[OPEN] Ready for the world

di maa 13, 2018 4:14 pm

the first rule of truly living is

to do the thing you’re most afraid of.

Haar hazelbruine ogen waren strak gericht op de woeste, op en neer deinende golven die zich eindeloos uitstrekte voorbij het schip. Haar smalle, blote voeten bungelden speels over de rand van de sloep, alsof ze de golven aan het pesten waren en hen uitdaagden om haar voetzolen te kietelen. De wind joeg een felle, zilte bries in haar gezicht en streelde vederlicht langs de contouren van haar gelaat. Haar kijkers voor een seconde in de tijd sluitend, besloot ze te genieten van het moment. Hier, zo op de open oceaan, ver weg van haar familie in Valyria, voelde Florence zich eindelijk vrij. Ze hoefde zich hier niet anders voor te doen, hoefde niet aan al die formaliteiten te voldoen om goedkeuring te krijgen van haar ouders. Ouders die in werkelijkheid niet eens haar biologische makers waren, om ze zo maar even te noemen. Het jonge meisje kon het moment dat ze daarachter kwam nog goed voor de geest halen – te goed. Ondanks dat ze altijd al het gevoel had gehad dat ze anders was, dat ze niet thuishoorde in de adellijke familie, was het nieuws toch als donderslag bij heldere hemel gekomen. Het ergste van al dit was nog wel dat ze er zelf achter had moeten komen, haar ‘ouders’ hadden altijd gezwegen als het graf. Tot ze die ene brief had gevonden…

Florence werd ruw uit haar gepieker getrokken door de brute kracht van twee handen die haar van de reling wegtrokken. “Do you have a death wish, girl?” bulderde de kapitein van het schip in haar gehoorgang. Als verdoofd staarde de jonge vrouw naar het verweerde gezicht van de oudere man. “Are we almost there?” vroeg ze stoïcijns, zijn eerder gestelde vraag compleet negerend. De kapitein leek even overrompeld door haar simpele vraag, maar knikte toen zachtjes met zijn hoofd en mompelde iets in de trant van nog een uur voor ze de havens van Brightwater Keep binnen zouden varen. Haar hart maakte ongewild een sprongetje bij het vooruitzicht aan een nieuw bestaan in Rhoynar, ver weg van haar verleden in Italië.

Opnieuw hing het half-indiaanse meisje over de reling van het schip, maar dit zagen haar ogen niet de woeste golven van de open zee. Nee, ze had nu het privilege om naar de florerende straten van haar nieuwe thuishaven te mogen kijken. Brightwater Keep was levendiger op dit uur van de nacht dan ze zich had voorgesteld tijdens al die weken op zee. Het was bovendien ook zo anders dan de droge woestijn van Valyria waar ze al haar hele leven vertrouwd mee was geweest. Florence draaide zich abrupt om en bedankte de kapitein voor de reis, waarna ze haar kleine verzameling aan spullen bijeenraapte en van boort ging. Ze stond te popelen om de stad te verkennen.

OOC. Iedereen is welkom! ;D

zo maa 18, 2018 4:52 pm

People are bound by choice, not blood.

Donkere ogen gleden over de mensen in de haven. Vanaf de reling van een gebouw had hij een perfect zicht op iedereen die de stad betrad. Een van de zaken die hij wel meer deed. Om te kijken wat voor gebroed hier rond liep. Niet dat het hem veel kon schelen, maar het was een perfecte manier om zijn tussentijd te spenderen. Normaal had hij vandaag naar Isla de Juegas gegaan, merendeels om een oogje op zijn vader en diens familie te houden maar hij had net iets te lang ingeslapen en vervolgens waren er andere zaken tussen gekomen. Zoals het beschermen van een van de kleine diefjes binnenin de groep. Niet meteen zijn favoriete bezigheid maar het moest nu eenmaal gebeuren. Anders ging Kaz niet bepaald blij zijn met hem, als schrok dat hem niet af. Nee, als hij wilde legde hij die man meteen om. Maar hij was hem om verschillende reden te dankbaar dat hij deze simpele opdracht graag had uitgevoerd.

Nu zat hij echter letterlijk zijn tijd te verdoen met niets. Zo nu en dan liet hij de wind om zich heen wel eens aanwakkeren, puur om de paniek te aanschouwen die het veroorzaakte bij de bemanningen op de schepen. Amusement viel het niet te noemen, meer iets om hem op zijn plaats te houden zodat hij niet zijn gang kon gaan in de tavernes. Iets wat meestal uitdraaide op niet veel goeds. Al vaak genoeg waren ze hem komen zoeken na een plotselinge moord in de buurt van de tavernes, al was hij dan al lang verdwenen. Kortom hij verloor zo nu en dan te snel zijn geduld, zeker als het een of andere zatlap was die het domme besluit had genomen dat Dante een goed doelwit was. Vaak genoeg meegemaakt, vaak genoeg opgelost met een moord of afranseling.

Een nieuw schip aan de horizon had hem even bezig gehouden terwijl het de haven binnen voer. Weer een hoopje ongeregelde dat hier de boel kwam verstoren. Dante sprong simpeltjes van de reling af om zich te voegen onder de normale mensen, bij een verkoper van speciale zijde hield de man even halt. Heel veel interesse had hij niet voor de waren, enkel en alleen voor de kleur er was. Het was een soort van dieprode kleur, maar dieper dan anderen die hij ooit had gezien. Kort schraapte hij zijn keel om de man aan te spreken, maar voor hij nog maar één woord had uitgesproken knalde er iemand tegen hem aan, sterker nog een van de potjes die op de rand stond van het houd waar de zijde op was gelegd viel door de knal ook nog eens om waardoor zijn licht grijze hemd besmeurd werd. Met een ruk draaide hij zich om en keek het meisje koelbloedig aan. ‘Ik hoop dat waar je ook vandaan mag komen, ze een compensatie leveren anders moet ik me nog kwader maken.’ Zei hij op een bitse toon. Het arme kind kon er waarschijnlijk helemaal niets aan doen, maar het kon hem niets schelen. Hij was niet het soort persoon dat dit ongestraft ging laten. Mainly omdat het hemd genoeg duiten had gekost.

●●●●

[OPEN] Ready for the world

[OPEN] Ready for the world

Re: [OPEN] Ready for the world