[Date] Love me like an enemy

Om het goede karakter van Sk∅rravir en de royale familie te behouden, werd Ívarr naar Archeon gestuurd. Te paard, met enkele van zijn meest betrouwbare bewakers. Het was duidelijk dat zijn vader probeerde iets te maken van een van zijn zonen, al was het voor Ívarr waarschijnlijk al veel te laat om hem te vormen tot iets geweldigs; gezien hij over het algemeen een rotte, vervelende vent was geworden. Duidelijk zeer hoog denkend over zichzelf. Samen met zijn guards had hij zich ingeschreven bij een of ander event van een café. Een blinddate. Eén persoon hierbinnen zou een hele gelukkige vrouw zijn, om een ware date te mogen hebben met één van de zonen van de welbekende Stækar familie. Wie wilde dat nou niet? Hmn? Velen hadden hem een pak aangeboden binnen de stad; de gewone stadbewoners waren immers enorm onder de indruk om het feit dat een zoon van Ragnvald Staekar hen bezocht. Uiteindelijk had de jongen de keuze gemaakt om een van de pakken die hem werd aangeboden aan te nemen, met een vriendelijke - voor zover hij dat kon - glimlach op zijn gezicht. Het was een grijs pak met een wit hemd eronder en een donkere stropdas.

Zijn haren werden geregeld door een van de servants die hij had meegenomen. Ze deed haar best alles zo goed mogelijk te doen en zo beleefd mogelijk tegen hem te zijn. In de hoop dat hij voor deze keer gewoon aardig bleef, maar de jongen kon het uiteraard niet laten om nog een vervelende opmerking te laten vallen die de hele sfeer weer de grond in stampte, waardoor ze in stilte verder werkte en vervolgens weer zo snel verdween als ze kwam. Met een brede glimlach op zijn gezicht bekeek hij zichzelf in de spiegel. Hij mocht er best wel wezen. De persoon die hem vanavond aangewezen kreeg, zou hem heel erg dankbaar moeten zijn voor zijn aanwezigheid, dat was zeker. Een van zijn bewakers kwam naar binnen gestapt, hij liet zijn blik op de persoon vallen. "Did you get the flowers I asked for?" de man knikte en liet hem een bos witte rozen zien. "Are you colorblind? I asked for red!" Sprak de jongen. De man stamelde wat, iets over dat de rode rozen al uitverkocht waren geweest toen hij ze ging halen, dat het vandaag insane was met de bloemenverkoop, maar Ívarr luisterde al niet en wuifde hem weg. Zijn bewakers hadden duidelijk geen smaak, maar goed, hij moest het er nu maar mee doen. Hij ging zelf immers niet opzoek naar een boeket. Dat was iets voor servants om te doen, niet voor een prins.

Uiteindelijk was het zover om naar het café te gaan. Hij was ietwat fashionable late, maar dat was zijn doel geweest. Hij stapte naar binnen met de rozen in zijn handen en de vrouw die de boel waarschijnlijk georganiseerd had, stapte op hem af en begroette hem. "Welcome, mr. Staekar!" Sprak ze, hij knikte haar ietwat verveeld toe, waarna hij zijn blik op de persoon richtte die de vrouw aanwees. Zijn lippen krulden zich ietwat amusant omhoog. Oh boy, als hij dat geweten had! Hij stapte op de roodharige vrouw op, de vrouw die hem waarschijnlijk niet zo zeer mocht, maar ach, ze kon er weinig aandoen. "What are the odds." Sprak hij, geamuseerd. "Lady Skarsgård, it's an absolute pleasure to see you again!" Hij maakte een buiging voor de vrouw en stak vervolgens zijn bos bloemen naar de vrouw toe. "You look absolutely stunning." Hij kon het niet laten om zijn ogen over haar heen te laten glijden. Niet om een bewonderende manier, maar eerder alsof hij haar keurde. En hij was er zeker tevreden mee. Ze zou dit soort stofjes vaker moeten dragen, in plaats van al die lagen die haar mooie vormen verborgen.

Zijn date, die hem oh zo bekend voor kwam - want wie herkende die rode lokken nou niet-, zat de spelen met een vork, bijna alsof ze zich heel erg geneerde voor het feit dat ze nog steeds alleen zat. Het bracht een lichte glimlach op zijn gezicht, al was het nooit zeker of het een vriendelijke glimlach was, of dat hij zichzelf niet kon inhouden om haar toch een klein beetje uit te lachen. Toen ze opkeek, kon hij de shock in haar ogen zien - want hoe groot zou de kans zijn, dat zij hem hier tegen zou komen en dat hij ook nog eens haar date zou zijn? Zeer klein, wellicht; behalve als je ouders had die geld wilden uitgeven om hun lieve, geweldige zoon bij de mooie Freyja terecht te laten komen. Of het was puur toevallig geweest; in that case, zou zijn vader het waarschijnlijk een geweldig verhaal vinden als ívarr weer terug in Skorravir aankwam. Nadat hij de rozen aan de vrouw had gegeven en haar had verteld dat ze er weliswaar prachtig uitzag deze avond - wat zeker weten waar was, want hell wat stonden deze Valyrian stoffen haar goed? Hij zou bijna wensen dat ze die ook droeg in Falkreath, desondanks dat het daar zo koud was - but on second thought, that might not be a bad idea...

Uiteindelijk, nadat Freyja weer plaats had genomen aan de tafel, ging de jongeman ook zitten, zijn pak even recht strijkend voordat hij plaats nam. Hij liet zijn blauwe ogen weer op Freyja vallen. "So, Valyria huh? How do you like it here?" Hij grijnsde breeduit, zich duidelijk afvragend wat de vrouw in Valyria deed. Niet dat het hem waarschijnlijk wat aanging, maar heck, de vrouw voor hem zag er nogal beduusd uit en hij vond het wel een goede.. icebreaker.