Re: Embrace the reckless

di dec 05, 2017 8:24 pm

Violent delights have violent ends.

Over de jaren heen had hij toch een solide alcoholtolerantie weten op te bouwen. Ondanks het feit dat hij tijdens de meeting redelijk wat ale op had gedronken, voelde hij er nog niet ontzettend veel van. Het was grotendeels dat warme, tintelende gevoel dat door je hele lichaam ging wanneer je wat op had. Alles was beter. Irritante geluiden verdwenen op de achtergrond, alles was twintig keer zo leuk en spannend als normaal, eten smaakte ineens veel beter en iedereen zag er opeens een stuk aantrekkelijker uit dan gewoonlijk. Als hij nu zou stoppen, zou het extatische gevoel nog even aanhouden, voordat het langzaam compleet verdween. Of hij kon doorgaan, zou zich helemaal euforisch kunnen voelen, totdat hij niet meer op zijn benen zou kunnen staan. Hij besloot dat dat niet zo’n goed idee was, vooral niet met Skaði in zijn bijzijn.

Zodra hij voorstelde om wat eten te halen, kwam ze overeind. Ergens was hij verbaasd dat de kat zo netjes in de mand bleef zitten. Straatkatten waren zelden zo tolerant rondom mensen als deze kat rondom Skaði leek te zijn. Na zijn aankoop bij het marktstalletje gemaakt te hebben, merkte hij naar zichzelf toe op dat hij zijn bestelling bij de taveerne nog op moest halen. Natuurlijk liet ze hem weten dat ze dacht dat hij wel genoeg had gehad, waarop hij even naar haar keek. Ze had het op een behoorlijk zachte toon gezegd, wat hem liet weten dat ze eigenlijk niet wilde dat hij het hoorde. Aan de ene kant wilde hij bijdehand doen en zeggen dat hij in feite nog helemaal geen rum had gehad vandaag, of de afgelopen twee weken, maar hij besloot uiteindelijk dat ze gelijk had. Hij had wel genoeg gehad. “Probably,” reageerde hij dan ook. Hij zou het spul alsnog ophalen, misschien dat hij het voor later bewaarde, als hij eens gasten over de vloer had.

Asher ging haar voor naar de taveerne. Zodra ze binnen stapten, voelde hij alle blikken ineens op hen gericht worden. Nou ja, niet zozeer op hem. Er was een stuk meer volk dan voorheen, en allemaal leken ze oog te hebben voor zijn gezelschap. Skaði zelf leek er behoorlijk ongemakkelijk van te worden, dus zorgde hij dat de transactie snel verliep en ze weer naar buiten konden. Op de weg terug vielen zijn ogen op een groep mensen die hij herkende als vrienden van Seton, die hem niet bepaald vrolijk aankeken. Hun blikken kruisten voor enkele seconden, waarop Asher zijn blik weer naar Skaði liet gaan. Waarschijnlijk was het een goed idee om zo snel mogelijk weg te gaan. "Let's go home," mompelde hij, terwijl hij de deur voor haar openhield. Zijn ogen gingen nogmaals naar het groepje dat hun aandacht nu ook op zijn vrouwelijke gezelschap hadden gericht. Dit kon maar weinig goeds betekenen.

di dec 05, 2017 9:15 pm

she's all alone in a sea of stars

and I would never grow tired of her

Hij stemde na een korte stilte met haar in dat hij inderdaad wel genoeg had gehad, maar daarna werden er geen woorden meer aan vuil gemaakt. Skaði kon alleen maar hopen dat hij de flessen straks ook daadwerkelijk met rust zou laten, en anders zou ze er maar voor moeten zorgen dat ze ver uit zijn buurt bleef.

Wat ongemakkelijk bleef ze staan wachten tot hij klaar was met het ophalen van zijn flessen rum. Haar ogen gingen door de taveerne heen, waar meerdere groepjes mannen zaten, veel van hen met grote bekers ale voor hun neus. Het volume in de taveerne was iets zachter geworden sinds het moment dat het bijzondere duo naar binnen was gestapt. Dit keer zaten er veel meer mensen dan in de ochtend, iets wat haar niet helemaal lekker zat. Ze bleef in de buurt van de deur staan terwijl Asher zich een weg naar de barvrouw baande om zijn flessen te bemachtigen. Ze voelde meerdere blikken in haar huid prikken, en was dan ook blij om te zien dat het hem niet eeuwen duurde om zijn drank op te halen.

De kat in haar mand leek zich redelijk rustig te houden, al was dat misschien ook wel omdat ze er een stuk vlees in had geduwd waar het zich aan tegoed aan het doen was. Ze hoopte dat het beest zich koest zou houden tot ze terug in de villa waren, waar het vast wel een beetje rond zou kunnen lopen.

Ondanks het voorval van daarnet was ze blij toen hij zich weer bij haar voegde, omdat de vele ogen die nu op haar gericht waren een stuk bedreigender waren dan alleen die van hem. Hij mompelde dat ze naar huis gingen, waarna haar blik naar een specifiek groepje ging waar ze hem net wat blikken mee had zien wisselen. Haar alarmbellen gingen meteen rinkelen, als een soort biologisch waarschuwingsmechanisme. Asher hield de deur voor haar open en ze stapte naar buiten, daar waar de frisse zeelucht haar tegemoet kwam en de stinkende geur van alcohol wat deed vervagen. “Who are they?” vroeg ze op een gedempte toon terwijl ze wachtte tot hij ook buiten was, om vervolgens te kunnen gaan lopen. Net op het moment dat de deur achter hem dichtviel, zag ze hoe een aantal van hen overeind waren gekomen van hun stoelen. “What do they want?” vroeg ze vervolgens terwijl ze voelde dat haar hart een keer sneller klopte dan eerder. Het voelde niet goed.

notes: none

∎ ◣ ◥

wo dec 06, 2017 12:22 am

Violent delights have violent ends.

