[M] Heartstrings

Het was maar de vraag hoe dit af zou lopen. Zou hij zich voor het eerst in zijn leven weten te gedragen of zou het allemaal precies zo lopen als vanochtend? Hij maakte zich er lichtelijk zorgen over, terwijl hij richting de badkuip liep. Maar zodra hij in het warme water terechtkwam, leek het allemaal niet zoveel meer uit te maken. Hij voelde zich heerlijk gewichtloos en voor enkele seconden leek het grootste deel van zijn zorgen even weg te ebben. Hij sloot zijn ogen en hoopte hardop dat ze hier konden blijven. Heel veel zin om de zee op te gaan, had hij namelijk niet. Brightwater Keep zou daarna ongetwijfeld wat moeilijkheden met zich meebrengen en hij had geen idee of hun relatie daar nu wel klaar voor was. Skaði’s stem haalde hem terug naar de realiteit en hij keek haar even aan. Haar vingers gingen wat over het water en voor even vroeg hij zich af of er iets aan de hand was. Ze leek bijna nerveus. Vervolgens begon ze over het litteken op zijn bovenbeen. “Hmm,” mompelde hij eerst even, waarna hij even naar het water keek. “It still hurts.” En waarschijnlijk zou het pijn blijven doen. “But it could’ve been worse. If it weren’t for you.” Er was namelijk geen mogelijkheid geweest waarop hij die dag overleefd had zonder haar.

Asher sloeg haar in stilte gade. Voor enkele seconden leek hij haar haast niet te herkennen. De nerveuze manier waarop haar vingertoppen over het water gleden. De onzekere aanblik van hoe ze tegenover hem zat. Het was bijna alsof ze iemand anders was. Die eerste dag had hij nooit gedacht haar zo te zullen zien. Hij vroeg zich af waarom ze ineens zo was. Een stuk minder assertief en zelfverzekerd dan eerder. Ergens wist hij het antwoord ook wel. Het was zijn eigen toedoen. Ze had zich kwetsbaar opgesteld naar hem en hij had haar voor lief genomen. Skaði liet hem weten dat hij niet eens gewond geraakt zou zijn als hij die dag niet ontmoet had. Er rustte even een lichte frons op zijn gezicht. Hij wilde er helemaal niet aan denken dat hij die dag gewoon langs haar had kunnen lopen. “It was worth it,” verzekerde hij haar. Ze bood haar excuses aan, maar Asher haalde zijn schouders op. Er waren ergere dingen. Hij keek haar vervolgens even vragend aan. “Do you often think about what would’ve happened if we hadn’t met that day?” Zelf dacht hij er liever helemaal niet aan, overtuigd van het feit dat ze allebei beter af waren door de gebeurtenissen van die dag. Misschien dacht zij er echter wel heel anders over.  

In eerste instantie had hij haar misschien meer gezien als een losgeslagen dier dat getemd moest worden dan als een persoon. Een verwilderde noorderlinge, het idee was bijzonder spannend voor de meeste simpele zielen uit Rhoynar. Natuurlijk was er die eerste dag aan de haven veel interesse voor haar geweest. Nu was het ruige er echter een beetje vanaf en Asher had geen idee wat hij ermee aan moest. Het was vreemd om haar zo onzeker en nerveus te zien en het liefst wilde hij gewoon dat ze haar normale zelf weer zou zijn. Hij wist alleen niet hoe. Het was wel duidelijk dat hij het begrip en de zachtaardigheid miste om haar hier doorheen te helpen, laat staan dat hij die godvergeten drie woorden niet had kunnen zeggen. Het had alles verpest. Hij had alles verpest. Toch zou hij zich niet zo makkelijk gewonnen geven. Hij luisterde naar haar woorden, schudde vervolgens zachtjes met zijn hoofd. “Not really,” zei hij. “It wouldn’t be a pretty picture.” Er bestond een redelijke kans dat ze naar Seton was gegaan. Asher wilde niet denken aan wat die man met haar gedaan zou hebben. Hij keek haar even rechtstreeks aan en hield zijn hand naar haar uit. “Come here,” zei hij zachtjes, terwijl hij haar naar zich toe probeerde te trekken om haar uiteindelijk met haar rug tegen zijn borstkas neer te leggen. Hij wilde haar zo dichtbij mogelijk hebben.

