While the water takes my toughts away [Lestat Kazimir]

De geur van het zout in de zee prikkelde zijn neus. Het water spatte af en toe op vanaf de golven, vanuit de diepte keken schaduwen naar boven. Hij liet zijn warme ogen op deze schaduwen rustten. De vraag wat zich daar onder bevond en hoe het er leefde. Hier was het goed mogelijk dat er zee monsters waren, maar die bevonden zich verder op de uitgestrekte zee. Meeuwen vlogen rond de masten van het grote schip. Het was voor deze jonge man een prachtige ervaring om zich voor de eerste keer op zee te bevinden. Eerder die dag had Archie Procella een aanbot gekregen. Toen hij zoals gewoonlijk de afgelopen dagen zijn ontbijt at, was er een man naar hem toe gekomen. Het was een simpele vraag of de aardappelen al op waren bij de groenteboer. Dit vroeg de man aangezien Archie een tros tomaten bij zich had gehad. Ze waren vers, dus het was goeie info voor de scheepsman, zonder dat hij gelijk naar het centrum hoefde te lopen. Archie had geantwoord dat er nog voldoende aardappels waren geweest. Zo was er ook een idee gekomen bij Archie zelf, om misschien aan boord te gaan van het schip. Vooral omdat hij eerder die dag op zijn kaart had zien staan dat er hier vlakbij een mooi eiland lag. Hij had de man voorgesteld of hij mee kon varen, en als tegenprestatie zou hij wat hout van het schip vernieuwen. Dit was mogelijk voor Archie omdat hij bezat over de kracht van Flora Manipulation. Hij was zijn hele leven al goed geweest in houd bewerking en met zijn krachten had hij zichzelf geleerd, om vanuit hout nieuw hout te laten groeien. De scheepsman was enthousiast en besloot hem mee te nemen.

Zo bevond Archie zich nu op het dek, keek en genoot van het uitzicht met zijn armen over de reling gehangen zodat hij er op kon steunen. Bij grote golven kwam het schip omhoog en voelde je de kracht van de zee. Water, de zee, meren, rivieren.. wat waren ze prachtig. Hij had er een ingewikkelde relatie toe, want het water vond hij prachtig en hij kon goed zwemmen, maar toch was hij soms bang te verdrinken. Een sterke stroming, of het zakken door ijs in de winter. Ondertussen waren er mannen aan het werk op het dek en stond de stuurman hun koers te bepalen boven op het achterste stuk van de boot bij het stuur. Het duurde nog een maar even voordat ze zouden aanmeren, dus ook Archie maakte zijn laatste klusje af met het hout. De scheepsman was Archie dankbaar, waarna ze elkaar daarna gedag zeiden toen ze er waren. Met de rugzak weer op zijn rug, volgdeArch zijn weg op het eiland zelf. Hij snoof de geur van natuur op en keek om zich heen. Het was er druk omdat het een soort verzamelpunt was van reizigers en  zakenvolk. Door de bedrijvigheid grijnsde Archie even en liep een pad op tot..

Het geluid van de krijsende meeuwen om de vis vulde zijn oren, samen met het markt geroezemoes. Het zonnetje scheen tussen de wolken door op het tafereel, het was me nogal een spektakel. Mannen en vrouwen, over elkaar heen schreeuwend over wat ze te bieden hadden. Kramen vol heerlijke specerijen uit exotische verre gebieden, en hij zag zelfs vee staan in de verte. Je zag daarnaast dan weer de leerkraam staan wat het weer cru maakte. Toch had Archie daar geen moeite mee, daarbij was leer verdomde handig en de schapen bontvachten.. hij zou niet zonder kunnen. Ze zorgde voor de extra warmte tijdens de winter maanden in het noorden. Vaak als de winter voor de deur stond kocht hij twee van de schapenvachten voor de warmte. Na de winter verkocht of ruilde de jongen ze weer voor een ander goed. Zo bleef hij licht bepakt en hoefde hij ook niet veel geld op zak te hebben. Een man die tevreden was met weinig zou je kunnen zeggen. Hij wreef met zijn handen door het blonde haar. Door de zeelucht en bootreis voelde hij nu wat stugger. Als hij zou gaan zwemmen zou het aan het einde van de dag voelen als touw. Hij dacht terug aan hoe hij vroeger vaak met zijn moeder in de Bay of Dezul had gezwommen. Hoe ze hem dan opwachtte met een katoenen lap voor warmte en het drogen. Zo had hij er meerdere vriendjes die het leuk vonden om te spelen. Ze viste met hengel, maar achter grote vissen aan rennen in de ondiepe stukken was misschien wel leuker. Komisch gezicht, drie rennende jongetjes achter elkaar aan, de een struikelt en de anderen vallen er achteraan. Vaak kwamen ze er met wat blauwe plekken of kleine snijwonden van de stenen vanaf. Daarna, s'avonds bij het kampvuur de vis aan het spit en genieten van de verhalen die verteld werden. Hoe de oudere mannen en krijgers hun ervaringen vertelde, opschepte en dronken tot de zon onder ging en de moeders hun kinderen kwamen halen. Misschien ook wel een reden waarom hij aan deze reis was begonnen, zodat hij op een dag ook die verhalen zou kunnen vertellen. Door hier allemaal aan terug te denken was er ongemerkt bij de wat dromerige Archie een glimlach op zijn gezicht verschenen.

"Boeh," hoorde hij opeens achter zich, en hij voelde handen op zijn schouders. ''Schrik!'' lachte Archie, en moest lachen door de schrikreactie die hij had. "Omdat jouw vrolijke lach mijn dag compleet heeft gemaakt nodig ik je uit om met mij mee te gaan naar een kroeg," Hierdoor werd de grijns en de zachte warme lach alleen maar sterker. Hij bekeek de man die opeens recht voor zijn neus was gaan staan. Hij schatte hem wel iets ouder dan hijzelf, blond krullend haar en nogal intense ogen. Zijn outfit kon je aristocratisch noemen, maar Archie vond het wel mooi. ''Hahaha, ik ben het meestal zelf die dat soort dingen zegt tegen een vrouw, maar deze turn vind ik ook leuk. Lijkt me gezellig!' Zei de man. Hij wreef over zijn kin waar hij jeuk had. Zo te zien begonnen zijn haartjes alweer een beetje terug te komen daar. ''Welke kroeg had je in gedachte en, ik ben trouwens Archie.'' sprak hij vriendelijk naar de man, waarbij hij zijn hand uitstak als attent gebaar. Zijn moeder was niet rijk, maar had hem el goed opgevoed.