The Gallows

Theatraal legde ze haar vinger op haar lip en liet hem weten dat hij theoretisch gezien nog haar baas was. Fantastisch. Op dit soort momenten wilde hij toch dat hij iets beter had nagedacht over met wat voor organisaties hij in bed dook. Maar goed, daar was het nu net iets te laat voor. Haar woorden brachten een half verwarde, half bezorgde expressie op zijn gezicht en de toon waarop ze sprak, maakte het allemaal niet veel beter. “Maybe I should’ve thought this through a little better,” zuchtte hij, al meende hij het niet helemaal. Zolang hij met Allison hoefde te dealen, en niet met haar psychopaat van een baas, kwam alles vast wel goed.

Asher keek haar even geamuseerd aan toen ze hem vertelde dat ze niet altijd even serieus genomen werd. No shit. Haar verschijning was een uit duizenden en geen enkele respectabele man had er zin in om rond gecommandeerd te worden door een jonge vrouw. Ze moest maar andere manier vinden om te laten zien hoe serieus ze was. “Is that why you start off by telling people how quickly you could kill a man?” Haar woorden van eerder hadden zijn aandacht namelijk wel getrokken.

Lesson one. Heel goed voor zijn ego was het niet dat zij hem nu de les moest lezen, maar op dit moment vond hij het zo erg nog niet. Ze had namelijk wel gewoon gelijk. Toch besloot hij maar een excuus naar voren te werpen, voor het geval dat. “I was distracted,” reageerde hij. Het was niet zo moeilijk om uit te vogelen waardoor. Haar baas had hem vast niet zo makkelijk weten te strikken.

“Most definitely.” Zijn aandacht had ze zeker weten te krijgen, anders had hij hier nu niet met haar gelopen natuurlijk. Vervolgens ging ze vrolijk door over hoe naalden haar specialiteit waren. Naalden. Er verscheen even een zorgelijke frons op Asher’s gezicht. “As long as you keep them far away from me,” mompelde hij. Haar lichte obsessie met naalden was niet bepaald wenselijk en het feit dat ze erover doorging voorspelde maar weinig goeds. Gelukkig waren ze onderhand bij een van de luxere taveernes van het eiland aangekomen. “How about we pour some drinks down our throats instead?” Alles om haar gepraat over naalden op te laten houden, natuurlijk.

De blondine leek zowaar teleurgesteld te zijn, iets wat hem even deed grijnzen. “You didn’t exactly make it easy for me.” Natuurlijk had ze tactisch zo min mogelijk kleding aangedaan voor vandaag. Misschien dat hij toch echt eens moet leren om zijn hoofd erbij te houden, vooral nu hij van plan was om loyaal te blijven aan iemand anders. Iets dat hem nooit echt was gelukt.  

Asher was al lang blij dat ze het aanbod van een drankje niet afsloeg. Alleen drinken was ook weer zo triest. Niet dat hij daar fel op tegen was. Hij liet nog even een verslagen zucht horen toen ze er weer over begon. “I don’t think anybody likes to be on the receiving end of a needle,” redeneerde hij. Zelfs zij niet. Als dat wel zo was, was er toch misschien echt iets goed mis met haar. Hij ging haar voor de taveerne in. Heel druk was het niet, gezien het nog steeds midden op de dag was en de meeste mensen gewoon aan het werk waren. Hij liep rechtstreeks naar de bar en vestigde zijn blik op haar. “What do you drink?” De belangrijkere vragen.

Op enthousiaste wijze bedankte ze hem voor zijn ‘compliment’. Daarna wierp ze een blik op haar outfit en Asher kon het niet laten om hetzelfde te doen. Ze liep er vrij schaars gekleed bij. Een witte top en witte shirts die allebei maar weinig aan de verbeelding overlieten. Eigenlijk had ze nog minder aan dan de doorsnee vrouw op het eiland en de doorsnee vrouw op Isla de Juegas was over het algemeen een courtisane. Niet dat hij kon klagen. In tegendeel.