Het water kabbelde zachtjes mee terwijl hij haar naar zich toe trok. Hij wist niet echt wat hij van de verbaasde blik moest denken die even op haar gezicht gekomen was, maar Asher was al lang blij dat ze het allemaal toestond. Ze kwam tegen hem aanliggen en hij legde zijn armen beschermend om haar heen. Zijn vingertoppen streken zachtjes over haar huid terwijl hij in stilte op haar ademhaling lette. De afgelopen weken waren bijna onverdraaglijk geweest en op dit soort momenten merkte hij pas hoe moe hij zich na alles voelde. Hij kon zich haast niet voorstellen hoe het voor haar zou moeten zijn. Skaði besloot het kleine beetje rust te pakken dat hen gegund werd en sloot haar ogen. Hij probeerde voor enkele minuten van de stilte te genieten, voordat hij zijn mond weer opende. “Thank you for not giving up on me,” fluisterde hij haar zachtjes toe. Ieder ander had het immers wel gedaan. Hij wist nog goed hoe ze na die ene nacht met Sierra in zijn deuropening had gestaan, vragend om een plek aan zijn zijde, zelfs nadat hij zo verschrikkelijk tegen haar was geweest. Om daad bij het woord te voegen, trok hij haar nog wat dichter tegen zich aan en plantte voorzichtig een kus op haar hoofd. Er vielen nog enkele seconden aan stilte voordat hij het wist te zeggen.

“I love you.”

De hele dag had hij zich afgevraagd waarom het vanochtend onmogelijk had geleken om die drie woorden eruit te krijgen. Het waren maar woorden, zo moeilijk had het toch niet kunnen zijn? Toch had hij gewild dat hij ze meende wanneer hij ze zei en op dat moment had hij het niet zeker geweten. Na al die ruzies leek het hem haast onmogelijk dat hij haar kon vertellen dat hij van haar hield. Als dat echt zo was geweest, had hij haar toch nooit pijn gedaan? Nu ze hier zo lagen, werd het hem echter duidelijk. Dit was wat hij wilde en hij zou er alles aan doen om het te behouden. Hij wilde haar. Als hij moest veranderen, dan deed hij dat. Hij trok haar dichterbij zich en ineens leken de woorden er wel heel makkelijk uit te komen. Toch klonk zijn stem zacht, bijna fragiel. Zo kwetsbaar voelde hij zich nooit en hij kon niet zeggen dat hij het een aangenaam gevoel vond. Niets evenaarde echter het gevoel toen ze die woorden terugzei. Op dat moment deed niets anders er nog toe. Zijn hart leek volkomen op hol te slaan toen ze haar lippen op de zijne zette. Een van zijn handen kwam omhoog om zachtjes tegen haar gezicht aan te rusten terwijl hij haar terug kuste. De ander ging voorzichtig over de littekens op haar rug heen. Na enkele seconden brak hij de kus om haar even in stilte aan te kijken. Het was bijna alsof het zo had moeten zijn.

Bij het horen van haar woorden trok hij even een wenkbrauw omhoog. Ze wilde wat? Hij kon het niet laten om even te grijnzen. Het was iets dat hij maar al te graag wilde en nu werd het hem op een presenteerblaadje geserveerd. Met ieder ander iemand had hij zijn kans direct gegrepen. Nu stond hij vreemd genoeg op het punt om haar aanbod af te slaan. Niet omdat hij het niet wilde, in tegendeel, maar omdat hij zeker wilde weten dat ze er klaar voor was. Dat ze niet instemde puur en alleen omdat hij die drie woorden had gezegd. “Are you sure?” vroeg hij, terwijl hij de details van haar gezicht bestudeerde. “We shouldn’t rush things. If you wanna wait, that’s fine.” Hij kon het zich eigenlijk niet voorstellen dat die woorden nu uit zijn mond kwamen. Normaal had hij totaal geen geduld wat dit soort dingen betrof en nu was hij degene die voorstelde om te wachten. Daarnaast zag hij het allemaal liever organisch gebeuren, zoals het vanochtend bijna had gedaan. Niet hier, niet nu, niet met de aankondiging dat ze het ‘misschien’ nog een keer zouden kunnen proberen. Als het al gebeurde, dan moest het perfect zijn.

