Embrace the uncertainty

Zuzana Bryant

In de afgelopen vierentwintig uur was er blijkbaar wat veranderd in Brightwater Keep, het had iets te maken met de verandering van leiding in Rhoynar. Blijkbaar was iemand anders aan de macht gekomen, dat was het enigste wat ze wist, aangezien enkele van de oudere vrouwtjes erover geroddeld hadden. Veel maakte het voor de jonge Zanna niet uit, leiding was leiding en zelf had ze nooit iets te maken gehad met een echte leider, behalve Kaz dan. De jonge man was voor haar een leidersfiguur en misschien wel een soort broer geweest. Echter was hij niet in Brightwater Keep, zover het jonge meisje wist. Hoewel, ze herinnerde zich nog wel dat Kaz haar een keer van een koning had gered, toen ze betrapt was op het bestellen van een edele vrouw. Toch had ze er geen slechte ervaring of gedachten aan over gehouden. Daar had het jonge kind geen tijd voor. Niet als ze honger had of een dak boven haar hoofd miste. Niet als ze niet eens wist waar Kaz was gebleven. Hij was zomaar van de aardbodem verdwenen. Daardoor was ze op bekendere grond weer haar eigen ding gaan doen, iets dat bestond uit het zakken rollen van de inwoners van Rhoynar, voornamelijk Brightwater Keep.

Gezien de machtsverandering, was het momenteel niet druk op straat, de meesten hielden zich vooral bezig met de mogelijke feesten en festiviteiten. Iets waar Zanna niets mee had. Feesten betekende dronken mensen. Dat gebroed dat haar nachtrust zou ontnemen. De rust betekende echter wel dat het meisje zich wat meer kon ontspannen zonder dat ze bijzonder alert moest zijn, immers besteedde niemand op dit moment aandacht aan het achtjarige meisje dat rustig over de straten zwierf. Rustig was misschien wel een groot woord, echt ontspannen was ze niet. Ze was niet echt succesvol geweest de afgelopen dagen en het zou enkel een kwestie van tijd zijn voordat mensen haar zouden betrappen of voordat ze opgemerkt zou worden als mogelijk probleem. Dan moest ze zien of ze verder Rhoynar in kon trekken, misschien weer terug naar Sunfall zou kunnen gaan.

Tot Zanna's verbazing was ze niet alleen buiten. Iemand anders was in de vroege ochtenduren ook op straat te vinden. Een voor haar onbekende jonge vrouw met bruinen haren. Haar diepbruine ogen gleden kort langs het gezicht van de andere vrouw, waarna ze haar armen om zich heen sloeg en op een hoekje van de straat een tikkeltje nieuwsgierig bleef staan. Immers maakte ze het niet dagelijks mee dat ze iemand zo vroeg tegen kwam. Zeker niet nu iedereen roddelde over de nieuwe Duchess. "You can do it," Sprak de vrouw zichzelf toe, wat de interesse van het meisje opleverde, waardoor ze dichterbij stapte. "Can't give up now." Wat kon de jonge vrouw niet opgeven, haar bruine ogen gleden naar de hand van de nog onbekende vrouw, waarop een ring te zien was. Een nieuwe ring waarschijnlijk, want hij glansde nog en zag er schoon uit. Een dure ring, Zanna wist dat het enkel een geval van tijd was voordat de ander haar zag staan, en haar ogen in zich voelde prikken. "Hello?" Sprak het kind met de onschuldige ogen de jonge vrouw aan. Een tikkeltje twijfelend. De meeste mensen die op dit tijdstip buiten waren, waren niet te vertrouwen.

