Re: [M] Still Waters

vr okt 06, 2017 11:31 pm

if I'm going to die, let it happen

while there is still some of me left

Het kon vast geen kwaad om hem kort een rondleiding te geven zodat hij tijdens zijn verblijf hier de dingen een beetje kon vinden. Daarom had ze dan ook besloten om op te staan en in te stemmen met zijn verzoek. Ergens twijfelde ze over haar politieke skills op dit moment. Ze bezat er feitelijk.. niet echt een. Haar vader had haar er altijd een beetje buiten gehouden, niet wetende dat zijn beide zoons en hijzelf in één klap weg zouden zijn. Nu was Freyja de enige, gezien haar moeder ook niet veel meer voorstelde. Ze had al heel wat aan haar geadopteerde broer en bastaardbroer, haar adviseurs en natuurlijk haar vriendinnen hier in Hillerød.

Hij zei dat hij de halve wereld voor haar over had gereisd. "If I had not known about the bargain that you're here for, I almost would be honored." Een kleine glimlach was op haar gezicht verschenen terwijl ze nog een slokje van haar wijn nam. Het zou zonde zijn geweest om die daar te laten staan, en ze moest toch iets drinken. De ander zei dat hij eigenlijk alleen specifiek één ding wilde weten. "We have plenty of places here in Hillerød were you can find some of our finest ale. Most of them nearby the harbor." Dat was natuurlijk voor de vele handelaren en hun crew die hier kwamen.

notes: none

∎ ◣ ◥

zo okt 08, 2017 10:03 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Nu hij zo naast haar liep, liet hij zijn blik even ongegeneerd over haar heengaan. Ze was mooi, ongetwijfeld. Op zo’n bijzondere manier. Haar vuurrode haar, haar felblauwe ogen, haar lichte complexie en haar hoge jukbeenderen. Ze was uitgeroeid tot een echte vrouw sinds de laatste keer dat hij haar zag. En ze was lang. Langer dan menig vrouw die je in Rhoynar tegen zou komen. Het was een gevaarlijke wereld voor mooie vrouwen. Je was een doelwit, een bezitting, een prijs om uitgehuwelijkt te worden aan de belangrijkste heer of prins die ze voor je konden vinden. Asher vroeg zich af wiens slachtoffer Lady Freyja zou worden. Ondertussen bevuilde hij de vloer enigszins met de resten modder die nog aan zijn laarzen zaten. De grond bij de haven was enigszins drassig geweest. Maar ja, hadden ze hem maar niet zo lang buiten moeten laten staan.

“Almost,” herhaalde hij, grinnikend. Ze had toch nog enigszins een gevoel voor humor. Of gewoon puur sarcasme. “I’ll have to try harder, then.” Ze glimlachte, nam nog een slok en hij volgde haar voorbeeld. Ze liet hem weten dat de beste drinkplekken zich rondom de haven bevonden en hij zou dan ook zeker een bezoekje aan die locatie brengen. Ondertussen verschoof zijn aandacht all over the place. Hij probeerde het interieur van het kasteel enigszins in zijn hoofd te stampen, voor het geval dat. Hij keek weer even naar Lady Freyja, die hier opgegroeid was. Hij begon zich iets af te vragen. “Have you ever left Falkreath? Or Hillerød, for that matter?” Het was een vreemd idee, als je het hem vroeg, om je hele leven in één stad te spenderen. Alsof het een gevangenis was.

ma okt 09, 2017 2:01 pm

if I'm going to die, let it happen

while there is still some of me left

Als ze hem zo een beetje had bekeken zag hij eruit als een ruig figuur, iets wat ze wel gewend was om te zien hier in het hoge noorden. Echter kwam hij uit het zuiden, verder dan sommige handelaren die hier kwamen in hun fijne kleding. Misschien waren er dus nog andere volkeren in Fallen Skies die niet zo waren als ze had gedacht. Als klein kind had ze altijd gezeurd dat ze naar het zuiden wilde, waar er prinsessen in prachtige kastelen en peperdure jurken rondwandelde, op zoek naar hun prins op het witte paard. Haar vader had haar echter altijd in het noorden gehouden.

