Show them what they are up against (open)

do sep 28, 2017 10:15 am

I could more easily forgive his vanity

had he not wounded mine.

Het was niet vaak dat Sky vrijwillig ver weg ging van Nymmerwell. De beschutte en veilige locatie bracht haar net even iets teveel rust. Gaf haar een gevoel van veiligheid waarvan ze wist dat het slechts een leugen was. Maar ze kon niet ontkennen dat de veiligheid voor eens echt goed aanvoelde en ze bijna hongerig was naar meer van het warme gevoel dat alles wel oke zou zijn uiteindelijk.

Het hielp mee dat ze in de havenstad van Rhoynar liep en niet richting Navarre was getrokken. Er liepen hier voornamelijk alleen maar dronkenlappen en idioten. Niemand zou haar opvallen of haar herkennen. Uiteindelijk was het ook bijna 30 jaar geleden dat ze D'auv had verlaten. Wie zou een 12 jarig meisje nou herkennen in haar?

Nee ze was veilig en dat was iets dat ze zichzelf voor zou moeten houden. Ze was hier veiliger dan waar dan ook, en zelfs al zou iemand voor haar komen zou ze die met gemak kunnen overmeesteren en neerhalen. Ze had nog altijd meer als genoeg aan haar trainingen gehad om voor zichzelf te kunnen zorgen. Maar dat maakte dit hele gevoel er niet veel beter op.

Ze had haar landgoed verlaten om te zoeken naar nieuwe kruiden en waren die ze hard konden gebruiken. Brightwater Keep stond bekend om haar handel van landen hier ver vandaan. Dus het was de perfecte plaats om op zoek te gaan. En wat kon er nou mis gaan. Of was dat een idiote uitdaging van haarzelf naar de wereld.

ty ek

za sep 30, 2017 12:01 am

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Zodra hij zijn ogen opende, werd hij zich bewust van het bonkende gevoel in zijn hoofd. Het was allesbehalve fijn, maar binnen een seconde wist hij wat het was. Het was immers niet de eerste keer dat hij het had. Een kater. Met een vermoeide kreun bracht hij zijn handen naar oogkassen en wreef, alsof hij op die manier de pijn kon verdrijven. Het leek het echter alleen maar erger te maken. Langzaam kwam hij overeind, tot hij op de bedrand zat, en kwam vervolgens tot de conclusie in een onbekende kamer te zijn. En niet alleen dat, naast hem lag een volstrekt onbekende vrouw te slapen. Bedenkelijk keek hij naar haar, bijtend op zijn lip, hopend dat er één of twee herinneringen van de afgelopen nacht naar boven zouden komen, maar tevergeefs. "Fuck me," zuchtte hij zachtjes, waarop hij zichzelf moeizaam omhoog werkte. Zo zachtjes mogelijk kleedde hij zich aan en verliet de kamer.

Eenmaal buiten begon hij naar het geld te zoeken dat hij dacht de vorige nacht meegenomen te hebben, alleen om uit te vinden dat er hoogstwaarschijnlijk niets meer van over was. Of hij had het zelf allemaal uitgegeven, of iemand had het meegenomen. De moordende pijn in zijn hoofd vertelde hem dat het waarschijnlijk het eerste was. Fronsend keek hij om zich heen. Blijkbaar was hij in Brightwater Keep, iets dat hem ook totaal was ontgaan. Hij bezocht de hoofdstad van Rhoynar niet vaak meer, voornamelijk om zo zijn vrouw te vermijden, maar zo nu en dan kon het gewoon niet anders. Na een tijdje gelopen te hebben, besefte hij eigenlijk dat hij nergens had om heen te gaan. Pas over een aantal dagen zouden ze weer uitvaren en hij had geen zin om voor die tijd nog een bezoek aan zijn eigen thuis te plegen. Alhoewel, nu hij compleet blut was, leek het haast wel te moeten. Zijn hoofd deed pijn, hij stierf van de dorst en daarbij moest hij hoognodig iets te eten hebben. Het leven was ook niet makkelijk.

Optie een was om gewoonweg iets te stelen van iemand, maar zo laag wilde hij vandaag nog niet zinken. Optie twee was om iets proberen te lenen, dus zijn blik viel op de meest vriendelijk-uitziende vrouw die zich in deze ellende begaf. "Milady, I'm gonna be real honest with you," begon hij, hopend op het beste. "I got myself into a bit of trouble last night, got robbed, you see, I was wondering if I could borrow some coin off of you." Hij kon zich de laatste keer dat hij iemand anders om geld had moeten vragen niet meer herinneren. "I'll pay you back of course. With interest."

zo okt 01, 2017 9:07 pm

I could more easily forgive his vanity

had he not wounded mine.

