welcome
Fallen Skies is een 'high fantasy Textbased-RPG' die zich afspeelt in een mytische wereld vol wonderlijke wezens, monsters en magie. Het land verdeeld onder zes koningkrijken is altijd bewegend en beïnvloedbaar. Het kan zomaar zijn dat jij de held wordt van het gehele land of misschien zelfs de grootste terreur die Fallen Skies ooit meegemaakt heeft. Alles is mogelijk in deze gevaarlijk mooie wereld. En niets is gek genoeg.
map
season
De ondraaglijke hitte kan maar één ding betekenen. Zomer is in het land. En met regen dat over geheel Fallen Skies uitblijft ziet het er niet goed uit voor de boeren en minderbedeelden.
current event
Een onbekende ziekte teistert Fallen Skies. Niemand blijkt veilig te zijn voor de verwoestende dood die Queen Dacosta meegenomen lijkt te hebben. Is er een mogelijkheid om te overleven, of is iedereen ter dood veroordeeld?
staff
List of the current city rulers: click here
Account switch
Gebruikersnaam


Wachtwoord

credits
©2017 Fallen Skies staat onder leiding van het team en wordt ondersteund door Actieforum. Alle teksten, beelden, codes en plotlijnen zijn auteursrechtelijk beschermt door de desbetreffende eigenaar.

Vorige onderwerpGa naar benedenVolgende onderwerp
Skaði Vöggurdóttir
Skaði Vöggurdóttir
Member
Real name : Daan
Aantal berichten : 290
IC posts : 242

Character sheet
Age: 21 years
Occupation: Slave
Residence : Isla de Juegas

[M] Heartstrings Empty [M] Heartstrings

zo jan 28, 2018 2:50 pm
she's all alone in a sea of stars
and I would never grow tired of her
Skaði had de gebeurtenissen van een paar weken geleden zo goed als mogelijk uit haar hoofd verbannen. Ze wilde er niet meer aan denken, iets wat haar redelijk goed lukte. Zoals ze wel vaker deed was ze naar de markt gegaan, om daar een nieuwe voorraad van allemaal verschillende kruiden in te slaan. Vroeger had ze een enorme voorraad gehad, maar dat was allemaal achtergebleven in Falkreath. Het uitvoeren van haar alchemy was iets waardoor ze eventjes kon ontsnappen aan de werkelijkheid. Rustig struinde ze langs de haven, waar verschillende schepen werden klaargemaakt voor vertrek. Een kleine frons verscheen op haar gezicht toen ze zag hoe het schip van Asher vol werd geladen met goederen. Hij had haar niets verteld over uitvaren. De frons bleef op haar gezicht staan terwijl ze vanaf een afstandje toekeek. Na een paar minuten stil gestaan te hebben besloot ze iemand aan te spreken. “When are you sailing?” vroeg ze aan de eerste de beste man die ze van het schip af zag komen. Deze keek haar sceptisch aan, alsof hij zich afvroeg waarom het haar iets uitmaakte. “Soon, poppy.” Vervolgens ging de man weer verder met zijn taak: het inladen van het schip. Skaði draaide zich om, waarna ze op een redelijk tempo haar weg naar de villa zocht.

Met haar schouder duwde ze de deur open, dropte de mand met haar kruiden op de tafel en zocht hem meteen op met haar ogen. Er stond een neutrale uitdrukking op haar gezicht, wat haar er niet echt vrolijk uit liet zien. Dat was ze ook niet, alles behalve op dit moment. “You are leaving.” Het was niet echt een vraag, immers had ze genoeg informatie verzameld in de haven. Het was eerder een stelling, eentje waarvan ze hoopte dat hij deze zou ontkennen. Natuurlijk had ze wel eens nagedacht dat hij niet voor altijd op dit eiland zou blijven. Hij was naast lord ook kapitein van een vloot, hij was een zeeman. Maar ze had niet gedacht dat het al zo snel zou zijn. Dat zou betekenen dat hij haar hier achter ging laten, in de villa die voor één persoon veel te groot was. Waarschijnlijk zou de kat ook met hem mee moeten. Allemaal overhaaste conclusies schoten door haar hoofd heen. Eigenlijk had ze geen enkel recht om zich met zijn zaken te bemoeien, want wat waren ze nu immers van elkaar? Ze wist het niet. “You didn’t told me you were leaving.” Het was niet dat hij zich hoefde te verantwoorden aan haar, maar toch.
notes: asher


Laatst aangepast door Skaði Vöggurdóttir op wo maa 14, 2018 9:27 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Asher Morrigan
Asher Morrigan
Member
Real name : Demi
Aantal berichten : 758
IC posts : 559

Character sheet
Age: 38
Occupation:
Residence :

[M] Heartstrings Empty Re: [M] Heartstrings

ma jan 29, 2018 1:52 am



Enkele weken waren voorbijgegaan, al was dat een realisatie die bij hem nog binnen moest dringen. Het voelde nog steeds aan als een verse wond waar zout in werd gestrooid, elke keer als hij er maar te veel aan dacht. Ergens had hij gehoopt dat hij zo onderhand wel gewend zou zijn aan het verlammende schuldgevoel dat zich eindeloos in zijn maag leek op te hopen, maar het leek er niet op dat hij het ooit zou leren. Dus deed hij het enige wat voor hem werkte: hij probeerde zich bezig te houden met dingen die er op lange termijn niet toe deden en paste in de avonden wat zelfmedicatie toe in de hoop een nacht door te kunnen slapen. Niet dat het leek te helpen.

Zijn hele dag spendeerde hij aan de haven, waar alles gereed werd gemaakt om weer terug te varen naar Brightwater Keep. Zo bijzonder veel had hij er niet te zoeken, maar hij had er op dit moment alles voor over om ook maar een beetje afleiding te krijgen. Hij wilde niet alleen zijn met zichzelf. Eenmaal teruggekeerd van de kade, had hij iets dat op een maaltijd moest lijken naar binnen gewerkt. Op automatische wijze had hij een fles rum uit de voorraadkast gehaald, die op de bank opengetrokken werd. Tegen de tijd dat Skaði terugkwam, was een kwart van de inhoud verdwenen en verwelkomde hij die onmiskenbare loomheid die de alcohol met zich meebracht. Ze zag er niet bepaald vrolijk uit en het feit dat ze niet eens de moeite nam om hallo te zeggen, voorspelde ook weinig goeds. Ze merkte op dat hij wegging. Even keek hij haar in stilte aan, terwijl hij zijn hand door zijn verwilderde baard liet gaan. “I am.” Veel meer kwam er niet uit. Als ze meer wilde weten, moest ze erom vragen. Hij nam nog een slok voor haar volgende opmerkingen ten gehore kwam. Hij had het haar niet verteld. Het grote probleem. “I didn’t realize I had to.” Een rotopmerking. Iets dat hij ook wel wist. Toch voelde het alsof hij er goed aan deed om haar bij hem weg te jagen voordat hij haar met zich mee naar beneden zou sleuren.