Een korte stilte viel toen de heer van het eiland binnenstapte na twee weken afwezig te zijn geweest, met zijn nieuwste aanwinst aan zijn zijde. Binnen enkele seconden realiseerde iedereen dat ze zich beter met hun eigen zaken konden bemoeien, en richtte hun aandacht weer op de drankjes die voor hen stonden en de gesprekken die ze aan het voeren waren. Het gepraat kwam terug, al waren er nog wel een aantal blikken op hen gericht. Asher liet zijn ogen door de ruimte gaan op zijn weg naar de bar. Hier en daar merkte hij een aantal bekende gezichten op. Crewleden, kooplieden, lokale bewoners. Voor enkele seconden bleef hij bij een specifieke tafel steken. Een stel trouwe bemanningsleden van de ex-kapitein wiens overblijfselen nog gedeeltelijk op de rotsen onder zijn huis lagen. Asher maakte er maar snel werk van om zijn bestelling af te ronden. Ongeduldig tikte hij op de tafel terwijl de barvrouw zijn flessen voor hem haalde, en hij gooide vervolgens wat munten op tafel, zonder echt te kijken hoeveel het was. De vrouw greens breed, dus klaarblijkelijk was het meer dan genoeg.

Terwijl hij terugliep, kruiste zijn blik met de mannen die aan tafel zaten. Hij week zijn blik niet af, totdat ze ineens naar Skaði kijken, en vervolgens over het een of ander begonnen te praten. Asher kon niet verstaan wat ze zeiden, maar concludeerde dat het hoe dan ook een goed plan was om meteen te vertrekken. Ondertussen wist zo’n beetje het hele eiland min of meer wat er met Seton Huxley was gebeurd, al kenden ze niet het hele verhaal. Het algemene gerucht was dat Seton Asher het een en ander had geflikt en vervolgens een beetje ongelukkig onderaan de klif geëindigd was. Niemand keek ervan op dat de ex-kapitein zich had misdragen, het zat immers in zijn karakter. Niemand had de man tevens genoeg gemogen om hem echt te missen, en hoe trouw ze ook aan Seton waren geweest, Asher’s woord was wet op het eiland. Het enige probleempje was echter nog steeds dat Asher een schip had verhandeld aan een stel slaveneigenaren, wiens bemanning hier nou net in de taveerne zat. Hij kon zich voorstellen dat ze daar niet geheel blij mee waren. Zodra hij Skaði bereikte, hield hij de deur voor haar open en maande haar naar buiten, waar ze gelukkig meteen naar toeging. Asher’s blik was nog steeds gericht op de groep mannen, waarvan een aantal nu omhoogkwamen. Hij drukte de deur achter zich dicht. Ondertussen stelde ze hem een vraag, waarop hij wat gejaagd naar haar keek. “Unhappy employees,” antwoordde hij, waarop hij begon te lopen op het snelste tempo dat hij kon halen met zijn defecte been. Ze vroeg hem wat ze wilden, waarop hij geen antwoord had. “I don't know,” liet hij haar dan ook eerlijk weten. Al had hij wel zo'n idee.

Geërgerd keek hij achterom toen hij de deur van de taveerne open hoorde gaan. Een seconde later werd er hij nageroepen, nog wel netjes bij zijn titel. "My lord!" riep een van hen, waarop Asher zich omdraaide met een geforceerde glimlach op zijn gezicht. Hij trok één wenkbrauw omhoog, als indicatie dat hij wilde weten wat er aan de hand was. "Well, first of all, our condolences, for Captain Huxley and all," begon de man. Zoals Asher enigszins had verwacht, maakte het hen geen zak uit wat er met hun voormalige meerdere was gebeurd. Asher knikte, liet een zachte 'hmm' horen. "But imagine our surprise when we heard we'd been sold off to slavers," ging de man ongegeneerd verder, "as payment for some whore." Asher had ook niet moeten verwachten dat hier geen consequenties aan zouden zitten. Ineens verscheen er een geamuseerde grijns op het gezicht van de vreemde man. "Now that I see her, though, I have to say I get it." Hij keek Skaði even op en neer, likte vervolgens zijn lippen. Asher had een naar voorgevoel over wat komen zou, en hij wist dat ze geen kans maakten om zich hier uit te vechten. Ze waren met een stuk minder, en de wond in zijn been deed ook weinig goeds voor hun overwinningskansen. "We'd like to take her off of your hands," ging hij verder, terwijl hij een mes tevoorschijn haalde, "as your apology to us, yeah?"

wo dec 06, 2017 1:15 am

she's all alone in a sea of stars

and I would never grow tired of her

Het waren mensen die onder zijn gezag stonden, en erg blij hadden ze inderdaad niet gekeken. Toen ze buiten waren begon hij dan ook meteen te lopen. Ze volgde hem op de voet, erg om nu weg te gaan vond ze het niet. Ze werden wel gedwongen om te stoppen toen iemand hem aansprak aan zijn titel. Soms vergat ze eventjes dat hij de grote lord van dit eiland was. Het waren mensen die onder kapitein Huxley hadden gestaan, en er begon een lampje te branden. Een naar gevoel kwam opzetten in haar onderbuik, terwijl ze haar grip op de mand wat verstevigde en deze dichter naar zich toetrok. Haar ogen waren recht op de mannen gericht, terwijl deze wat door begonnen te bazelen over hoe ze - door Asher - onaangenaam waren verrast.

Het was toen ze haar dat ene woord noemde dat ze voor het eerst sprak. "I am nobody's whore," siste ze met een donkere blik in haar ogen terwijl ze de man die eerder had gesproken recht aankeek. Misschien was het niet verstandig om haar temperament op dit moment te laten zien, maar het was haar toch al duidelijk waar ze hun zinnen op gezet hadden. Op haar. Het zou ook eens niet anders zijn. De manier waarop ze naar haar keken was misselijkmakend. Als een stel hongerige honden die aan het kwijlen waren omdat ze een potentiele lekkernij zagen. Het was een blik die ze al vaak genoeg had gezien, op het slavenschip bijvoorbeeld. Haar ogen gingen naar het glinsterende voorwerp wat de man uit zijn zak haalde. Ondanks dat ze eerder een grote mond had gehad, deed ze een stapje naar Asher toe zodat haar schouder lichtjes tegen die van hem aanwreef. Haar hart klopte als een bezetene in haar keel, terwijl het vuur in haar ogen steeds verder werd aangewakkerd. Daar was sowieso al niet veel voor nodig, zo vlak voor de volle maan. Ze voelde de beestachtige drang om ze in stukjes te scheuren, om ze te laten smeken om hun miserabele leventje, waarna ze genadeloos hun keel door zou halen. Het was echter de wolf die dat kon, zijzelf was niet sterk genoeg daarvoor. Met zijn twee zouden ze weinig kunnen beginnen, gezien Asher ook nog eens met zijn manke been zat. Ze kon zich verzetten, maar een paar man zou geen moeite hebben om haar aan te kunnen, iets wat ze uit ervaring geleerd had.

notes: none

∎ ◣ ◥

wo dec 06, 2017 1:58 am

Violent delights have violent ends.