Misschien hadden ze al te lang gewacht. Tot enkele weken geleden was hij daar ongetwijfeld mee eens geweest, maar nu wist hij het zo zeker nog niet. Hun relatie was instabiel, op zijn best, en hij had niet het gevoel dat het zou helpen als ze dingen zouden overhaasten. Het zou de ruzies zeker niet voorkomen hebben. Toch moest hij wel toegeven dat hij er constant aan dacht, dat hij zich onophoudelijk afvroeg hoe het met haar zou zijn. Na het voorproefje van vanochtend had hij er echter maar weinig vertrouwen in. Het was echter niet bepaald simpel om zijn verstand de controle te geven nu ze hier zo bovenop hem lag. Hij voelde zijn hart in zijn keel kloppen en het liefst zou hij het allemaal hier en nu laten gebeuren, maar het leek hem zo’n verschrikkelijk slecht idee. Skaði merkte op dat ze allebei nuchter waren nu, in tegenstelling tot die ene avond waar hij liever niet meer aan terugdacht. Een zacht, instemmend geluid verliet zijn keel, waarna ze haar lippen nogmaals op de zijne zette en vervolgens weer tegen hem aan kwam te liggen.

Asher speelde in stilte wat met haar haren, terwijl hij zich in gedachten liet verzinken. Hij vroeg zich af waar dit in hemelsnaam naartoe moest. Wat wilde hij, een getrouwd man, uiteindelijk bereiken met iemand als zij? Er was geen enkele manier waarop dit niet mis zou gaan, maar alsnog leek hij bereid te zijn het risico te nemen. Er leek eindelijk iemand te zijn die ondanks alle omstandigheden bij hem wilde blijven en hij zou een gigantische idioot zijn als hij dat door zijn vingers zou laten glippen. Hij zuchtte even zachtjes toen haar lippen langzaam over zijn huid bewogen. Hij liet zijn hoofd wat verslagen naar achteren kantelen, tegen de badkuip aan. Hij had dit helemaal niet verdiend. Uiteindelijk bracht hij zijn hand naar haar kin, om haar gezicht zo te kantelen dat ze weer naar hem moest kijken. “You should go get your things,” mompelde hij. Ze had nog wat in te pakken voor het vertrek morgenochtend. Daarnaast was het een niet-zo-subtiele manier om haar te laten weten dat hij alleen wilde zijn.

Zonder woorden knikte ze en Asher meende even enige teleurstelling in haar blik te zien. Het voelde niet bepaald goed om te weten dat hij daar de oorzaak van was. Misschien had hij haar moeten vertellen dat het niets persoonlijks was, dat hij gewoon even alleen wilde zijn, maar de worden kwamen er even niet uit. Hij keek haar ademloos aan terwijl ze overeind kwam en het bad uit ging. Door zijn hoofd gingen duizenden beschuldigingen van hoe hij het wederom allemaal had weten te verpesten, maar die werden overstemd door de pure verwondering die hij voelde wanneer hij naar haar keek. Toen ze de kamer verliet, realiseerde hij zich pas wat voor gigantische idioot hij was.

Geërgerd door zichzelf liet hij zich wat verder het water in zakken. Hij had hier weken, nee, maanden op zitten wachten en nu was hij stom genoeg om nee te zeggen. Tot overmaat van ramp had hij haar waarschijnlijk voor de zoveelste keer deze week op haar ziel getrapt door haar te vertellen dat ze weg moest gaan. Waarom kon hij niet gewoon normaal tegen haar doen? Elke keer dat ze bij hem in de buurt was, leek zijn verstand het gewoon volledig op te geven. Hij liet een gefrustreerde zucht horen terwijl hij zich in probeerde te denken wat hij nu in hemelsnaam moest doen. Talloze opties kwamen in hem op, maar geen enkele leek de juiste oplossing te zijn voor het vage probleem dat hij op dit moment had. Uiteindelijk klom hij zelf ook maar uit bad, droogde zich af, deed zijn broek aan en verliet de kamer. Zachtjes opende hij de deur naar de slaapkamer, waar hij Skaði op de rand van het bed vond. Op dat moment leek alles ineens vanzelf te gaan. Zonder woorden liep hij op haar af, waarna hij haar naar achteren duwde, zodat ze met haar rug op het bed terecht kwam. Hij klom bovenop haar en zette zijn lippen op de hare in een gepassioneerde zoen. Deze keer zou hij krijgen wat hij wilde.