Laatst aangepast door Asher Morrigan op wo jan 31, 2018 1:03 am; in totaal 1 keer bewerkt
Skaði Vöggurdóttir
Skaði Vöggurdóttir
Member
Real name : Daan
Aantal berichten : 290
IC posts : 242

Character sheet
Age: 21 years
Occupation: Slave
Residence : Isla de Juegas

[M] Heartstrings Empty Re: [M] Heartstrings

ma jan 29, 2018 12:02 pm
she's all alone in a sea of stars
and I would never grow tired of her
Skaði deed geen moeite om te vragen hoe zijn dag was gegaan, noch om een simpele begroeting te laten horen. Ze was recht door zee vandaag, ze ging het allemaal niet mooier maken dan het was. De expressie op haar gezicht was alles behalve vrolijk, ze was teleurgesteld. Toen ze stelde dat hij wegging bevestigde hij dat. Hij had niet eens de moeite genomen om het haar te vertellen. Was hij van plan geweest om van de ene op de andere dag opeens te verdwijnen? Ze zou wakker worden in een leeg huis zonder enig idee waar hij naartoe was gegaan. De kans was groot dat ze maanden alleen op dit eiland zou zitten, als ze het überhaupt al overleefde zonder zijn aanwezigheid en bescherming. Want ze kon zeggen wat ze wilde, ze was veilig in deze villa. Hoogstwaarschijnlijk veiliger dan ze ooit eerder was geweest.

Zijn opmerking was hard en kwam voor haar onverwachts. Aan het feit dat hij het niet eens had laten vallen dat hij binnenkort weer zou uitvaren had ze al kunnen halen dat hij niet de moeite had willen nemen om het haar te vertellen, waaruit ze maar één andere conclusie kon trekken. Hij zou haar hier achterlaten. Wie weet zou hij haar wel aan één van zijn kapiteins toevertrouwen. Misschien maakte het hem ook wel helemaal niet uit wat er met de noorderling gebeurde en was hij op haar uitgekeken. Skaði moest haar best doen om de brandende tranen achter haar ogen binnen te houden, wat haar tot nu toe nog redelijk lukte. Een pijnlijke blik was voor een paar seconden in haar ogen te zien. Het was dezelfde blik die ze die eerste avond met Seton kort had laten zien, toen hij haar eraan herinnerd had wat ze met haar hadden gedaan op het slavenschip, om zo haar woedde aan te wakkeren en ervoor te zorgen dat ze haar taak had afgemaakt. Ze hield er niet van om zwakte te tonen, maar ze bleef ook een mens. En zo nu en dan waren er gewoon momenten dat zelfs bij haar het geharde masker een beetje afzakte. Hij was haar natuurlijk niets verschuldigd, ze hadden niks samen. Tenminste, niks officieels. Was ze dan zo blind geweest? Was ze dan echt niet meer geweest dan iemand om hem gezelschap te houden in deze villa totdat hij weer uit zou varen? Plotseling voelde ze zich enorm klein in deze wereld. Het besef dat ze vervangbaar was kwam als een klap in haar gezicht binnen. Natuurlijk was ze vervangbaar, maar hij had haar altijd het gevoel gegeven alsof ze dat niet was geweest. Alsof hij zich oprecht geïnteresseerd had in haar om wie ze werkelijk was. Skaði wilde niet geloven dat het allemaal gewoon een toneelstukje was geweest, een leugentje om eigen bestwil zo hier en daar om te krijgen wat hij wilde. Maar de manier waarop hij nu reageerde gecombineerd met het feit dat het sinds die ene avond niet meer hetzelfde was geweest, zei eigenlijk al genoeg. En dat deed pijn. Meer pijn dan ze toe zou willen geven.

Voor een moment was ze stil gebleven en had ze niets anders gedaan dan hem aankijken, een licht ongelovige blik in haar ogen. “So this is it then?” begon ze op een vragende toon terwijl ze iets dichterbij kwam. “You’re just going to leave me behind on this island and disappear without saying a thing to me?” Een paar meter bij de bank vandaan stopte ze, om hem recht aan te kijken. Ze wilde nog zoveel dingen zeggen, al haar eerder getrokken conclusies op tafel gooien, maar ze wist dat het haar geen steek verder zou helpen in deze situatie. Haar ogen waren naar de fles rum gegaan, een indicatie dat hij ook niet compleet nuchter was op dit moment. Echter was ze al wel te weten gekomen dat Asher een redelijk hoge alcoholtolerantie had, dus die kwart die uit de fles mistte zou vast nog niet genoeg zijn om zijn compleet onserieus te nemen.
notes: asher
Asher Morrigan
Asher Morrigan
Member
Real name : Demi
Aantal berichten : 758
IC posts : 559

Character sheet
Age: 38
Occupation:
Residence :

[M] Heartstrings Empty Re: [M] Heartstrings

di jan 30, 2018 12:12 am



Zodra hij thuis was gekomen, was hij richting de badkamer gelopen waar hij op wrede wijze werd geconfronteerd met zijn eigen reflectie. Vanuit de spiegel staarde hij zichzelf aan, een iets verontruste expressie op zijn gezicht. Donkere kringen hadden zich rond zijn ogen gevormd. Daarbij was hij flink afgevallen. Niet gek, gezien zijn dieet de laatste tijd alleen nog maar bestond uit een combinatie van rum en roerei. Zijn baard was meer dan buiten de boegen getreden en ook zijn haar werd onaangenaam lang. Ergens vroeg hij zich af of Zypha hem überhaupt nog wel zou herkennen wanneer hij voet aan wal zou zetten in Brightwater Keep.

