Re: Hoist the colors high

za apr 14, 2018 12:17 pm

Zou Valemar doorhebben hoeveel het voor Rikton betekende dat hij hem verrast had met het behalen van de test? Het impliceert dat hij eerst dacht dat Rikton het niet zou kunnen doen, maar het hem uiteindelijk wel is opgevallen hoeveel potentie hij heeft. Dit gevoel resulteerde is een melig lachje van Rikton. Hij wreef eens tevreden in zijn handen en nam nog een slok van zijn drinken. Een grimas trok over zijn gezicht. Eiuh. Het was nu lauw, bah. Op dat moment kwam de andere man met een opmerking. Rikton keek even ongerust naar de lijfwachten, terwijl hij nadacht over wat het goedje met hen zou kunnen doen. Hij keek omhoog, en wreef over zijn kin. “They will either wake up in about five minutes. Or they will wake up in ten minutes, and have grown a tail.” Hij focuste zich nu even op Valemar’s gezicht om zijn reactie af te kunnen lezen. “So. Your test. I succeeded. I believe we can talk more about your..” Hij leunde naar voren en fluisterde: “..real assignment.” Stiekem hoopte hij dat de lijfwachten staarten zouden groeien. Dat zou wel echt heel grappig zijn. Hij besloot op dat moment dat hij meer met dat soort drankjes wilde gaan doen. Misschien kon hij ze zelf wel maken. Oh dat ging lachen worden.

ma apr 23, 2018 3:37 pm

IF, NOT FOR ME THEN YOU'D BE DEAD
I PICKED YOU UP AND PUT YOU BACK
ON SOLID GROUND

Hij had niet verwacht dat Rikton het in zich had gehad om langs zijn bewakers te komen. Laat staan de zegels van hun wapens weg te nemen. Hoewel hij niet bepaald blij was geweest met de manier waarop het was gegaan had Rikton zijn ‘kleine’ test wel degelijk volbracht. Hij had op een subtiele manier langs ze weten te komen, en dat zonder de aandacht op hem te vestigen. Iets wat hij wel kon gebruiken in zijn zoektocht naar de kapitein. Toch zocht hij naar enige bevestiging dat zijn metgezellen nog bij de wereld zouden zijn. En niet veel later kreeg hij die bevestiging dan ook. In de vorm van een mededeling dat ze binnen enkele minuten zouden ontwaken. Kort verschijnt er een goedkeurende grijns op zijn gelaat terwijl hij knikt. Good, Maar nog voordat hij zijn zin kon afmaken en vertelde dat ze ook konden worden met een staart schudde hij zijn hoofd. I am definitely not in the mood for jokes. bromde hij. So if you are out on that I think we can better part ways. met een lichte trigger in zijn ogen wend hij zijn blik kort af naar de mannen. Waarna er niet veel later nog een gold van woorden zijn keelgat verliet. Deze keer op een andere toon. Minder geïrriteerd, maar nog altijd nors. Precies zoals hij was. I believe, you can be ready for the task. But, don’t you want to discuss the terms and prices first.

RIKTON | outfit |NOTES

di apr 24, 2018 6:57 pm

Niet in de stemming voor grappen. Hij lachte maar wat nerveus. Een grap.. ja. Dat was het. Hij had niet écht een drankje waarmee iemand zou wakker worden met een staart. Of toch wel? Moeilijk moeilijk. Maar zijn hart werd wel even heel zwaar toen werd aangekondigd dat de man nog best in staat was om hem nu te verlaten. Meteen schoot het gezicht van zijn eigen vader door zijn hoofd. Snel nam hij een extra grote slok van zijn Ale, ook al smaakte het nu minder lekker. En hij had zijn mond nog niet eens helemaal afgeveegd.. of Valemar vertelde alweer dat deze interactie dan toch verder zou gaan. Pfoe. Hij liet het niet merken, in ieder geval niet duidelijk, maar hij was zeer zeker opgelucht. Enkel iemand die veel talent, of veel training, had om dit soort dingen op te merken.. zou het kunnen zien. “Well..” Zei hij. “Terms.. yes.. but I personally like to discuss the price.. after.. I hear the assignment. I’m not a man that can be bought with heaps of money or something like that. I like.. interesting things. Like.. items.. and.. maps.” Hij nam nog een slok, en het was meteen duidelijk aan zijn gezicht te zien dat dit dan ook de laatste slok van deze lauwe ale zou zijn. “So let’s start.” Hij durfde op dit moment eigenlijk niet te grijnzen. Maar van binnen deed hij dat wel. Zijn neus begon ervan te bewegen, als het snuitje van een konijn.

