Welcome to the world..

wo apr 04, 2018 3:55 pm

Een steeg. Wat hij zag was een vrouw, die leunend tegen de muur van de steeg de hoek om strompelde. Zijn ogen gleden door de steeg. Zal wel weer iets achter zitten. Het was op dat moment dat hij een baby hoorde huilen. Het geluid kwam van tussen een paar kisten en juten zakken uit. Langzaam stapte hij erop af, en schoof een van de kisten opzij. Daar lag inderdaad een pasgeboren baby. “Look at that. A little monster.” De apathie was te horen. Hij hurkte zich en raakte het kereltje op. Zijn kleding was nu vies. Maar dat maakte niet uit voor de vodden die hij nu aan had. Hij vervolgde zijn weg door de steeg, en ging net zoals de vrouw van eerder, de hoek om. Daar zag hij haar nog lopen, wat verder de straat in. Ze was nu natuurlijk niet heel snel. Meteen waren ook vele ogen op hem gericht. Het deerde hem niet. Hij was gewend dat mensen afkeurend naar hem keken. Hij nam het ze niet kwalijk. Hij deed altijd precies hetzelfde naar anderen. Hij was nog maar een paar stappen van de vrouw verwijderd, wanneer ze merkte dat iedereen om haar heen naar iemand keken. Ze draaide haar hoofd. Ze zag de verschijning van een man met gerechtigheid in zijn ogen. En natuurlijk.. de baby die ze net had achter gelaten. “You’re the real bastard.” En hij drukte zonder pardon de baby haar armen in. Er viel een stilte. Het enige dat hoorbaar was, waren Beometh’s zware voetstappen, die verder de straat door liepen. Hij had zo het een en ander in gedachten, om in deze stad te gaan doen.

[Open]

vr apr 06, 2018 7:32 am

so, that
makes
me
KING

Het was voor hem wat te vroeg om in Navarre wat te zoeken. Normaal zou hij beginnen met zoeken net na de middag. Als alles wat kalmer was. Maar nu waren de straten drukker dan hij gewend was, en hij moest zorgen dat hij niet weer struikelde of iets anders deed dat hem kon verraden. Hij was hier voor een reden. En dat kon hij niet verpesten door zijn onhandigheid dat af en toe in de weg kon staan. Niet echt slim van hem.

Hij merkte duidelijk de groep mensen dat hun ogen op iets gericht hadden. Maar hij kon het nog niet echt zien. Langzaam wurmde hij zich tussen de menigte, ondertussen zichzelf excuserend omdat hij de duidelijke, geërgerde blikken op hem kreeg. Zijn bruine ogen zochtend naar de bron waar iedereen hun aandacht aan schonk. En nu pas zag hij een man met een pasgeboren baby. Hij keek een vrouw aan en gaf het aan haar, met enkel de woorden waar Amon alleen ‘bastard’ van kon horen.

Het was stil eerst, niemand wist wat ze moesten zeggen. Hij keek om zich heen, iedereen had nog hun blik op de onbekende man gericht. Maar again, misschien dat deze hem wat informatie kon schenken. Hij leek wel te werken voor de goeden, zoals hij zonet had laten zien. Amon keek om zich heen, voordat hij als eerste een beweging zette. Hij maakte zich los van de groep mensen en rende over naar de onbekende man. Zonder iets te zeggen, hij riep niet ‘wacht!’ of zijn naam, want tja... Die kende hij natuurlijk niet.

Het was een gedurfde poging. Een simpel gokje dat deze man zich niet elk moment kon omdraaien en hem vervolgens kon neerschieten. Maar hij vertrouwde te veel op mensen, dat was meestal ook de reden waarom hij zichzelf in de problemen vond.
Er was wat gemompel, alsof een waarschuwing van een paar mensen hem terug konden krijgen. Waarschijnlijk was het wel logisch dat de man gevaarlijk kon zijn. Maar hij had zonet een baby teruggebracht. Hoe erg kon het zijn?

Helaas bleef de onderkant van zijn lange jas haken aan de achterkant van een kar. Met een geschrokken gil werd hij terug naar achteren getrokken, zo op zijn bil. Gelukkig had hij de achterkant van de man zijn jas vast kunnen grijpen, maar had al snel los gelaten. Dat overkwam hem nou dan weer. Hij had echt zijn hoofd niet bij, de laatste tijd.

♕

vr apr 06, 2018 4:20 pm

Hoe verder hij weg van de situatie liep, hoe bozer zijn gezichtsuitdrukking werd. Het voorval liet hem koken van binnen, maar het liet hem ook kalmeren. Ineens voelde hij iets aan de achterkant van zijn jas. Ook hoorde hij wat geluiden die hij niet direct kon plaatsen. Langzaam, stap voor stap, draaide Beometh zich om. Het eerste dat hij kon zien was de groep mensen van eerder, verderop in de straat. Die waren de vrouw nu helemaal in elkaar aan het timmeren. Waar de baby was.. was onbekend. Toen gleden zijn ogen naar beneden. Afkeurend, keek hij naar de man die op zijn bips op de grond zat. Die was ongeveer even oud als hijzelf is. Een zakkenroller? Nee. Een kontenman? Misschien. Beometh stapte naar de man toe. Zijn schaduw viel over hem heen. “Have you come to reprimand me?” De zware klanken van zijn stem vulde de straat. Hij was wel gewend dat mensen naar met hem omgingen. Dat was geen probleem. Hij deed het dan gewoon terug. Het was niet alsof daar zware consequenties aan zaten. Het kon hem allemaal niet meer bang maken. Doe je best maar. Hij kon zich niks voorstellen dat erger zou zijn dan alles dat hij al had meegemaakt.

Welcome to the world..

Welcome to the world..

Re: Welcome to the world..

Re: Welcome to the world..

Re: Welcome to the world..