De gedachte aan Zypha deed hem meteen weer naar de keuken lopen, op zoek naar een oude, vertrouwde fles rum. Binnen no-time was hij op de bank gaan zitten en had zichzelf beloond met een paar flinke slokken. Het duurde even voor het goedje echt inwerkte, maar een bepaalde tijd later voelde hij zich toch enigszins verdoofd. Of het genoeg was om te dealen met het gesprek dat hij weldra zou hebben, was nog maar de vraag. De afgelopen weken had hij behoorlijk dwarsgelegen wat Skaði betrof, nog erger dan normaal. Ondanks alles was ze er nog, tot zijn eigen verbazing. En ergens was hij haar er zo dankbaar voor dat ze het nog niet op had gegeven, dat ze hem nog tolereerde. Hij zou zich immers geen raad weten wanneer ze er daadwerkelijk vandoor zou gaan. Toch kon hij zichzelf er niet tot aanzetten om te veranderen. Om zichzelf bij elkaar te rapen, om sorry te zeggen, om het beter te doen dan gisteren. Met de tijd was hij ervan overtuigd geraakt dat er gewoon iets mis met hem was, dat hij gewoon defect was op een bepaalde manier. Dat was meestal genoeg om zijn irreële, oneerlijke gedrag te rechtvaardigen. Zodra ze binnenstapte, voelde hij opnieuw die vlaag van volkomen misplaatste vijandigheid. Dankzij het trage gevoel van de alcohol wist hij zichzelf echter nog redelijk in toom te houden.

In stilte keek ze hem aan met een licht ongelovige blik. Asher keek naar haar terug alsof hij in een of andere diepe leegte staarde. Voor een seconde leek hij haar niet eens te herkennen, totdat haar woorden hem weer terugbrachten naar de realiteit. Ze kwam dichterbij en vroeg of hij echt van plan was geweest haar zonder enig woord achter te laten op het eiland. Hij wist het niet. Er was geen plan. Voor het grootste deel klootte hij van dag tot dag maar wat aan in de hoop dat alles goed zou komen. Hij was niet van plan geweest om zomaar te vertrekken, net zoals hij ook niet van plan geweest was om dat niet te doen. Asher wist dat er geen bevredigend antwoord op deze vraag was, dus nam hij nog maar een slok, alsof het antwoord op de bodem van de fles rustte. “No,” mompelde hij. “I was gonna leave it as a surprise. Take you overseas, right to the doorstep of my wonderful wife, who’d obviously love to meet you.” Het sarcasme spatte van zijn woorden af, al was de toon vrij stabiel. “Maybe you could even meet my daughter. And then we'll all live happily ever after.” Het was wel duidelijk waar het probleem voor hem zat, al kon hij het niet helpen om het op de een of andere manier aan haar te verwijten.




Laatst aangepast door Asher Morrigan op wo jan 31, 2018 1:02 am; in totaal 1 keer bewerkt
Skaði Vöggurdóttir
Skaði Vöggurdóttir
Member
Real name : Daan
Aantal berichten : 290
IC posts : 242

Character sheet
Age: 21 years
Occupation: Slave
Residence : Isla de Juegas

[M] Heartstrings Empty Re: [M] Heartstrings

di jan 30, 2018 10:22 am
she's all alone in a sea of stars
and I would never grow tired of her
Er kwam niet direct een antwoord op haar vraag, want het leek erop dat hij eerst de bodem van zijn fles rum wilde zien voordat hij het gesprek met haar aanging. Het enige wat de brunette kon doen was hem aankijken en wachten op wat er komen zou. Na die korte stilte die was gevallen begon hij te praten, ergens had ze er meteen spijt van dat ze überhaupt iets had gezegd tegen hem. Het sarcasme was duidelijk aanwezig en hoe meer hij sprak, hoe heviger het benauwde gevoel in haar longen werd.

Skaði voelde de woorden op haar tong branden. Er viel dan ook een kleine stilte waarin ze probeerde om de woorden weer in te slikken, wetende dat het er allemaal niet beter op zou maken. “When are you going to stop? Making all those sarcastic statements over and over again?” De laatste paar weken waren niet bepaald geweldig geweest. Hij was steeds chagrijnig en ze begon zo het gevoel te krijgen dat hij nog altijd boos op haar was van die ene avond. Maar wat kon zij eraan doen dat hij het blijkbaar zijn hobby had gemaakt om met de gevoelens van meerdere mensen te spelen? Ze had het kunnen verwachten, ze was naïef geweest en haar eigen pijn, dat was haar eigen schuld. Maar dit, hier had ze niets aan kunnen doen.

“Having a wife and daughter never stopped you before from having some whores around, now did you? Because that’s what I am, right? A cheap, replaceable whore. And now you’re getting sick and tired from me because I don’t give you what you want.” Het waren heftige beschuldigingen die ze hier maakte. Hoe langer dit gedrag van hem doorging, hoe sterker ze de neiging kreeg om de woorden die Sierra die avond had uitgesproken te geloven. Skaði voelde de tranen branden achter haar ogen, maar ze weigerde om ook maar één traan te laten in zijn bijzijn. Naar haar gevoel haalde hij de laatste tijd alleen maar plezier uit het proberen om haar te breken. Daar was ze klaar mee. Het liefst zou ze die fles rum uit zijn handen trekken en het ding door het raam heen naar buiten gooien. Hij zag er niet uit. Onverzorgd, magerder dan eerder omdat hij het verdomde fatsoenlijk te eten en met de bijna onmisbare geur van rum die standaard om hem heen leek te hangen. Zelf was ze ook weer iets afgevallen, gezien ze na zulke dagen vaak nog maar weinig eetlust had. Het was duidelijk dat zijn gedrag, zijn woorden, invloed hadden op haar.
notes: asher
Asher Morrigan
Asher Morrigan
Member
Real name : Demi
Aantal berichten : 758
IC posts : 559

Character sheet
Age: 38
Occupation:
Residence :

[M] Heartstrings Empty Re: [M] Heartstrings

di jan 30, 2018 11:55 pm



De vraag was of hij doorhad waar hij mee bezig was of niet. Of hij wist dat dit een wrede manier was om haar van zich af te duwen voor het te laat was, of dat hij gewoon een sadistische klootzak was die ervan genoot om haar stukje bij beetje af te breken. Mocht het dat laatste zijn, dan was er waarschijnlijk geen redding meer mogelijk. Na alles wat hij gedaan had, was er geen verlossing meer mogelijk. Hoe schuldig hij zich ook mocht voelen. En schuldig voelde hij zich, over alles. Over Skaði, over Zypha, over Sierra, over Cres, over zijn vader. Alles leek zich op te stapelen en alsnog was het niet genoeg om hem te veranderen.

Even viel er een stilte en hij had de idiote ingeving dat ze het hier misschien wel bij zou laten. Haar kennende was dat geen optie. Zijn blik was nog steeds gefixeerd op de fles rum terwijl ze hem vroeg wanneer dit allemaal op zou houden. Wederom had hij geen antwoord en deze keer bleef hij ook daadwerkelijk stil. Hij wílde stoppen. Hij wilde normaal tegen haar kunnen doen. Hij wilde duizendmaal sorry tegen haar zeggen, op zijn knieën, in de hoop op een tweede kans. Hij wilde alles rechtzetten. Het probleem was dat hij het niet deed.