Hij zou wat harder zijn best gaan doen dan. Haar mondhoeken trokken beide een beetje omhoog in een voorzichtige glimlach en ze nam nog een slokje van haar wijn. Toen hij haar een wat persoonlijke vraag stelde wierp ze haar blik kort op hem. Ze was gestopt met lopen omdat ze op een punt aan waren gekomen waar je de besneeuwde binnenplaats van het kasteel kon zien. "He took me outside these walls sometimes, but I never left the north." Het enige wat ze kende was sneeuw en ijs. "And you? I guess that you have seen a lot of the world by now." Oprecht geïnteresseerd keek ze hem aan.

notes: none

∎ ◣ ◥

ma okt 09, 2017 5:40 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Nu vroeg hij zich af hoe het zou zijn wanneer hij weg zou gaan. De kans was redelijk groot dat er heel wat maanden doorheen zouden gaan, voordat hij weer opnieuw voet zou zetten in Hillerod. In die tijd kon er een hoop gebeuren. Het noorden was ruig en de mensen die er woonden waren nog erger. Er bestond zelfs een kans dat Lady Freyja het einde van het jaar niet eens zou halen. Macht was een gewild iets, wat de precieze reden was dat stadhouders vaak een uiterste houdbaarheidsdatum kenden. Toch had hij wel enig vertrouwen in haar. Ze leek hem een echte heerser van het volk en het tevreden houden van je inwoners was toch wel van groot belang. Hij had het gevoel dat hij zelf de veertig hoogstwaarschijnlijk niet zou halen, maar dat waren zorgen voor later.

Uiteindelijk hielden ze halt op een locatie met uitzicht op de binnenplaats. Het had toch wel iets, het volledig besneeuwde stadje. Het vervelende was dat je je de kou ook nog zelf moest ervaren. Lady Freyja liet hem weten dat ze weleens buiten de muren van Hillerod was geweest, maar het noorden nog nooit had verlaten. Absurd. Vervolgens vroeg ze naar hem. Hij was zo’n beetje de hele wereld afgereisd en was tot de conclusie gekomen dat hij vol zat met verschrikkelijke mensen. “I have,” zei hij instemmend. “But there’s no place like home, right?” Hij keek haar even aan, lichtelijk verloren in zijn eigen gedachten. Hij wist niet wat zijn thuis was. Brightwater Keep, waar zijn vrouw en dochterjte woonden? Zijn eigen schip? Isla de Jeugas, zijn eigen stad en de woonplaats van de vrouw waar hij zijn gedachten maar niet vanaf wist te krijgen. “Maybe you should go south sometimes.” Hij had niet het gevoel dat ze het er leuk zou vinden. In tegendeel, maar je zou het niet weten voor je het probeerde.

di okt 10, 2017 11:23 am

if I'm going to die, let it happen

while there is still some of me left

Freyja vroeg zich af hoe lang het nog zou gaan duren voordat ze deze rol als stadhouder gewend zou zijn. Sommige hadden haar verteld dat het misschien wel nooit zou wennen, maar dat ze ermee zou moeten leven. Ze was de toekomst voor haar huis, ze was de rechtmatige opvolger van haar vader nu hij en haar broers er niet meer waren. Ze mistte hen, ze mistte Onäm en Bodvar. Haar gedachten vlogen terug naar de periode dat ze hier met z'n allen hadden gespeeld. Als klein meisje had ze altijd toegekeken vanaf deze plaats. Hoe Onäm, Bodvar, Morton en Athelstan leerde vechten van hun vader.

Haar aandacht richtte ze weer op de lord die haar gast was voor de komende paar dagen. "No place like home.." herhaalde ze zijn woorden terwijl ze haar best moest doen om haar gedachten erbij te houden. "My father always said he would give his life for his home, for his family. Sometimes I wonder how I'm supposed to do that." Het waren zoveel vragen, misschien kon iemand die meer ervaring had in het regeren van een stad haar wel iets meegeven. Ze had adviseurs, ze had haar broers, ze had haar handmaidens. Maar toch.
"Perhaps I will one day," zei ze met een knikje van haar hoofd. Haar vader was wel vaak in het zuiden geweest, om te spreken met andere lords en wist zij veel wat hij daar allemaal had uitgespookt.

notes: none

∎ ◣ ◥

di okt 10, 2017 4:11 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Heimwee was niet iets waar hij vaak last van had, wellicht omdat hij op een bepaalde manier ook niet echt een thuis had. Althans, niet zoals Lady Freyja dat had. Hij dwaalde zijn hele leven al rond, van Cois naar Brightwater Keep en weer naar Isla de Juegas. Ondertussen voer hij daarnaast nog de halve wereld rond. Thuis, voor hem, bood zich meer aan in de vorm van mensen. In de vorm van zijn dochtertje, van zijn crewleden en van zijn onconventionele minnares.

