Zuzana Bryant

Het was de eerste keer dat de man de omhelsing niet onderbrak of weg stapte wanneer Zanna hem aanraakte. Hij leek een beetje onwennig te zijn, maar duwde haar niet weg en sprak haar ook niet aan. Een hand werd voorzichtig op haar rug gelegd waardoor ze de donkerharige man aankeek met een rustige blik in haar ogen. Ze was volwassener dan ze oogde. Zanna had veel geleerd en de straten waren geen plek voor een kind van haar leeftijd. Er had veel met haar kunnen gebeuren zonder de bescherming van Kaz en anderen. Als ze betrapt was geweest was ze waarschijnlijk naar een weeshuis gebracht of in de problemen geraakt. Een weeshuis was haar grootste nachtmerrie. Allemaal vreemde mensen, allemaal andere kinderen en veel regels waar ze zich waarschijnlijk niet eens in zou kunnen vinden. Ze was het niet gewend beperkt te zijn in haar doen en laten.

Kaz boog iets door zijn knieën heen, soepeler dan voorheen. Wat het meisje licht deed fronsen, daar zou ze later wel naar vragen. Ze had de tijd. Zijn blauwe ogen gleden over haar open en zachte gezicht heen. Hij leek het niet te begrijpen, hij voelde zich schuldig. Iets dat ze niet wou, het was toch niet zijn fout. Ze had bij hem kunnen blijven, in plaats van haar eigen ding doen omdat ze geld nodig hadden; zakkenrollen. "I am so, so sorry," Wist de man met moeite over zijn lippen te persen. Het meisje keek hem met een warme blik aan waarna ze haar gezicht in zijn gekreukelde shirt drukte. Het was een verontschuldiging. Een die ze accepteerde zonder een woord te zeggen. Zanna was niet boos of teleurgesteld in hem. Ze kende de straten, ze wist dat hij haar niet zomaar alleen zou laten.

Allison liet hen voor een moment in stilte, voordat haar zakelijke kant naar boven kwam. "You made her a promise," verklaarde de vrouw terwijl ze naar achteren leunde op het bed. Het meisje keek haar even met een vragende blik aan. Wou ze het daar nu over hebben. Ze wou eerst zeker weten dat Kaz zich goed voelen en moest hem nog feliciteren met zijn bruiloft. De glimlach op Allison's gezicht deed haar wel ontspannen. Er was niks aan de hand, ze wou enkel weten wat het plan was. Wat Kaz met deze gebeurtenis wou. "What are you going to do with it?" Vroeg de brunette aan de man. Het meisje stapte vermoeid achteruit en keek stilletjes en afwachtend van Kaz naar Allison. Ze wou zich er niet mee bemoeien. Ze wou geen last zijn.

Innocence is like polished armor;
it adorns and defends

Zuzana Bryant

Kaz' blauwe ogen gleden van het meisje naar Allison toe. Hij zuchtte diep, waarna hij geheel neerzeeg op zijn knieën, zijn schouders zakten iets. Zanna keek hem rustig vanonder haar lange wimpers aan. Zijn blauwe ogen vielen op zijn handen, terwijl hij duidelijk de nieuwe informatie en de verrassing nog moest verwerken. Hoe lang hadden ze elkaar al niet gezien, het was al een poos geleden. Zanna draaide zich half om naar Allison, waarna ze slaperig het bed oogde. Ze was moe, de zon was nog niet op, maar ze had een lange nacht gehad. De laatste paar dagen was het druk in Brightwater Keep geweest, door de vernieuwing van leiders. Een nieuwe Grand Duke en Grand Duchess. Beide stonden nu in dezelfde kamer als het meisje. Een doodgewone straatkind. "A promise is a promise." Stelde de donkerharige man vast, waardoor Zanna hem weer aan keek. Hij meende het, hij zou haar niet zomaar weg sturen en al wist ze dat ze zich ook aan haar afspraak richting hem moest houden, vond ze dat niet eens zo erg. Veiligheid was niet te koop, vertrouwen ook niet. Ondanks alles vertrouwde ze Kaz. "I would never break a promise, Zanna. I will make sure you're safe." Verklaarde de man, waardoor het meisje knikte en hem een klein opgelucht glimlachje gunde. Ze vond de straten in haar eentje niets. Ook al had ze meestal geluk met de mensen die ze ontmoette. Het meisje onderdrukte een geeuw waarna ze iets tegen Allison aan leunde. Die was er inmiddels bij gaan staan en had haar hand vast gepakt. Doordat de vrouw ook op haar hurken zat, kon ze goed tegen haar aan leunen zonder dat de ander uit balans zou raken."Thank you," Verklaarde ze zacht en oprecht. Ze wist niet hoeveel Allison van Kaz wist, dat hij steelde bijvoorbeeld en dat zijzelf ook zakken rolde en andere kleine dingen deed die Kaz konden helpen. Waardoor ze s'avonds veilig was. "Zanna," Sprak de vrouw met een lichte glimlach. "I am so sorry for everything you've been through," Sprak ze verder. Ze voelde het kneepje in haar hand waardoor ze de brunette met half dichtgevallen ogen aan keek. "If Kaz promises to care for you, then so will I," Beloofde Allison, waardoor het jonge meisje enkel dankbaar glimlachte. Terwijl Allison de blik van Kaz op zocht, sloot het meidje haar ogen even. Ze was blij Kaz gezien te hebben, te weten dat hij in orde was. Echter vroeg haar jonge lichaam nu om aandacht. Het was lang geleden dat ze zich zo moe had gevoeld. "So this room will always be open to you." Besloot de brunette. Zanna keek even slaperig op waarna ze beide op een zachte toon bedankte. "Thank you Alli, Kaz," Murmelde ze.

Innocence is like polished armor;
it adorns and defends