Opnieuw galmde haar stem door de woonkamer heen en deze keer wist ze zijn aandacht zodanig te trekken dat hij weer naar haar keek. Echt naar haar keek. Ze begon intussen steeds meer op het skelet te lijken dat hij die eerste dag van de haven had geplukt. Er verscheen een diepe frons op zijn gezicht toen ze zichzelf luidkeels als hoer bestempelde. Iets dat ze graag leek te doen als ze boos was; zichzelf reduceren naar iets onbelangrijks, iets dat hij kon missen. Wat had hij haar graag verteld dat dat allemaal niet waar was. “Is that what you tell yourself all day?” luidde zijn initiële reactie. Hij was er heilig van overtuigd dat ze dacht dat het allemaal waar was. Dat ze diezelfde woorden elke dag voor zichzelf herhaalde, alsof het een soort mantra was over haar eigen zinloosheid. Asher wist niet waarom ze zo graag wilde denken dat ze niks voor hem betekende – niet dat hij haar echt hielp het tegendeel te bewijzen – en op dit moment wilde hij ook geen moeite doen om haar ervan te overtuigen dat het niet klopte. “Just fucking keep repeating it and maybe one day we’ll both believe it.” Ze was onzeker over hun relatie, en terecht ook. Iets waarvan hij geen idee had hoe hij ermee moest dealen. Hij nam nog een slok van zijn rum, voordat hij zijn mond opnieuw opentrok. “And then we could finally put a fucking end to this.” Het klonk zachter, minder oprecht. Hij wilde immers niet dat het eindigde, niet echt.




Laatst aangepast door Asher Morrigan op wo jan 31, 2018 1:01 am; in totaal 1 keer bewerkt
Skaði Vöggurdóttir
Skaði Vöggurdóttir
Member
Real name : Daan
Aantal berichten : 290
IC posts : 242

Character sheet
Age: 21 years
Occupation: Slave
Residence : Isla de Juegas

[M] Heartstrings Empty Re: [M] Heartstrings

wo jan 31, 2018 12:24 am
she's all alone in a sea of stars
and I would never grow tired of her
Dat er een frons op zijn gezicht verscheen zag ze niet eens in haar gefrustreerde tirade, noch merkte ze op dat hij echt naar haar keek. Waarschijnlijk zou hij de helft van haar woorden niet eens horen, met zijn dronken kop. Sinds die ene avond had ze zelf geen druppel alcohol meer aangeraakt, bij Asher leek het eerder het tegenovergestelde te zijn. Beide waren er niet op vooruit gegaan, wat een indicatie kon zijn over het feit dat beide partijen niet blij waren met de hele gang van zaken. En toch zat hij waar hij zat, met een fles rum in zijn hand, en stond zij waar ze stond, met tranen die achter haar ogen brandde. Het was een marteling, dit alles. Eerst was het vooral mentaal geweest, maar nu begon ze er fysiek ook onder te lijden.  

Hij vroeg haar of dat was wat ze zichzelf elke dag inpraatte. Skaði klemde haar kaken op elkaar en slikte. De woorden van Sierra waren inderdaad in haar hoofd blijven hangen. “Not at first, but now I’m starting to think she was right.” Hij zou dondersgoed weten waar ze het over had. Met vernauwde ogen keek ze hem aan toen hij zei dat ze zichzelf dit soort dingen maar moest blijven vertellen. De brunette snoof een keer hoorbaar haar adem uit, terwijl ze geen keuze kon maken in de houding die ze zichzelf moest geven op dit moment.

Haar keel voelde droog aan en het enige wat ze kon doen was haar blik op hem gericht houden, niet goed wetende wat ze nu nog moest zeggen. Misschien moest ze stellen dat ze dan wel op zou hoepelen, als hij dat zo graag wilde. Maar iets in zijn toon weerhield haar daarvan, al was het misschien naïef. Ze was nooit iemand geweest die makkelijk opgaf. Haar koppigheid werd door de meeste gezien als een irritante eigenschap, maar als ze zo niet was geweest, had ze allang niet meer voor zijn neus gestaan. Dan was ze weken geleden al door de voordeur verdwenen, om vervolgens niet eens meer om te kijken. Zo was ze niet en zo zou ze ook nooit zijn. “Do you really want that?” De pijn in haar krakende stem was zowat hoorbaar. Hij zou eens moeten weten hoe pijnlijk zijn woorden waren. In plaats van de eerdere boze uitdrukking op haar gezicht, was er nu iets kwetsbaars te zien. Haar vijandigheid was naar de achtergrond verdwenen en had plaatsgemaakt voor een zachtere houding. Ondanks dat ze koppig was, werd ze moe van dit alles. Het vechten was maar niet leek te stoppen, het krijgen en maken van nare opmerkingen. Het was doodvermoeiend, zacht gezegd.
notes: asher
Asher Morrigan
Asher Morrigan
Member
Real name : Demi
Aantal berichten : 758
IC posts : 559

Character sheet
Age: 38
Occupation:
Residence :

[M] Heartstrings Empty Re: [M] Heartstrings

wo jan 31, 2018 1:00 am



Normaal zou hij dit soort conflicten willen vermijden, wetend dat het toch zou ontaarden in een inhoudsloze ruzie waar niemand wat aan zou hebben. De laatste tijd leek hij echter uit te zijn op dit soort discussies. Ze hoefde maar één ding te zeggen en in zijn hoofd maakte hij er meteen een probleem van, al was het maar iets kleins. Hij stelde zich onredelijk vijandig naar haar op en hij had geen enkel idee waarom. Alles wat ze deed en zei, irriteerde hem mateloos, tot op het punt dat hij haar hoogstpersoonlijk fysiek de mond wilde snoeren. En ’s nachts voelde hij zich schuldig over alles wat hij haar die dag aan had gedaan. In het donker zocht hij naar de contouren van haar lichaam, keek haar aan met een zachtere blik dan hij haar overdag liet zien en fluisterde zachtjes dat hij er spijt van had. Ze was zo onbereikbaar geworden, door zijn eigen toedoen.

