pindakaas aardappel lach kwappel wafel (open)

Vrijwel direct had hij spijt gehad van zijn uitbarsting tegen zijn zus. En aan de andere kant voelde het als een opluchting om eindelijk eens te zeggen hoe hij over dit hele plan dacht. Want wat hem betreft zou dit uitlopen tot een blamage. Het was wat hem betreft niet eerlijk dat ze zo tegen hem deed. Hij had haar altijd beschermt wie haar dan ook treiterde of vernederde. Maar hoe dan ook. Ze zou toch niet naar hem luisteren. Wat dat betreft was Spectre precies zoals Skyrah. Ging waar ze wilde, deed wat ze wilde. En niets of niemand die haar in haar weg kon staan. En dan was er nog Ragnar die een vloek over haar leek te hebben uitgesproken.

Zodra hij zich van haar wegdraaide viel er vrijwel direct een gevoel van rust over hem. Misschien was die uitbarsting wel nodig geweest om zijn gedachten om een rij te kunnen zetten. Wanneer hij aanstalten maakte om zijn weg te banen richting zijn paard hoorde hij haar stem weer.Stop. Ga niet weg Gaar zoete stem leek tot in elke vezel van zijn lichaam hoorbaar en vrijwel direct zet Valk zich stil. Hij voelde hoe ze haar slanke armen rond hem sloeg en haar gezicht in de plooien van zijn jas verstopte. Valk voelde hoe de druk rond zijn kleding toenam en hoe ze bepaalde woorden uitstamelde. Hij zucht kort. Pakt haar handen losjes vast en draait zich in haar richting zichzelf iets voorover buigend richting haar. Haar handen nog altijd losjes in de zijne. Een droom..hmm bromde hij kortaf. Een droom om een troon te bestijgen die toebehoort aan de rechtmatige eigenaar. Niet aan een verstoten dochter die haar babysitter op heeft getrommeld om een goed woordje voor haar te doen, Spec. Het is niet aan ons om te beslissen of de kroon ons toebehoort of niet. Siste hij van achter zijn gewaad. En daar ging hij weer. De controle die hij zojuist weer terug had gekregen over zijn stem was volledig verdwenen. En weer leek hij teveel op te gaan in het moment.

Het kon zo niet. Hij wou zijn geliefde zus geen pijn doen met zijn woorden. Maar hij wist niet hoe hij zich anders kon verwoorden dan op deze manier. Valk schud zijn hoofd kort en slaat zijn armen rond haar schouders terwijl hij haar tegen zich aan drukt. Ditmaal verlaat een langere zucht zijn lippen. Ik gun je alles. fluisterde hij zacht. Ik gun je de hele wereld. Dat moet je begrijpen. Het maakte niet uit wat hij zei. Hij zou het keer op keer verzieken. Dus ik ga je helpen. vervolgde hij. Niet wetend of hij er goed aan zou doen of niet.

Spec was niet gek. Ze wist dondersgoed dat haar broer net zo goed een dubbele agenda kon hebben. Hij zou haar altijd beschermen en verzorgen, dat wist ze voor een volle honderd procent zeker. Maar als hij de vrije keuze zou krijgen tussen zonder haar pijn te doen de troon te bestijgen of niet, zou hij het zo doen. In een simpele ademhaling zou hij haar droom vergeten. Dat was wat macht en lust met je deden. En dat waren zulke menselijke emoties. Emoties waarvan ze maar goed wist dat die zich huisvestigde in haar broer.

Het was dan ook van belang dat zij zichzelf in zo'n positie zou zetten dat de troon niet beklimmen haarzelf in gevaar zou brengen. Genoeg gevaar om Valk weg te houden van zijn eigen lust. Dit was nog iets waar ze over na moest denken hoe ze het voor elkaar zou krijgen, maar het was zeker een stap in haar plan dat moest gebeuren. Anders zou ze haar broer kwijt raken en niets was dat waard. Zelfs geen kroon op haar hoofd.

"Broer lief, denk je dat ik niet na heb gedacht? Elke dag en elke nacht sinds moeder ons haar ware aard heeft verteld heb ik al nagedacht." Ze knikte rustig terwijl ze door het bos verder stapte. Haar ogen gefocust op alles om hen heen terwijl ze naar de juiste woorden zocht om uit te spreken. "Het is belangrijk om rustig te werken. Als eerste inderdaad de positie van buitenstaanders kwijt te raken. Een simpele taak. Vervolgens de liefde van de mensen verkrijgen. Net zo simpel voor iemand zo openhartig als ondergetekende." Een bijna speelse grijns gleed even over haar lippen. "Ik ben niet van plan om de kroon te bemachtigen met kracht of angst. Mijn spelletjes zijn alles behalve schoon wellicht. Maar mijn intenties zijn puur." Ze pakte zijn hand en draaide zichzelf om naar hem toe. "Ik kan je niet alles vertellen. Elk detail veranderd nog elke dag in mijn eigne hoofd. Veranderd en verzamelt zich naar een nieuw geheel. Het enige wat ik je kan beloven is dat ik geen kortzichtige gedachten heb. Ik ben hier voor het langere spel. Weet waar mijn krachten liggen en waar niet. Vertrouw me broer. Mijn plannen zijn klaar voor elke onverwachte uitkomst die wellicht komt. Ik kan mezelf aanpassen net zoals moeder natuur zelve. Ik ben een bloem, een boom, standvastig maar altijd overlevende. Ik ben degene gemaakt voor de kroon van Navarre en ik zal het iedereen bewijzen. In tijd."