Het liefst had hij het hele conflict vermeden. Niet zozeer omdat hij dacht er de dupe van te worden, meer omdat hij wist dat het hoe dan ook in bloed zou eindigen. Hij had het moeten weten, sinds die dag dat hij op impulsieve wijze besloten had dat het een prima idee was geweest om een slavin voor een schip te verruilen. Acties hadden consequenties, iets dat hij na 38 jaar nog steeds niet had geleerd. Met een vermoeide blik luisterde hij het toneelstukje van zijn ex-bemanningslid aan, die er uiteindelijk op stond dat hij en zijn vrienden vergoed zouden worden voor de schade die Asher hen had gedaan. Een vergoeding die in de vorm kwam van Skaði.

De groep mannen lachte toen Skaði naar hen siste. In hen ogen was het niet meer dan amuserend, een slavin die weerstand bood, want uiteindelijk eindigden ze toch allemaal hetzelfde: gebroken en onderdanig. Hun vertegenwoordiger haalde een mes tevoorschijn, om zijn woorden bij te staan. Asher keek het even aan met een blik die niet echt te peilen was. Hij had nooit enige vorm van bewaking bij zich, grotendeels omdat hij zichzelf meestal wel kon redden. Daarbij werd hij eigenlijk nooit bedreigd op zijn eigen eiland. Toch had hij – paranoïde als hij was – een aantal voorzorgsmaatregelen getroffen, dus hij maakte zich niet al te veel zorgen. Het enige wat hij moest doen, was ze terug zien te krijgen in de taveerne. Hij voelde hoe haar schouder tegen de zijne aankwam, en voelde vervolgens de neiging om haar gerust te stellen op iedere manier die hij maar kon bedenken. Op dit moment kwam daar echter maar bar weinig van terecht. “Right, well,” begon hij, terwijl hij zijn hand bedenkelijk door zijn baard liet glijden. “You do drive a hard bargain.” Een flits van een grijnsje verscheen op zijn gezicht. “Tell you what, I do feel awfully sorry about this whole thing. How about we go inside, I’ll buy you lads a couple of drinks and we can talk proper compensation, right?” Vervolgens hield hij de zak met muntgeld omhoog die hij bij zich had gedragen, wetend dat ze wel zouden happen. Hebzucht was immers een aanstekelijk iets. “And I'll throw her in, just as a thank you for not slitting my throat, yeah?” Hij wenkte naar Skaði, die dit hoogstwaarschijnlijk niet zou waarderen. De mannen keken elkaar even aan en knikten vervolgens, waarop ze weer naar de taveerne toedraaiden. Asher liep achter ze aan, en schoot Skaði een blik toe, vragend om het tikkeltje vertrouwen dat hij nodig had om hen uit deze situatie te werken. Ondertussen waren de mannen in een discussie geraakt over wie Skaði als eerste voor zich zou mogen hebben, een voorrecht dat geclaimd werd door de man die tot nu toe de hele tijd aan het woord was geweest.

wo dec 06, 2017 2:41 am

she's all alone in a sea of stars

and I would never grow tired of her

Ze had ook niet verwacht dat ze haar woorden serieus zouden nemen, maar ze had niet anders gekund dan zichzelf te verdedigen, op wat voor manier dan ook. Het was een misselijkmakende situatie, iets anders kon ze er niet van maken. Asher begon weer met praten, op een andere toon dan dat zij de mannen net had toegesnauwd. Beheerster, autoritair. Zodra er nog een mes in het spel gekomen was, had ze zich iets dichter naar hem toebewogen. Blijkbaar was hij van plan om het uit te praten, om een deal met hun te sluiten. Ze hoorde hoe de munten rinkelde en hij leek de aandacht van de bemanning te hebben. Het waren echter die laatste woorden die haar ogen naar hem toe lieten flitsen. Een mengeling van verontwaardiging en onzekerheid. Wat had hij nu gezegd? De bemanning leek aardig tevreden en gingen alweer richting de taveerne. Nu moesten ze wel weer naar binnen. Kort klemde ze haar kaken op elkaar toen ze de discussie hoorde die ze nu al onderling hadden, wie als eersre het voorrecht zou krijgen om haar te hebben.

Met tegenzin volgde ze het hele gezelschap weer terug naar de taveerne waar ze zojuist uit waren gekomen. Ze voelde er helemaal niets voor om weer terug naar binnen te gaan, en al helemaal nier door wat Asher de crew zojuist had beloofd. De blk die hij haar toewierp verwarde haar alleen nog maar meer. Ze hoopte dat hij wist waar hij mee bezig was, en dat hij niet echt van plan was om de bemanning één voor één hun gang te laten gaan met haar. Haar keel voelde droog aan en onbewust liet ze de vingertoppen van haar vrije hand langs die van hem strijken, om hem op een subtiele manier te laten weten dat hij het niet te ver moest laten komen. Dat hij niet moest vergeten wat zijn originele intenties waren geweest op het moment dat hij het schip voor haar had geruild. De geur van alcohol kwam haar neus weer binnen drijven toen ze naar binnen stapte en ze had zo het gevoel dat ze er wat bleekjes uitzag op dit moment. De deur viel achter hen dicht en de mannen gingen in de richting van de tafel waar ze eerder hadden gezeten. Ergens verbaasde het haar niet dat het maar een paar seconde duurde voordat ze een paar handen op haar heupen voelde. Haar ogen zochten paniekerig naar die van Asher. Haar instincten vertelde haar om zich te verzetten en dan de benen te nemen, maar ze was zo gek genoeg om hem.enigszins te vertrouwen en het te laten gebeuren. Haar gezicht stond niet bepaald blij, maar daar leek niemand zich aan te storen.

notes: none

∎ ◣ ◥

wo dec 06, 2017 3:29 am

Violent delights have violent ends.

