Het geluid wat uit haar mond kwam toen ze achter Kaz aan vloog, was waarschijnlijk hoger van toon dan hij tot nu toe gehoord had en de hond hield zijn kop even schuin, maar bleef netjes zitten. Wat had ze Juno toch goed opgevoed… not. Met een grijns op d’r gezicht keek ze Kaz aan, wie haar zei dat ze niet heel ver zouden komen als ze zo door gingen. “That’s fine. We got time,” sprak ze zacht, voor ze even stil viel. Hij zag er nog altijd niet uit. Met dat oog van ‘m was hij niet de charmantste man op de planeet op ‘t moment. Maar, dat zou ook voor haar gaan. Lexa zou jaloers zijn op hoe haar make-up op het moment zat. Maar, voor heel eventjes maakte dat niet uit. Ze was gewoon blij om die grijns op z’n gezicht te zien.

Allison keek de jongen met een grijns aan toen hij weer naar beneden zakte. Het was voor het eerst dat hij zei het niet erg te vinden om een dag vrij te hebben. Ze beet even op haar lip, voor ze zich opzij rolde en naast Kaz liet vallen. Ze keek met een lichte grijns opzij. “See,” begon ze. “A day off in the snow… Told you you’d love it,” zei ze vervolgens met een knipoog. Hij was zo rusteloos geweest, had elke keer bij het idee aan sneeuw alleen al een moeilijk gezicht getrokken. Maar, nu leek ze toch gelijk te hebben. Zoals altijd. Wat een verrassing.

“Call it a woman’s intuition,” sprak de blondine met een grijnsje. Nee, niet echt. Maar ze was gewoon niet zo bitter als hij. Allison was bereid geweest en zou altijd bereid zijn om slechte dingen te doen om haar doelen te bereiken, maar zodra je dat deel weg haalde was het nog altijd een jonge vrouw. Iemand die zin had in het leven en gewoon plezier kon maken. Dit scheen bij veel mensen om haar heen te ontbreken. Ze wist dat Giovanni ook zo was. Hij had meermaals geprobeerd haar hiervan te overtuigen. “And once you know where I’m taking you for dinner, you might be even more pleased.” Een grijns trok over haar gezicht. Dit keer geen vijf sterren.

Zijn vraag deed de blondine grinniken. “No, you’ll be fine there,” sprak ze. In alle eerlijkheid dacht ze niet dat ze met hem binnen zou komen in een chique restaurant nu. Met dat blauwe oog, z’n nek, z’n gebroken neus… Nee. Dat zou nog meer gestaar oproepen dan de vorige keer. “It’s… a true Falkreath experience. Let’s keep it at that.” Iets over vikings, bier en geschreeuw. Gek genoeg een plek waar Allison zich helemaal thuis voelde. Het was… gezellig. Het voelde als thuis. Maar, misschien was dat gewoon omdat ze eraan gewend was en zou ze meer van Rhoynar waarderen als ze er vaker was geweest. Only time could tell.

Hij stemde zowaar in. Allison kroop overeind om recht te zitten en keek even met een lichte frons naar de jongen. Ze had hem heus wel aan zijn nek zien zitten, maar besloot er voor dit keer niets van te zeggen. Er was weinig wat eraan gedaan kon worden. Behalve… Ze greep met haar hand wat sneeuw en gooide het naar zijn gezicht. “Gotta keep it cold,” legde ze uit, een onschuldig glimlachje op haar gezicht. Hey. Het was goed om het allemaal een paar keer per dag goed koud te houden en wat was er nou beter dan verse sneeuw? Juist, helemaal niets!

“What are you talking about?” vroeg de vrouw, bedenkelijk een vinger op haar lip leggend. “You’re the most warmhearted person I have ever met.” Het was moeilijk om een recht gezicht te houden terwijl ze deze woorden sprak. Kaz. Warm. Als je naar hem keek kreeg je het al koud, zelfs al was het buiten dertig graden. Zijn klerenkast had nog nooit een kleur gezien en het was voor het eerst vandaag dat ze meer dan één oprechte glimlach in een hele ontmoeting had gezien. Nee. Als een land een soulanimal had kunnen zijn, dan was Falkreath die van Kaz. Want man. Wat paste hij hier eigenlijk goed.

“Doesn’t it burn?” De vraag kwam vrij plotseling en Allison trok een serieus gezicht terwijl ze Kaz aankeek. Haar blik gleed bedenkelijk over de jongen, terwijl ze even omhoog keek naar de sneeuw. Hij leek zo… out of place hier. Gekleed in zwart (afgezien van het roze sjaaltje), zou hij van mijlenver nog opvallen. Misschien dat hij maar eens moest gaan leren om iets anders te dragen. Oh! “I have an idea.” Een grijns trok over haar gezicht. De markt! Ze kon hem een bontjas aan doen! Als dat geen goals waren, wist ze het ook niet meer.