Limits of Life

ma okt 02, 2017 4:41 pm

Het was haar weer eens gelukt. Penelope had toestemming gekregen om naar buiten te gaan. Sinds de verdwijning van haar vader, Øybiorn, was haar moeder enorm op haar hoede. Hij was een rover die het enorm goed had gedaan en een grote buit had waargemaakt. Kijk maar naar hun huis en hun levensstijl. Ze leefden naar wat haar vader 'verdiend' had. Jammer genoeg ging dat leven ook gepaard met negatieve kanten. Zo was ze minder vrij dan dat ze als kind geweest was. Er waren verantwoordelijkheden en men verwachtte grootste dingen van haar. Haar moeder was ondertussen ook bezig om contact te leggen met Royals. Desondanks had Penelope een goed leven. Ze wist altijd wel toestemming te krijgen van haar moeder om eender wat te doen. Vaak dwaalde ze door de stad, zoekend naar wat sociaal contact. Ook hing ze veel rond bij de haven en bij de dokken waar haar vaders schepen altijd hadden gelegen. Momenteel lagen er andere schepen. Sinds de verdwijning van haar vader, kon het ook niet anders. Penelope was op een stenen muurtje gaan zitten waar ze goed uitzicht had op de dokken. Haar benen had ze gekruist en haar kap, die ze ophad om zo min mogelijk aandacht te trekken, iets wat nodig was in deze wijken van de stad, trok ze wat naar voren. Ze zat recht zoals ze geleerd had en observeerde de huidige eigenaar van de dokken. Hij was een bruut die zijn manschappen kort hield. Ze had hem al een tijdje in de gaten en vergeleek zijn manier van werken met die van haar vader. Hij hield zijn manschappen, in tegenstelling tot deze man, te vriend. Daarmee had hij veel meer bereikt, want zulk gedrag maakte vijanden. Jaja, Penelope wist wel het één en ander van deze wereld, wat wel logisch was met haar vader. Haar moeder weerhield haar echter om hetzelfde pad op te gaan. Zij had altijd de negatieve dingen aangehaald als ze er over begon, waardoor de positieve dingen in de mist verdwenen. Veel meer dan alles aannemen kon ze niet doen. Want ze was (voorlopig) volledig afhankelijk van haar moeder. Ze had verder geen familie. De familie die ze nog had, leefden meer in het Noorden. Haar donkere mantel, die totaal het tegenovergestelde was dan haar normale kledingdracht, zorgde ervoor dat ze hier niet opviel. Haar schoenen, die onder haar mantel uitkwamen, verrieden haar echter. Deze waren blauw, een kleur die amper te vinden was bij het armere volk. Ze wiebelde met haar voeten terwijl ze verder keek naar wat er op de schepen geladen werd, er niet op lettend wat er achter haar gebeurde of wie er achter haar verschenen was.

Eerste post voor Asher, daarna open!

di okt 03, 2017 4:03 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Een vaag geluid van beneden deed Asher even kort bewegen, maar al snel hervond hij zichzelf weer in het kussen waar zijn gezicht zo’n beetje in verdronk. Pas toen het geluid luider werd, gingen bij hem de alarmbellen rinkelen. Hij drukte zichzelf overeind, leunend op zijn onderarmen, en bekeek de situatie. Het was niet de eerste keer dat hij wakker werd in een onbekend bed, naast een onbekend iemand. Het geluid dat van beneden kwam, leek ineens gevaarlijk veel op geschreeuw, afkomstig van één of andere man. Hij staarde even naar de vrouw naast hem, die nog steeds in een diepe slaap leek te verkeren. Asher besloot maar dat het het verstandigst zou zijn om zo snel mogelijk weg te komen. Hij greep zijn spullen bij elkaar, althans alles wat hij nog kon vinden, en kleedde zich aan. Nog voordat hij zijn eerste laars aan wilde trekken, hoorde hij opnieuw geschreeuw in combinatie met haastige voetstappen die de trap op leken te komen. Asher’s blik verschoof naar het raam en even zuchtte hij een vermoeide zucht. Hij leunde op het kozijn, keek naar beneden. De eerste verdieping. Het moest mogelijk zijn. De deur werd opengetrapt en Asher keek om, rechtstreeks in de ogen van wat wellicht de meest woeste man was die hij ooit had gezien. Zijn vrouw begon te schreeuwen en Asher nam dat als teken dat het tijd was om te vertrekken. Hij klom het kozijn op en liet zijn gewicht vervolgens naar de buitenkant kantelen. Hij pleurde een heel eind naar beneden en kwam ietwat onhandig terecht. Hij krabbelde overeind en probeerde zijn achtervolger af te schudden.

