Oh, demons on a killing spree. Gezellige beschrijving. Kaz had liever gezegd dat het om een hulpeloos joch die ten einde raad was, ging, maar hij hield zijn mond en liet in plaats daarvan wat meer van de whiskey zijn keel in glijden. ''So your stalking me then?'' Grinnikte hij, een vage glimlach op zijn gezicht. Als het niet duidelijk was dat hij al enig aangetast was door de alcohol dan had ze het waarschijnlijk nu wel door. ''And here I thought I was so good a hiding in the shadows. I truly suck at everything, don't I?'' Hij liet zijn hoofd wat naar de zijkant rollen, Allison aankijkend alsof hij van haar een eerlijk antwoord verwachtte.

Quasi-verbaasd legde de dief een hand op zijn borst, alsof hij die ponder de indruk was van Allisons woorden. ''And here I thought you were unable to give compliments.'' Grinnikte hij terwijl hij zijn glas op tafel legde, blijkbaar klaar met drinken. Misschien niet helemaal maar hij was te lui om zijn glas bij te schenken. ''I mean.. I guess? It's just a matter of planning and timing. But I appreciate your words anyway.'' De kraai was naast hem op de armleuning gaan zitten en leek hem aan te kijken. Kaz negeerde hem. ''So, anything you're good at?''

Alchemisten waren niet bekend voor Kaz. Hij had nauwelijks in zijn leven hun hulp nodig gehad, waardoor hij er ook nauwelijks mee in contact kwam. Tot nu toe dan. De dief fronste even en stelde zich Allison voor achter een of andere stelling met allerlei drankjes. Nee, een betere, Allison die in een immens zwarte ketel roerde alsof ze een heks was. Misschien was ze dat ook wel. Waar was hij goed in? Een goede vraag. ''Not getting caught? Being alive? define 'being good at.''' Vroeg hij, zichzelf eigenlijk ook afvragend waar hij nu écht goed in was.

''I believe I am quite good at pissing people off.'' Zei hij met een grijns en hij knipoogde richting Allison. Misschien niet de beste skill die je je kon toe-eigenen, maar het was tenminste iets. Zo heel erg zat hij er niet mee. Kaz haalde zijn schouders op en keek voor zich uit. Boeiend dat hij pessimistisch was, hij vond zichzelf eerder realistisch. ''But I can play the piano decently, I think.'' Het was al een hele lange tijd geleden dat hij dat instrument had bespeeld. Hij had er simpelweg niet de tijd voor en als je bij iemand inbrak die er toevallig een had staan, bedacht je ook niet om zomaar even te gaan spelen.

Kaz dacht terug aan de tijd dat hij wel gewoon kon spelen wanneer hij wilde. Hoe erg hij de kinderen om zich heen irriteerde omdat die helemaal gaan zin hadden in zijn muziekaal gepingel. Het hielp ook niet dat de piano vals was geweest. ''Orphanage owner in Navarre. Stayed there for a couple of months and then made a run for it.'' Ambrosia was een van de enige mensen die Kaz op een goede manier had onthouden. ''It's been a long time since I played though, too busy with swindling and stabbing.'' Weer grinnikte hij, al was het wat zachter. Met een lichte kreun kwam hij omhoog om zijn glas toch nog een keer vol te schenken, de fles nog in zijn handen houdend terwijl hij Allison vragend aankeek, niet wetende of zij misschien haar glas ook bijgevuld wilde hebben.

Oh, Navarre. Vroeger kwam hij er graag, liever dan zijn egen thuisland, maar nu leek hij er minder dan welkom te zijn. Hij werd gezocht, er stond een prijs op zijn hoofd en voor de rest leek heel het land niet meer te zijn wat hij er vroeger van dacht. Nu was hij veel liever in Rhoynar, hoewel elke stap hem pijnlijk herinnerde aan wat er was voorgevallen. ''I didn't like that I had to settle down. It didn't feel right.'' Gaf hij eerlijk toe terwijl hij aan zijn drank nipte. ''The lady was a really nice woman though, she helped me through all the nightmares and shit.'' Juist. Hij moest ophouden met praten, zijn tong was veel losser dan normaal. Maar dat ging niet zo makkelijk, hij was nu net zo lekker bezig. ''Oh, I wouldn't mind.'' Glimlachte hij waarna hij zijn voeten op de tafel voor hem legde, out of fucks to give.

Loom knikte hij, rustig verder drinkend, wat misschien ook niet al te best was voor deze situatie. Veel zin om er over te praten had hij niet, maar nu ze toch bezig waren. ''Don't tell me you never have nightmares.'' begon hij, al kwam het er niet erg aanvallend uit. Hij klonk eerder een tikkeltje verbaasd. ''Yeah. Nightmares. The ones that that wake you up screaming in the middle of the night. The kind that seem to real.'' Mompelde hij. Kaz wreef in zijn ogen, zich afvragend of de vermoeidheid van eerder terug kwam of dat de alcohol gewoon zijn parten speelde. ''They're usually about my brother and that whole ordeal.'' Kaz wist niet hoeveel Allison wist, maar daar dacht hij nu eigenlijk ook niet echt aan. Het liefst wilde hij gewoon aan niks denken. Maar dat ging lastig als er iemand in de buurt zat die je toch dwong.

Kaz's gezicht betrok. Hij was van plan geweest om zijn drank op te drinken maar liet het glas weer zakken. De herinneringen terug aan die dag waren te helder voor hem. Het was haast als de dag van gisteren. ''For some reason he managed to survive. He waited outside the village. I was stupid and ran towards him. But then I tripped and I managed to let us both fall off the cliff.'' Kaz stopte met praten en viel stil, in de hele ruimte leek een andere sfeer neer te dalen. ''That's where this comes from,'' Hij klopte zachtjes op zijn manke been en sloeg de rest van de drank achterover. ''He probably died from the fall but I couldn't let go of him. If I had, I would've drowned.'' De dief boog zich wat voorover om nog een glas in te schenken, ondertussen begon de fles de bodem te naderen. ''Two days I was stuck on his body. Then I blacked out. Woke up on the island. The rest you know probably.'' De gedachte alleen al aan zijn broer op zee, hij die over hem heen lag in de hoop niet kopje onder te gaan. Kaz zette het glas neer en deed zijn handschoenen uit. Er was niets mis met zijn handen, in feite zagen ze er haast perfect uit. Geen vuil, geen schram of litteken, niks. Het voelde kaal en vreemd om zijn handschoenen niet aan te hebben. Hij pakte het glas weer op, al leek hij eerst te twijfelen. Het materiaal was koud, de drank lauw. Kaz had er weinig oog voor, het enige wat hij voor zich zag was het gezicht van zijn dode broer.