[M] Method of seduction & Lestat

Een stad vol leven, zo kon je Brightwater Keep wel noemen, ja. Het centrum zit vol met café's waar al het gespuis van Rhoynar op af komt. Vandaag was een dag waarbij hij even niks hoefde. Over een paar dagen zou hij weer on-stage moeten, voor het toneelstuk waar hij nu al veel te lang in deelnam. Maar het was een manier van leven. In het begin was het oprecht een hobby geweest. Lestat was iemand die goed kon acteren en nog voor hij was herboren als vampier, was het ook echt zijn droom geweest om te acteren. En nog steeds vond hij het geweldig, zeker omdat het ook nog eens een interessante manier was om aan zijn prooien te komen.
Maar zo waren er nog meer manieren om aan zijn maaltijden te komen, of andere manieren van genot. De nacht was gevallen. Lestat had zijn losse witte blouse aan. Hij was een vampier, echt last van de kou zou hij niet hebben, al kon hij het zeker wel waarnemen, maar anders. Naast de witte blouse, had hij een strakke zwarte pantalon aan, met al even zwarte schoenen er onder. Hij zag er geweldig uit, al zei hij het zelf, wanneer hij zich op deze manier kleedde.
In het café had hij een man ontmoet. Een knappe man, natuurlijk, want op het lelijke gespuis zal Lestat nooit af gaan. Er was veel alcohol genoten en voor je het wist hadden hun lippen contact met elkaar gemaakt en meer.

Nu stond Lestat met alleen een broek aan tegen de muur aan geleund, zijn ogen gefixeerd op de man in het bed. Lestat zelf had nauwelijks ergens last van, al kon hij zeker wel voelen dat er een hoop alcohol in zijn lichaam was beland. Hallo, ook vampieren konden aangeschoten tot dronken worden, alleen minder heftig, veel minder heftig, dan bij sterfelijke wezens.

Na de wilde avond had Lestat de man mee genomen naar zijn huidige woning in Brightwater keep. Een groot huis aan de rand van de stad die hij had geërfd van een allang overleden en vergeten familie. De familie van de man die hem tot vampier maakte, Magnus. Van buitenaf leek zijn huis oud, misschien zelfs verlaten, maar hier binnen was het één en al rijkdom. Lestat zelf had ook een paar mensen die hij hield als slaven, die het werk voor hem deden en om niet al te veel op te vallen, liet hij alles buiten het huis zijn gang gaan. Soms kwamen er zwervers bij zijn huis, in de hoop binnen te kunnen komen, om een nacht niet buiten te hoeven slapen, maar dat lukte niet, of Lestat nou wel of niet aanwezig was. Ook al reisde Lestat veel als acteur, bevond hij zich nu weer in Brightwater Keep, in zijn oude, vertrouwde huis.

Jasper was de naam van de man. Niet jong, maar zeker niet oud. Nee, Lestat zou niet snel het bed delen met een man ouder dan, grof gezegd, vijfendertig? Hing er natuurlijk vanaf of de man in kwestie sterfelijk was of niet. Maar Jasper hier was een normale sterveling, een mens.
Jasper kwam in beweging, leek last te hebben van het felle licht en met zichzelf te worstelen om herinneringen van de nacht er voor naar boven te halen. De blonde vampier verroerde zich niet, bleef staan waar hij stond terwijl hij Jasper observeerde. En toen stak Jasper zijn hoofd boven de dekens uit, zoekend naar de bewoner van dit adembenemende huis. Lestat stapte naar voren, zodat hij in het zicht kwam van de ontwaakte man. "Goedemorgen, schoneslaper," sprak de blonde vampier. Je kon duidelijk aan zijn accent horen dat hij niet van nu was. De meesten dachten dat hij gewoon heel ergens anders vandaan kwam, maar nee, het was de tijd die het hem deed. Achtennegentig jaar om precies te zijn en van die jaren was hij zo'n zeventig jaar vampier.

Het was vermakelijk om te zien hoe de mensen die hij wel eens mee nam compleet verbaasd waren over waar ze terecht gekomen waren. Hoe ze zich afvroegen wat er gebeurd was, of ze überhaupt nog wel in Rhoynar, of iets dergelijks waren. Lestat zag ze altijd ontwaken en de eerste reacties waren het prachtigst. Arme zielen.