Ze was nietsvermoedend bezig met de kraampjes uitgebreid inspecteren. Haar zeegroene ogen vlogen van het ene naar het andere kraampje. De producten in haar hoofd bij elkaar optellend en aftrekken van het geld dat ze had meegenomen. Dankzij Reagan leefde ze niet al te ongelukkig. Sterker nog ze hadden een vrij groot huis aan de kust van Nymmerwell. Uitstarend over Rhoynar en de gehele zee. Maar het betekende niet dat Sky overal geld heen smeet. Sterker nog, je kon haar gierig noemen. Altijd lettende op waar ze wat uit gaf en hoeveel ze dan nog over zou hebben.

Deze instelling was ook de schuld van haar jeugd. Tenminste dat vond zij dan zo. Toen ze nog rondzwerfde en in angst leefde had ze altijd genoeg geld achter de hand moeten houden om een noodescape te maken. Nergens was ze veilig geweest, dus van ieder beetje dat ze stal probeerde ze wel wat apart te leggen voor noodgevallen. Een klein zakje geld dat ze nu nogsteeds op haar persoon droeg. Veilig weggestopt mocht het nodig zijn. Niet dat het ooit nodig was geweest maar toch..

De stem van een man liet haar bijna opschrikken en haar hand vloog in een fractie van een seconde naar een klein mes dat ze onder haar cape/jasding verstopt had. Met priemende ogen staarde ze de man aan die er uit zag alsof hij net een van de zwaarste nachten van zijn leven had gehad. Zijn woorden drongen tot haar door en een lach schoot over haar lippen. Dat was het slaptste excuus dat ze ooit had gehoord. Ze vond het nog knap dat ze die nieteens zelf eens had gebruikt. "Juist ja. En wanneer zou ik dat dan terug krijgen hmm. Vreemdeling?" Benadrukte ze het laatste woord nog even en trok een wenkbrauw op. Dacht hij nou echt dat ze zo stom zou zijn. Hij was haar nigeriaanse prins neef niet.

ty ek

di okt 03, 2017 4:44 pm

Het was al vroeg op de ochtend toen Archie bij dezelfde kraam als gister brood had gekocht. Het stadje was gezellig en het beviel hem erg, vooral omdat hij lange tijd alleen was geweest tijdens zijn reizen. De mensen om hem heen deden Archie goed, hij was een mensen mens. Gister was erg vermakelijk samen met Penelope. Hij vond haar erg aardig en hij had ervan genoten om wat kennis op te doen van de bevolking hier. Op dit moment zat hij op een bankje bij de oever van het water. Zijn blonde haar werd bewogen door de zoute zeewind terwijl hij luisterde naar de werklui. Naast hem op het bankje lag het brood, een schattig potje jam en zijn mes. Om de zoveel tijd pakte hij er wat van en nam een hapje. Zo had hij een heerlijk rustige morgen, genietend van zijn rust. Hij had geslapen in de stal van een boer verderop. Samen met de warme deken die aan zijn tas hing, kon Archie slapen waar hij wilde. Het geld van het hert was op en daarom had hij een overnachting bij de herberg niet meer kunnen betalen. But okey, een stroobaal was heerlijk warm in een luxe paardestal. De geur had hij weg gewassen in de zee samen met zijn eigen zeep. Hij had een primitief leven, maar wel een heerlijke. De zoetheid op het broodje was genieten, deze had hij nog net kunnen kopen bij de kleine groentewinkel in de stad. Hij keek op toen hij een stem hoorde. Archie keek in de ogen van een jongen niet ouder dan zeven. Archie keek hem vragend aan. ''Hallo meneer.. ik ehh.. mijn moeder is erg arm, ik dat brood en..'' je zag hoe rood het jongetje werd en zich eigelijk schaamde voor zijn daad. Archie begreep hem en glimlachte. ''Het is al goed jonge knaap.'' Archie gaf de jongen een stuk stokbrood met een lik jam er op. Met grote ogen keek het jongetje naar Archie. ''Geniet ervan en geef je mam ook een stukje right?'' sprak hij vriendelijk. ''Ja natuurlijk! Dankuwel!'' Archie aaide de bruinharige knul over zijn hoofd tot hij opstond en ze elkaar uit zwaaide. Archie had toch al geen honger meer gehad en een goede daad kon geen kwaad. Hij pakte zijn spullen en gooide die over zijn rug.

Eenmaal terug in de winkelstraat bedacht Arch zich wat hij nu zou gaan doen, zijn ogen wat zoekend door de menigte. Hij liep door een klein straatje, zag de kleine schattige binnetuintjes en zag een moeder een trui breien op haar balkon. Archie wuifde even naar haar tot hij doorliep. Al snel kwam hij weer uit bij het centrum van de stad. "I'll pay you back of course. With interest." Archie draaide zijn hoofd en zag iets gebeuren. Naar zijn mening stond er een 'engerd' bij een prachtige dame, haar geld af te troeven. Archie fronste en zag hoe de vrouw een beetje in een hoek gedreven werd. Zijn hand gleed rustig naar de pocket waar zijn mes in zat, maar hij bleef uiterst kalm. "Juist ja. En wanneer zou ik dat dan terug krijgen hmm. Vreemdeling?" Zo tezien kon deze vrouw wel voor zichzelf opkomen, maar zijn waakzaamheid was aangeroerd. ''Hai. Word u lastig gevallen mevrouw?'' sprak hij met een glimlach naar haar toe. waarna hij even keek naar de meneer tegenover zich. Hij was zeker een beer van een vent, waar je geen ruzie mee wilde. Mocht het daar op uit draaien, dan was Archie niet bang en was hij op zijn manier in het voordeel. ''Daarbij meneer, heeft uw moeder u niet geleerd dat bedelen niet netjes is?'' sprak Archie op een rustige manier.

