A Pocket Full of Silver

Het was toen ze één van hen weer terug zag, een van die Mountain Men die nog net hadden kunnen vluchten voordat de dood aan hun deur stond, dat ze had besloten Vanaheim te ontvluchten. Niet voor lang, gewoon voor even. Voor een onbepaalde tijd zou ze haar weg moeten vinden in een ander gebied, een gebied waarvan ze op het eerste ogenblik niet eens precies de naam had geweten. Uiteindelijk was ze erachter gekomen dat het gebied onder de naam Rhoynar ging, een plek waar piraterij en schepen niet ongewoon waren. Nadat ze over een rivier, die ergens verderop na de grens tussen Vanaheim en Rhoynar ligt, had ze besloten een schip te nemen richting een van de bekendere eilanden van de plek. Isla de Jueges. Het had interessant genoeg geleken. Gelukkig voor haar had de kapitein haar offer aangenomen, een paar genezende planten en wat voedsel, in ruil voor een slaapplek. Ze had zelfs aangeboden te helpen, zouden de mannen op de reis gewond raken of ziek worden. Niets daarvan was van pas gekomen, echter, want de reis verliep nagenoeg vlekkeloos. Toen ze eenmaal op het eiland waren aangekomen en de blondine weer voet zette op de grond, had ze echter eindelijk weer opgelucht adem kunnen halen. Schepen waren niet bepaald voor haar, na de crash voelde ze zich niet al te fijn meer op zee - iets waar ze pas achter was gekomen, toen het schip al een eindje verwijderd was van de haven.

Isla de Jueges was een hele nieuwe indruk voor Zoia. Ze was nog nooit in een plek zoals deze geweest; het eiland waarvan ze afkomstig was, had bestaan uit een paar in elkaar geïmproviseerde hutjes en Vanaheim was niet veel meer geweest. Enkel Mother's Heart ging door als een officiële stad van Vanaheim, maar zelfs Mother's Heart was niks vergeleken met dit. Niet dat ze zich hier helemaal op haar gemak voelde, absoluut niet, eigenlijk. Ze begon zelfs spijt te krijgen dat ze Vanaheim had verlaten, ook al wist ze dat het wellicht de goede keuze was geweest. Haar luchtblauwe ogen hielden alles nauw in de gaten, terwijl ze uiteindelijk neerdaalde op een bankje. Ze slaakte een diepe zucht, nu ze eindelijk wat rust had. Alles was zo vreemd, zo nieuw voor haar en het zou haar verbazen als niemand dat had opgemerkt.