Ooit was hij een van hen geweest. Ergens was hij dat nog steeds wel, al probeerde hij dat glashard tegen zichzelf te ontkennen. Vroeger had hij genoeg tijd gespendeerd met dit soort mensen om te weten hoe ze waren. Ondanks het feit dat hij de zoon van de kapitein was geweest, werd hij behandeld als ieder ander crewlid van de laagste rang. Hij was opgegroeid rondom mensen die van niets kwamen, ongewilde bastaardkinderen en criminelen. Hij had geleerd dat mensen die niets hadden geen nee durfde te zeggen tegen een goed aanbod, zelfs als het te mooi leek om waar te zijn. Zoals verwacht, leek hij hun aandacht te hebben zodra hij de belofte van geld liet vallen. Dat hij Skaði erin gooide als bonus, werd door haar niet helemaal goed opgenomen, wat hij zag aan de zijdelingse blik die ze hem gaf. Ergens had hij gehoopt dat ze er zo langzamerhand in vertrouwde dat hij haar niet zomaar weg zou geven, maar dat leek niet het geval.

In stilte liepen ze met zijn tweeën achter de groep mannen aan en via een enkele blik probeerde hij haar te laten weten dat hij controle had over de situatie. Dat hij haar niets zou laten gebeuren. Hij had de belofte gemaakt als het zou kunnen, en deze keer zou hij zich eraan houden. Haar vingers streken even langs de zijne, en hij knikte subtiel naar haar, hopend dat de anderen het niet zouden zien. Het zag er allemaal behoorlijk incriminerend uit. Ze liepen de deur door en werden opnieuw begroet door het rumoer van de taveerne. Meteen voelde Asher zich al een stuk beter, vanaf nu hoefde hij zich immers totaal geen zorgen meer te maken. De mannen voegden zich triomfantelijk bij de rest van hun groepje, alsof ze de buit al binnen hadden gehaald. Asher probeerde er wat verslagen bij te staan, totdat hij vanuit zijn ooghoeken zag hoe een van hen zijn handen op Skaði’s heupen legde, waarop hij ineens een steek van woede voelde. Zijn ogen gingen naar de man die zojuist de hele tijd had gepraat. “Thought you were up first,” merkte hij op, zo ongeïnteresseerd mogelijk als hij op dat moment kon klinken. De ogen van de man gingen naar diens vriend, die zijn handen op Skadi had liggen, en vervolgens werd hij boos. “She’s mine now, asshole,” begon hij ongeduldig, terwijl hij de handen van zijn collega van Skaði afrukte. De ruzie was van korte duur, maar wist Skaði waarschijnlijk enige tijd te winnen waarop niemand haar aan durfde te raken. Ondertussen richtte Asher zich tot de groep. “How about those drinks?” merkte hij op met een wrange glimlach op zijn gezicht, waarop de groep begon te schreeuwen om rum. Op een bepaalde manier voelde hij zich net een kleuterjuf.

Asher begaf zichzelf naar de bar, waarop de barvrouw weer naar hem toekwam. “Whisky, please. The good stuff, from the back,” mompelde hij, waarop hij een ernstige knik terugkreeg van de barvrouw zelf. Ze wist wat haar te doen stond. Asher had gedaan wat hij moest doen, en liep weer terug naar de tafel, ging vervolgens rustig zitten en leunde achterover in zijn stoel. “Where are the fuckin’ drinks?” klaagde een van de mannen. “Patience,” was alles wat Asher vervolgens te zeggen had. De vertegenwoordiger van de groep leek zijn geduld weer te verliezen, maar zodra hij zijn grote mond weer opentrok, liep er een redelijke straal bloed uit. Het zwaard dat zijn borstkas doorboorde, was moeilijk te missen. Het ijzer werd weer teruggetrokken, en met een doffe klap viel de man op de grond. Binnen enkele seconden was de groep omringd door een horde zwaarbewapende piraten, die vanuit de ruimte achter de bar waren gekomen. Asher had nooit bewaking bij zich, maar compleet onvoorbereid was hij niet. Het restant van de groep was verstandig genoeg om iedereen moeite te besparen en gaf zich vrijwillig over. Asher stond weer op, liet zijn handen nonchalant in zijn broekzakken verdwijnen. “I think an apology to the lady is in order,” begon hij, met een knikje naar Skaði. Een vaag gemompel kwam van de groep af, dat enigszins op het woord 'sorry' leek. Vervolgens richtte hij zijn blik op haar. “What do you wanna do with them?” Het leek hem wel zo toepasselijk om haar te laten kiezen hoe dit zou eindigen.

wo dec 06, 2017 11:12 am

she's all alone in a sea of stars

and I would never grow tired of her

Haar vingers streken zacht langs die van hem, een subtiele manier om zijn aandacht kort te kunnen trekken. Haar donkere ogen stonden niet bepaald vrolijk, al leek het er meer op dat ze ongemakkelijk keek dan boos. Herinneringen kwamen in haar hoofd omhoog zetten, herinneringen waar ze liever niet aan wilde denken. Hij knikte een keer naar haar, wat haar enigszins gerust stelde. Maar ook weer niet helemaal. Puur vanwege het feit dat ze wist wat er zou gaan gebeuren als hij de situatie niet in de hand leek te hebben.

De man trok haar lichtjes tegen zich aan zodra hij zijn handen op haar heupen had gelegd. Lang duurde het echter niet, want ze hoorde hoe Asher een opmerking maakte die ervoor zorgde dat de mannen onderling wat begonnen te ruziën. De handen werden voor eventjes van haar afgetrokken, maar ze wist dat dit niet voor heel lang zou zijn. Ondertussen joelde hij de andere bemanningsleden op om wat te drinken, en ze vroeg zich af waar hij in Odin’s naam mee bezig was. Ze hoopte dat hij inderdaad wist wat hij deed, en dat het niet één of andere ondoordachte actie was die hij aan het ondernemen was omdat hij aangeschoten was.