Lestat zelf was al vrij snel weer opgestaan, voor wat een vampier aan slapen deed. Het was meer even tot rust komen, weg dwalen in gedachten, de alcohol uit het systeem laten vloeien en vervolgens weer opstaan. Vanuit het bed had hij nog even naar het plafond gestaard. Nagedacht over de eerste keer toen hijzelf dit huis binnen kwam. Magnus die hem naar dit bed begeleidde. Het bed waar hij zelf gestorven was, om vervolgens weer te ontwaken als vampier. Magnus was helaas niet lang in zijn leven geweest, had hem niks geleerd over de leefstijl van een vampier. Die had Lestat zelf mogen ondervinden, met veel vallen en opstaan. Oh, hoeveel vampieren hem wel niet verachtte omdat hij zo intens laks was geweest in het verleden.

En eigenlijk was hij nog steeds enorm laks en deed hij wat hij wilde. Nam mee wie hij wilde. Doodde wie hij wilde en veranderde wie hij wilde. Dat laatste was nog niet voorgekomen. Hij wachtte op de perfecte metgezel, iemand die zijn leven interessanter zou maken. Man of vrouw maakte niet uit. In tegen stelling tot Magnus, die zichzelf van kant had gemaakt, zou hij zijn fledgling wel begeleiden.

"Goedemorgen..." reageerde Jasper gevolgd door een charmante gaap. Lestat trok één blonde wenkbrauw op en zijn bijzonder gekleurde, bijna violet gekleurde ogen twinkelde. "Lestat," reageerde hij met een malicieuze ondertoon. Hij was een vampier, tenslotte, en het zat helemaal in zijn karakter. Lestat kwam nog dichter naar het bed toe en liet zijn hand langs één van de half-doorzichtige witte gordijnen gaan, voor hij ging zitten. Hij lachte zacht bij de vraag van de man. "Waar zou jij op dit moment willen zijn?" Hij lachte opnieuw en liet zijn blik over de man heen glijden. "En ik dacht dat je no aardig helder was, vannacht," vervolgde Lestat en grinnikte even. Nee, intens dronken was de man niet echt geweest, tenminste, zo had het geleken, want alles was prima en soepel gegaan.

Zo'n huis in een piratenstad als Brightwater Keep. Ja, het was mogelijk. Dan vond het huis zich wel meer aan de rand, of zelfs enigszins buiten Brightwater Keep, het gebied waar t ook veel groener begroeid was, dan in de stad zelf. Het was perfect voor een vampier om hier te leven. Het was er rustig en je viel iets minder op. Daarbij wisten velen niet eens waar de Lestat woonde, behalve dat zijn hoofd veel en regelmatig voorkwam in Brightwater Keep. Maar hoe kon die man toch zo rijk zijn? En hij was acteur in een toneelstuk? Hoe kon je daar nou zo rijk mee worden? Lestat zelf maakte zich alles behalve druk om de gedachten van mensen. En zo erg veel mensen kenden hem nou ook weer niet. Toch was hij een mysterieuze verschijning.

Het bed was groot, Kingsize. Je kon er gemakkelijk met vier personen in slapen. De lakens waren wit en zacht, het matras zelf was ook perfect even als de vele kussen die op het bed lagen. In de dekenhoezen en de kussenslopen zaten nog lichte, glimmende, witte versiersels om het bed op te sieren en langs het bed hingen zachte, doorzichtige witte gordijnen. De rest van het interieur werd in deze kamer opgevuld met donkere eikenhouten kasten, waar ook weer antieke versiersels in zaten. Er was hier en daar zelfs goud te bespeuren. Zoals de kandelaren. Alles was mooi versierd, van de spiegel die in de hoek stond, met prachtige afwerkingen en het plafond, die donkerder was dan de muren. Lestat vulde het plaatje perfect op.