wo okt 04, 2017 1:16 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Constant vroeg hij zich af waarom hij zich in dit soort scenario’s werkte. Het leek allemaal nooit echt goed af te lopen en daarbij was er ook geen enkele manier waarop het goed voor hem kon zijn. Zijn maag gromde, zijn hoofd bonkte en alsof het niet erger kon, de vrouw voor hem nam hem absoluut niet serieus. Waarom had hij ook enigszins gedacht dat het zou werken? Hij keek haar vermoeid aan toen ze een duidelijke lach vormde. Haar vraag was een logische en om eerlijk te zijn had hij er geen solide antwoord op. Zodra hij zijn mond open wilde trekken voor een antwoord, kwam er een of ander ventje aan dat blijkbaar de ridder op het witte paard wilde gaan spelen. Hij vroeg, al glimlachend, aan de vrouw of ze lastig werd gevallen en Asher keek hem aan met een ‘seriously?’-blik. Op dit soort momenten had je er eigenlijk niks aan dat je stadhouder was. Toen de man ook nog eens begon te preken over dat je niet mocht bedelen, drukte Asher zijn kaken wat steviger op elkaar. “Als ik haar terugbetaal, is het niet echt bedelen, of wel?” reageerde hij fronsend. Hij stak zijn handen even in zijn broekzakken, in de hoop dat er iets van waarde inzat dat hem zou kunnen helpen te bewijzen dat hij normaal wél geld had. Of iets met waarde dat hij eventueel kon ruilen tegen een paar munten. Maar nee, degene die hem had beroofd, had zijn of haar werk zeker goed gedaan. Hij had geen rooie cent meer. Met een geïrriteerde blik keek hij even naar beneden, naar zijn eigen hand waaraan zijn gouden trouwring nog wel zat. Iets dat hij hoogstwaarschijnlijk niet kon verkopen, want in dat geval zou hij helemaal niet meer thuis kunnen komen. Alsof zijn huwelijk al niet slecht genoeg was. Nee, zijn vrouw zou hem levend villen. Het leek erop dat hij terug zou moeten gaan naar de thuisbasis. “Weet je, laat ook maar,” zei hij toen, terwijl hij het hele gedoe wegwuifde met één van zijn handen. Het was wel duidelijk dat het toch geen zin had.

do okt 05, 2017 10:17 am

I could more easily forgive his vanity

had he not wounded mine.

Met een halve grijns keek ze de man aan. Hij probeerde een manier te vinden om haar over te halen. Voor hij echter zijn spelletje verder kon zetten kwam er een langere blonde man bij staan. Hij was duidelijk een behoorlijk stuk jonger dan haar en zodra hij haar dan ook vroeg of ze lastig gevallen werd sloeg ze haar armen over elkaar en trok een wenkbrauw op. Zo, die dacht wel zeker dat hij een of andere held was of niet?

De andere man probeerde zich nog te verdedigen tot die besloot dat het toch niet goed zou gaan werken en hij geen zin had in problemen. Dit liet haar toch opnieuw half grijnzen terwijl ze hem even goed aankeek. Als ze zo nogmaals keek leek hij haar toch ergens half bekend voor te komen. Sky had als trots dat ze iets te veilig was. En dus van elke stad wel de tekeningen van diens leiders. Namen en posities in haar hoofd prentte.

Wat ze niet had verwacht was er een tegenkomen als bedelaar naar een paar miezerige centen. "Wacht even." Hielt ze hem tegen van weglopen voor hij dat zou doen. "Sir Morrigan?" Nou dat was nog eens een verrassing. Als het hem was tenminste, maar dat betekende ook dat als het hem was ze liever in een goed blaadje bij hem stond. Hij had geen contacten met de Medici familie als ze het goed had, dus zou het veiliger zijn om hem aan haar kant te hebben.

Met harde ogen draaide ze zich terug naar de blonde man. "Denk je dat ik mezelf niet kan verdedigen hmm? Vroeg ze iet wat bot en deed een stap bij hem vandaag, iets meer ruimte tussen hen creeërende en keek de andere man aan.

ty ek

Show them what they are up against (open)

Show them what they are up against (open)

Re: Show them what they are up against (open)

Re: Show them what they are up against (open)

Re: Show them what they are up against (open)

Re: Show them what they are up against (open)

Re: Show them what they are up against (open)

Re: Show them what they are up against (open)