De jonge vrouw sloot haar ogen toen ze de hand van de man die de hele tijd had gepraat op haar onderrug voelde drukken. De mand had ze ondertussen neergezet, waarna ze zich tegen haar zin naar de andere kant van de tafel liet begeleiden. In het voorbijgaan van een aantal bemanningsleden voelde ze zo nu en dan een hand die langs de stof van haar witte jurk ging, alsof ze een trofee was die aan de andere aanwezige werd geshowd. Een trofee die iedereen even aangeraakt moest hebben. Een paar nare opmerkingen werden gemaakt, wat ervoor zorgde dat een aantal van hen hard begonnen te lachen. Ze was niets meer dan puur leedvermaak, mooi leedvermaak. De man duwde haar aan haar schouders naar beneden, zodat ze ergens tussen de bemanning kwam te zitten, en nam zelf plaats naast haar. Een sceptische blik was in haar ogen te zien toen ze subtiel zijn hand op haar bovenbeen voelde. Haar ogen schoten weer omhoog, zoekend naar Asher, die net zijn weg terug maakte naar de tafel, om zich vervolgens achterover in een stoel te laten vallen. Het was niets voor haar om dit allemaal te laten gebeuren, maar ze had misschien wel meer vertrouwen in de Lord van het eiland dan normaal was voor haar. De hand van de man verschoof een aantal keer over haar been, een misselijkmakend gevoel, en ze hield haar ogen dan ook strak voor zich uitgericht. Toen de man zijn gezicht wat dichter naar de hare bracht, leunde ze snel weg, iets wat een gejoel van de andere aanwezige tot gevolg had. De mannen begonnen ongeduldig te worden, zeker de man naast haar. Een scherp geluid sneed door de lucht heen, waarna ze zag hoe er aardig wat bloed uit de mond van de man naast haar kwam zetten. Haar ogen gingen iets naar beneden, waar ze het zwaard zag dat door zijn borstkas heen was gestoken. Voor een moment stokte haar adem in haar keel, waarna ze zag hoe het zwaard terug werd getrokken en de man levenloos achterover op de grond kletterde.

Skaði keek nog altijd lichtjes verbouwereerd op toen Asher overeind kwam en nonchalant zijn handen in zijn zakken stak, waarna hij de groep ertoe forceerde om iets wat op een excuus leek te maken. Natuurlijk meende ze er niets van, maar het ging erom dat hij ze kon dwingen te zeggen wat hij wilde. Het was op dit moment dat haar duidelijk werd hoe hij in zijn positie als Lord stond. Vervolgens kruiste zijn blik de hare, waarna hij haar vertelde dat zij de afloop van dit hele gebeuren mocht kiezen. Eventjes was ze stil, terwijl ze traag overeind kwam. “Their eyes seem like a reasonable price to pay for what they did,” zei ze vervolgens terwijl ze haar ogen over de groep zittende mannen liet gaan. Het zou een mooi statement zijn, gezien ze haar eerder aan hadden gekeken met van die hongerige ogen. Daarbij waren het toch niet meer zijn bemanningsleden, dus op zich had hij er geen baat bij dat ze goed konden functioneren. Hoe hij het voor elkaar had gekregen dat er opeens een bende bewapende piraten om hen heen stond wist ze niet, maar ze wist wel wat er gebeurd zou zijn mocht dit niet zo zijn geweest. Wat er met haar gebeurd zou zijn. En ze wist ook dat ze niet de laatste vrouw zou zijn. Want hoe je het ook wendde of keerde, er zou altijd wel een ander zijn die hun ranzige blikken zou moeten aanzien. Zo waren mannen nu eenmaal, en zeker dit soort types. Ondertussen had ze zich om de tafel heen bewogen, gezien ze aan de andere kant had gezeten, waardoor ze weer in de buurt van Asher stond. Het voorval van eerder was ze maar weer eventjes vergeten, hij was toch echt de persoon in deze ruimte waar ze zich het veiligste bij voelde.

notes: none

∎ ◣ ◥

wo dec 06, 2017 3:16 pm

Violent delights have violent ends.

Een lichte tinteling ging door zijn lichaam toen hij ineens iemand langs zijn vingers voelde strijken. Het was Skaði, wat hem ergens alleen nog maar meer verbaasde. Ze keek hem behoorlijk ontevreden aan, iets dat hij volkomen begreep. Het liefst zou hij haar in zijn armen nemen, haar hoogstpersoonlijk naar zijn villa brengen, het haardvuur aansteken en haar in bed leggen, zeggend dat alles wel goed zou komen. Hij keek even licht fronsend op toen hij merkte dat dat soort gedachten door zijn hoofd leken te gaan. Uiteindelijk knikte hij maar naar haar, in de hoop dat ze hem zou vertrouwen om dit hele gedoe tot een goed einde te brengen.

Zijn kaken moest hij op elkaar klemmen toen hij zag dat ze haar aan begonnen te raken. Het maakte hem bozer dan zou moeten, al moest hij het zien te verbergen. Op dit moment was er maar weinig wat hij eraan kon doen, behalve ervoor zorgen dat het zo snel mogelijk ophield. Hij probeerde wat tijd voor haar te winnen door de groep tegen zichzelf te keren, wat lukte, al was die overwinning van korte duur. Terwijl hij richting de bar liep, hoorde hij de opmerking die luidkeels over haar gemaakt werden. Hij probeerde zichzelf tot rust te manen, wetend dat het weldra voorbij zou zijn. Hij plaatste zijn ‘bestelling’ en de barvrouw wist meteen wat hij bedoelde. Ze haastte zich naar de deur die naar een ruimte achter de bar leidde, waarop Asher zich weer richting de tafel begaf. Niet veel later zag hij zijn bemanningsleden opdoemen achter de groep mannen, wiens vertegenwoordiger Skadi ondertussen naar zich had toegetrokken. Asher’s blik rustte op de hand die hij op haar been had gelegd, en ergens wilde hij diezelfde hand scheiden van de rest van het lichaam van de man, maar dat zou even moeten wachten. Uiteindelijk kreeg hij wat hij wilde.

