Castle On The Hill

CASTLE ON THE HILL

Voor hem lag de poort naar het hof. Deze werd bewaakt door een viertal bewakers die niet echt een al te sympathieke indruk gaven. Freyja had hem verteld dat hij toegang verleend zou krijgen, dus stapte hij erop af. Meteen werd er adequaat erop gereageerd en zorgde het viertal ervoor dat de doorgang versperd werd. “Wie ben je? En wat heb je hier te zoeken” twee vragen die aan hem gesteld werden. Hij liet zijn naam vallen en vertelde dat hij hier was om goederen af te leveren voor Freyja. Er werden onderling wat blikken gewisseld, maar algauw werd hem de toegang verleend die hem beloofd was. Één van de mannen escorteerde hem naar een grote ontvangstzaal waar hij bevolen werd om te wachten op de Lady. Hij knikte en nam plaats op een bankje wat er stond. Ondertussen nam hij de tijd om deze ruimte eens aandachtig te bestuderen. De Hall was groot, maar had weinig sfeer. De muren bestonden uit steen en zo nu en dan was er iets aan de muur gehangen om iets van sfeer te creeëren. Het waren hoofden van dieren, afwisselend met de banners van Hillerod en Falkreath. Zijn voorkeur ging toch uit naar de knusse, maar sfeervolle Hall van Skorravir.

[&Freyja]

CASTLE ON THE HILL

Hij voelde zich licht ongemakkelijk in deze ruimte samen met zijn twee manden vol groentes. Zo nu en dan liep een toevallige passant langs, maar behalve blikken werd er verder niets gewisseld. Hij vroeg zich af hoe normaal het was om als gewone man uitgenodigd te worden om naar de Hall te komen. Het was niet iets wat hij zou verwachten bij Hillerod. In Skorravir was hij wel eens bij de Jarl geweest, maar daar kon je zonder veel problemen binnenlopen.

Het duurde niet lang voordat Freyja ten tonele verscheen. Haar rode lokken hingen los over haar schouders en ze had een jurk aangetrokken die versierd was met een aantal leren riemen. Agnar stond op, want het was niet echt beleefd om te blijven zitten als je in gesprek was met een Lady. Toen ze eenmaal tegenover hem stond knikte hij even vriendelijk. Ze meldde dat hij de manden kon laten staan en dat haar keukenpersoneel zich daar over zou ontfermen. Veel meer leek ze niet te zeggen hebben, want ze draaide zich om in dezelfde richting dat ze ook gekomen was. Toch hield ze plots halt en ze wierp nog een blik op hem. ”Or do you have more important things to do?” sprak ze tegen hem. Blijkbaar was het de bedoeling dat hij haar zou volgen, dus deed hij dat ook. ”Waar gaan we heen?” vroeg hij. Het was voor het eerst dat hij in een echt kasteel was wat gemaakt was van steen. Het vertrek van de Jarl was niets vergeleken met deze ruimtes.

CASTLE ON THE HILL

Braaf volgde hij de Lady of Hillerod door de gangen van het kasteel heen. Echt een duidelijk antwoord op de vraag waar ze heen gingen had hij niet gekregen, dus het bleef gissen. Wel wist Agnar dat hij hier normaalgesproken niet hoorde te zijn en dat dit een uitzondering was. Waarom wist hij niet. Ze liepen een steile trap op die leidde naar een andere ruimte. Er stond een lange houtentafel in het midden omringd met stoelen. Dit moest fungeren als een soort van eetkamer. De ruimte was ook een stuk beter aangekleed dan waar hij zojuist vandaan kwam. Freyja zei dat hij ergens plek mocht gaan nemen en dat ze ervoor zou zorgen dat hij zijn zilver zou krijgen. Hij knikte en zocht een willekeurige stoel uit om op te gaan zitten. Wie weet was dit wel de normale gang van zaken. Hoe dan ook, voor nu bleef hij hier gewoon braaf op zijn stoel zitten in afwachting wat er ging gebeuren.

