The choice is yours [open]

Het was nog steeds moeilijk om te geloven en ze moest er ook enorm aan wennen. Ze had nooit eigen keuzes mogen maken, of niet te hoeven werken voor haar geld en eten. Nu had ze ineens enorm veel tijd en vrijheid om te gaan en staan waar ze maar wilde. Iets waar ze altijd om gewenst had maar nooit van had durven dromen. Zachtjes wiebelde ze met haar tenen door het zand heen en keek ze naar de ondergaande zon. Ze had een lange witte onderjurk aan met daar nog iets overheen wat ze van haar vader had gekregen. Het zat vast met allerlei touwtjes en het kon hiermee aangesnoerd worden zoals bij een korset.

Dit leven was nieuw voor haar maar ze zou het met open armen aanpakken, ze zou haar vader trots maken. Ze zou haar vader laten zien dat ze zijn geld waard was, niet alleen omdat ze zijn bloed was. De wind blies zachtjes door haar haren heen en ze sloot voor een moment haar ogen om te genieten. Het was een van de eerste avonden dat ze niet hoefde te werken in het bordeel, en dat ze de ondergang vanaf het strand kon bekijken. De lucht was prachtig oranje gekleurd en de zon was nog te zien boven de horizon. Lang zou het niet duren voordat ze onder zou gaan.

Alisandra opende haar ogen weer, voor zover zij wist was er niemand op het strand en had ze ook niemand gezien. Ze was naar een afgelegen stukje gelopen waar ook je ook niet in het zicht stond van het dorp en de haven. Haar toekomst was nog onbekend maar ze wist wel dat ze nooit meer iemand haar zou laten gebruiken, dat ze vanaf nu vrij was in haar wil en dat ze zelf koos met wie ze haar bed deelde. Zachtjes begon ze haar touwtjes los te maken omdat ze graag een duik wilde maken in de zee, om een nieuwe start te maken. Ze had alleen geen idee dat ze niet alleen was op het strand..

Het leek haar vrij rustig op het strand, ondanks dat de winter niet veel kou naar dit deel van de wereld bracht, was het iets frisser maar nog goed te doen. Daarom zou een duik ook geen kwaad doen, ze zou nog niet zo snel bevriezen. Nu voelde ze ook nog een beetje de warmte van de zon die bijna onder zou gaan, en dat was best aangenaam. Niets om haar zorgen over te maken dus. Ze zou zich daarbij ook wel redelijk kunnen verdedigen tegen vreemde, want ze was vrij en ze hoefde zich nu niet meer in te houden. Plus, ze was daarbij al genoeg gewend dus er kon niet veel schokkends gebeuren.

De kliffen zorgde ervoor dat ze vanaf het dorp niet te zien zou zijn, voor iemand die een strandwandeling zou maken daarentegen, die zou haar wel tegenkomen. Wat natuurlijk ook gebeurde. Alisandra schrok niet toen ze de kuch hoorde, wel was het een beetje een verrassing want ze had zijn voetstappen niet horen aankomen. Ze was niet aan het opletten. Ze draaide haar hoofd een beetje maar keek hem niet direct in volle schrik aan, ze leek zelfs redelijk kalm. Zijn opmerking was dat het gevaarlijk zou zijn voor een vrouw om zo ver van het dorp te zijn, iets waar zij het natuurlijk niet mee eens was. Ze vroeg zich meteen af waarom een vrouw zich niet beter kon beschermen dan een man? Nu keek ze dan ook wel achterom met haar mysterieus uitziende ogen, die dezelfde blauw/groene kleur hadden als de tropische zee.

”Why would a woman be any less better in protecting herself then a men would be?” Vroeg ze terwijl ze haar zichzelf naar de man toe draaide. Het was een deel van de touwtjes die los waren en ze was voor kort gestopt met het losmaken. Toch lagen haar handen nog over de touwtjes heen. ”Or do you want to disagree with me?” Vroeg ze vervolgens om zijn mening. Niet dat Alisandra al zoveel van vrijheid had kunnen proeven omdat ze grotendeels haar hele leven als slaaf had moeten werken voor mannen die haar in bezit zouden hebben, maar dat wist hij niet en dat hoefde hij ook niet te weten. Daar ging het namelijk helemaal niet om. Nu was ze vrij, als vrouw, en dus was nu niet meer iemands eigendom.

