Take me to the stars

Het was laat. Asteria zuchtte en klom uit haar bed waarna ze zich omkleden en haar slaapkamer verliet. Ze had haar armen over elkaar geslagen terwijl ze zo zachtjes mogelijk door de gangen liep om niemand wakker te maken. Langzaam opende ze de voordeur en ging zitten in de tuin. Ze trok haar benen omhoog naar haar borst en sloeg haar armen om haar knieën. Een koude rilling liep over haar rug en ze sloeg haar armen strakker om haar knieën heen om de warmte te bewaren. Het was niet zo dat het heel koud was voor die tijd van het jaar, maar het was fris en er stond een redelijk koude wind waardoor Asteria er spijt van kreeg dat ze geen warmere trui aan had gedaan. Een zachte zucht gleed weer van haar lippen terwijl ze naar de sterren keek.

[ & Bourbon family ]
for who wants

Asteria tikte met haar wijsvinger op haar scheenbeen terwijl ze naar de sterren keek en een kleine glimlach speelde op haar lippen. De sterren hadden haar altijd al een rustgevend gevoel gegeven en ze was dan ook vaak rond dit tijdstip nog op om ze te bekijken. "Couldn't sleep?" Ze draaide haar bovenlichaam om en keek naar wie er zojuist gesproken had. "Not really," mompelde ze en haalde haar schoulders op. "What about you?" Vroeg Asteria terwijl ze op de grond naast haar klopte als teken voor hem om naast haar te komen te zitten mocht hij dat willen. "It's late-" even stopte ze met praten toen ze hem een keer goed bekeek en rolde met haar ogen. "Really? How the hell did you even manage get home? Never mind don't answer that. Please just tell me the poor horse is in his stable." Zuchtte ze en wreef met haar hand over haar voorhoofd.

“The horse is fine,”  Boos keek ze hem aan. "It better be fine when I go to the stables tomorrow morning." Bromde ze boos en wreef nogmaals met haar hand over haar voorhoofd. Hier had ze geen zin in. “I just had a couple drinks. Nothing to freak out about.” Verbaasd trok ze haar wenkbrauwen op. "Nothing to freak out about? Are you fucking kidding me?" Ze haalde een van haar handen van haar knieën en sloeg hem tegen de achterkant van zijn hoofd. "You idiot!" ging ze verder en haar stem sloeg over. "What if you fell off his back in the middle of the forest? Enzo would kill you if you would still be alive the next morning." Haar wangen kleurde een beetje rood van frustratie toen hij verder sprak. “Besides, you’re the one sitting alone in the dark at night.” Geïrriteerd klemde ze haar kaken op elkaar en liet ze zichzelf achterover vallen in het gras. "Fucking idiot," mompelde ze nogmaals en stompte hem tegen zijn bovenarm. "Next time leave a note or something because if you keep doing this I'll be grey when I'm 25." zei ze terwijl ze wat kalmeerde en naar haar haar wees met haar hand.

Hij had haar verteld dat de stable boy voor zijn paard zou zorgen en schaapachtig keek ze naar haar handen. Natuurlijk. Die hadden ze ook nog. "I'm sorry," murmelde ze en kroop een beetje dichter naar hem toe toen hij zijn arm om haar heen had geslagen en een koude rilling schoot door haar lichaam. Hoe haar stemming ineens van blij naar boos was gegaan schoot deze nu naar iets wat richting onzekerheid ging en ze beet nerveus op haar onderlip. “I didn’t know you cared that much about me, Ria,” Zachtjes grinnikte ze. "I don't, I just don't want to deal with an angry Enzo." Ze leunde met haar hoofd op zijn schouder en keek weer naar de sterren. “I promise I’ll be more careful in the future.” Nogmaals grinnikte ze. "I should write that down," want ze wisten beide dat hij het morgen waarschijnlijk alweer vergeten was. “In the meantime, I’d like for you to stop calling me an idiot.” Een kleine grijns speelde op haar lippen en ze draaide haar gezicht naar hem toe. "I'm sorry, idiot  I won't call you an idiot again." grapte ze terwijl ze met haar wijsvinger in zijn wang prikte.

Asteria speelde met een ring om haar vinger terwijl ze luisterde naar wat Maximilien allemaal te vertellen had. “Any reason you couldn’t sleep?” Ze haalde haar schoulders op en duwde hem op de grond waarna ze met haar hoofd op zijn buik ging liggen en naar de sterren keek. "Why would you sleep at night when you can look at the stars?" vroeg ze hem keek hem aan vanuit haar ooghoeken. "They are beautiful," ging ze verder en keek weer naar de sterren. "And I can't usually sleep early so I just stay up watching the stars until I fall asleep." Mompelde ze en sloeg haar armen over elkaar.

Ongemakkelijk beet Asteria op de binnenkant van haar wang toen hij een tijdje niks terug zei en was bang dat ze misschien iets verkeerds had gezegd. "What do you think about when you lie here?" vroeg hij en ze haalde haar schouders nogmaals op. "Everything?" mompelde ze, maar maakte er eerder een vraag van. Want, tja, waar denk je over als je alleen bent? Ze tikte met haar wijs-, en middelvinger op haar bovenarm terwijl ze nadacht. "The money, the next family dinner, if everyone is save and happy and when they're not if there's something I can do about it, just everything you can think of." sprak ze op zachte toon en glimlachte een beetje. "It's nice to be out here alone, most of the time" ging ze verder en draaide haar gezicht nogmaals naar hem toe. Ze trok haar wenkbrauwen een beetje op toen ze zich realiseerde dat ze hem ongevraagd als kussen had gebruikt en schoot omhoog. "I'm sorry, I shouldn't be using you as a pillow when you should be asleep." zei ze snel onder haar adem en haalde een hand door haar haar.

Natuurlijk maakte iedereen zich zorgen om het familiediner en het zou haar dan ook verbazen als iemand zich er geen zorgen over maakte. Er zou hoogstwaarschijnlijk wel weer iets fout gaan waardoor dat een gevoelige snaar bij iemand zou raken en er zo onrust zou ontstaan tussen de Bourbons. Maximilien grinnikte toen ze zich zorgen maakte over het feit dat ze hem ongevraagd als kussen had gebruikt en zachtjes stompte ze hem weer tegen zijn bovenarm. “It’s fine,” liet hij haar weten. “Maybe I’ll just sleep out here.” Asteria schudde met haar hoofd en stond op. "It's still too cold to sleep outside, especially whn you're drunk." vertelde ze hem en hield een hand uit om hem omhoog te trekken. "And if you don't mind me using you as a pillow..." even glimlachte ze maar ging niet verder met haar zin. "Come on let's get you to your bed." Zei ze terwijl ze met haar hand schudde voor hem om aan te nemen.

“You might have to carry me up the stairs, though,” Asteria grinnikte. "No, if you fall you're dead. I'm not saving your ass, old guy." Zei zei, niet dat ze hem echt achter zou laten wanneer het fout zou gaan, dat wist iedereen die ook maar een beetje verstand had, maar het was het proberen waard. "Come on, walk." mompelde ze en trok hem achter haar aan terwijl ze terug naar het huis liep. "If you promise to leave a note the next time, I'll help" Vertelde ze hem en keek hem aan met een grote grijns op haar gezicht.