Why cling to life?

Daelorian spoorde haar paard aan toen ze eenmaal door de poorten van de stad was gereden. In een vlotte galop verdween ze in een zuidelijke richting. Na een aantal dagen in de stad rondgelopen te hebben wilde de stadhoudster wel eens wat van de natuur zien. Zowel haar bedienden als wacht hadden haar aangeboden mee te rijden, maar ze had het vriendelijk afgeslagen. Het was niet de eerste keer dat ze alleen op pad ging en zeer zeker ook niet de laatste keer. Wekelijks ontvluchtte ze Sundarin om op haar paard door de woestijn te rijden. Vooral tijdens zonsopgang vond ze dit heerlijk en was het nog redelijk koel. In Navarre hoefde ze gelukkig geen rekening te houden met de weersomstandigheden. De hitte zoals ze die in Valyria hadden kenden ze hier niet.

Daelorian dreef haar paard door de bossen en de velden van Navarre. Duidelijk was dat het gebied een veel rijkere flora en fauna kende dan Valyria. Onderweg had ze al een arsenaal aan dieren gespot die je nooit of zelden zou tegenkomen in Valyria. Er waren ook een aantal kleine nederzettingen te vinden, maar de meeste leken onbewoond en verlaten te zijn. Ergens in de verte, op de top van een heuvel, zag Daelorian de gedaante van een man verschijnen. Voorzichtig hield ze haar teugels op zodat haar paard snelheid zou minderen. ”What happened here?” vroeg ze enkele meters van de man verwijderd. Zijn blik was gericht op een plek waar hoogstwaarschijnlijk mensen hadden geleefd. Althans, dat deden de overblijfselen doen vermoeden.

Duidelijk zichtbaar was dat hier ooit mensen hadden geleefd, maar dat daar ooit een einde aan was gekomen. Nu was er niets meer over dan een soort zwart gat met wat restanten. De man had het overduidelijk ook opgemerkt, en keek vanaf de heuvel waar hij op stond naar de ravage daar beneden. Eenmaal aangekomen, had Daelorian hem gevraagd wat er aan de hand was, maar een echt antwoord kreeg ze niet. ”Nice to meet you,” zei hij op een niet al te vriendelijke toon, waarna afscheid nam en weer verdween. Daelorian trok even haar wenkbrauw op, terwijl ze zag hoe de man rustig naar beneden liep. ”The people of Navarre are indeed really nice to meet,” merkte ze op, hard genoeg zodat de man het kon horen. In haar ogen had ze niets verkeerds gedaan, maar het was overduidelijk dat deze man daar anders over dacht.