Ondanks de alcohol, ontging het hem niet dat zijn woorden invloed op haar hadden. Ze spande haar kaken aan, gaf vervolgens toe dat Sierra’s woorden wel degelijk waren blijven haken. Iets dat hij ergens wel verwacht had. Haar woorden hadden precies ingespeeld op Skaði’s onzekerheden, iets waarvan hij niet wist hoe hij ermee om moest gaan. Grotendeels omdat hij soms het gevoel had dat Sierra gelijk had gehad die dag. Bij het horen van haar woorden verscheen er dan ook even een vage, humorloze grijns op zijn gezicht. Stukje bij beetje dreven ze van elkaar weg. Als hij niet had gedronken, had hij geweten hoe vreselijk dat voelde. Na zijn laatste woorden keken ze elkaar aan, en ieder deel van zijn wezen schreeuwde naar hem om zijn woorden terug te nemen. Om over zijn trots heen te stappen en sorry te zeggen, om er alles aan te doen om haar te laten blijven. Maar het kwam allemaal maar niet. Zelfs de klap bij haar laatste woorden bleef uit. Nee, hij wilde helemaal niet dat dit – wat het ook was – voorbij ging. Maar hij wist daarnaast wel dat het nooit zou werken. Ze botsten te veel, om maar niet te spreken over het feit dat hij een geheel andere familie had aan de andere kant van de zee. Er was geen beginnen aan. Het vervelende was dat hij zich ook geen leven zonder haar meer kon voorstellen. Het bleef even stil en hij week zijn blik af, focuste deze op een willekeurige plek op de vloer, terwijl hij zachtjes met zijn hoofd schudde. Zijn vingers omklemden de hals van de fles wat harder terwijl hij wat voorover ging zitten om zijn ellebogen op zijn bovenbenen te laten rusten. “I don’t know.” De woede was grotendeels verdwenen, had plaatsgemaakt voor iets dat op onzekerheid leek. “I just need everything to stop.” Het maakte eigenlijk niet uit. Hij kon jaren hebben om alles uit te zoeken en alsnog zou hij op dezelfde conclusie terechtkomen; het was allemaal zijn schuld.


Skaði Vöggurdóttir
Skaði Vöggurdóttir
Member
Real name : Daan
Aantal berichten : 290
IC posts : 242

Character sheet
Age: 21 years
Occupation: Slave
Residence : Isla de Juegas

[M] Heartstrings Empty Re: [M] Heartstrings

wo jan 31, 2018 11:00 am
she's all alone in a sea of stars
and I would never grow tired of her
Dit soort onzinnige ruzies liken hun nieuwe vrijetijdsbesteding te zijn geworden. Hij was om de kleinste dingen boos en soms had ze het gevoel dat ze niet eens kon ademhalen in zijn buurt. Een enkele keer trok ze zich in stilte terug in de keuken, de slaapkamer of naar de bovenverdieping. Negen van de tien keer kon ze zich echter niet inhouden en werd het een over en weer gegooi van boze woorden en nare opmerkingen. Vervolgens kwamen ze geen steek verder, behalve dat het voelde alsof ze nog iets verder uit elkaar stonden dan de avond ervoor.

De humorloze grijns die rond zijn lippen verscheen zorgde ervoor dat ze lichtjes moest fronzen. Vond hij het nu daadwerkelijk grappig? Ging hij zich echt verlagen tot dat niveau en het over die boeg gooien? Het deed pijn. Elke keer gaf hij haar weer het gevoel alsof hij genoot van haar onzekerheden, waarna ze deze krampachtig probeerde te verbergen. Iets wat haar met de dag minder goed leek te lukken. Dat ze nog maar een paar druppels nodig had om de emmer te doen overlopen wist ze niet. Ze balanceerde op het randje van een volledige instorting. Beide waren koppig, beide konden hun trots niet aan de kant schuiven en dat zorgde ervoor dat dit alles zo disfunctioneel was als het maar wezen kon. In het begin had ze gedacht dat dit, met hem, zou kunnen gaan werken. Maar hoe meer woorden hij uitsprak, hoe minder ze overtuigd was van deze visie.

Altijd was ze sterk gebleven. In Falkreath waar de omstandigheden alles behalve rooskleurig waren geweest, op het slavenschip waar ze een oneindige marteling had begaan en nu hier op Isla de Juegas, iets waarvan ze geen idee had hoe ze het überhaupt moest omschrijven. Skaði verloor het oogcontact omdat hij zijn blik op de grond richtte. Hij wist het niet. Ze had niets aan dat antwoord. Er was iets veranderd in zijn toon, echt boos klonk het niet meer, eerder een onzekerheid waarvan ze niet had gedacht dat hij die had. Vervolgens zei hij dat alles gewoon moest stoppen. Wat moest stoppen? Ook weer zo’n vaag antwoord waarmee ze niets kon. Ze vroeg zich af of hij haar expres aan het lijntje hield op deze manier. Nog altijd brandde de tranen achter haar oogleden, het werd steeds moeilijker ze binnen te houden. “You don’t know?” merkte ze vervolgens op, haar stem iets kalmer dan eerder. Iets wat ze waarschijnlijk niet lang vol zou kunnen houden. “So this, all of this,” begon ze terwijl ze hem aankeek, “this thing between us, didn’t meant anything to you?” Aan het eind van haar zin hoorde ze pas hoe zacht haar stem was geworden.
notes: asher
Asher Morrigan
Asher Morrigan
Member
Real name : Demi
Aantal berichten : 758
IC posts : 559

Character sheet
Age: 38
Occupation:
Residence :

[M] Heartstrings Empty Re: [M] Heartstrings

do feb 01, 2018 10:34 pm



Zo nu en dan vertelde hij zichzelf dat die plotselinge vijandigheid naar haar toe één of ander verdedigingsmechanisme was. Ze begon te veel voor hem te betekenen en het was maar al te duidelijk dat hun relatie op de klippen begon te lopen. Het makkelijkste was om er zo snel mogelijk een einde aan te maken, als een of ander gewond dier waarvan je de nek beter meteen om kon draaien. Toch leek hij het niet te kunnen. Hij had het hart niet om haar de deur te wijzen, dus liet hij dit alles een langzame, pijnlijke dood sterven.

Hij had haar in de eerste instantie al niet zo dichtbij moeten laten komen.

Op een rustigere toon herhaalde ze zijn woorden. Zijn blik was nog steeds gefixeerd op de fles die gevaarlijk losjes tussen zijn vingers bungelde. Hoe meer hij over alles nadacht, hoe meer hij zichzelf als een volkomen vreemde begon te zien. Hij had geen idee wat hij wilde. Hij klootte maar wat aan, totdat hij iets of iemand vond dat zijn aandacht wat langer wist te trekken. Misschien was hij gewoon gedoemd om iedereen die te dichtbij kwam uiteindelijk te verachten. Het was met Zypha gebeurd, met Sierra, en nu met haar. Even bleef hij stil, niet wetend wat hij moest zeggen.