CASTLE ON THE HILL

‘s Winters zou je het binnen deze kasteelmuren het waarschijnlijk beter uit kunnen houden dan in zijn eigen hut. Daar ontstonden nog wel eens wat gaten in die niet echt ten goede waren aan de warmte. De ruimte waar hij zich nu in bevond deed dienst als een soort onderhandelingszaal als hij Freyja moest geloven. Ze had het woord ‘fancy lords’ laten vallen. Een groepje waar hij overduidelijk niet bij hoorde. Dat maakte deze situatie natuurlijk wel extra bijzonder. Ondertussen bood ze hem een drankje aan. Wijn of Ale werd voorgesteld. ”Wijn alsjeblieft,” antwoordde hij. Velen zouden het niet bij hem verwachten, maar hij verkoos wijn toch echt over ale. Ale kon hij prima wegklokken, maar wijn was veel smaakvoller. Bovendien verwachtte hij wel dat ze hier in het bezit waren in betere wijnen in plaats van de skere mik die hij zich amper kon veroorloven. ”Je hebt het hier wel mooi voor elkaar,” merkte hij op. Freyja had beschikking over een groot kasteel, een overschot aan voedsel en bedienden die continu voor haar paraat stonden. Dat moest toch helemaal geweldig zijn.

CASTLE ON THE HILL

Nadat hij zijn voorkeur had aangegeven stond Freyja op en liep naar een tafel waar verschillende karaffen met dranken uitgestald waren. Uiteindelijk kwam ze terug met twee bekers wijn waarvan ze eentje voor zijn neus neerzette. Ze leek zich ervan bewust te zijn dat ze geluk had gehad in het leven. Niet iedereen werd in een rijke familie geboren. Zo was zijn familie verre weg van rijk, maar waren ze grotendeels wel gelukkig geweest. Gezien de huidige situatie van de familie Skarsgard kon je je afvragen of Freyja wel zo gelukkig was. De Lady of Hillerod nam plaats op de stoel naast hem. ”I know that you're not from here, but I must ask. How do the people think about me?” vroeg ze. Als geboren en getogen man uit Skorravir wist hij eigenlijk maar weinig van Hillerod en de familie Skarsgard. Natuurlijk wist hij wie er hier aan het hoofd stonden, want in de kroegen werd er veel besproken, maar er werd niet erg in detail er op ingegaan. ”Waar ik vandaan kom zijn we met hele andere dingen bezig dan met het huis Skarsgard uit Hillerod,” gaf hij eerlijk toe. Daar werd voornamelijk gesproken over de Jarl en zijn vrouw. ”Maak je je zorgen?” Natuurlijk zouden er veel mensen twijfelen aan haar, want ze was jong, onervaren en bovendien had ze een groot deel van haar familie verloren wat natuurlijk een traumatische ervaring was.

CASTLE ON THE HILL

Het verraste hem niet dat een meisje van haar leeftijd onzeker was over de meningen van anderen. Vooral in de positie en situatie waarin zij zich nu in bevond. Natuurlijk waren er veel mensen die hun twijfels hadden en die deze ook hardop zouden uitspreken. Zelf zou hij ook zo zijn twijfels hebben, maar gezien het feit dat hij weinig te maken had met Hillerod maakte het hem niet zoveel uit. Freyja vertelde dat één van de zonen van de jarl haar een bezoek had geschonken en dat daaruit was gebleken dat de Ragnvald niet zat te wachten op een vrouwelijke leider in Hillerod. ”Heb jij er zelf vertrouwen in?” vroeg hij haar, waarna hij de beker met wijn aan zijn lippen zette en een slok nam. ”Want als je dat zelf al niet hebt kun je het ook niet verwachten van anderen. Bovendien, misschien is dit wel de kans om te bewijzen dat vrouwen zoals jij wel degelijk een stad kunnen leiden.” Agnar wist niet zeker of hij dit zei om haar gerust te stellen of omdat hij er zelf ook zo over dacht. Tot nu toe had Freyja vooral nogal naïef geleken. Immers had zij binnen no time een vreemdeling uitgenodigd binnen de muren van het kasteel en hem naar één van de belangrijke zalen geloodst.

