A day in the life of..

vr apr 20, 2018 12:13 pm

Een dode blik. Verkrampte handen. Een gebogen postuur. "I've met with a horrible..." Hij schoof alle gordijnen dicht in de woonkamer. Het beetje natuurlijke zonlicht dat nog binnen kon komen deed de kamer grijs kleuren. Ineens voelde de ruimte heel klein. Klein en onbekend. Alsof hij er niet thuis hoorde. "Why.. anything.. ever?" De pijn kroop over zijn hele lichaam. "Life is pain." Hij ging op de grond zitten, ongemakkelijk scheef tegen de zijkant van de bank aan. Zijn benen waren te lang om uit te rekken, en hij zat te ongemakkelijk om zijn benen goed op te kunnen trekken. Totdat hij uiteindelijk maar besloot om toch op de bank te gaan liggen. Met zijn handen op zijn voorhoofd, dacht hij na. "To what end?" Een zucht. "My end?"

Een tijd later liep hij langzaam naar boven, waar de gordijnen nog open stonden. Het voelde direct alsof hij een nieuwe wereld betrad. De verdieping daarna had nog meer licht in zich. Maar gek genoeg, net zo weinig kleur als de woonkamer op dit moment had. Uiteindelijk kwam hij uit op een klein balkon, bij de bovenste kamer. Hij wist niet eens meer zeker waarom hij deze ooit gebouwd had.

Uitkijkend over het landschap.. zag hij enkelen in de verte lopen. Reizigers waarschijnlijk. "What's your head?" Hij voelde plots een onverbiddelijke haat voor de figuren, waarvan hij niet eens de gezichten kon zien. Hij wilde ze vernietigen. Niks van ze overlaten. Er mocht geen enkel bewijs zijn van hun bestaan. Het zou toch geen verschil maken. En dat was nu juist wat hem zo dwars zat. "Why.. anything.. ever?" Een klop op de deur. Hij overwoog om net te doen alsof hij er niet was. Maar zijn benen besloten dat het tijd was om naar de deur te lopen.

Een oudere vrouw. Hij herkende haar gezicht. Hij wist niet wie ze was, wat ze deed, waarom ze zo was, en waarom ze het deed. Hij wist alleen dat ze altijd een mandje bij haar droeg als hij haar zag. Ze had in ieder geval nooit kleding aan dat lange reizen deed vermoeden. Dus hij had geconcludeerd dat ze niet heel ver hier vandaan kon wonen. "Goodda.." "Why?" Zei hij streng. Ze keek hem verbaasd aan. "Why this? Why all these ridiculous little reasons for living?" Hij zette een stap naar voren en keek, boven haar uit torend, aan. "You shouldn't be allowed to experience anything. You'd interpret it wrong anyway. and yet.. you still get to experience them. Because it doesn't matter. But you don't know that. You never think about that. Because you're too stupid to realise there even is such an option." Ze keek hem eigenlijk alleen maar boos aan. "What?! Have I offended you now? Believe me, your existence offends you more than I ever could!" "You're a terrible man."

Avond. Wandeling. Adem dat riekt naar alcohol. "Those who think me hostile.. how unjust they are to me.." Hij was niet ver gekomen. En viel in slaap op de grond tegen een boom aan, aan de rand van een smal riviertje.

[Closed]