It's the season [event]

Hier was ze dan, eindelijk. Ze had nooit echt gedacht dat ze hier zou staan, zeker niet nu ze captain was van een schip. Ze had haar manschappen echter zeer goed onder de duim en had hen een aantal dagen vrijaf gegeven, daar waren er een aantal echt op uit, een aantal mannen hadden namelijk een familie om te onderhouden. Degene die niet aan een familie vast hingen, waren al heel blij dat ze meerdere dagen in een bordeel konden doorbrengen en dat alles gaf haar ook de kans om grenzen te verleggen. Te paard weliswaar. Als captain had ze haar grenzen al verlegd, letterlijk, ze was al in steden geweest waar ze nooit van had durven dromen. Vandaag zou ze aankomen in Archeon, de stad waar het de komende dagen bulkte van de mensen. Ze was gisteren vroeg vertrokken zodat ze op de juiste moment zou aankomen. Dit was haar eerste keer in de stad. Ze had er al veel over gehoord en wilde hier toch eens langs komen, voordat ze écht helemaal verstrengeld zat in haar piratenwereld, waar ze momenteel in gezogen werd. Ondanks dat Penelope zich altijd sterk moest houden om zich te bewijzen voor haar manschappen, hield ze ook van het verkennen van nieuwe werelden en het ontdekken van nieuwe mensen en hun verhalen. Ze wist heel veel van de wereld, maar dat kwam van van verhalen van haar vader. Haar vader had namelijk de wereld rond getrokken als rover en was een beruchte piraat geweest. Als jonge vrouw uit de rijke klasse, was ze dan ook betoverd geweest door zijn verhalen. Nu was haar tijd aan gekomen. Ze zou deze vrije dagen gebruiken voor zichzelf. Ze zou haar schuilnaam hier aannemen, zich in deze stad begeven en morgen teruggaan alsof er niets gebeurt was. Haar paard had ze bij een bordeel mogen achterlaten, nadat ze natuurlijk een behoorlijke som had achtergelaten. Het was niet dat ze echt gehecht was aan het paard, maar ze wilde morgen graag terugkeren naar Rhoynar. Ze stapte de stad binnen en liet haar ogen te kijk. Overal hingen lichtjes te pronken. Haar bruine kijkers liet ze van de ene naar de andere kant gaan. Wel, ze had alvast geen spijt van haar verblijf hier. Vanaf was ze niet meer Penelope of Captain Fraser, nu was ze Clara, het nieuwsgierige meisje die alles wilde weten en allerlei dingen wilde ontdekken van de wereld. Ze liep langs de kraampjes van de mensen die in de midden klasse leefden. Dit was een feest voor hun, wetend dat er mensen van heinde en ver zouden komen om hier dingen te kopen, uit hun kraampjes, en te feesten in hun straten. Clara zou met gemak alles uit hun winkeltje kunnen kopen, maar haar geld hield ze voorlopig mooi in haar binnenzak zitten. Men moest niet direct weten dat ze veel geld bezat. Ze slenterde verder en liet haar blik naar het grote gebouw gaan dat zich in het midden van de stad bevond. Er liepen heel wat kinderen rond hier om eten en drinkwaar uit te delen aan de mensen die hier rondliepen. Met haar blik volgde ze een jong meisje, die bijna regelrecht op een vrouw afliep, alsof ze haar zinnen op die vrouw gezet had. Als buitenstaander kende Penelope de vrouw niet en kon ze ook niet meteen plaatsen wie het was. Ze kende maar al te goed te adel en al de rijke mensen uit het zuid-westen, maar van hier kon ze zich enkel maar baseren op de verhalen van haar vader. Aan de kledij kon ze zien dat ze van adel was, want ondanks dat dit een feest was voor armen en rijken, was het verschil wel te zien aan hun uiteindelijk. Zelf had ze zich gekleed als iemand, tsja, ze kon er niet echt een naam op plakken. Ze was best wel deftig gekleed, maar ze kon niet zeggen dat ze een lang kleed aan had, zoals ze dat vroeger wel gedaan had. Ze had een rok aan (wat al even geleden was) en een simpele trui om zich toch warm te houden tijdens dit winterfeest en ze had van één van haar mannen een zwarte vest geleend, om toch niet te veel op te vallen. Clara bleef op een afstandje staan en liet haar blik over de mensen gaan. Ze keek graag naar andere mensen en probeerde te raden waar ze vandaag kwamen en op welke manier ze gelinkt waren aan deze stad. Ondertussen had ook zij iets in haar handen gekregen. Wat het was, was haar onbekend, maar voorzichtig nipte ze er toch maar van, terwijl ze haar blik nog steeds over de mensen liet gaan.

Tag: Indirect Dacosta