CASTLE ON THE HILL

Freyja liet weten dat ze het tot nu toe niet slecht vond gaan. Agnar had ook niet anders vernomen. Er werd natuurlijk veel over haar gesproken en dat was te verwachten. Ze was jong, onervaren en bovendien had ze zojuist haar vader en broers verloren. Een klap die hard aan kon komen en veel invloed kon hebben op je gedrag en doen en laten. Toch had hij in de korte tijd dat hij deze dame kende niet meer twijfels gekregen over haar aanstelling als Lady of Hillerod. In tegendeel, tot nu toe had ze alleen maar vertrouwen gewekt. Alhoewel dit misschien ook wel te wijten was aan het feit dat hij zelf er niet al te veel belang aan hechtte.

Lady Freyja stelde vast dat door de wintermaanden hij vast minder werkzaamheden had dan zomers. Iets wat volledig waar was. Natuurlijk waren er nog steeds redelijk wat taken die hij te vervullen had, maar de grootste drukte was zo langzamerhand over. De wintergroenten die hij had verbouwd werden nu allemaal geoogst, maar veel was er niet meer van over. Plotseling begon ze over een plek bij haar vloot. Hillerod stond net zoals Skorravir bekend om zijn scheepvaart. Het was immers een van de meest effectieve manieren om snel veel waar te verschepen. Falkreath doorkruizen was nogal een taak en vooral als je allerlei producten mee moest zuilen. Daarnaast was men hier ook wel bekend met plunderen. ”Klinkt verleidelijk. Maar je moet weten dat ik een grote verantwoordelijkheid draag voor mijn boerderij.” Varen betekende vaak dat je weken of misschien wel maanden van huis was. Er was dan niemand die een oogje in het zeil kon houden op zijn boerderij. Anna was het huis uit en had nu haar handen vol aan de Jarl en zijn familie en zijn moeder was niet meer in staat om ervoor te zorgen. ”Je moet weten dat ik niets liever zou willen, maar dat om verschillende reden nooit heb kunnen varen.” Dat zijn vader was overleden en dat hij nu diegene was die zijn familie draaiende hield vertelde hij er even niet bij. Ze was zojuist haar eigen vader en broers verloren en kon waarschijnlijk niet nog een zielig verhaal gebruiken van een complete vreemdeling.  

CASTLE ON THE HILL

Freyja liet weten dat ze het tot nu toe niet slecht vond gaan. Agnar had ook niet anders vernomen. Er werd natuurlijk veel over haar gesproken en dat was te verwachten. Ze was jong, onervaren en bovendien had ze zojuist haar vader en broers verloren. Een klap die hard aan kon komen en veel invloed kon hebben op je gedrag en doen en laten. Toch had hij in de korte tijd dat hij deze dame kende niet meer twijfels gekregen over haar aanstelling als Lady of Hillerod. In tegendeel, tot nu toe had ze alleen maar vertrouwen gewekt. Alhoewel dit misschien ook wel te wijten was aan het feit dat hij zelf er niet al te veel belang aan hechtte.

Lady Freyja stelde vast dat door de wintermaanden hij vast minder werkzaamheden had dan zomers. Iets wat volledig waar was. Natuurlijk waren er nog steeds redelijk wat taken die hij te vervullen had, maar de grootste drukte was zo langzamerhand over. De wintergroenten die hij had verbouwd werden nu allemaal geoogst, maar veel was er niet meer van over. Plotseling begon ze over een plek bij haar vloot. Hillerod stond net zoals Skorravir bekend om zijn scheepvaart. Het was immers een van de meest effectieve manieren om snel veel waar te verschepen. Falkreath doorkruizen was nogal een taak en vooral als je allerlei producten mee moest zuilen. Daarnaast was men hier ook wel bekend met plunderen. ”Klinkt verleidelijk. Maar je moet weten dat ik een grote verantwoordelijkheid draag voor mijn boerderij.” Varen betekende vaak dat je weken of misschien wel maanden van huis was. Er was dan niemand die een oogje in het zeil kon houden op zijn boerderij. Anna was het huis uit en had nu haar handen vol aan de Jarl en zijn familie en zijn moeder was niet meer in staat om ervoor te zorgen. ”Je moet weten dat ik niets liever zou willen, maar dat om verschillende reden nooit heb kunnen varen.” Dat zijn vader was overleden en dat hij nu diegene was die zijn familie draaiende hield vertelde hij er even niet bij. Ze was zojuist haar eigen vader en broers verloren en kon waarschijnlijk niet nog een zielig verhaal gebruiken van een complete vreemdeling.