Even herhaalde ze zijn woorden op een lichtelijk melancholische manier en Asher kon slechts raden wat er op dat moment in haar hoofd omging. Het kon ook niet makkelijk zijn om zo plotseling de hele leiding over de stad over te moeten nemen. Nooit was ze ervoor klaargestoomd, nooit had ze überhaupt verwacht dat ze zulke verantwoordelijkheid zou moeten dragen. Op dat vlak leken ze enigszins op elkaar. Freyja ging verder, vertelde hem over haar vader en hij week zijn blik even af. Ze stelde vragen waar hij geen antwoord op had, en ergens voelde hij zich nu niets meer dan een dom, klein kind. Het houden van een stad was niet makkelijk, zeker niet wanneer je in de schaduw van je vader stond. “We do what we can,” mompelde hij even. “You will make mistakes. Best thing we can do is learn from them.” En god, wat had hij een fouten gemaakt. Ze zei dat ze ooit misschien naar het zuiden zou trekken, waarop hij een flauwe grijns op zijn gezicht zetten. “It’s a terrible place, really.”

vr okt 13, 2017 11:15 pm

if I'm going to die, let it happen

while there is still some of me left

Ze kreeg het advies van hem om fouten te maken, want juist daarvan leerde je. De roodharige liet haar blik afdwalen naar de besneeuwde binnenplaats en knikte een keer. Het waren woorden die gemakkelijk waren om uit te spreken, maar niet bepaald om uit te voeren. Fouten maken kon je de kop kosten, het kon je een stad kosten, iemand die je dierbaar was of het laatste beetje respect wat men voor je had.

"Why? Do you have a drunk pirate lady for you waiting at home?" vroeg ze met een kleine glimlach terwijl ze hem afwachtend aankeek. Haar woorden waren niet gemeen bedoeld, ze was oprecht nieuwsgierig naar het zuiden van Fallen Skies. Nu verwachtte ze wel een verhaal waarom iemand zijn thuis een vreselijke plaats noemde. Ze had wel verhalen gehoord, dat het één groot piratenhol was en dat je er als vrouw niet zomaar rond kon lopen. Maar dat waren verhalen, je wist nooit zeker wat er van waar was en nu ze een redelijk betrouwbare bron voor zich leek te hebben kon ze net zo goed eens kijken of deze geruchten feiten waren.

notes: outfit

∎ ◣ ◥

za okt 14, 2017 10:24 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Ooit was hij ook niet meer geweest dan een bemanningslid, onder de hiel van zijn eigen vader. Dat hij de zoon was van de kapitein, had hem nooit echt geholpen. Hij stond net zo hoog en laag in rang als ieder ander crewlid. Ze hadden hem als gelijke gezien, en op een bepaalde manier was dat makkelijker geweest. Hun loyaliteit was vanzelfsprekend geweest en ze hadden alles voor hem over. Of dat nu nog steeds zo was, wist hij niet. En hoe meer hij erover nadacht, hoe meer hij eraan twijfelde. Nu was hij de kapitein, een verrader, en het ergste van allemaal: stadhouder. Doorsnee zeelieden keken niet bepaald op naar iemand die meer dan de helft van de tijd op het land versleet. Vandaar ook dat hij zo vaak mogelijk mee probeerde te gaan, om het kleine greintje loyaliteit en respect dat er nog over was veilig te stellen.

Toen Freyja haar vraag stelde, met de verdomde glimlach van d’r, kon hij ter plekke wel in zijn drinken stikken. Hij schraapte zijn keel en herpakte zich heel snel weer. Was het maar zo simpel. Hij had zijn verdomde vrouw die op hem wachtte, samen met een courtisane waar hij iets te bekend mee was geraakt. Het was een levensgevaarlijke combinatie, als je het hem vroeg. “Something like that,” mompelde hij, waarop hij op moeizame wijze nog een slok nam. “The south's full of complete fucking degenerates, it is,” merkte hij toen op. Hij rekende zichzelf vaak wel onder dat deel van de populatie. Hoe progressief hij zichzelf soms ook vond op het gebied van vrouwen, het was nog altijd de harde waarheid dat hij geen moer om zijn vrouw leek te geven en zonder enig schuldgevoel keer op keer vreemdging. “It's no place for a lady like yourself.” Misschien kon hij zijn vrouw wat dat betrof beter in Hillerod stoppen.