Er verscheen even een grijns op zijn gezicht toen ze de keuze bij hem neerlegde. Traditioneel ging hij voor rum, want tja, Rhoynar. Deze situatie vroeg echter om wat anders. Rum was namelijk voor de lol en dit was puur zakelijk. “Whisky’s for business,” stelde hij vast, waarna hij de barvrouw aanhaalde. “Two whiskey. From the back, not that shit that you keep under the bar.” De vrouw knikte en kwam binnen een minuut terug met een fles whisky en vulde twee glazen voor hen. Asher schoof de ene richting Allison en keek haar met enige verwachting aan. Eens zien hoe goed ze kon drinken.

Whisky. Het woord bracht niet bepaald een glimlach op Allison’s gezicht. Slanke vrouwen en sterke drank waren geen geweldige combinatie, zoals hij al een paar keer eerder had ondervonden. Maar goed, na een paar whisky lagen de meeste mensen wel ondersteboven. Iets dat hij niet helemaal van plan was, gezien hij het aan het eind van de dag ook wel graag weer naar huis wilde redden. Hij zou wel zien of dat daadwerkelijk zou lukken. Daarnaast wilde hij zijn mond ook nog weleens voorbijpraten na een drankje te veel.

In dit soort situaties kwam zijn redelijke alcoholtolerantie echter toch wel van pas. Allison nam het glas met enige tegenzin aan en nam uiteindelijk een slok. Een behoorlijk grote. Hij kon het niet laten om even te grijnzen bij het aanzien van de frons die op haar gezicht verscheen. “I’m proud of you,” liet hij haar al grinnikend weten, waarna hij ook een beetje van het spul naar binnen werkte. Sterk was het zeker. “The second sip is supposed to be better.” Een schrale troost. Asher nam nog een slok, puur en alleen omdat het glas nog in zijn hand zat. “How’s Rhoynar been treating you?” Hij was wel benieuwd waar ze hiervoor geweest was. Ze was hier vast en zeker niet alleen voor hem gekomen.

Drinken was toch echt iets dat je moest leren. En in dat geval kon Allison blijkbaar nog wat extra bijlessen gebruiken. Het was alom bekend dat de tweede slok beter was dan de eerste, al had hij dat zelf nooit echt ervaren. Whisky was whisky en aan het eind van de dag smaakte het eigenlijk allemaal naar pure benzine. En toch dronken mensen het. Hij beet even op zijn lip terwijl hij toekeek hoe Allison haar tweede slok nam, met hetzelfde resultaat als voorheen. “I’ll order you something else if you really don’t like it,” liet hij haar toen weten. Hij was namelijk wel benieuwd of ze op zou geven of door zou zetten.

In stilte keek hij haar aan terwijl ze hem vertelde dat hij nummer twee van de drie was. Uit nieuwsgierigheid bewoog zijn wenkbrauw even omhoog. “Any chance you’ll tell me what the other two are?” vroeg hij. Waarschijnlijk niet, maar hé, hij kon het proberen. En weer nam hij een slok. Hij moest zijn tempo toch echt wat naar beneden halen, wilde hij straks nog normaal kunnen functioneren. “And after that? It’s off to Falkreath with you?” Of misschien zou ze wel naar Navarre gaan. Weerwolfjes jagen voor haar kleine project.

Doorzettingsvermogen had ze in ieder geval. De ferme ‘nee’ deed even een grijns op zijn gezicht verschijnen. Vervolgens moest hij daadwerkelijk lachen toen ze zei dat ze het lekker vond. “Sure you do.” Liegen had op dit moment nog maar weinig zin. Haar redenatie dat het na een glas beter zou zijn kwam er niet helemaal overtuigend uit. “Or a bottle.” Niet dat hij daadwerkelijk van plan was de hele fles leeg te zuipen. Dan zou het allemaal echt uit de hand lopen. Alweer.

Asher tikte even ongeduldig tegen zijn glas terwijl hij op antwoord wachtte. Tot zijn verbazing liet ze hem ook nog weten wat de andere twee deals waren. Een invloedrijke dief in Rhoynar. Daar waren er wel een paar van, maar de beste onder hen wisten onder de radar te blijven. Vooral bij de stadhouders. Over nummer drie zei ze echter nog niets. “Unfinished business?” herhaalde hij op een vragende toon. “That sounds promising.” Natuurlijk associeerde zijn idiote brein Falkreath meteen weer met de Lady van Hillerod, iets waar hij liever niet aan wilde denken. Om het hem te helpen vergeten, nam hij nog maar een slok.