Date - Unfortunate Valentine

AMOUR, AMOUR, AM ENDE

Een lichte glimlach speelde om haar lippen. De stad leek volledig in de stemming te zijn. Versieringen, muziek, bloemen. Geen enkel oog leek op de kosten gericht te zijn tijdens de feestdagen. Maar ach, as havenstad was Brightwater keep dan ook grootproducent van buitenechtelijke lustkinderen. Dan mocht die lust vast ook wel eens gevierd worden. Victor had altijd een haat liefde verhouding gehad met dit soort dagen. Hij hield van de romantiek, maar liet die liever elke dag van het jaar zien dan één keer per jaar zijn schuld in te lossen. 'He would've despised this,' mompelde ze glimlachend in zichzelf. 'And then bought me a rose anyway,' vervolgde ze toen ze de bloemenkraam passeerde.
'And what about you, miss?' Haar lichte groene ogen schoten opzij. De man glimlachte vriendelijk naar haar. Zijn verweerde gezicht liet hem ouder lijken dan hij was. 'Don't tell me someone as lovely as you is alone on a day like today?' Alleen? Zij was nooit alleen. Haar gedachten waren even bij Reyes. 'Save me the introduction and tell me the catch, bright eyes,' Daar schrok hij even van, al keerde de glimlach snel weer terug. 'Just and innocent night of meeting others, mingling and perhaps... even finding true love,' Ware liefde. De mooiste leugen op de wereld die je maar al te graag bedwelmde met haar zoete vergif. 'And... what exactly will that cost me?'
'Absolutely nothing. Just be sure to show this invitation at the entrance,' Hij leek haar te willen hypnotiseren met die roze enveloppe. Feestjes waren altijd meer Reyes' ding geweest. Aan de andere kant... lopend buffet. Ze nam de enveloppe aan met een kleine glimlach. 'Enjoy,'

Het adres was juist geweest en had haar naar een afgelegen huis gebracht in de buurt van de haven. Het huis was inmiddels vol met andere gasten en bij binnenkomst kreeg ze direct een glas champagne in handen gedrukt. Ze maakten er wel werk van hier. Maar iets voelde vreemd. Waarom zou iemand dit gratis doen. Het huis, de drank.. zelfs de hapjes. Alles zag er redelijk prijzig uit om zomaar neergezet te zijn uit de goedheid van iemands hart. Ze had haar glas op tafel gezet en was ongezien tussen de andere gasten doorgeslopen. Weg van het "feestgedruis" had ze een klein, verlaten kantoortje gevonden. Als iemand haar zou betrappen kon ze altijd nog de cliché smoes gebruiken dat ze verdwaald was. Maar voor zover ze kon horen.. of ruiken, was ze alleen. Haar aandacht was meteen naar de boekenkast gegaan. Tien keer dezelfde titel. Op z'n minst apart te noemen. Ook herkende ze een schilderij wat ze al zeker op twee andere plaatsen in het huis had zien hangen. Geen van allen het echte meesterwerk. Zonder verder aandacht te besteden aan de rest van de kamer viel haar blik op de documenten op het bureau. Prijslijsten. Maar voor wat? Langzaam begon het haar te dagen. Het feest.. de uitnodiging. Het was allemaal een grote val. En deze lijsten... ze durfde er alles om te verwedden dat het slavenprijzen waren. Nee... niet vandaag. Op dat moment hoorde ze het geluid van pure paniek uit de feestzaal komen. Opgesloten. Zacht slaakte ze een zucht. Ze hoopte vurig dat Reyes een betere avond had. Haar hoofd draaide zich naar de deur toen ze voetstappen hoorde. Natuurlijk, dat kon er ook nog wel bij. 'Oh, suck an elf...,'

Voor Allison