Lestat had zijn naam gegeven, wie Jasper herhaalde. Misschien om zijn naam te proeven of om te kijken of er herinneringen mee naar boven kwamen. Misschien had Lestat zelf nog wel een rol gehad in het één en ander. Lestat speelde zachtjes met de gordijnen terwijl hij langs het bed liep, liet zijn hand er elegant langs zitten, waarna hij ging zitten. De man in het bed was compleet het tegenovergestelde van hem. Terwijl Lestat mensen afdwong voor hem te werken op die boten en zo aan zijn rijkdommen wist te komen, deed Jasper het harde werk zelf. Enige schuldgevoel kwam er bij Lestat niet naar boven. Hij vond het fascinerend om zo'n man bij hem te hebben, op deze manier. Zijn gebruinde huid door de zon, tekens van het harde werken, goed ontwikkelde spieren, discipline. Ook had de man zich in een beste periode niet meer geschoren en zag hij er wild uit in verhouding met Lestat zelf. Maar hierin zag Lestat iets prachtigs en daarom was de man bij hem, daarom had Lestat hem uitgekozen om mee te nemen. En toen kwam de welbekende vraag. Waar ben ik? Lestat lachte en scande de man even, waarna hij de iet wat sinistere vraag stelde over waar hij op dit moment zou willen zijn. Het antwoord die hij ontving liet hem opnieuw lachen, waarna hij even stil bleef. "Een grote villa, dat klopt, al zal het zeker niet de grootste zijn," begon Lestat. "Een groot landschap, dat klopt ook enigszins, al is deze nogal... verwilderd met de tijd," ging Lestat vervolgens verder. Ja, de buitenkant van het huis had zo mooi kunnen zijn, maar Lestat had de natuur zijn gang laten gaan. "Vanaf hier kan je het water nog zien, dus we bevinden ons gewoon in Rhoynar, vlak buiten Brightwater Keep," ging Lestat vervolgens verder en lachte opnieuw. "Ik hoop je niet teleurgesteld te hebben?" Vervolgde Lestat, waarbij hij lichtjes zijn wenkbrauw optrok.

"Ik denk dat ik bijna immuun ben tegen alcohol," sprak Lestat simpelweg en lachte. "Daarbij helpt een goede maaltijd ook wel aardig," ging Lestat vervolgens verder en opnieuw glinsterde zijn ogen even op. Lestat had verschillende maaltijden gehad, nog vlak voor Jasper op zijn pad was gekomen.

OOC: Heeft Lestat bloed gedronken van Jasper?

Lestat had het bloed van deze man gedronken. Voor een vampier was bloed drinken één van de manieren om aan je genot te komen, zeker wanneer dit gepaard ging met andere praktijken. Bloed drinken vulde alles op in het lijf van een vampier, het zorgde er voor dat het lichaam weer even warm werd. Zijn bloed had goed en verrukkelijk gesmaakt en toch had hij besloten om de man in leven te houden. De afdrukken van zijn tanden waren natuurlijk nog aanwezig in zijn nek en Lestat genoot van het idee dat de sterfelijke nog niks opgemerkt had.

Lestat zat op het bed en legde zijn hand neer op de satijnen lakens. Een prachtig bed en hartstikke comfortabel om in te liggen. Lestat merkte op hoe de man even alerter was geworden toen hij bij hem was gaan zitten, maar hoe dit ook weer als sneeuw voor de zon verdween. Geheid was het niet alleen de kater waar de man mee te kapen had. Ook het bloed verlies. De man vroeg naar waar ze waren, waarom Lestat reageerde met een sinistere vraag. Na het antwoord die hij terug kreeg begon Lestat langzaam te vertellen waar ze waren. De sterfelijke luisterde terwijl hij hem aankeek. Lestat liet zijn blik ook op de man gericht. "Rhoynar heeft waarschijnlijk wel meer dan jij denkt," was Lestat's diepzinnige antwoord. Maar dat was waar. Vrijwel niemand wist meer van het dorpje af waar Lestat zelf was opgegroeid en de geschiedenis daarvan. Lestat zelf was er allang niet meer geweest, maar hij vermoedde dat daar ook niemand meer leefde na de ziekte die daar losgebroken was.

De volgende vraag van Jasper liet hem grijnzen en hoe graag Lestat ook breed wilde grijnzen, deed hij dat niet. Breed grijnzen zouden zijn scherpe tanden verhullen en dat was niet de bedoeling. Als vampier zijnde was Lestat er op getraind om zijn tanden verborgen te houden tijdens het praten, lachen en dergelijke. Lestat antwoordde op de vraag van Jasper, waarna hij een merkwaardig antwoord kreeg. Lestat lachte opnieuw en stelde nu zelf een gedurfde vraag. "Hoe oud denk je wel niet dat ik ben?" Hij grinnikte bij de volgende woorden van Jasper. "Dat is het ook zeker," stemde hij er mee in. Lestat begon over eten, uitleggend waarom hij vrijwel geen last had van een kater. Het waren geen leugens, maar de waarheid was het natuurlijk alles behalve. Bij de vraag die hij kreeg flitste zijn ogen. Nee, eigenlijk niet, maar Lestat zat nog prima gevuld met Jasper's bloed. "Ja," antwoordde hij dan ook en liet zijn blik kort naar zijn nek toe glijden om vervolgens weer in de ogen van Jasper te kijken. "Maar ik kan zeker een ontbijt voor jou laten klaarmaken," sprak hij dan ook. Lestat floot op zijn vingers en al snel kwam een mager meisje naar binnen die een angstige blik op Lestat wierp en vervolgens een glimlach naar Jasper. Ze deed overduidelijk haar best om te doen alsof Lestat de meest aardige man op de wereld was. "Zorg er alsjeblieft voor dat er snel een ontbijt klaar staat voor deze Heer hier," beval Lestat en wuifde vervolgens het meisje weg. Het meisje was niet veel ouder dan twintig. Nu was Lestat opnieuw benieuwd naar de reactie van Jasper. Eens zien wat hij hier van vond.