Toen hij eenmaal bij de havens aan was gekomen, durfde hij wel weer even achterom te kijken en tot zijn grote geluk zag hij helemaal niemand. Met een diepe zucht haalde hij zijn hand door zijn gezicht. Waarschijnlijk was het voorlopig een goed idee om zichzelf in het zicht te verbergen. Zijn blik viel dan ook op een dame die op een stenen muurtje zat. Klaarblijkelijk was ze de havens aan het bekijken. Zonder wikken of wegen kwam Asher naast haar zitten en keek nog een laatste keer achterom, hopend dat hij niet gezien was. Toen hij naar de dame naast hem keek, verscheen er een frons op zijn gezicht. "Pen?" bracht hij stomverbaasd uit. Over geesten uit het verleden gesproken.

wo okt 04, 2017 12:01 am

Penelope, die haar blik op de dokken gericht had, trok kort haar wenkbrauw op toen ze iemand de verkorte versie van haar naam hoorde zeggen. Er waren niet veel mensen die haar zo zouden aanspreken. Met haar hand trok ze haar kap naar beneden en draaide ze haar hoofd in de richting van de man die naast haar was komen zitten. Het was Asher, een goede vriend van haar vader. Nadat haar vader verdwenen was, had hij geen reden meer gehad om hun huis op te zoeken, wat logisch was. Toch vond ze het nu wel toevallig dat ze hem juist hier tegen kwam. Waar kwam hij trouwens vandaan, zo plots? Zijn kleren zagen er woelig uit en als ze het goed had gezien waren de veters van zijn schoenen allebei los. Zijn haar lag er wat woest uit, al was dat niet zo moeilijk met zo'n kort haar. Dat was ze altijd wel van hem gewoon geweest. "Asher," begroette ze de oude bekende. "Dat is ook even geleden." zei ze met een glimlach, toch blij om hem hier te zien. Ze had niet stilgestaan, zelf was ze altijd bezig geweest. Nu haar vader er niet meer was, had ze niet meer op een schip gezeten, maar had haar moeder haar meer op andere dingen laten focussen. Wat natuurlijk wel jammer was. Dat was één van de redenen dat ze Asher misschien niet meer gezien had.

wo okt 04, 2017 12:45 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Even wist hij niet zeker of hij het wel bij het rechte eind had. Het kon heel goed zijn dat hij zojuist een volkomen vreemde per ongeluk ‘Pen’ had genoemd, en man, zou dat even lullig zijn. Het was al een behoorlijke tijd geleden sinds hij haar voor het laatst was gezien, waardoor hij haar minder goed zou herkennen. Daarbij hielp die grote kap die ze droeg ook niet bepaald mee. En daar kwam dan ook nog bij dat hij een redelijke kater had en op de vlucht was van een of andere vent die hem iets aan wilde doen. Zo af en toe keek Asher weer opnieuw achter zich om, in de hoop dat hij deze keer niet gezien werd.

De vrouw naast hem trok haar kap naar beneden en keek hem rechtstreeks aan. Even keek hij haar licht verbaasd aan, vervolgens licht onder de indruk van zichzelf dat hij haar had weten te herkennen. Het moest wel een aantal jaren geleden zijn nu dat hij Penelope voor het laatst had gezien. In zijn hoofd was ze nog een kleine meid, nog niet volwassen. Nu zat ze erbij als een echte dame. De tijd ging hard wanneer je iemand uit het oog verloor. En haar vader, ook hem had ze al even niet gezien, hoewel hij hem destijds wel een goede vriend had kunnen noemen. Ze groette hem, merkte op dat het al even gelden was. Asher knikte. “Dat zeker,” stemde hij in. Hij was nog enigszins aan het bijkomen van de korte sprint die hij zojuist had getrokken. Ook hij werd ouder, natuurlijk. “Hoe gaat het met je?” Het was de meest logische vraag voor iemand die je een tijd niet gezien had, toch? En over haar vader durfde hij eigenlijk niet te vragen. Hij had de beste man al heel lang niet meer gezien, en dat was maar zelden een goed teken.

