, zeker wanneer haar vader zijn hoofd een redelijk lange tijd niet had laten zien. Sinds zijn vorige bezoek hadden ze een aantal keer met elkaar geschreven, maar hij was nu alweer een langere periode op Isla de Juegas. Hij had haar verteld dat hij zo snel mogelijk weer naar Brightwater Keep zou komen, iets waar haar moeder niet zo overtuigd van was geweest. Crescent had haar laten weten hoe zij er over dacht en vervolgens waren er wat boze woorden over en weer gegaan. Ze had gezegd dat ze wel naar haar oma zou gaan als haar moeder zo’n hekel aan haar had – iets waarvan ze wist dat het niet waar was, maar ze geloofde het graag wanneer ze boos was. Daarna was ze naar haar kamer gerend om haar mantel te pakken. Ook had ze haar helm meegegrist, het ding wat ze wel vaker op haar kop droeg. Mensen keken haar dan vaak hoofdschuddend na, maar het boeide haar weinig.

De grote villa van haar oma was niet te missen. Nog altijd met een iet wat boze tred wandelde ze naar de voordeur, klopte aan en sloeg haar armen toen over elkaar heen. Ze keek een beetje zuurtjes voor zich uit terwijl ze bleef wachten tot de deur voor haar zou worden opengedaan.

notes: none

∎ ◣ ◥

ma apr 02, 2018 5:17 pm

CAMYLA VAELE

Een beetje koffie deed wonderen. Laatst had ze er nog een scheutje rum bij door gedaan, maar gezien Crescent elk moment kon verschijnen leek dat haar niet zo verstandig. Ondertussen zat ze door de courant van Brightwater Keep te bladeren. Al snel concludeerde ze dat het een rustige week was geweest met weinig roering. Plotseling werd haar aandacht getrokken door een bonkend geluid. Twee van haar bedienden snelden zich naar de voordeur, maar Camyla wilde hun voor zijn. ”I will take care it,” riep ze hen toe, terwijl ze langzaam uit haar stoel kwam. Het leek haar beter als zij diegene was die de deur open deed voor haar kleindochter en niet een van haar bedienden. Dat was toch net iets persoonlijker. In een rustig tempo liep ze naar de deur om die vervolgens te openen. ”Look who we got there. You finally found some time to pay a visit to your old granny?” zei ze, terwijl er een klein grijnsje op haar gezicht speelde. ”Come in,” vervolgde ze, nadat ze een stap opzij had gezet en de voordeur iets verder opende. Camyla vond het fijn om haar kleindochter te zien. Niet alleen omdat haar aanwezigheid vaak wel prettig was, maar ook omdat kleine kinderen hun gedachtes niet filterden en daarmee allerlei handige info losgepeuterd kon worden.

do apr 05, 2018 11:35 am

a bruise is a lesson and

each lesson makes us better

Crescent had haar armen over elkaar heengeslagen en bleef netjes voor de deur van het grote huis wachten. Haar oma handelde in wijnen en daardoor had ze aardig wat geld. Zelf woonde ze ook in een villa, volledig betaald door haar vader, iets wat mogelijk was omdat hij Lord van Isla de Juegas was. Soms dacht ze er wel eens over na of het soms de bedoeling was dat zei het eiland ooit over zou moeten nemen van hem, maar aangezien hij haar er nog niet eens mee naartoe had genomen was het geen gedachte die vaak op kwam spelen. Terwijl ze daar zo bleef wachten gingen haar ogen wat heen en weer, zoekende naar andere interessante dingen dan de deur voor haar neus. Het duurde niet heel lang voordat de deur open ging en haar zure gezicht iets opklaarde bij het horen van de stem van haar oma. Ondanks dat Crescent heel erg botste met haar moeder, leek ze zich bij haar oma altijd wel op haar gemak te voelen. Ze kwam niets tekort wanneer ze haar bezocht en haar oma was ook niet degene die haar op haar kop gaf voor dingen die ze eigenlijk niet behoorde te doen.

Glimlachend keek het jonge meisje omhoog naar haar oma, waarna ze knikte en voelde hoe de achterlijke helm op haar hoofd iets voor haar ogen zakte. Snel duwde ze het ding weer wat omhoog en stapte naar binnen, langs haar oma heen de gang in. De lange mantel trok over de grond achter haar aan en haar laarzen lieten een aantal modderige vlekken achter. Het moest geen verrassing voor haar oma zijn dat haar kleindochter het niet zo nauw nam met haar uiterlijk. De meeste dagen deed ze amper iets aan haar haren en keek ze niet eens achterom wanneer ze een spoor van modder achterliet. “I can visit you more often, if you want to?” zei ze terwijl ze enthousiast omhoog keek.

notes: none

∎ ◣ ◥

vr apr 06, 2018 8:47 pm

CAMYLA VAELE

Familie was belangrijk. Niet alleen omdat je daarmee was opgegroeid, maar ook omdat mocht het erg bergafwaarts met je gaan, zij diegene waren die je moesten opvangen. Althans, dat was normaliter het geval. Mocht Camyla’s gezondheid aftakelen, was ze afhankelijk van haar kinderen en misschien wel kleinkinderen. Bovendien was het ook bevorderlijk voor haar financiën als de relatie goed bleef, want mocht ze zelf niet meer in staat zijn bij te houden, kon het zomaar eens zijn dat haar familie ermee vandoor ging. Toch was het Camyla niet gelukt om met iedereen een goede band op te bouwen. De band tussen haar en Zypha was slecht en zou waarschijnlijk nooit meer hersteld worden. Toch was er misschien nog licht aan het einde van de tunnel, want Crescent was er nog. Haar kleinkind leek absoluut niet op haar Zypha en had duidelijk meer van haar vader geërfd. Zypha had van het kind een nette dame willen maken die typische meisjes dingen deed, maar dit was overduidelijk niet gelukt.

Camyla had de deur geopend voor haar kleinkind die blij leek te zijn met het weerzien met haar oma. De oude vrouw wilde haar een aai over de bol geven, maar voordat ze haar hand kon uitsteken realiseerde ze zich dat dit niet mogelijk was. Crescent had weer eens iets uit te kast getrokken. Dit keer was het een of andere gekke helm die overduidelijk niet gemaakt was voor kinderhoofdjes. Crescent was ondertussen al langs haar heen de villa binnen gelopen. ”You are always welcome my dear,” liet ze Crescent weten toen ze voorstelde om vaker te komen. Camyla wilde weer richting de woonkamer lopen, maar merkte op dat Crescent ondertussen een spoor van modder en andere troep met zich meesleepte de villa in. ”What about taking off all these muddy clothes? Trust me, you won’t need a cloak inside these walls.”

Open Arms

Open Arms

Re: Open Arms

Re: Open Arms

Re: Open Arms

Re: Open Arms

Re: Open Arms