Het gouden bedeltje die de man tussen zijn vingers hield was hem zeker niet ontgaan. Ooit, toen Lestat zelf nog sterfelijk was geweest, had hij ook waarde gehecht aan materialen, geloofd dat ze geluk gaven, hem steun zouden bieden wanneer dit nodig was. Toen de blonde vampier al enkele jaren onsterfelijk was geweest, was hij het geloof daarin verloren, samen met vele andere geloven. Hij had gezien hoe nutteloos dit was. Dat was één van zijn humane eigenschappen die Lestat toen verloren was.

Lestat sprak in raadsels en vragen tegen Jasper. Toen de blonde vampier had gezegd dat Rhoynar wel meer had dan dat de sterfelijke man dacht, reageerde hij daar ietwat beschaamd op met een lach op zijn hoofd. De man had dus gedacht dat hij Rhoynar tot uit zijn broekzak had gekend en om er achter te komen dat dit toch niet zo was, moest dus beschamend zijn voor hem. Lestat grinnikte zacht. Magnus, de vampier waarvan dit huis ooit was geweest had zijn best gedaan om het landhuis zo verborgen mogelijk te houden. Een plek die niet bekend was en moeilijk te vinden, maar ook zeker moeilijk om te komen.

Nu was het tijd om een iets gewaagdere vraag te stellen. Nadat Jasper een opmerking had gemaakt over alcohol besloot Lestat om de vraag te stellen hoe oud de man wel niet dacht dat hij was. Lestat zelf vermoedde dat Jasper zo aan het einde van zijn twintige jaren was, of misschien net dertig. Niet veel ouder, in ieder geval. Veel ouders zou Lestat ook echt niet mee gaan, nee, of de man of vrouw in kwestie zou wel heel knap moeten zijn, of rijk. Was het wel zo dat Lestat vrouwen echt meer zag als speelgoed en mannen meer als het serieuzere werk. Jasper gokte hem tussen de eind twintig begin dertig in en Lestat lachte. Een lach die ietwat obscuur aanklonk, maar verder ook geamuseerd. Verder antwoordde hij niet, want als hij zou zeggen dat hij zesentwintig was, zou hij liegen. Lestat had een hekel aan liegen, dus maakte hij overal maar een mysterie van als hij een vraag niet eerlijk kon beantwoorden, zelfs niet op een ontwijkende manier.

Van alcohol en leeftijd ging het onderwerp nu door naar eten. Misschien wel het favoriete onderwerp van de blonde vampier, want zijn eten lag hier op bed. Lestat's blik gleed daarom ook naar de nek van Jasper, al leek hij te denken dat Lestat naar het bedeltje om zijn hals heen keek. En zoals vermoed leek dit bedeltje veel waarde te hebben voor de man, aangezien hij zijn hand er beschermend omheen klampte. Lestat glimlachte, zijn tanden lichtjes ontblotend, maar de puntjes niet verhullend, waarna Lestat één van zijn slavinnen riep. Die kwam de kamer binnen en Lestat gaf zijn bevel om ontbijt klaar te maken voor Jasper. De slavin liet het niet zien, maar moest zeker wel verbaasd zijn. Lestat liet ze nooit echt eten klaarmaken, zeker omdat Lestat zelf leefde op bloed. Van normaal voedsel zal hij alleen maar kotsmisselijk worden. Het lichaam van een vampier was daar namelijk helemaal niet meer op gebouwd. Zonder enige tegensprak knikte de slavin en verliet de kamer om het ontbijt klaar te maken. Hier kreeg hij een opmerking op, Jasper zei dat hij het hier goed voor elkaar had waarop Lestat licht grijnsde. "Ongetwijfeld," sprak Lestat.