Innocence is like polished armor;
it adorns and defends

Zuzana Bryant

Natuurlijk had de ander haar niet alleen op straat verwacht of überhaupt iemand op straat verwacht. Anders had ze vast niet tegen zichzelf gesproken. Want dat was normaal, niet dat Zanna haar veroordeelde. Hoe vaak had ze zelf niet tegen zichzelf gemompeld nu Kaz spoorloos was. Hoe ze hem precies uit het oog verloren was, wist ze met geen zekerheid te zeggen. Toch was het gebeurd. Een frons verscheen op het gezicht van de best nog wel knappe vrouw, wiens blik het jonge meisje niet ontging. De onschuldige bruine ogen schoten ongemakkelijk naar de grond, het was voor haar geen normale situatie om met anderen te spreken zo vroeg op de ochtend. Al helemaal niet als diegene onbekend was. Zodra de ander door haar knieën zakte om haar recht aan te kunnen kijken wist het achtjarige meisje dat ze het niet met leugens ervan af kon brengen. Zanna kon moeilijk de volgende blik van de ander ontwijken. Immers had ze zichzelf met haar nieuwsgierigheid weer eens mogelijk in de problemen gewerkt. "Hey," Groette de ander haar terug, daarmee het slanke meisje uit haar gedachten trekkende. De diepbruine onschuldige ogen gleden een tikkeltje schuchter en alert van de vrouw naar de omgeving. Zonder Kaz redde ze het gewoon niet. "Where are your parents, doll?" Sprak de onbekende bruinharige dame verder. De glimlach was enigszins geruststellend. Echter wist ze van Kaz dat mensen konden liegen. Hij had haar veel geleerd in de korte tijd dat ze hem had mogen kennen. Ze miste hem. Niet alleen om de veiligheid maar ook om zijn harde maar duidelijke karakter. Een kind van haar leeftijd had die structuur nodig. Hij was de broer die ze nooit had gehad.

Hoe ging ze deze vraag beantwoorden. Ze wist dat ze slecht in liegen was, ook al deed ze nog zo haar best. "Drinking in one of the Taverns or Pubs, I guess?" Mompelde het meisje terwijl ze haar schouders ophaalde. Het was iets dat haar vader had gedaan toen hij nog leefde. Of haar moeder ook van alcohol had gehouden wist ze niet zeker. Ze had haar in ieder geval nooit zien drinken. Het was duidelijk dat ze loog, alleen al aan haar haren en kleding was te zien dat ze een zwerver was. Het was lang geleden sinds iemand haar haren had helpen doen of gedaan. Dat ze tijd had gehad om aan haar uiterlijk te besteden. Zelfs op haar kleding zaten onder andere moddervlekken en enkele gaten; al had het een tijd niet meer geregend.

Innocence is like polished armor;
it adorns and defends

Zuzana Bryant

De vrouw tegenover haar was niet dom, dat kon ze enkel al aan de scherpe maar vriendelijke blik in haar ogen zien. Scherp was misschien niet het goede woord, helder en intelligent was misschien beter. Zanna had nu al spijt van de leugen die ze gekozen had. Het was duidelijk dat ze er alles behalve verzorgd bij liep. Haar kleding had zijn beste tijd wel gehad, minstens een week geleden. Ze zag er niet uit maar sinds ze de rest van haar kleding kwijt was geraakt of er nog slechter uit zag, had ze niet zoveel keuze. In Brighwater Keep voedde niet iedereen zijn of haar kinderen liefdevol op, er waren er wel meer die er zo bijliepen als haar dus echt opvallen deed ze waarschijnlijk niet. Tenzij Zanna natuurlijk in haar eentje op straat liep en een goed verzorgde dame aan sprak. Ondanks dat ze zeker niet dom was, bleef ze een achtjarig meisje wat betekende dat ze niet ver genoeg vooruit kon denken.

De bruinharige vrouw schudde lichtjes haar hoofd bij haar antwoord. "Do they take good care of you?" Vroeg ze voorzichtig, zich duidelijk afvragend of het meisje veilig en wel was. Zanna beet op haar lip, wat miste ze Kaz. Hopelijk was hij er beter aan toe dan zijzelf. Het kind keek de ander vanonder haar wimpers aan en haalde haar schouders op. Misschien was het beter de waarheid te vertellen. Het kind keek de vrouw ongemakkelijk aam, terwijl ze haar handen tot lichte vuisten balde. "A girl your age should not walk this streets alone. Not everyone is kind," Benadrukte de bruinharige vriendelijke vrouw. Het meisje knikte enkel waarna ze op haar lip beet en haar vinger tegen haar lip duwde, nadat ze die met haar tanden had losgelaten. "My parents are not amongst the living anymore," Gaf het meisje duidelijk schoorvoetend toe. Wetende dat ze anders te diep in de leugens terecht zou komen. Daarbij kon ze geen ogenschijnlijk waargebeurd verhaal verzinnen, dat klopte met haar eerste leugen. "I lost sight of the one caring for me a while ago," mompelde ze zachtjes. Terwijl haar helderbuine ogen recht in die van de ander priemden.