wo mei 02, 2018 9:43 am

IF, NOT FOR ME THEN YOU'D BE DEAD
I PICKED YOU UP AND PUT YOU BACK
ON SOLID GROUND

Natuurlijk had hij niet verwacht dat dit kleine dealtje dat ze sloten zonder bepaalde voorwaarden zouden gaan. Zo had Larethian zijn voorwaarden en ook Rikton leek zo zijn eisen te stellen. Iets wat men normaalgesproken niet zou doen jegens een koning, maar .. deze ontmoeting was zogezegd ’speciaal’ geweest. Hij had zich voorgesteld als iemand anders. Puur om niet het risico te lopen dat iemand hem zou ontmaskeren. Dat zijn gezicht in het hele land bekend was liet hij achterwegen. De meeste mensen hier waren toch te dronken om überhaupt te functioneren. Het was ook een van de redenen geweest waarom hij zijn dochter achtergelaten had op het schip. Ze wilde mee, om te zien wie degene was die de dreiging op zijn geweten had, en hij kon haar geen ongelijk geven. Ook hij voelde de drang en de dreiging om het te weten. Maar hij zou hier verstandig mee om moeten gaan. Geen valse intenties willen laten vallen. Al helemaal niet tegenover een stel piraten. Zijn vingers vinden kort de stoppels op zijn kin waar hij kort overheen streek met zijn vingers en nadacht over zekere ‘items’. You are a man of treasures, Rikton. een grijs streek over zijn gelaat terwijl hij zijn vingers op zijn plek liet rusten. I guess you could say that I have some special gems or treasures for you. After we finish. De jongen nam nog een slok en gaf aan dat ze konden beginnen. Waarop Larethian kort goedkeurend knikte. Follow me. gromde hij terwijl hij zijn lange lichaam van de barkruk af liet glijden. Zijn bewakers hadden inmiddels het licht in de ogen weer en waren nog iets verward van het hele gebeuren, maar een blik op hen en ze maakten ook aanstalten om met hen mee te gaan.

RIKTON | outfit |NOTES

zo mei 06, 2018 3:58 pm

Zekere edelstenen, ey. Niet per se het meest interessante. Maar hey, hij kon het ruilen met iemand voor dingen die wat specialer waren. Specialer, in zijn eigen ogen dan. En wie weet. Misschien waren de edelstenen magisch. Professioneel en geconcentreerd, ditmaal, knikte hij nadat Valemar over de edelstenen had verteld. En knikte nogmaals, nu wat meer enthousiast, toen Valemar heb vertelde dat hij moest volgen. Wat Rikton meteen aangaf dat hij moest opletten. Hij kon de man niet meteen volledig vertrouwen. Dus hij greep zijn juten zak vol ditjes en datjes en stelde zijn ‘opties’ op scherp. Geamuseerd, keek hij naar de lijfwachten die net wakker werden. Hij was er écht trots op. Het was ook heel leuk om te zien hoe ze zo snel in actie sprongen voor de man met de gouden boot. Gouden boot. Een moment stonden zijn gedachten stil. Het enige dat hij in zijn hoofd zag was het beeld van de gouden boot. Het voelde even alsof hij zich iets moest herinneren. Toen er geen herinnering kwam.. haalde hij zijn schouders op en liep hij maar gewoon verder mee. Hij keek een paar keer van Valemar en naar de lijfwachten en terug. Moest hij voor of achter de lijfwachten lopen? En wat was het veiligst voor hem? Ha! Boeiuh! Hij ging wel gewoon lekker naast Valemar lopen. Dat was het leukste. Hij krabde even aan zijn neus en schoof zijn juten zak op een wat fijnere plaats op zijn schouder. Hij moest eigenlijk eens zien of hij een speciale zak kon regelen. Zo’n magische, met oneindig veel ruimte.