Haar stem klonk nog zachter toen ze vroeg of dit alles niks voor hem had betekend. Asher trok zijn schouders op. Hij wist niet of ze wat voor hem betekende, puur en alleen omdat hij niet wist hoe zoiets zou moeten voelen. Cres was de enige persoon op aarde geweest waar hij zich permanent aan had kunnen hechten. Het leek irrationeel en naïef om dat risico met ieder ander persoon te lopen. Zijn hele leven had hij zich blindelings in betekenisloze relaties gestort, waarom zou het deze keer anders zijn? “Does it matter?” mompelde hij op een zachte toon. “It’s not working anyway.” Op deze manier maakte het ook niet uit of het iets voor hem had betekend of niet. Het was niet meer vol te houden zo. Elke dag hadden ze ruzie om het een of het ander en allebei leken ze eraan onderdoor te gaan. “All we do is fight.” Hij wilde haar dit niet langer aandoen, maar hij leek niet te kunnen stoppen.


Skaði Vöggurdóttir
Skaði Vöggurdóttir
Member
Real name : Daan
Aantal berichten : 290
IC posts : 242

Character sheet
Age: 21 years
Occupation: Slave
Residence : Isla de Juegas

[M] Heartstrings Empty Re: [M] Heartstrings

do feb 01, 2018 11:57 pm
she's all alone in a sea of stars
and I would never grow tired of her
Het was niet gezond, bijna elke dag verwikkeld raken in een hevige ruzie. De ene keer was het een simpele woordwisseling, de andere keer vielen er scherven of hadden ze beide een paar blauwe plekken meer op hun lichaam. Ze waren bezig met elkaar kapot te maken, elkaar telkens weer tot het uiterste drijvende totdat één van hen ontplofte. Het was een desastreuze cirkel die ze maar niet leken te kunnen doorbreken. En na zo’n catastrofale dag eindigden ze samen in hetzelfde bed, stilletjes met de ruggen naar elkaar toe. Meestal bleef het ook een tijdje stil, totdat ze zijn aanwezigheid voelde en hij haar vertelde dat hij er spijt van had. Vrijwel altijd was ze zo naïef om erin mee te gaan, om hem te vertellen dat ze er ook spijt van had en dat ze geen ruzie meer moesten maken. Beide wisten dat de volgende dag hetzelfde ritueel weer herhaald zou worden. Dagen waarin ze geen ruzie hadden waren zeldzaam geworden. Vervolgens kroop ze tegen hem aan, zo dicht als ze maar kon, om vervolgens in slaap te vallen met haar hoofd op zijn borstkas. Ze voelde zich veilig in zijn armen. Het waren die paar vaste vreedzame uurtjes die ervoor zorgde dat hun schip nog niet compleet kapot was geslagen tegen de kliffen. Toch was het zinkende, het kon alleen nog gered worden als iemand besloot de gaten te dichten. Tenminste, als het al niet te laat was daarvoor.

Hij vroeg of het dan wat uitmaakte. “It fucking does!” Haar stem klonk vergeleken met haar eerdere woorden een stuk harder, met een vleugje wanhoop erin vermengd. Het was frustrerend om te moeten toekijken hoe hij zo luchtig over alles deed. Alsof niets ook maar iets voor hem had betekend. Het was een zoveelste steek tijdens dit gesprek, de zoveelste de afgelopen paar weken. Skaði had zo het gevoel dat ze het niet langer meer vol ging houden. Dingen voelen voor iemand zoals ze voor hem deed, onbewust zoveel om iemand geven. Het was eng en dat was nog maar zacht uitgedrukt. Hij zei dat het allemaal toch niet werkte. “Perhaps it’s not working because you don’t want it to work!” Nog altijd was haar stem harder dan eerder. Het was niet omdat ze boos was, eerder gefrustreerd. Alles wat ze deden was vechten, dat was zo. Tranen schoten in haar ogen, dit keer was er geen ontsnappen meer aan. “You know, forget what I said. You are right. It will never work.”

Met een ruk draaide ze zich om, twijfelde geen moment en stormde de woonruimte uit. Normaal verdween ze in de slaapkamer, dook het bed in en wachtte tot hij over een lange tijd - die eeuwen leek te duren - ook naar bed zou komen. Immers kon ze toch niet slapen zonder hem. De gemoederen waren dan meestal al gekalmeerd, maar ze had niet het gevoel dat ze er dit keer ook zo makkelijk vanaf zou komen. Elke spier in haar lichaam schreeuwde om iets om de frustratie op te uiten, de laatste dreun tegen de overvolle emmer te geven zodat deze over zou lopen. Voor de verandering koos ze de badkamer als vluchtoord. Met een dreun viel de deur achter haar dicht, die nog een beetje na trilde van de klap. Nu ze hem niet meer direct onder ogen hoefde te komen voelde ze hoe ze naar adem hapte, hoe de tranen kwamen. Ze huilde bijna nooit. Haar ogen gingen naar de spiegel, waar ze haar eigen spiegelbeeld zag. Ze zag er niet uit. Wallen onder haar ogen, weer iets magerder dan ze was geweest voor het hele incident die avond en met betraande ogen. Weer voelde ze die frustraties omhoog komen, ze moest het kwijt. Voordat ze het wist had ze haar vuist in de spiegel geslagen. In dit soort situaties leek er iets meer kracht in haar te zitten, iets waar ze het beest wat diep in haar was geworteld misschien wel voor moest bedanken. Onder haar knokkels vloog de spiegel in scherven. Een regen van glas kwam naar beneden, een aantal bleven in haar hand steken. Het duurde dan ook niet lang voordat er druppels bloed te zien waren. Nu de frustraties eruit waren gewerkt, voelde ze hoe haar benen zwak werden. Ze zakte tegen de muur aan op de grond, terwijl er zachte geluiden uit haar keel kwamen zetten. Ze huilde. Het moest duidelijk hoorbaar zijn in de andere ruimtes van het huis, want ze had alle controle verloren. De combinatie van frustratie, teleurstelling en pijn.