Het was niet altijd makkelijk geweest voor haar om op te staan tegen anderen, sterker nog, het was zelfs verboden geweest. Ze was niet van zichzelf geweest maar van een ander, om te verkopen aan wie hij wilde. Zolang ze maar geld hadden. Gelukkig waren die tijden voorbij en ze had zichzelf beloofd het ervan te nemen. Ze zou controle nemen over haar eigen leven en haar eigen ambities waar maken. Iets waarvoor ze wist dat ze moest vechten, zeker aangezien haar vader een andere dochter had die zijn rol zou overnemen, eentje die van zijn vrouw was en niet van een slaaf die gedwongen werd om te werken in een bordeel. Het was dus misschien iets wat ze in eigen handen moest nemen, om haar vader geen spijt te geven. Helaas was hij nu alweer ergens anders heen gevaren en zat ze nu weer alleen op het eiland, maar het was niet zo dat ze zichzelf niet zou kunnen verdedigen.

Voor haar was het dan ook geen schrik dat iemand zich bekend maakte. Natuurlijk had ze wel precies deze plek uitgekozen omdat het niet te zien was vanuit het dorp, maar ze had geen angst voor gezelschap. Wel was het natuurlijk netjes, want hij had het ook niet kunnen doen en haar eerst verder laten uitkleden. Hier was ze zich wel van bewust en dus had ze er wel wat respect voor. Hij was in het zand gaan liggen terwijl hij langs haar heen naar de horizon keek, en werd ergens wel nieuwsgierig naar wie hij was. Dat tot hij ineens begon over dat het hier wellicht niet veilig zou zijn voor vrouwen. Iets wat zij dan weer wat verkeerd oppakte, maar wie kon haar dan ook de schuld geven? Het was nergens voor nodig om te denken dat een vrouw zichzelf niet kon redden, daar waar mannen zich wel konden redden. Het was daarom ook dat ze hierop reageerde terwijl ze met haar zeeblauwe ogen over haar schouder keek. Sierlijk had ze zichzelf omgedraaid zodat het praten wat makkelijker ging.

“I didn’t say that, love.” Zei hij terug. Nog steeds veranderde het niets aan haar houding, want ze was eigenwijs en koppig. Het was ze manier waarop ze zelf ook stond, dat ze leek heel sterk over te komen. Dat was natuurlijk ook de bedoeling, want hij hoefde niets te weten over wat ze was geweest. Hij ging verder over dat er genoeg vrouwen waren die zichzelf prima konden verdedigen, dus daar waren ze het over eens. Al had ze haar pad ook kunnen kruisen met een stel dronken zeelui.. Hij ging niet verder maar ze wist precies wat hij bedoelde daarmee. Die zouden haar misschien niet even geweldig hebben behandeld, en daar wist ze natuurlijk alles vanaf. Ze rolde zachtjes, bijna onzichtbaar, met haar ogen. Om zijn punt te maken liet hij weten dat niet alle vrouwen op dit eiland vrij waren, dus dat het vrij makkelijk was voor een dronken zeelui om daar misbruik van te maken en er was dan niets wat ze konden doen. Wat waar was natuurlijk. Het grootste gedeelte van de vrouwelijke bevolking op het eiland was niet vrij en hadden geen rechten zoals de meeste mannen hadden. ”But I am free..” Zei ze met een kleine scheve grijns, waarbij ze ook even een nadruk legde op de I. Ze deed een paar stappen in zijn richting, had wel gezien hoe hij kort naar de losse touwtjes had gekeken. Zachtjes bracht ze haar jurk een beetje omhoog aan een kant waarbij ze een been bloot gaf, natuurlijk op een zeer verleidelijke manier. Al ging het daar niet om, maar om iets anders. Rond haar onderbeen zat een stuk leer gebonden waar een klein mesje in gestoken zat. ”I am very well aware of that fact and I feel deeply sorry for the fools who might think they can do that to me.” Zei ze waarop ze haar jurk weer liet vallen. Ze keek hem aan en langzaam trokken haar mondhoeken een beetje omhoog. Vrijheid voelde alsnog zo fijn. ”Well.. And if you don’t mind.” Ging ze verder waarop ze weer een aantal stappen terug deed richting de zee en verder ging met het losmaken van de touwtjes, duidelijke hint die hij wel zou begrijpen. Ja, ze was stiekem aan het ontdekken wat ze allemaal kon met haar vrijheid, en hoever ze kon gaan.