De volgende vraag kwam ietwat haperend uit de mond van Jasper en Lestat keek hem ietwat innig aan. "Dat kan nog wel even duren," sprak hij, opnieuw die gevaarlijke ondertoon in zijn stem, wat als uitdagend opgevat kon worden. Hij richtte zijn violet gekleurde ogen op de ogen van Jasper. Hierdoor zag hij hoe de ogen van Jasper kort naar zijn lippen leek te gaan, waardoor hij zijn lippen een beetje omhoog bracht en zijn ogen begonnen te fonkelen en nu weer kort naar zijn nek gleed waar de bijtwonden te bespeuren waren. Wanneer zou Jasper het door krijgen? Ondertussen was Lestat nog iets dichter bij Jasper gaan zitten en was zijn hand ook dichter naar de man toe geschoven.

Natuurlijk ging Lestat zijn leeftijd niet vrijgeven. Maar liegen zou hij ook niet. Dus dan maar zwijgen. Gewoon lachen en je mond houden en maak het nog even wat mysterieuzer, door je ogen er bij te vernauwen. Dat was wat de blonde vampier deed. Jasper leek het er echter niet bij te houden. Dus toen de jonge man er op door drong, keek Lestat hem nog iets indringender aan. Zijn violet gekleurde ogen staarde recht in die van Jasper. Lestat krulde zijn lippen op tot een scherpe glimlach, die perfect gepaard ging met zijn blik. Hij hield zijn blik strak vast en begon vervolgens te spreken, zijn stem laag. "Oh Jasper, waarom hebben we het toch over onze leeftijden?" sprak hij, hierbij ook voor het eerst de naam van de man uitgesproken te hebben. Je kon zeggen dat hij nu zijn Physic Linking weer toepaste, gewoon om het onderwerp 'leeftijd' te laten vallen. Wat was het ook fijn om een vampier te zijn met zekere krachten. En erg vond Lestat het zeker niet om deze ook toe te passen. Hij vond het prachtig om te zien hoe hij vrijwel alles maken kon. Ja, natuurlijk ging het wel eens mis. Maar dan loste de blonde vampier het wel weer op een andere manier op.

Het huis waar ze inzaten was zeker groot. Het bezat over een grote zaal en de familie van Magnus was geheid een belangrijke familie geweest. Een familie met macht, wat ook zeker terug te vinden was. Lestat's eigen familie was niet bepaald belangrijk geweest. Rijk wel, tot dat zijn eigen vader de touwtjes niet meer in handen kon hebben en Lestat's oudere broer de boel overnam en de rijkdom van de Kazimir's teniet liet gaan. De laatste rijkdommen had de moeder van Lestat uitgegeven om er voor te zorgen dat Lestat zich nuttig kon maken als jager en zo voor brood zorgde voor zijn familie. Zijn moeder was misschien de enige geweest waar hij van had gehouden. Zijn broers en vader had hij gehaat en zelfs toen Lestat nog sterfelijk was geweest had hij er van gedroomd ze te vermoorden. Maar naast dat zijn familie rijk was geweest, waren ze verder niet per se belangrijk geweest.

De glimlach die op Jasper's gelaat verscheen ontging Lestat niet. De man leek het allemaal wel mooi te vinden, het landhuis, de slaven die voor hem werkte, dat Lestat maar in zijn vingers hoefde te knippen en er gedaan werd wat hij wilde. Natuurlijk hadden de slaven niet erg veel nut, behalve dat ze het huis schoon en onderhouden hielden. En nu, in dit geval, dat ze eten maakte voor Jasper, zijn gast. Ja, dit huis had een zekere waarde voor Lestat, maar veel meer nut, nee, niet bepaald. Magnus was er niet meer en hij bereikte er niet veel macht mee. Hij kwam gewoon rijk over, wat hem dan wel een beetje macht gaf en er voor zorgde dat men hem met respect behandelde. Nee, dit was niet precies wat hij wilde. Lestat wilde meer.