zo okt 15, 2017 2:03 pm

if I'm going to die, let it happen

while there is still some of me left

Hij stikte bijna in zijn ale en met een geamuseerde blik keek ze hem aan. Something like that, waren zijn woorden en ze richtte haar blauwe ogen weer op iets anders. Nu werd ze wel nieuwsgierig, maar het maakte verder ook niet uit wat zijn situatie in het zuiden was.

"Our ancestors were murderers, robbers, rapists and Odin knows what more they were." Haar ogen bleven rusten op de wijn die ze in haar rechterhand had. Hier in het noorden was wijn geen gewone drank, de normale mensen konden het zich niet veroorloven en het kwam mee met de vele handelaren die in hun koude stadje aanmeerde. Soms waren het geschenken, soms kochten ze wat in. "Now we seem to be one of the many peaceful cities, with decent people living in it like some of the southern ones," zei ze en ze kon het niet helpen dat er een kleine glimlach op haar gezicht verscheen. "It has only been like this since the reign of my father, he changed a lot around here." Waarom ze dit allemaal aan de lord van Isla de Juegas vertelde? Geen idee, misschien had ze gewoon een gesprekspartner nodig. "But, not all is what it seems, my lord." met een kalme uitstraling draaide ze zich een kwartslag naar hem toe om vervolgens tegen de koude stenen aan te leunen. "Maybe you are underestimating my abilities to survive." Haar vader had haar altijd verteld dat ze op een dag een sterke vrouw zou worden, die ergens een sterke lord zou vergezellen. Misschien had Odin iets anders voor haar in gedachten, immers was ze een jonge vrouw die de oude viking-stad nu helemaal voor zichzelf had, en er was geen man die haar bevelen oplegde.

notes: outfit

∎ ◣ ◥

zo okt 15, 2017 2:39 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Blijkbaar vond ze het vermakelijk dat ze hem enigszins van stuk had weten te brengen. Touché. Ze had haar vinger dan ook net op de zere plek gelegd. Zijn gedachten leken constant onder vuur gehouden te worden door een persoon en hij wist niet wat hij ermee aan moest. Het was bijna moeizaam om zo abnormaal veel aan een iemand te denken en ergens hoopte hij dat het binnenkort op zou houden. Het zou hem in ieder geval een hoop ellende schelen.

Lady Freyja leek weinig goeds te zeggen te hebben over haar voorouders, iets dat hem enigszins verbaasde. De meeste noorderlingen waren toch wel enigszins trots op hun afkomst, vooral degenen in Skorravir. Ze ging even verder met haar kleine monoloog over hoe haar stad nu een plek van vrede was geworden, zoals de steden in het zuiden. Asher kon het niet helpen om even te grijnzen. Vrede was een relatief iets, nietwaar? Er was geen officiële oorlog, maar de steden in Rhoynar waren nog steeds ongeregelde puinhopen. Misdaden waren allesbehalve abnormaal. Geweld was iets waar je niet omheen kon. Misschien waren zijn ondertussen wel de barbaren geworden. Asher nam nog een slok terwijl hij naar haar luisterde en keek haar vervolgens rechtstreeks aan toen ze een kwartslag naar hem toedraaide. Ze suggereerde dat hij haar onderschatte. “Honestly, I hope so,” zei hij toen. Het was altijd beter om onderschat te worden dan overschat te worden, niet? Freyja leek hem een intelligente jonge vrouw, al had ze misschien nog veel te leren. “Here's to hoping you can follow in your father's footsteps, right?” ging hij verder, terwijl hij zijn beker hief en nog een slok nam. “Maybe one day you'll even concquer the south. Set them straight, too,” zei hij grinnikend. Nee, ze mocht dan vindingrijk zijn, ze was en bleef een vrouw. En vrouwen hadden het in het zuiden niet bepaald voor het grijpen.

wo okt 18, 2017 11:52 pm

if I'm going to die, let it happen

while there is still some of me left

Haar voorouders waren allemaal woorden die zij nooit zou zijn als het goed was. Ze was geen moordenaar, ze had zelfs nog nooit een zwaard of bijl in haar handen gehad. Ergens was het nog steeds apart dat een onschuldig vogeltje zoals Freyja het voor het zeggen had in een stadje in het ruige noorden.