Innocence is like polished armor;
it adorns and defends

Zuzana Bryant

De blik van de knappe vrouw vertrok zodra ze over het overlijden van haar ouders hoorde. Eigenlijk was het gekke nog wel dat Zanna, Kaz meer miste dan haar vader en misschien zelfs dan haar moeder. Toen Zanna vervolgde dat ze degene die haar had verzorgd of ten minste had geholpen recentelijk was kwijt geraakt, schudse de brunette haar hoofd. "Oh no," bracht ze uit waardoor het meisje een tikkeltje ongemakkelijk de al veromfraaide stof van haar jurk met haar handen wringde. Het was iets nieuws dat iemand van zijn of haar stuk gebracht was door het nieuws; zelfs al was het een klein beetje. "Is your caretaker still alive? Can I help you find him?" vroeg ze, waardoor Zanna haar verbaasd en met grote ogen aan keek. Hoewel er wel meer waren geweest die zich in haar leven hadden geprobeerd te mengen, haar hadden geprobeerd te helpen. Had ze er geen een met de naam van Kaz vertrouwd. Ze was trouw aan de andere dief, net zoals hij trouw was geweest aan haar. Totdat hij ineens van de aardbodem was verdwenen. Daar moest een reden voor zijn, toch? Echter wist Zanna niet zeker of het een goed idee was om anderen te vragen om hulp, zelfs als ze hrt aanboden. Toch wist het jonge kind dat ze misschien wel geen keuze had. Immers zou ze het niet veel langer in haar eentje volhouden.

"I am not sure if he is, he might have gotten in trouble, we both did at times." Verklaarde het meisje, met voor het eerst een kleine glimlach op haar gezicht. Hoewel ze zelf ook wel wist dat het wel meer dan een klein beetje was. Ze had hem wel dieper in de problemen gebracht door van een dame van hoge rang te stelen dan ze had gewild. Zakkenrollen was niet zo moeilijk, over het algemeen al kon het altijd fout gaan. En fout ging het... Zanna's gezicht werd weer serieus, te serieus. Zeker voor iemand van haar leeftijd. "His name is Kaz," Verklaarde ze zachtjes, waarna ze ongemakkelijk weg keek. Ze had haar keuze onbewust gemaakt, hoewel ze hem niet verder in de problemen wou brengen als hij dat was; wist ze dat ze het niet veel langer zo vol zou houden. Ze was moe, de wallen onder haar ogen en in haar te smalle gezicht gaven al tekenen van die vermoeidheid en het zware straatleven af.

Innocence is like polished armor;
it adorns and defends

Zuzana Bryant

Zanna had geen idee dat ze de Duchess van Rhoynar voor zich had staan en dan nog wist ze niet hoe ze die moest begroetten. Immers had ze dat nooit van haar afwezige ouders geleerd, zelfs toen ze nog leefden hadden ze weinig tijd en aandacht aan het achtjarige meidje besteed. De brunette leek de naam te herkennen, zou ze Kaz gezien hebben. Was hij in orde? De verwarring was duidelijk te zien op het gezicht van de vrouw. Iets dat Zanna deed fronsen, was Kaz dan zo bekend? Misschien had ze eerder naar hem rond moeten vragen. Echter had ze niet veel aandacht op hem willen vestigen.

"Kaz," herhaalde de brunette, waardoor het meisje knikte. Dat was inderdaad zijn naam. "Always wears black? Looks angry all the time?" Vroeg ze waardoor het meisje verrast opkeek. "Yes, but don't forget the cane and his tattoos." Verklaarde het meisje. Hij keek inderdaad nu de bruinharige vrouw het zei, wel erg vaak chagrijnig of boos. Al had hij ondanks dat hij niet persé warm te noemen was, zich altijd relatief vriendelijk tegenover Zanna opgesteld. "You know him?" Vroeg het meisje zachtjes, terwijl ze de ander vragend en een tikkeltje alert aan keek. Als de vrouw hem kende betekende dat dan dat hij nog leefde? Zanna hoopte van wel, immers zou dat betekenen dat hij veilig was. Net zoals haar, al hoewel de straten van Rhoynar waren niet bepaald veilig te noemen. Met piraten en andere criminelen die rondliepen. Niet iedereen was crimineel maar velen waren dat wel. Was die vrouw ook bekend met dat feit? Wist ze van Kaz' verleden af?