Lestat was nog wat dichter bij Jasper gekomen, had zijn hand dichter naar de man toe geplaatst toen hij een blik op zijn lippen had geworpen. Ook had hij opnieuw naar zijn nek gekeken en voelde hij toch weer een zekere verlangen door hem heen stromen. Lestat liet hem op een ietwat gevaarlijke, uitdagende manier weten wat het nog wel even kon duren voor het eten klaar was. Jasper liet een neppe 'oh' horen terwijl de man zijn ogen op hem gericht hield. De volgende woorden lieten hem iets beter grijnzen en hierdoor in een korte flits zijn hoektanden verhullend. Bij de vraag van Jasper kwam Lestat nog dichterbij en stapte vervolgens met zijn arm over het lichaam van de man heen, waardoor zijn ontblootte boven lichaam - Lestat had tenslotte al die tijd geen shirt gedragen, - half boven die van Jasper hing. Vervolgens, terwijl hij zo over hem gebogen zat bracht hij zijn vingers naar de nek van Jasper, waar de bijtwonden zaten. "Ik heb genoeg ideeën om de tussentijd op te vullen," sprak hij duister en ontblootte zijn tanden nu volledig. Hem onder bedwang houden met Physic Linking deed hij nog niet, eerst wilde hij de reactie van Jasper zelf zien.

De sfeer was volledig omgeslagen tussen de twee mannen. Het dienstmeisje was vertrokken om ervoor te zorgen dat er een ontbijt voor de man gemaakt zou worden. De spanning tussen de twee mannen was vervolgens een stuk intenser geworden, dit allemaal door de vraag die de sterfelijke man gesteld had. Er was gevraagd naar suggesties om de lange wachttijd door te komen. De vampier was dichter naar de man toe geschoven en zijn uitdrukking was gevaarlijker, duisterder geworden. Er was ook een zekere lust waarneembaar in de violet gekleurde ogen van de vampier. Hij stapte met zijn arm over het lichaam van de man heen en hield zijn ogen gericht op de ogen van de sterfelijke. Zijn gezichtsuitdrukking straalde lust, duister en gevaar uit en hij deed geen moeite meer om dit te verbergen. Nee, hij ging nu een andere wending geven aan dit moment.

Jaspers hand vond een weg naar zijn kaaklijn, wat de vampier nog meer uitdaagde. Terwijl zijn ontblootte bovenlijf zo boven die van Jasper hing, ging zijn hand naar de nek van de man, die hij streelde. Hij voelde de korstjes van waar zijn tanden de huid hadden doorprikt, waar de vampier het bloed had gedronken. Toen de man onder hem ook nog eens zachtjes kreunde merkte Lestat hoe dit hem nog wat meer opwond. Lestat sprak, zei hij hoe genoeg ideeën had om de tijd op te vullen, waarna hij zijn tanden ontblootte en zo zijn vampiertanden liet zien. Pas nu drong het tot Jasper heen met wie en wat hij te maken had, vooral met wat hij te maken had.

Lestat bleef boven het lijf van de man hangen terwijl hij waarnam hoe de adem van de man in zijn luchtpijp bleef steken. Lestat liet zijn blik over hem heen glijden en wachtte af. Lestat had de man precies waar hij hem wilde hebben, half naakt en verzwakt, onder zijn lijf met zijn armen zo goed als om hem heen. De grip die op zijn kaaklijn verhardde zorgde ervoor dat hij zijn gezicht dichter naar die van Jasper bracht. De adem die de man huiverig uitblies streelde zijn gezicht. Lestat genoot ervan, van elke huivering, van elk stukje spanning die van de man af kwam. "Ontspan," zijn stem was een fluistering, zo duister en zacht als een bries in de nacht, maar zeker wel hoorbaar.

Lestat plaatste een kus op de lippen van Jasper, die zijn ogen wagenwijd opengesperd had. Nog steeds had hij geen Physic Linking op de man uitgeoefend en dat besefte Lestat maar al te goed. Jasper liet dit toe. Het puntje van zijn tong streelde over de wang van de man en vervolgens bracht hij zijn lippen naar zijn nek, waar hij met zijn tong zocht naar waar de slagader zat. Hij kon het gepomp van zijn bloed bijna horen door de hevige hartslagen. Lestat drukte zijn ontblootte lijf tegen die van Jasper en plaatste vervolgens zijn tanden in zijn nek en begon van het bloed te drinken. Lestat liet een kreun horen en drukte zijn vingers strak in de satijnen lakens van zijn bed. Zijn spieren spande zich aan en het was overduidelijk te merken dat Lestat genoot. Lestat legde nu ook zijn benen op het bed, waardoor nu ook de rest van zijn lichaam zich boven die van Jasper bevond. Eens zien of hij ervoor kon zorgen dat ook de sterfelijke man zou genieten. De klik was er namelijk geweest, dat was een ding dat zeker was.