Het was voor vrouwen geen geweldige wereld om in te leven. Overal waren mensen die dachten handig gebruik van je te kunnen maken, en zeker op dit moment was Freyja één van de vele vrouwen die een redelijk zwakke schakel was in het spel van macht. Ze was jong, had haar familie grotendeels verloren en had geen man aan haar zijde. Het was enkel een kwestie van tijd voordat de echte haaien haar zouden vinden. Ze knikte toen hij begon over het volgen van haar vader, echt een andere weg dan die van hem zou ze zo snel toch niet weten. "We'll see what the future brings us, my lord." Nee, ze verwachtte niet dat ze op een dag het zuiden zou veroveren om daar het roer om te gooien, ze zou allang blij zijn als ze haar eigen met steen omringde stad wist te behouden. "Would you like me to show you to our guest chambers?" vroeg ze waarna ze nog een slokje van haar wijn nam en hem vragend aankeek.

notes: outfit

∎ ◣ ◥

vr okt 20, 2017 12:36 am

Violent delights have violent ends

Het was nog steeds vreemd hoe zijn adem hier constant in wolkjes veranderde. En ergens was het wel grappig. Als het kleine kind dat hij soms was, zat hij dan ook de hele tijd wolkjes te blazen, telkens als Lady Freyja even wegkeek. Je moest toch wat? Daarbij, de stadhoudster zelf leek veelvoudig in gedachten verzonken te zijn. Asher kon alleen maar raden waar ze aan dacht. Haar familie. Hoe ze deze stad overeind zou houden voor de komende jaren. Wie ze kon vertrouwen in dit kasteel en wie niet. Wat het volk zo ongeveer van haar dacht. Hij knikte even op haar opmerking en nam nog een slok. Hij was al lang blij dat hij niet in haar schoenen stond. Om een nieuwe leider van een stad te zijn, was niet makkelijk. Om een vrouw te zijn, was nog moeilijker. Hij hief zijn beker weer naar zijn lippen en vormde daarna de verdrietige conclusie dat zijn ale op was. Freyja bood aan hem naar zijn vertrek te begeleiden, wat hij helemaal prima vond. “Great idea,” zei hij, al knikkend. “Sure hope there’s a fireplace.” En een stapel dierenvachten zou ook wel helpen. Hij was het klimaat nou eenmaal niet gewend. Toen ze weer binnenkwamen, haalde hij de eerste beste vrouw aan die er ook maar een beetje uitzag als een dienstmeid. “Get me a refill, would you?” Hij deponeerde vervolgens ook de lege beker bij diezelfde persoon. Wederom liet hij zijn ogen tegoed doen aan de muren van het kasteel en de verscheidene wandkleden, schilderijen en vachten die eraan opgehangen waren. Hij schraapte zijn keel. “Now I'm sure it's not really within your interest,” begon hij, enigszins geamuseerd. “But as lady of the house I'm sure you'd know where to get some female company.” Hij had niet bepaald zin om de nacht alleen door te brengen. Daarbij, hij had goede dingen gehoord over meisjes uit het noorden. Voornamelijk de roodharigen.

vr okt 20, 2017 1:35 pm

if I'm going to die, let it happen

while there is still some of me left

Freyja was iemand die veel dingen zelf wilde doen. Met groot gemak had ze een dienstmeisje kunnen roepen en deze de Lord van Isla de Juegas naar zijn kamers laten brengen, maar in plaats daarvan deed ze het zelf. Uiteindelijk was ze geen koningin, ze was een stadhouder en ze vond dat ze zichzelf er dan ook als eentje moest gedragen.

De mensen die in het noorden woonde wisten hoe ze moesten overleven in dit barre klimaat. Een kleine glimlach verscheen dan ook op haar gezicht toen ze haar gast hoorde zeggen dat hij hoopte dat er een vuurtje was. Elke slaapruimte bevatte een vuurplaats, het was het ultieme middel om warm te blijven. Zeker in de winter, wanneer het echt ijzig koud kon zijn hier. Eenmaal in zijn gastkamer aangekomen had hij het dienstmeisje al snel gevonden, die er als een stille vos vandoor ging om nog wat meer ale voor hem te halen.