Liefde. Het was niets meer dan een vloek.
notes: none
Asher Morrigan
Asher Morrigan
Member
Real name : Demi
Aantal berichten : 758
IC posts : 559

Character sheet
Age: 38
Occupation:
Residence :

[M] Heartstrings Empty Re: [M] Heartstrings

vr feb 02, 2018 12:41 am



De belofte die hij haar die eerste dag had afgelegd, had hij al lang en breed gebroken. Hij had haar verteld dat hij haar met geen vinger aan zou raken, iets dat nu bijna vanzelfsprekend werd. Af en toe hadden ze ruzie om kleine, idiote dingen. In die gevallen was er nog weleens iemand verstandig genoeg om gewoon weg te lopen, wetend dat dit het allemaal niet waard was. Soms waren ze heviger, persoonlijker. Er werden onderwerpen aangehaald die beter verzwegen hadden kunnen blijven. Spanningen liepen te hoog op, zo hoog dat hun ruzie een fysieke vorm aannam. Vaak was het een combinatie van zijn temperament en alcohol die ervoor zorgde dat hij over de grens ging en haar sloeg. Soms was zij het die als eerste uithaalde, vaak na een achterbakse opmerking die hij in de eerste instantie al niet had moeten maken. De woonkamer was één groot strijdveld geworden. Zodra ze uitgeschreeuwd waren, keerden ze in stilte terug naar de slaapkamer voor een wapenstilstand. ’s Nachts kreeg hij de tijd om na te denken over alles wat hij die dag gedaan had, over alles wat hij niet had moeten zeggen. Hij sprak lieve woorden waarvan hij niet dacht dat ze die ooit nog zou horen. Hij zei sorry, alsof dat ene woord genoeg was om alle schade die hij aangericht had te herstellen. Naïef als hij was, nam hij zich voor om het vanaf nu beter te doen. De volgende dag deed hij het allemaal net zo gemakkelijk weer.

Met zijn opmerking leek hij dingen alleen nog maar erger te maken, zoals gewoonlijk. Luidkeels maakte ze duidelijk dat ze het niet met hem eens was, waarop hij eindelijk opkeek van zijn fles. Hij wist niet waarom hij er zo onverschillig over deed. Het was hem simpelweg zo aangeleerd. Emoties waren voor vrouwen, had zijn vader hem verteld, dus Asher had ze zo ver naar achteren geschoven dat hij er zo nu en dan niet meer bij kon. Skaði suggereerde dat ‘dit’ misschien niet werkte, omdat hij weigerde om enige inspanning te leveren. Niet veel later kwam ze tot de conclusie dat hij gelijk had, dat ze inderdaad geen kans maakte. Asher vond dat er niets anders op zat dan nog een slok te nemen, dus dat deed hij. De alcohol liet opnieuw een branderig gevoel achter in zijn keel, al voelde hij er zo langzamerhand steeds minder van. Tegenwoordig keek hij niet eens meer op wanneer ze de kamer uitstormde, al zocht ze deze keer de weg naar de badkamer in plaats van de slaapkamer. Hij dacht er niet al te veel van. Hij nam nog een paar slokken rum om het verdriet te verdringen dat hij op dit moment had moeten voelen.

Na een tijdje hoorde hij het onheilspellende geluid van brekend glas. Een frons verscheen op zijn gezicht terwijl zijn ogen direct naar de badkamer flitsten. Het was ongetwijfeld de spiegel die aan stukken was geslagen, iets waar hij niet bepaald blij mee was. Hij betaalde al voor haar levensonderhoud en nu besloot ze ook nog dat het een goed idee was om zijn eigendom te gaan vernielen. Zijn woede werd wederom redelijk genuanceerd door de alcohol. Ergens was hij blij dat hij rum dronk, gezien hij daar normaal een tikkeltje vrolijker van werd. Er was ineens genoeg ruimte voor hem om iets anders te voelen: bezorgdheid. Hij kwam overeind, liep richting de deur en klopte. "What'd you do?" vroeg hij, al klonk het nog iets te bars naar zijn mening. "Are you okay?" vervolgde hij, zachter deze keer. Er kwam een vervelend gevoel opdoemen in zijn borstkas. Hij was bang dat ze zich pijn had gedaan.


Skaði Vöggurdóttir
Skaði Vöggurdóttir
Member
Real name : Daan
Aantal berichten : 290
IC posts : 242

Character sheet
Age: 21 years
Occupation: Slave
Residence : Isla de Juegas

[M] Heartstrings Empty Re: [M] Heartstrings

vr feb 02, 2018 6:52 pm
she's all alone in a sea of stars
and I would never grow tired of her
Die ene avond op de klif had geleken op een nieuw tijdperk wat van start was gegaan. Ze had tegen hem aangeleund gezeten, kijkende naar de sterrenhemel en de kalme zee die zich tot de horizon uitstrekte. De aanwezigheid van zijn armen hadden haar een gevoel van veiligheid gegeven en ze had het idee gehad dat het allemaal anders zou gaan worden. Dat ze eindelijk iemand gevonden had die haar zou beschermen tegen het kwaad in deze wereld, iemand bij wie ze zichzelf kon zijn en iemand die misschien ooit wel van haar zou kunnen houden. Ze had nog nooit iemand gevonden die oprecht van haar gehouden had. Toen ze nog in Falkreath woonde had ze mensen altijd van zich afgeduwd wanneer ze te dichtbij kwamen. Ze ging liever haar eigen gangetje dan vastzitten aan dingen. Maar na haar ervaringen op zee, waar haar vrijheid en waarde van haar was afgenomen, was ze er anders over gaan denken. Langzaam maar zeker begon het voor haar duidelijk te worden dat ze echter nog altijd vastzat in hetzelfde hoofdstuk. Elke keer dat één van hen weer een klap uitdeelde, zowel verbaal als fysiek, was ze er meer van overtuigd dat Sierra die ene avond gelijk had gehad. Ondanks dat ze het diep van binnen nog altijd niet geloofde.

Het waren niet alleen zijn rotopmerkingen geweest die deze plotselinge instorting hadden veroorzaakt. Er zaten namelijk veel meer redenen achter. Zelfs op het slavenschip had ze zich altijd staande gehouden. De tranen die nu uit haar ogen kwamen zetten en haar wangen bevochtigde waren opgebouwde frustraties. Ingehouden emoties die zich nu allemaal tegelijk een weg naar buiten vochten. Het was alsof het besef nu pas kwam. Alsof ze nu pas besefte wat haar allemaal was aangedaan sinds ze uit het noorden was meegenomen. En plotseling voelde ze zich eenzaam, oh zo eenzaam. Het voelde alsof ze alleen op de wereld was, alsof niemand haar begreep of überhaupt wilde begrijpen. Toch leek het erop dat het eerder mentale pijn was geweest die de laatste druppel had gevormd. Normaal huilde ze niet, huilen was een zwakke emotie en ze haatte het om als zwak gezien te worden. Immers was ze een noorderling, ze had niet bepaald een zachte opvoeding gehad en de feiten waren haar altijd onder de neus geschoven zoals ze waren. De mensen die opgroeiden in een gelukkig gezin wat nog niet gebroken was door de maatschappij, mochten van geluk spreken. Zij leek het geluk nooit aan haar kant te hebben.

