Re: Winds of change will bring you home

zo mei 13, 2018 2:48 pm

TO PURSUE OUR IDEALS

no matter the cost

Het beleid dat ze in Forlindon hadden als het ging om buitenstaanders, was enorm streng. Er waren een heleboel elfen die het idee maar niks vonden dat er zich gemengd bloed onder hun midden bevond. Om dan maar te zwijgen over mensen. In de hele historie van de elfenstad had nog geen mens de locatie van de stad in de boomtoppen geweten. Laat staan de stad effectief bezocht. Belangrijke zaken, met politieke betrekkingen, werden altijd op verplaatsing geregeld. Maar Alandria was een elf. Duidelijk geen zilverharige, maar voor Arvindr was dat van minder belang. Ze was dus meer dan welkom om de tocht mee terug te maken, als ze daar behoefte aan had. Het zou haar misschien in contact kunnen brengen met familieleden waar ze het bestaan niet eens van af wist. Forlindon was op die manier evengoed haar geschiedenis, haar recht, als dat het het zijne was.

”It will indeed take a couple of days to reach the city, but in good company, it’s way easier”, Glimlachte hij. Het was een van de vele redenen dat de elfen die uitgezonden werden op missie vaak met twee of drie reisden. Nymmerwell, de uitgestrekte jungle, kon makkelijk een mentale tol eisen als ze een lange tijd alleen waren. ”I have a meeting with the Queen in two days. In the meantime, you can either stay here or move to the rooms we got assigned by her staff. You’re an elf, after all”, Vertelde hij. ”One of us”, Voegde hij er vriendelijk aan toe. Zelf stond hij inmiddels ook op. ”I will send one of my friends to pick you up in one hour. If you decide to join us in our quarters, make sure you’re ready. Otherwise you both can go explore the city on your own”, Zei hij. Zelf moest hij ook maar eens verder. Hij had nog afgesproken met enkele van hun bondgenoten hier in Aztlan. Die liet hij beter niet wachten.

vr mei 18, 2018 9:14 am

-

Na met wantrouwen aangekeken te worden bij aankomst in de stad was het een fijn gevoel een normaal gesprek met iemand te hebben. En dan was het ook nog eens voordelig en uitgedraaid op iets wat voor haar een puzzelstukje in haar leven kon invullen. Maar dan telde het ook mee dat ze allebei elfen waren. Nu klonk het dan wel wat racistisch maar mensen die behandelden de elfen met wantrouwen, niet andersom, vond zij. En dat terwijl elfen ooit ook meer te zeggen hadden in dit land in plaats van weggekropen te zijn in een enorm woud. Maar daar wilde ze het nu niet over hebben en als alles mee zat kon ze altijd nog proberen te tasten waarom dit het geval was. Waarom elfen er voor kozen zo afgezonderd van de rest van de samenleving te wonen. En anders zou ze het misschien met eigen ogen ervaren. Want ze wist nu ook zeker dat ze er heen wilde en voor wat ze tot nu toe had gemerkt was Arvindr vriendelijk en behulpzaam geweest, en wie weet was de rest van het gezelschap die met hem mee was gekomen wel net zo. Ze had nog heel wat jaren om er in haar eentje op uit te gaan. Ze kon dan ook niet anders dan instemmend knikken bij zijn woorden. Ze wist niet veel van Nymmerwell en had al vreemde planten gezien waar ze voor de zekerheid maar niet aan was gekomen ondanks dat ze er prachtig uit zagen. ''That is really nice of you.'' zei ze, zijn voorbeeld volgend terwijl ze de boog weer op haar rug deed, de stoel weer bij de tafel schuivend, haar hand op de rugleuning laten rustend. ''Then I will make sure to be ready by then.'' sprak ze, zich voornemend in de tussentijd nog bij de boer waar ze trammelant mee had gehad langs te gaan om fruit te kopen. Wat hij had gedaan met het paard keurde ze niet goed, maar ze wilde geen verkeerde indruk achter laten in de stad. Nu ze zelf wat was afgekoeld, en hij zelf waarschijnlijk ook, kon ze misschien nog een rustig gesprek met hem voeren. Ze had toch niet veel spullen bij zich sinds ze te paard reisde dus was zo klaar. Ze dacht ook niet dat de paden in Nymmerwell altijd even goed begaanbaar waren om met kar doorheen te kunnen. Met die gedachten, nogmaals dankbaar naar Arvindr knikkend, liep ze naar de trap die naar de kamers toe leidde.