do okt 05, 2017 12:48 pm

Ondanks dat haar moeder haar meer naar het rijkeluisleven had getrokken, had Penelope niet stilgestaan. Ze had verschillende dingen gedaan, zich voorbereid op iets wat ze binnenkort van plan was. Toen Asher vroeg hoe het met haar ging, trok ze kort haar wenkbrauw op. "Prima, ondanks dat mijn moeder in hoge oorden bezig is. Ze wil zich bij de families voegen die contact hebben met de adel." Zei ze. Ze had geaccepteerd dat ze niet meer in de middenklasse leefde, maar een stapje hoger stond, maar nu wilde haar moeder nóg hogerop geraken. Althans, ze wilde haar dochter zover krijgen. Maar iedereen die haar kende wist dat dat niet echt iets was waar ze voor klaar stond. In haar ooghoek hield de de schepen in de gaten van de groep rovers die in de dokken lagen van haar vader. Toen ze allen op hun schip stapten, klaar om te vertrekken, draaide ze haar hoofd om naar de klokkentoren. Ze groep had een vast stramien en elke week vertrokken ze op hetzelfde moment. Dat leek niet zo belangrijk, maar voor haar toekomstig plan was dit wél van belang. "En jij?
Jij hebt ook niet stil gezeten zie ik?" verwijzend naar zijn woelig haar en kleren die slordig aangedaan waren.

do okt 05, 2017 7:28 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Asher nam de tijd om zijn linnen shirt ietwat recht te trekken en zijn broekzakken te inspecteren. Het was niet de eerste keer dat hij op deze manier wakker werd, met weinig tot geen herinneringen van de vorige nacht. Het was altijd wel fijn om te weten of je al je bezittingen nog had, met name het geld dat je mee had gebracht, al had hij geen idee hoeveel het zou moeten zijn. Hoogstwaarschijnlijk had hij het merendeel zelf opgezopen. Penelope liet hem weten dat het goed met haar ging en dat haar moeder het hogerop leek te zoeken. “Hmm. Ambitieus,” reageerde hij, knikkend. Zelf moest hij nooit zoveel hebben van de hoge adel en hun politieke spelletjes, al was het bijna onvermijdelijk nu hij Lord van Isla de Juegas was. Toch was het moeilijk te vergelijken met de rest van de adel. Hij was niet als hen, hij was niet geboren om te regeren, het was gewoon gebeurd. Ook zijn stad was niet echt vergelijkbaar met alle anderen. Het was een piratenstad, respect was er ver te zoeken. Je moest iemand van hen zijn om over ze te kunnen regeren. “En ik neem aan dat ze jou daar bij betrekt?” vroeg hij toen. Om je in hogere families te mengen, was het wel zo makkelijk als je een stel kinderen klaar had staan om hier en daar op tactische wijze uit te huwelijken. Iets dat hijzelf ook had gedaan, al was hij nooit goed te spreken geweest over het resultaat. Hij merkte dat Pen een bepaalde groep mensen nauwlettend in de gaten hield, en ergens wist hij wel waarom. De dokken waar ze naar keek, waren die van haar vader geweest. Hij kon het zich wel voorstellen dat ze die terug wilde hebben. Hij haalde even zijn schouders op toen ze vroeg wat hij allemaal gedaan had. “Niet veel bijzonders,” liet hij haar weten. Zijn nachtelijke escapades waren niets iets waar hij graag over praatte. Grotendeels omdat hij zich toch vaak niets herinnerde om te vertellen.