De regen van scherven en glassplinters die naar beneden kwam zetten zodra ze haar vuist in het midden van haar eigen weerspiegeling had geplaatst was niet onopgemerkt gebleven. Er werd op de badkamerdeur geklopt, waarna er een barse stem vroeg wat ze aan het doen was. Haar schouders schokten nog altijd heen en weer en ze had haar benen iets opgetrokken. Het glas wat zich onder haar bevond knarste lichtjes toen ze zich verzette, maar echt voelen deed ze het niet. Ze hoorde hem op een iets zachtere toon vragen of alles oké was. Nee, het was niet oké. Niets was oké. Skaði wilde het hem dolgraag toeschreeuwen, verder gaan met ruzie maken. Het verstikkende gevoel van de tranen zorgde er echter voor dat er geen ander geluid van haar kant kwam, behalve het gesnik wat ondertussen gedempt werd door haar handen. Deze had ze voor haar gezicht geplaatst zodat ze niets anders meer zag dan duisternis. Dat haar ene hand nog altijd lichtjes bloedde en wat rode strepen op haar gezicht achterliet, leek ze niet eens te merken. Het deed gewoon zo verdomd veel pijn.
notes: none
Asher Morrigan
Asher Morrigan
Member
Real name : Demi
Aantal berichten : 758
IC posts : 559

Character sheet
Age: 38
Occupation:
Residence :

[M] Heartstrings Empty Re: [M] Heartstrings

ma feb 05, 2018 4:29 pm



Geen van beiden leken ze echt grip te hebben op wat er tussen hen gebeurde. Ze werden van het ene uiterste naar het andere gesleurd in enkele minuten, al leek de situatie de laatste tijd vrij monotoon te zijn. Hij kon zich de laatste keer dat ze een normaal gesprek hadden gehad niet eens meer herinneren. Alsnog kon hij haar niet uit zijn hoofd zetten. Hij zou geen idee hebben wat hij met zichzelf aan zou moeten, mocht ze er alsnog voor kiezen om te vertrekken. Die vrijheid had ze immers nog, en ergens was hij verbaasd dat ze er nog niet vandoor was gegaan. Natuurlijk hoopte dat er uit het niets iets zou gebeuren waardoor alles ineens weer goed zou zijn, vergeven en vergeten. Het was misschien een irreële gedachte, maar het zou niet de eerste keer zijn dat ze hem zou vergeven voor iets verschrikkelijks dat hij had gedaan. Hoe langer dit alles echter voortduurde, hoe minder vertrouwen hij daarin had.

Nu was ze naar de badkamer gestormd vanwege hem. Hij had geen idee wat ze daar aan het doen was, al had hij wel een idee. Skaði huilde niet vaak, en nog minder in het bijzijn van andere mensen. Het was een teken van zwakte en die wilde ze maar al te graag verbergen, zo ook voor hem. Dat hij ook nog eens de oorzaak was van al deze ellende maakte het ook absoluut niet beter.

Ongeduldig begon hij aan de deurknop te rammelen toen het stil bleef aan de andere kant van de deur. Straks was ze gevallen en lag ze nu ergens op de vloer dood te bloeden. Hij bonkte nogmaals op de deur, deze keer nog iets luider. “Can you open the door, please?” Nog steeds keek hij verontrust voor zich uit, terwijl hij probeerde te horen of er deze keer wel geluid uit de badkamer kwam. Hij zou zichzelf nooit vergeven als er nu iets ergs met haar gebeurd was. Vooral niet als hij zich bedacht dat zijn laatste woorden aan haar deel hadden uitgemaakt van de zoveelste ruzie die ze hadden. Ondertussen kwam de sneeuwwitte kat ook naar de deur gelopen, miauwend om diens baasje. Blijkbaar was Asher niet de enige die bezorgd was.


Skaði Vöggurdóttir
Skaði Vöggurdóttir
Member
Real name : Daan
Aantal berichten : 290
IC posts : 242

Character sheet
Age: 21 years
Occupation: Slave
Residence : Isla de Juegas

[M] Heartstrings Empty Re: [M] Heartstrings

ma feb 05, 2018 6:15 pm
she's all alone in a sea of stars
and I would never grow tired of her
Toen er ongeduldig aan de deur werd gerommeld kromp ze een beetje in elkaar, terwijl ze haar hand voor haar mond sloeg in een poging haar gesnik nog verder te dempen. Ze wilde niet dat iemand haar hoorde huilen en hij was daarbij geen uitzondering. Vervolgens bonkte hij nog een aantal keer op de deur, om vervolgens te vragen of ze de deur open kon doen. Waarom boeide het hem zoveel dat ze zichzelf in de badkamer had opgesloten? Hij zou zich maar weer gewoon moeten focussen op zijn rum en haar met rust moeten laten. Het duurde een halve minuut voordat ze zichzelf in beweging wist te krijgen, om vervolgens toch maar gehoor te geven aan zijn woorden, voordat hij straks de deur nog in zou beuken. Al had ze niet het gevoel dat het hem ook weer zoveel uitmaakte dat hij zoiets zou doen.

Traag stond ze op en keek naar de rommel die ze had gemaakt. De resten van de spiegel aan de muur, de scherven op de grond en de rode vloeistof die uit haar hand droop en zo hier en daar te zien was op de scherven. Vervolgens schuifelde ze naar de deur, terwijl ze voelde hoe haar schouders nog altijd een beetje schokte. Snel deed ze nog een poging om de tranen weg te vegen, waarbij ze alleen maar een veeg bloed afkomstig van haar hand uitveegde over haar wang. Dat kon ze zelf natuurlijk niet zien, dus opende ze de deur op een kier en stapte naar achter. Haar ogen schoten naar de grond, de kans was groot dat hij boos zou zijn vanwege zijn spiegel. Op momenten als deze vroeg ze zich af waarom ze hier nog was. Waarom had ze niet allang het eerste de beste schip terug naar Falkreath genomen, om te zoeken naar wat er nog over moest zijn van haar familie en daar een leven op te bouwen. Dit, met hem, ging duidelijk op niets uitlopen. Elke keer weer leek ze te vergeten wat haar positie was vergeleken met die van hem. Het was vrijwel onmogelijk. Hij was een getrouwd man, zij had hem niets te bieden. Geen geld, geen grond, zelfs de kleren aan haar lijf waren van hem. “I’m sorry..” fluisterde ze zachtjes terwijl ze haar betraande ogen op de grond gericht hield. Haar ogen waren rood en nog altijd schokte haar schouders een beetje, had ze het wat benauwd en voelde ze de stekende pijn van de glasstukjes in haar hand.
notes: none
Gesponsorde inhoud

[M] Heartstrings Empty Re: [M] Heartstrings

Vorige onderwerpTerug naar bovenVolgende onderwerp
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum