Man is a master of his own fate

De priester was wakker geworden met het idee dat hij nodig zou zijn die dag. Het gevoel alleen al was voor hem reden genoeg om een ritueel uit te voeren waardoor hij later op de dag in staat zou zijn om mensen te helpen. Hodr durfde die ochtend niet om met witte salie zijn huis te cleansen. Hij wou geen geesten verjagen, want hij had ze straks misschien nog nodig. Hij stak echter wel wierook aan en liet die de hogere machten plezieren en gunstig stellen. Hij zat bij de beeldjes en voorwerpen op zijn altaar voor de goden en hield zich zo enkele uren bezig met zijn huis helemaal in orde maken voor de aanwezigheid van geesten en de goden. Terwijl hij dit deed, lag zijn hond braaf op zijn bed. Hodr wist dat hij zich geen zorgden moest maken, want de hond zou zwarte entiteiten eerder aanvoelen als hijzelf. Als Fenrir wel plots zou schrikken van iets, zou de jongeman er iets aan moeten doen.

Toen hij klaar was met zijn huis in orde maken, leegde hij de wierookassen van het schaaltje en plaatste hij het mooi weer terug. Natuurlijk voelde de priester een diepe band met de god Hodr, ook al werd die vermoord door de god Vali. De broer van de priester was dood geboren en Hodr zelf was blind, net zoals de god Hodr. Hij wist niet of het vermoord worden door Vali in zijn meven gesymboliseerd werd door het feit dat hij effectief blind was, of dat hij moest opletten voor een figuur dat hem later nog iets aan zou willen doen. Hij had nu al genoeg last met Vidar, die als een soort Loki personage hem teisterde. De blonde man met het vlechtje zette zijn deur open als een teken dat men welkom was om zijn huis te betreden, en nam vervolgens in kleermakerszit plaats op zijn bed, terwijl hij met zijn rechterhand Fenrir over zijn rug streelde, die opgekruld naast hem lag.