vr okt 06, 2017 12:18 pm

Asher trok zijn hemd wat rechter en liet weten dat, wat haar moeder wilde verwezenlijken, ambitieus was. Het was waar. Het was dan ook niet gemakkelijk, want contact opnemen met hen was niet gemakkelijk. Het was niet dat je brief stuurde en hier meteen een antwoord op kreeg. Zoiets nam tijd in beslag en vroeg geduld. .“En ik neem aan dat ze jou daar bij betrekt?” Penelope staarde de schepen na die de dokken verlieten en draaide haar hoofd uiteindelijk om naar Asher. "Ja", antwoordde ze zachtjes en fronste vervolgens. "Maar daar heb ik geen tijd voor, ik heb andere dingen aan mijn hoofd." Ze beet even op haar lip en draaide haar hoofd weer van hem weg. Ze was het zo gewoon om haar gedachten te verwoorden, dat ze zich straks nog versprak. Vroeger zei ze meteen alles tegen iedereen, maar daar moest nu verandering in komen. Asher vertelde haar dat dat er bij hem niet veel bijzonders gebeurd was. Jaja, het was niet alsof de man de afgelopen jaren stilgezeten had, daarvan was ze ook wel op de hoogte. Zijn naam was dan ook een aantal keren ter sprake gekomen. Ze knikte dan ook kort op wat hij net gezegd had. Penelope trok zichzelf recht. Nu de roversgroep weg was, had ze nog exact een week om de laatste voorbereidingen in orde te brengen. Ze zou haar aangepaste kleding moeten gaan aandoen, om deze nacht voor de eerste keer af te spreken met haar contactpersoon. "Ik moet thuis zijn voor het avondeten." deelde ze mee, zoals alleen een Lady dat kon doen.

vr okt 06, 2017 6:53 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Hoogstwaarschijnlijk was haar vader er niet meer, gezien haar moeder blijkbaar druk bezig was zich in de hoge adel te mengen. Hij wilde haar condoleren aan de ene kant, maar anderszijds was het vreemd om iemand te condoleren met iets dat hij technisch gezien niet wist. Het was raar om haar zo te zien zitten. Ze leek ineens zo volwassen, en dat was ze ook. Wanneer je een ouder verloor, ging het opgroeien ineens een stuk sneller. Hij zag haar nog voor zich als een jonge vrouw, net geen kind meer. De tijd ging behoorlijk snel, zo bleek het maar, en ook hij werd ouder en ouder. Hij volgde haar blik, die nog steeds strak gefixeerd stond op de dokken die eerder aan haar vader hadden toebehoord. Ze vertelde hem dat ze andere dingen aan haar hoofd had, waarop Asher haar even vragend aankeek. Voor zijn gevoel was ze al net zo ambitieus bezig als haar moeder, alleen op een andere manier. En met een andere focus. Ze draaide haar hoofd weg, wat Asher interpreteerde als teken dat ze het eigenlijk niet hardop had willen zeggen. Hij schraapte zijn keel even. "Wat het ook is, ik ben er als je hulp nodig hebt," liet hij haar weten. Øybiorn was een goede vriend van hem geweest en Asher zou er proberen te zijn voor zijn familie, op plaatsen waar hij dat kon. Hij zou het zelf ook op prijs gesteld hebben als zijn vrienden na zijn overlijden een beetje voor Crescent zouden zorgen, al was hij er vrij zeker van dat ze dat prima zelf zou kunnen. Pen vertelde hem dat ze thuis moest zijn voor het avondeten, waarop hij even knikte. "Ik wil je wel langsbrengen," suggereerde hij. Het was immers wel zo netjes. Daarbij, de straten van Brightwater Keep konden redelijk onbetrouwbaar zijn. Het zat er vol met piraten en andere foute zeelui, die zich zonder twijfel tegoed wilden doen aan iemand als Pen.

