Long may she reign [open]

D’Auvignon had alles. Alles waar ze ooit als jong meisje van gedroomd had. Ondertussen liep ze al in de nieuwste mode recht vanuit Archeon geimporteerd. De zilverwaren rond haar nek en armen en haar krullende haar dat in duizend golven over haar schouders viel gaf duidelijk genoeg aan wat ze wou. Ze was van adel. Ze was royality zelfs al zou men er anders over willen denken. Ze zou ze geen mogelijkheid op tegenwoord geven. Ze zouden niet over haar kunnen twijfelen en terwijl de stad in rep en roer was over waar hun koning nou was maakte zij zichzelf klaar. Haar blik was gericht op de toekomst. Nog even zou ze mensen moeten laten vrezen en hopen op terugkomst. Laten zoeken naar hem of Faylice hun geliefde prinsesje. Naar iemand die de arme schaapjes zou kunnen leiden. En dan zou zij daar zijn. Als een redder in nood. Een jong meisje met de geest van een geleerde. Ze zou hen allemaal naar de toekomst begeleiden. Het had nog maar heel even nodig. Maar haar kans zou komen. Haar moment kwam er aan. Zo.. zo snel.

Haar gedachten waren momenteel even niet bij de taken die haar te wachten stonden. Op dit soort momenten zocht ze gewoon even haar rust. Wou ze genieten van de mensen om haar heen en zocht ze de afleiding die ze kon gebruiken om verder te gaan met haar leven. Maar ook dacht ze aan haar ouders. Haar broer die ze achter had gelaten in hun huis aan de bosrand. Haar leven wat zo veilig had geleken voor ze de weide wereld in stapte. En aan alles dat ze had meegemaakt sinds die beslissing was gevallen.

Nu stond ze hier, verder weg dan ooit tevoren maar toch zo duidelijk in haar schoenen. Ze droeg een nieuwe kracht waarvan ze niet eens zeker wist hoe ze er aan kwam. Haar gehele aura straalde koninklijke kracht uit. Haar gehele leven was ze al niet op haar plaats geweest en dat wist ze nu zeker. Want hier in de drukke straten was waar ze thuis hoorde. Hier was waar ze haar toekomst kon vinden.

Een stem liet haar opkijken, een oudere man die haar aansprak op een vriendelijke toon, maar toch eentje waar je niet zo snel nee tegen zou durven te zeggen. Het liet haar omdraaien, de man even strak aankijken voor ze haar armen over elkaar sloeg en haar hoofd iet wat schuin hielt. De liefste glimlach die ze had op haar lippen werkende. ”How can I help you sir?” Vroeg ze haar stem honingzacht en zoet maar luid genoeg om over het geroezemoes van de straten uit te komen.