Binnen enkele seconden begon het bloed uit de mond van de man te lekken, waarna hij ten gronde ging. De rest van de groep keek om zich heen, zag dat ze niet meer in de meerderheid waren, en besloot hun verlies te accepteren. Asher sprak de groep toe, die vervolgens een vage ‘sorry’ liet horen. Zijn blik ging naar Skaði toe, het slachtoffer in deze hele situatie, en hij vroeg wat zij een gepaste straf zou vinden. Ondertussen werd er vanuit de taveerne meegekeken, vooral door de barvrouw die vast geen zin had om een lading dode lichamen op te ruimen. Skaði kwam overeind en Asher’s blik ging even over de mannen heen, die haar ineens een stuk vriendelijker aankeken dan voorheen. Het vonnis was dat ze hun ogen zouden moeten verliezen, en ergens voelde hij een lichte steek van trots. Op de gezichten van Asher’s crewleden stond ook een tevreden grijns. “You heard her,” zei hij toen, waarop ze meteen aan hun werk begonnen. Binnen enkele seconden werd de taveerne gevuld met luid geschreeuw. Asher keek het geheel even aan alvorens hij zijn rug rechtte en de flessen rum die hij had gekocht weer pakte. Hij was wel klaar om naar huis te gaan, tenzij Skaði de groep mannen nog extra wilde pesten.

wo dec 06, 2017 7:51 pm

she's all alone in a sea of stars

and I would never grow tired of her

Het leek wel alsof ze uren bij de groep mannen gezeten had voordat de bemanningsleden van Asher in de taveerne verschenen waren. De hele tijd had ze haar ogen op Asher gericht gehouden. Nog altijd was die vurige blik erin te zien, maar ook iets wat op een bepaalde manier kwetsbaar leek. Door niets te doen was ze ook kwetsbaar, volledig afhankelijk van wat hij dan ook aan het doen was. Toen de man naast haar opeens doorboord werd door een zwaard, voelde ze hoe zijn hand van haar been afgleed. Vervolgens viel de man achterover, om met een doffe dreun op de grond te eindigen. Lichtelijk verbaasd schoten haar ogen naar Asher, die de rust zelve wel leek te zijn door de op deze nonchalante manier te praten.

Dat ze ooit op deze manier over het lot van anderen kon beslissen had ze niet verwacht. Normaal gesproken waren het figuren als deze mannen die de beslissingen voor haar maakte, die haar straffen uitkozen wanneer ze niet mee wilde werken. Er was weinig emotie op haar gezicht te lezen toen ze zei wat ze wel een mooie prijs vond die de mannen konden betalen voor wat ze gedaan hadden. Haar blik ging kort rond, en ze zag hoe er verschillende grijnzen verschenen op de gezichten van de gewapende bemanningsleden. Skaði richtte haar ogen op Asher, die zijn mannen aanspoorde om daad bij haar woorden te zetten. Het duurde maar een paar seconden voordat de taveerne gevuld werd met pijnlijk geschreeuw en gejammer. Voor een moment bleef ze toekijken, stiekem een beetje onder de indruk dat dit alles was omdat zij het had gewild. Omdat zij deze straf bedacht had. Haar mondhoek trok een klein beetje omhoog, waarna ze haar ogen afwendde van het gebeuren en keek naar Asher, die al klaar stond met zijn flessen rum. Tijdens het omdraaien was haar mondhoek weer naar beneden gezakt, al had hij het misschien nog wel net kunnen zien.

“I want to go home,” meldde ze hem waarna ze langs Asher heen stapte en de mand pakte die ergens op een andere tafel terecht was gekomen. Snel checkte ze of ze de witte vacht van de kat er nog in zag zitten, wat wel het geval was. Gelukkig, dan was deze dag toch niet voor niets geweest. Zonder ook nog maar om te kijken naar het hele gebeuren stapte ze tussen de tafeltjes door in de richting van de deur, om deze vervolgens open te duwen en naar buiten te stappen. Buiten bleef ze op hem wachten, terwijl er meerdere mensen in de buurt van de taveerne waren gestopt door het oorverdovende geluid wat door de open deur heen naar buiten stroomde.

notes: none

∎ ◣ ◥

wo dec 06, 2017 9:49 pm

Violent delights have violent ends.

Ergens had hij gehoopt dat de ene man wat langer in leven was gebleven, hij was er op deze manier wel heel snel en bijna pijnloos vanaf gekomen. De rest zou echter een redelijke prijs voor betalen, dankzij Skaði en haar levendige verbeelding. Hij kon het niet helpen om even trots op haar te zijn toen ze luid en duidelijk stelde dat de groep mannen hun ogen zouden moeten verliezen. Asher gaf zijn bemanning het bevel om haar te gehoorzamen, wat ze maar al te graag deden. Sommigen haalden hun dolken tevoorschijn, anderen kozen ervoor om het met hun blote handen te doen. Hoe dan ook, binnen enkele seconden was het duidelijk hoorbaar wat er gebeurde. Asher keek het bloederige spektakel even aan, waarna zijn blik naar Skaði schoof, die toch iets van een halve grijns op haar gezicht had staan. Wraak was een bevredigend iets.

Asher pakte zijn spullen bij elkaar en draaide zich weer naar haar toe. Ze liet hem weten nu wel naar huis te willen en ging hem voor richting de deur. Voor hij wegging, haalde hij het geld nog uit zijn broekzak en legde het op tafel, als vergoeding voor zowel zijn bemanning als de barvrouw, die nu een dood lichaam zou moeten deponeren. De groep mannen bleef jammerend achter. Ergens had Asher ze liever dood gezien, gewoon voor het gemak, maar hij had niet echt het gevoel dat ze hem iets konden maken zonder te kunnen zien. Hij knikte nog even naar de barvrouw, als blijk van dank, en liep achter Skaði aan.

Zodra hij buiten stond, liet hij even een vermoeide zucht ontsnappen. Was het nou echt te veel gevraagd om een rustig dagje te hebben? Hij had behoefte aan enige rust en stilte, en dacht toen aan de plek waar hij die altijd leek te vinden. "Do you mind taking a little detour?" vroeg hij toen. Als ze niet mee wilde, ging hij hoogstwaarschijnlijk alsnog in zijn eentje. Soms had je even een momentje voor jezelf nodig. De zon begon al enigszins te zakken aan de horizon, het ideale tijdstip om even op het strand te zitten.

do dec 07, 2017 12:32 am

she's all alone in a sea of stars

and I would never grow tired of her

Het was zonde dat de man die zo’n grote mond opgezet had er zo makkelijk vanaf was gekomen. Een redelijk snelle dood, al had ze het lichaam nog wel iets zien bewegen in haar ooghoek toen Asher het woord weer had genomen. Waarschijnlijk was hij gestikt in zijn eigen bloed. De jonge vrouw besliste dat de rest een andere prijs konden betalen dan hun leven, dat was te gemakkelijk. Nee, ze had besloten dat hun ogen het meest effectief zouden zijn. Nooit meer zouden ze een vrouw zoals zijzelf op deze manier aan kunnen kijken, met van die hongerige blikken die haar maag omkeerde. Als de andere man nog had geleefd, dan had ze zijn vonnis hoogstwaarschijnlijk nog iets aangepast. Nog altijd voelde ze zijn hand op haar been branden, ondanks dat deze er niet meer was. Helaas voor haar was de man er niet meer, dus haar wraak op hem zou ze nooit kunnen krijgen. Zijn vrienden mochten de prijs betalen. Misschien was het maar beter ook.

Nadat ze redelijk zelfvoldaan toe had gekeken hoe zijn bemanning aan de slag ging, draaide ze zich om en zocht de mand weer op. Ze hoorde het geschreeuw, maar voelde geen greintje medelijden met de mannen. Haar vonnis had erger kunnen zijn, immers had ze gerust hun tongen ook nog kunnen claimen. Voor de specifieke opmerkingen die ze iets eerder hadden gemaakt. Maar ze deed het niet, ze nam genoegen met hun ogen. Met de mand aan haar arm wandelde Skaði de taveerne uit, om buiten te wachten op Asher, die haar al snel volgde. Hij vroeg haar of ze het oké vond om een omweg te nemen. De brunette keek naar de lucht. Het begon te schemeren en het zou niet lang duren voordat de duisternis over het eiland heen zou vallen. Om eerlijk te zijn zou ze het liefst regelrecht terug naar de villa stormen, om daar de haard aan te steken en zichzelf ervoor in slaap te wiegen. Wat een rotdag was het geweest. Toch stemde ze in dooe een zacht knikje te geven. Ze was niet van plan om in haar eentje naar de villa te gaan. Waar ze dan ook heen mochten gaan, ze was liever verzekerd van zijn gezelschap. Al helemaal na vandaag.

Een beetje afwezig wandelde ze naast hem mee. De kat in de mand had niets meer van zich laten horen, dus nam ze maar aan dat het in slaap was gevallen. Aan het gewicht te voelen zat hij er nog altijd in. Het grootste deel van de tijd bleef ze stil, terwijl haar gedachten eigenlijk nog bij de taveerne en het hele gebeuren van vanmiddag waren. "I thought you were going to give me to them," sprak ze uiteindelijk zachtjes op om de stilte te verbreken. Op het moment had ze niet gedacht dat hij deed alsof, zo geloofwaardig was hij geweest.

notes: none

∎ ◣ ◥

do dec 07, 2017 1:02 am

Violent delights have violent ends.

Hypocriet was het juiste woord. Als het om menig andere vrouwen had gedraaid, had hij hoogstwaarschijnlijk niet ingegrepen. Het zou niet eens door zijn hoofd gaan hoe ziek het allemaal wel niet was. Al zolang hij in de piraterij zat, was het niet meer dan vanzelfsprekend dat je alles kon krijgen wat je wilde. Geld, drank en vrouwen waren allemaal vrij spel. In tijden van oorlog liet hij zijn crew zich nog steeds vergrijpen aan iedere man, vrouw en kind dat ze wilden hebben. Het hield de bemanning immers blij, en ze zagen het als een welverdiende bonus voor hun harde werken. Hij zou liegen als hij zei dat hij zich niet schuldig had gemaakt aan hetzelfde op zijn mindere dagen. Maar met Skaði was het anders. Ze was geen ding, geen object waar je je frustraties op kwijt kon wanneer je maar wilde. Ze was geen prijs, ze hoefde niet op haar knieën te gaan uit dankbaarheid wanneer je haar als een normaal mens behandelde. Ook niet voor hem.

In tweestrijd verliet hij de taveerne met haar. De schreeuwen gingen nog lang door nadat ze weg waren. Asher voelde een vreemde knoop in zijn maag. Ergens verdiende hij hetzelfde, had hij haar immers niet met dezelfde blik bekeken vandaag? Een lichte frons verscheen op zijn gezicht. Hij was zich er volledig van bewust dat zijn gedachten hem vannacht weer zouden teisteren, en probeerde het nu zo lang mogelijk uit te stellen. Het idee was om naar het strand te gaan. Er was een afgelegen, beschutte baai waar hij zo nu en dan naartoe ging, op zijn mindere dagen, om in zijn eentje het een en ander te contempleren. Of hij dronk zichzelf helemaal kapot, al leek hem dat niet zo’n goed idee in Skaði’s bijzijn. Misschien later. Hij wist immers dat ze bang was voor het donker, en de zon zou weldra weg zijn. Hij kon zich voorstellen dat ze dan naar huis zou willen.

In stilte liepen ze samen verder, toen hij suggereerde om nog even ergens langs te gaan. Een echt antwoord bleef uit, maar ze liep met hem mee, dus ging hij ervanuit dat ze meeging. Ineens liet ze hem weten dat ze gedacht had dat hij haar mee zou geven aan de groep mannen, waarop hij ineens een lichte teleurstelling voelde. Meer in zichzelf dan in haar, op een of andere manier had hij haar te kort geschoten. “I don’t think I could,” zei hij toen zachtjes, hopend dat zich geen scenario zou voordoen waarin hij dat statement op de proef zou moeten stellen. Zelfpreservatie was altijd een prioriteit voor hem geweest, en hij vond het dan ook vreemd dat hij zichzelf nu zou willen opofferen voor iemand die hij twee weken kende.