do okt 12, 2017 5:18 pm

Ze draaide haar hoofd om naar Asher toen hij sprak na haar antwoord."Wat het ook is, ik ben er als je hulp nodig hebt," Ze haalde kort haar mondhoek op bij wat hij zei. "Voorlopig loopt alles op rolletjes, maar ik zal je laten weten als ik je hulp nodig heb." Dat laatste zei ze met een ondeugende blik. Jaja, het was niet niets dat voor haar lag. Haar plannen waren tot in de puntjes uitgewerkt en vanavond zou ze voor het eerst in haar volledige vermomming naar buiten gaan. De proef op de som. Penelope, die ondertussen al recht stond, hield haar blik op Asher gericht. Ze wachtte totdat hij iets zou zeggen, ervan uitgaand dat er nog iets zou komen nadat ze had laten weten dat ze naar huis moest. Ze knikte instemmend op wat hij zei. "Dat is prima." zei ze, terwijl ze de eerste stap zette. Een tijdje was ze stil. De stadsgeluiden waren dan ook een hels lawaai en het zou stom zijn om je stem hier te verheffen. Dat had niet veel nut. Toen ze het drukke centrum uit waren, draaide ze haar hoofd om naar Asher. "Heb je nog tijd genoeg om op rooftochten te gaan, nu je Lord bent?" vroeg ze uiteindelijk. Hij was Lord geworden na haar vaders' verdwijning, dus dat gedeelte had ze gemist. Daarvoor was ze van alles op de hoogte geweest. Ondanks dat ze even uit beeld verdwenen was, was ze wel graag op de hoogte van zulke dingen. Informatie was een belangrijke bron van macht.

za okt 14, 2017 10:31 pm

"these violent delights have violent ends, and in their triumph die like fire and powder."

Het glimlachje dat ze hem liet zien, bood weinig goeds, als je het hem vroeg. Rijke vrouwen hadden vaak veel te veel tijd om handen en het soort dubieuze dingen waar ze die tijd mee vulden waren niet altijd even goedaardig. Pen liet hem op ietwat onheilspellende manier weten dat alles voor nu op rolletjes liep, waarop hij even een wenkbrauw op trok. Ergens had hij het gevoel dat iemand bang voor haar moest zijn. Hij wist niet wie, of waarom, maar ze was iets duisters van plan. En toch besloot hij maar om het te laten voor wat het was. Ze was een vriend van de familie en ergens had hij het gevoel dat de personen bij wie ze het ging doen het enigszins zouden verdienen. Daarbij, ze waren in Brightwater Keep. Wat het hem betrof, mocht ze de hele stad opblazen zodra hij weg was. Wat een rotplek. Samen liepen ze richting haar huis en het geluid van de stad werd bijna overstemd door het gebonk in zijn hoofd. Hij had echt behoefte aan een bed. Of aan meer alcohol. Een van beiden zou goed genoeg zijn. Uiteindelijk vroeg ze hem of hij nog tijd had voor de piraterij nu hij stadhouder was, waarop hij zijn hoofd even schudde. "Amper," mompelde hij toen. "Als ik wist dat het zoveel werk was, was ik er niet aan begonnen," grapte hij vervolgens. Stadhouder zijn was niet iets dat in zijn bloed zat. Het was hem nooit geleerd, in tegenstelling tot het grootste deel van de stedelijek regeringen in Fallen Skies. "Ik mis het wel," zei hij toen, deze keer iets serieuzer. Het besturen van een stad was een stuk minder spannend dan het kapen van een schip en ook een stuk minder lonend. Misschien, wanneer de oorlog in Fallen Skies weer uit zou breken, zou hij er weer opuit kunnen. Wie wist.

do okt 19, 2017 11:30 am

Penelope liep verder naast Asher, die met haar mee liep naar haar woning die zich aan de rand van de stad bevond. Ze had hem net gevraagd of hij nog genoeg tijd had voor rooftochten, zoals hij vroeger zo vaak deed, al dan niet met haar vader. Hij zei haar dat hij amper tijd, dat hij niet geweten had dat het zoveel werk met zich meenam. Daar was Penelope al wel van uit gegaan. Toen hij zei dat hij het wel mistte, het roven, draaide ze even haar hoofd naar hem om. "Dan moet je tijd vrij maken." beaamde ze. Penelope bleef even staan toen ze in haar ooghoek een stok lag liggen. Dit zou haar outfit perfect aanvullen. Ze raapte de stok op, die lang genoeg was om te dienen als wandelstok. Of blindenstok. Het was maar hoe je het zag. "Misschien moet je er eens een tijdje tussenuit?" stelde ze voor. De stok had ze met een, simpel-ogende, draai in haar andere hand vastgenomen, weg van Asher. "Misschien kan ik wel eens een keertje mee? De plaatsen zien waar mijn vader ooit is geweest?" Ze haalde haar mondhoek op in een kleine glimlach.

vr okt 20, 2017 12:50 am

Violent delights have violent ends

Pen leek voor geen meter op haar vader, al zei Asher het zelf. Haar vader was half-Rhoynish, half-noorderling geweest. Een gevaarlijke combinatie. Pen daarentegen zag er zachtaardig uit. Liefelijk, als een echte dame. Maar zoiets kon verraderlijk zijn, iets dat Asher maar al te goed wist. Er waren meer dan genoeg vrouwen die wisten hoe mooi ze waren en dit voordeel naar hun eigen hand zetten. Aan de oppervlakte leken ze niet meer dan mooie, beleefde vrouwen, terwijl er heel wat onder schuil ging. Ze waren ambitieus, intelligent, gevaarlijk zelfs. Toen hij toegaf dat hij de piraterij enigszins miste, opperde Pen dat hij er dan tijd voor vrij moest maken. Was het maar zo simpel. Zijn familie had trouw gezworen aan de hertog van Brightwater Keep. En diezelfde hertog had nu vrede met het rest van het land. Asher kon het niet echt maken om willekeurige schepen te gaan bestelen in de naam van Trystane Bayard. Daarbij, in tijden van vrede bracht handel gewoonweg veel meer geld op. Hij keek even fronsend naar zijn metgezel toen deze ineens, zonder er iets over te zeggen, een stok oppakte. Hij opende zijn mond een beetje om een vraag te stellen, maar er kwam verder niet zoveel uit. Ze stelde voor dat hij er even tussenuit moest, waarop hij even zijn schouders ophaalde. "Misschien wel," mompelde hij. Hij kon zijn dochtertje meenemen. En Sierra. Nee, daar botste het eigenlijk al. "Maar iemand moet overal op letten." Hij vertrouwde zijn bemanning, grotendeels. Maar uiteindelijk waren het een stel beesten. Beesten die in de gaten gehouden moesten worden. Een scheve grijns sierde zijn gezicht toen Pen voorstelde een keer mee te gaan. "Waar zou je heen willen?" Hij was zich ervan bewust dat hij de laatste tijd iets te veel vrouwen een plek aanbood op zijn schip. Ze brachten immers ongeluk.

za okt 21, 2017 12:37 am

Penelope nam de stok gewoon met haar mee. Ze kon er altijd wel een excuus voor maken, waarom de stok met haar mee nam, maar dat was niet nodig. Asher had wel even vreemd opgekeken, dat had ze in haar ooghoek gezien, maar hij vroeg er verder niet naar. Wat ze ook gezegd zou hebben, er waren niet veel mannen die twijfelden aan haar woord. Of dat nu kwam omdat ze toebehoord aan de hogere stand of omdat ze Siren DNA in zich had, dat was voor haar een weet en voor anderen een raadsel. De afkomst en het tragische lot van haar grootouders was iets dat enkel aan haar moeders kant van de familie was gebleven. Er was niemand anders die er verder van afwist. Sirens waren dan ook een vloek, de vloek en de nachtmerrie van velen zeelieden. Ze bracht alleen maar dood. Ondanks dat sprankje Siren dat ze in zich had, was het niet iets dat haar leven beïnvloedde. Ze was namelijk geen volbloed Siren en kon het makkelijk bedwingen, al smachtte ze soms wel naar de zee. Een bad nemen was voor haar dan ook hemels. Ze kon er soms uren in zitten. Veel verder dan mannen om haar vinger wikkelen (als ze het wilde) en haar voorliefde voor baden ging het niet. Momenteel was ze ook meer geïnteresseerd in haar kracht en de nieuwe manieren waarop ze met haar kracht aan het oefenen was. Ze kon zichzelf namelijk blind maken, zonder écht blind te zijn. Men zou denken dat ze blind is, maar schijn bedriegt. "Moest je een keer weg willen, kan je Isla de Juegas altijd aan mij toevertrouwen." Ondanks dat het een bloedserieus voorstel was, moest ze toch even glimlachen. "Je zou nog verschieten van mijn capaciteiten." Toen hij nadien vroeg waar zij naartoe zou willen gaan, moest ze eens met hem mee gaan, haalde ze kort haar schouders op. "Dat maakte me niets uit. Ik wil gewoon eens iets anders zien dan deze oude havenstad, verder dan de horizon die we vanaf de kliffen kunnen zien." Ondertussen waren ze al een eindje omhoog geklommen. Haar woning lag namelijk op een klif met uitzicht op zee. Vanaf deze plek was de zee en de horizon, waar ze net over sprak, duidelijk te zien. Ze bleef dan ook kort staan om extra betekenis te geven aan haar uitspraak.