Innocence is like polished armor;
it adorns and defends

Zuzana Bryant

Er waren vast genoeg mensen die Kaz kenden, maar niet iedereen wist waar hij was en de kans dat ze iemand tegen kwam die hem kende en wist waar hij was was nihil. Toch zou Zanna er achter komen dat ze op dit moment iemand tegen was gekomen die hem kende en wist waar hij uithing. Hij was vast niet bekend als zorgzaam en vriendelijk persoon. Alleen zijn uiterlijk waarschuwde de meesten op afstand te blijven. Juist dat had er voor gezorgd dat het meisje zich enigszins veilig had gevoeld bij de jonge man. Ondanks zijn duistere uiterlijk, was hij goed voor haar geweest of zo goed als een crimineel kon zijn. Kaz had een koud hart, maar dat was Zanna ook gewend geweest van haar vader. Wat was warmte en wat had ze er aan. Van warmte kreeg ze geen eten en veiligheid. Om nog maar te zwijgen over een dak boven haar hoofd.

"I do," sprak de brunette zachtjes. Het vermoeide en te slanke meisje keek haar met een verbijsterde uitdrukking op haar gezicht aan. Ze was zo verrast met de uitkomst dat ze niet eens vroeg waar hij zich bevond. De vraag van de jonge dame deed haar uiteindelijk opkijken en herstellen."What's your name, doll?" Vroeg de ander liefjes. Zanna keek haar met haar diepbruine vermoeide maar tevens alerte ogen aan voordat ze antwoorde. "Zuzana, though I prefer Zanna." Verklaarde ze. Ze gaf haar als een van de weinige haar volledige naam. Want dat was de naam waaronder Kaz haar kende. Hierna stak het meisje een tikkeltje aarzelend haar hand naar de brunette uit. Een duidelijk verlegen blik stond in haar diepbruine ogen. "And you?" Vroeg ze voorzichtig. Haar haren vielen in haar ogen omdat ze naar de grond keek. Met haar linkerhand drukte ze de slierterige en knoperige plukken weer achter haar oren, terwijl ze haar rechterhand uitgestoken naar de nog onbekende vrouw hield. "Where is he?" Vroeg ze zachtjes en bedenkelijk. Had ze iets fout gedaan en was hij daarom verdwenen, wat als hij niets met hasr te maken wou hebben nadat hij was verdwenen. Wat als zij iets fout had gedaan en hij daardoor had moeten verdwijnen? Zorgen spookten door haar gedachten heen, en moeizaam slikte het jonge uitgeputte kind.

Innocence is like polished armor;
it adorns and defends

Zuzana Bryant

Haar naam mocht dan mooi en sierlijk zijn, haar verleden was alles behalve mooi. Een verleden dat ook gedeeltelijk aan haar te zien was. Als ze een spiegel had gehad, dan zou ze waarschijnlijk geschrokken zijn. Ze zag er niet uit, ze mocht een flinke borstel door haar haren heen halen, als die al te temmen waren en dan haar kleding. Kaz zou zich waarschijnlijk rot schrikken als hij haar zo zag. Er was weinig van haar normale gezonde sprankeling over, haar diepbruine ogen namen de brunette in zich op. Wie was ze en hoe kende ze Kaz? Hoewel het meisje ook bruin haar had, was het toch wel een heel ander soort bruin, een andere tint. Haar gezichtje was moe, bleek. De wallen onder haar ogen, waren duidelijk zichtbaar als iemand goed keek en ook haar ogen sloot ze nu het liefste. Zeker nu ze wist dat ze wellicht Kaz weer zou zien. Ze had zich voorgesteld en vroeg nu verder naar de naam van dd andere brunette en Kaz' verblijfplaats. De ander nam haar hand voorzichtig vast, met een klein glimlachje en schudde die. Al had het meisje wel door dat de ander haar onderzoekend aan keek.

"Allison," stelde de ander zich op een rustige manier voor. Zanna knikte even waarna ze zachtjes mompelde. "Alli..," voordat ze werd onderbroken door een geeuw. Ze sloeg haar linkerhand snel voor haar mond waarna ze die sloot en Allison. Hopende dat de brunette antwoord zou geven op haar tweede vraag. "He's home. Here, in Brightwater," verklaarde de ander met een glimlachje. Zanna knikte enkel, overduidelijk te moe om er met woorden op te reageren. Ze had die nacht dan ook nauwelijks geslapen. "He is my husband, actually." Verklaarde Allison. Huh? Was Kaz met iemand getrouwd dan, sinds wanneer? "Huh?" Vroeg ze verbouwereerd. Waarna ze slikte en de laatste woorden tot zich door liet dringen. "Congratulations," Bracht ze uiteindelijk uit.

Innocence is like polished armor;
it adorns and defends