Hij had nog een vraag voor haar, waar hij het vrouwelijk schoon kon vinden. "Wasn't my company enough?" zei ze met een geamuseerde blik in haar ogen, maar ze wist al te goed waar hij op doelde. Normaal waren er geen vrouwen aan boord bij schepen en iedereen wist hoe mannen waren. "Dirty Paws must be the place you're looking for," zei ze toen terwijl ze haar blik de kamer rond liet gaan. "But remember that my staff is off-limits." Ze had geen zin om straks te zitten met bange dienstmeisjes, die waren niet voor dit soort zaken. Daarbij, ze zou niet durven om Hróðvitnisson een klant weg te nemen.

notes: outfit

∎ ◣ ◥

za okt 21, 2017 5:47 pm

Violent delights have violent ends

Asher was verbaasd om aan zichzelf toe te geven dat hij wel verwachtte dat het goed zou komen met Lady Freyja. Ze was niet zo naïef als hij in eerste instantie verwacht had. Ze leek de belangen van haar eigen volk constant in haar achterhoofd te houden en hij had het gevoel dat het volk dat ook wist. Ze was beleefd, zoals een dame dat moest zijn, maar ze was zeker niet op haar mondje gevallen. Hij had het gevoel dat ze nog wel even zou blijven, iets dat hij zeker niet erg vond. Als hij voor iedere keer dat er een wisseling van leiderschap kwam naar Hillerod moest, was het maar beter zo. Hoe minder hij naar het hoge noorden moest, hoe beter.

Hij was dan ook blij met de haard in zijn kamer, in ieder geval zou hij niet doodvriezen vannacht. Dat was al een pluspunt. De vraag die hij stelde, leek haar enigszins te amuseren. De opmerking die daarop volgde, had hij niet helemaal verwacht. Of haar gezelschap niet genoeg was geweest. Hij grinnikte. Was het maar zo’n feest. “Honestly, I don't know what to say to that,“ zei hij, terwijl hij richting het bed liep en zijn lichaam erop liet vallen. Hij ging niet reageren op innuendo's van de Lady. Voor hij het weet, had hij haar weer beledigd. En God, wat was hij moe. Hij sloot even zijn ogen en hoorde haar stem aan. Haar ietwat serieuzere antwoord liet hem weten dat hij bij de Dirty Paws moest zijn. Hij trok een wenkbrauw omhoog. Die naam wond er in ieder geval geen doekjes om. Vervolgens liet ze hem nog weten dat haar personeel niet op het menu stond. Hij opende zijn ogen weer en duwde zichzelf enigszins omhoog, zodat hij op de rand van het bed zat, en keek haar vanaf het bed quasi-beledigd aan. "I would never." Ondertussen kwam de dienstmeid met zijn ale eraan. "I have manners, you know." Soort van. Niet echt, eigenlijk, maar hij deed graag alsof.

wo okt 25, 2017 10:04 am

if I'm going to die, let it happen

while there is still some of me left

De opmerking die ze maakte was puur om zijn reactie te pijlen, en ze vond het wel amusant dat hij haar woorden volledig in de wind sloeg en zichzelf op het keurig opgemaakte bed neer liet ploffen. "Probably silence is the best answer," zei ze nog altijd even geamuseerd. Haar blauwe ogen gingen de kamer rond, deze was niet zo groot als één van haar vertrekken, maar dat was ook niet nodig. Hoe kleiner de ruimte was, hoe makkelijker het was om deze warm te houden in de winter.

"Drunk people rarely think about manners, my lord." De kans was groot dat hij zich vanavond ergens half in coma zou gaan zuipen, maar de roodharige lady wilde hem dan duidelijk gemaakt hebben dat hij zich niet aan haar personeel moest wagen. Het dienstmeisje was ondertussen teruggekomen met zijn nieuwe ale en nadat ze deze vluchtig aan de man op het bed had gegeven knikte Freyja dat ze weer kon vertrekken. "I hope you are a man of your word," zei ze hierna, toch nog met een kleine glimlach om het niet al te serieus over te laten komen. Dit soort gesprekken draaide altijd om het vinden van een goede balans tussen het vriendelijk zijn en het professioneel houden.

notes: outfit

∎ ◣ ◥