Na een korte wandeling kwamen ze terecht bij de baai. De zon stond al laag aan de hemel en had de lucht zo onderhand in gele en oranje tinten gekleurd. Asher liet zich moeizaam in het zand zakken, strekte zijn gewonde been vervolgens voor zich uit. Het was iets te lang geleden geweest dat hij het gewonde ledemaat rust had gegeven, dus het feit dat hij nu kon gaan zitten, voelde behoorlijk goed. Hij plantte de flessen rum naast zich, in het zand. “You gave those guys quite the punishment back there,” merkte hij vervolgens op, enigszins geamuseerd door haar onverwachte wraakgierigheid. Hij wist dat ze behoorlijk vurig kon zijn, maar dit had zelfs hij niet verwacht.

do dec 07, 2017 8:27 pm

she's all alone in a sea of stars

and I would never grow tired of her

Het was de combinatie geweest van de blikken die hij haar eerder die middag gegeven had en de overtuigende toon waarop hij tegen de zeelui had gepraat. De jonge vrouw had gedacht dat hij haar zonder pardon aan hen mee zou geven, om hierbij zijn eigen hachje te redden. Misschien had ze beter moeten weten, immers was hij al deze tijd redelijk goed voor haar geweest. Maar na alles wat er de vorige dag gebeurd was.. het was logisch dat ze op deze manier naar de situatie had gekeken. Niets leek te zijn zoals het leek. In een no-time waren ze omsingeld door Ashers bemanningsleden en lag de man die zijn hand op haar bovenbeen had gehouden op de grond. Dood. En vervolgens volgde er nog veel meer geweld, naar haar wens aangepast. Het voelde vreemd om dit soort macht te hebben over het lot van anderen. Desondanks kon ze niet zeggen dat het niet goed voelde. Het was bevredigend, wetende dat deze mannen nooit meer een vrouw uit konden joelen zoals ze bij haar hadden gedaan.

Ze had Asher verkeerd ingeschat, iets wat ze nu inzag. Toch wist ze nog altijd niet goed wat ze dan wél van hem moest denken. Hij beschermde haar, tot op zekere mate dan toch. Gisteren was een beetje uit de hand gelopen, al had ze daar zelf ook schuld aan. Dat wist ze ook wel. Het duo liep in stilte verder. Toen hij vroeg of ze een omweg wilde maken, gaf ze een vaag knikje, maar niet echt een direct antwoord. Haar keel voelde droog aan, terwijl ze de grip van haar vingers rond het handsvat van de gevlochten mand verstevigde. Uiteindelijk besloot ze om de stilte te verbreken, en meldde hem zacht dat ze had gedacht dat hij haar mee zou geven aan de mannen. Zijn antwoord zorgde ervoor dat ze haar ogen afwendde, niet echt wetende wat voor reactie ze hier het best op kon geven. Hij dacht niet dat hij zoiets zou kunnen. Waarom? Ze wilde het vragen, maar ze wist dat ze daar misschien ook eens mee moest stoppen. Stilte was niet altijd slecht, en daarom liet ze het voor nu voor wat het was.

Het duurde niet al te lang voordat ze aankwamen bij een baai. Skaði keek naar de zon die bijna op het punt stond dat ze de zee aanraakte. Binnen een tiental minuten zou de duisternis vallen, maar ze probeerde er verder zo min mogelijk aan te denken en haar aandacht op de prachtige lucht te vestigen. De brunette haalde een keer diep adem, waarbij ze de zoute geur van de zee rook. Overal op dit eiland leek die geur te hangen, een geur waar ze aan gewend was geraakt. Dat betekende echter niet dat ze het heel aangenaam vond. Ze mistte de geuren van de dennenbossen in het hoge noorden, die een zachtere frisheid met zich meebrachten dan de prikkende geur van zout. Toen ze zag dat Asher zich in het zand liet zakken, volgde ze zijn voorbeeld. De mand werd naast haar in het zand gedeponeerd, terwijl ze haar benen optrok en haar enkels met haar handen vastpakte. In kleermakerszit zat ze naast hem, terwijl ze haar ogen op de horizon gericht hield. “They deserved what they got,” mompelde ze toen hij begon over het hele gebeuren in de taveerne. “Or do you disagree?” vroeg ze hem terwijl ze haar hoofd een beetje bijdraaide zodat ze hem aan kon kijken.

notes: none

∎ ◣ ◥

ma dec 11, 2017 9:09 pm

Violent delights have violent ends.

Van de alcohol die door zijn bloed stroomde, merkte hij na dit alles nog maar weinig. De middag was nogal chaotisch verlopen, zelfs voor zijn standaard, en ergens had hij behoefte aan wat rust en stilte. Gelukkig had hij alles nog redelijk onder controle gehad, maar om bedreigd te worden in je eigen stad was allesbehalve ideaal. Het was ook iets dat hij Skaði maar al te graag wilde besparen. De kans was groot dat ze de stad vanaf nu wilde vermijden, en met goede reden. Veilig was ze hier niet, al wilde hij het nog zo graag. Iedere man op het eiland vormde een dreiging voor haar, inclusief hijzelf, zoals ze gisteren al hadden gezien.

Het zand was nog warm van het laatste beetje zon. Even was het volledig stil, op het geluid van de golven na. Hij liet zichzelf zakken, om zijn been ook enige rust te gunnen. Hij haalde een van de flesjes die hij van Skaði had gekregen uit zijn broekzak en dronk vervolgens de helft ervan op. De pijn was wel redelijk minder geworden, maar hij was zich er volledig van bewust dat hij straks die godvergeten heuvel naar zijn huis weer op moest lopen. Ze kwam naast hem zitten en liet hem weten dat ze dacht dat haar slachtoffers gekregen hadden wat ze verdienden. Vervolgens vroeg ze of hij het niet met haar eens was geweest. Hij schudde zijn hoofd, nog steeds met een iets te trotse expressie op zijn gezicht. “I would’ve let them hang,” liet hij haar vervolgens weten. Zonder zicht waren ze vrijwel niets meer waard, gedoemd om op straat te leven, als last voor iedere andere inwoner van het eiland. Om ze van het leven te beroven was gewoonweg een effectievere oplossing geweest. Maar Skaði had haar wraak verdiend en lijden zouden ze zeker. Weifelend zocht zijn hand naar één van de flessen rum die hij mee had gebracht, waarop zijn duim langs de kurk aan de bovenkant streek. De neiging om te gaan drinken was iets te sterk, al probeerde hij zichzelf tegen te houden. Even beet hij op zijn lip terwijl zijn blik gefixeerd was op de horizon. Mijlen verder lag Brightwater Keep, waar Cres op hem zat te wachten.