za okt 21, 2017 7:45 pm

Violent delights have violent ends

Nu was hij toch wel enigszins benieuwd naar wat ze van plan was, maar hij had niet echt het gevoel dat ze het hem zou vertellen. Zo goed kenden ze elkaar nou ook weer niet en wat Pen ook aan het doen was, het leek erop dat het voorlopig geheim zou moeten blijven. Iets waar Asher niet per se geweldig in was. Alcohol was wat dat betrof een gevaarlijk iets. Genoeg drank en je vertelde zo dingen door die je eigenlijk aan niemand kwijt wilde. Het was hem wel vaker gebeurd. Gelukkig niet op zulke mate dat het hem ook hevige problemen opleverde, maar hij sloot zoiets ook zeker niet uit. Kortom, geheimen waren niet ontzettend veilig bij hem. Glimlachend vertelde Pen dat mocht hij een keer weg willen, dat hij Isla de Juegas wel aan haar over kon laten. Ergens twijfelde daaraan. Het was een echte piratenstad en hun perspectief wat vrouwen betrof was niet echt… progressief. Hij wist niet of ze een vrouwelijke leider zouden accepteren, al zou hij er niet aan twijfelen dat Pen het aan zou kunnen. Hij zette een halve grijns op zijn gezicht toen ze zei dat hij verbaasd zou zijn over haar capaciteiten. “Nu maak je me nieuwsgierig,” gaf hij toe. Hij had geen idee over haar praktische ervaring wat leiderschap betrof, maar het kwam er allemaal zo zelfverzekerd uit. Op zijn vraag antwoordde ze dat het haar niets uitmaakte. Ze wilde gewoon eens weg. Het klonk wel bekend. Zijn dochtertje was ook zo. "Over een paar dagen vaar ik naar Isla de Juegas. Ik denk dat we daarna weer via Brightwater Keep naar Valyria gaan," vertelde hij toen. Als ze interesse had, kon ze misschien wel mee.

di nov 07, 2017 10:58 am

Ze glimlachte toen hij zei dat zijn nieuwsgierigheid gewekt was. Vervolgens deelde hij mee dat hij binnen een aantal dagen richting Isla de Juegas en vervolgens via Brightwater Keep naar Valyria zou varen, een plaats waar ze zich geen beeld bij kon vormen. Het klonk als een helse reis die niet zomaar in één twee drie achter de rug zou zijn. Haar plannen die ze had, kon ze echter niet laten vallen. Ze kon haar lange en uitgebreide voorbereidingen niet zomaar in het water gooien. "Dat klinkt geweldig." zei ze met een glimlach en liet haar blik even naar de stok in haar handen gaan. "Misschien dat ik de volgende keer wel eens mee kan gaan." De komende reis zou ze zelf wel wat aan de hand hebben. Letterlijk. Met haar stok maakte maakte ze een streep in het zachte zand, waarna ze haar hoofd omdraaide naar haar woning, die nu vlakbij was. Men kon er niet bepaald naast kijken. Het was een pracht van een huis met elegante versieringen, zoals alleen de adel had. Het was een stevig huis, gemaakt met stenen. Woningen van de middenstand waren voornamelijk gemaakt uit hout, wat een stuk minder steviger was. Ze liep verder met Asher aan haar zijde en hield halt bij de ingang van haar woning. "Als je terug bent in Brightwater Keep zal ik je alles wel vertellen, over mijn plannen, maar voor nu moet ik het achter houden voor je." Hoe minder mensen ervan af wisten, hoe meer ze het verassingselement kon gebruiken.

Limits of Life

Limits of Life

Re: Limits of Life

Re: Limits of Life

Re: Limits of Life

Re: Limits of Life

Re: Limits of Life

Re: Limits of Life

Re: Limits of Life

Re: Limits of Life

Re: Limits of Life

Re: Limits of Life

Re: Limits of Life

Re: Limits of Life

Re: Limits of Life

Re: Limits of Life

Re: Limits of Life