[M] Heartstrings

Er was één ding waar Skaði spijt van had gekregen zodra de woorden over haar lippen waren gekomen, namelijk de verklaring dat ze van hem hield. Ze had geen idee waarom ze de woorden juist op dat moment had gezegd, waarom ze deze überhaupt had gezegd. De brunette voelde zich schuldig voor het verpesten van het moment wat voor even zo perfect had geleken. Hoe hij met een ontbijtje aan was komen zetten en daarna de manier waarop hij naar haar gekeken had. Nadat hij haar woorden had ontweken was ze dichtgeklapt en had hem met deze houding afgewezen. Het was het perfecte moment geweest, of tenminste, dat had het kunnen zijn. Hun nieuwe start.

Quasi-beledigd keek ze hem aan zodra hij haar uitmaakte voor een leugenaar. Ze wist van zichzelf dat ze inderdaad niet de meest voorzichtige persoon was, iets wat ze nooit echt had verborgen. Haar keuzes waren negen van de tien keer impulsief en gebaseerd op wat op dat moment het beste leek, met de toekomst hield ze vaak weinig rekening. Toch zou ze nooit zo roekeloos doen in de buurt van zijn keel met een mes. “I’m not a liar, I’m a very honest person.” De speelse grijns die rond haar lippen speelde vertelde toch eigenlijk wel iets heel anders. Niet dat ze alles bij elkaar loog, maar nog altijd om het feit dat ze hem wijs probeerde te maken dat ze altijd voorzichtig was. Omdat ze wel uren door zouden kunnen gaan besloot ze dat het tijd was om wat aan zijn baard te doen, immers moesten straks de spullen voor de reis nog worden ingepakt. Ze zou een aantal voorwerpen voor haar alchemy op moeten zoeken, gezien haar spullen verspreid over het hele huis waren geraakt. Skaði had zich op zijn schoot gewerkt en fatsoeneerde nog kort de jurk die ze op had getrokken in het proces – niet de meest handige kledingkeuze, maar goed. Ze pakte het mes in haar handen en bekeek zijn kaaklijn even, twijfelend waar ze moest gaan beginnen. Haar gedachten werden hardop uitgesproken terwijl ze met haar slanke vingers door zijn haren heen ging, iets wat een veel te vertrouwd gevoel leek, op de één of andere manier. De handen die op haar heupen rustte leken er perfect te passen en haar mondhoeken waren tevreden omhoog getrokken. Bij zijn woorden trok ze zichzelf iets meer terug zodat ze hem weer aan kon kijken, een geamuseerde blik in haar ogen. “Do you want me to sit on the edge of the tub, then?” vroeg ze hem terwijl ze hem afwachtend aankeek. Het zou haar verbazen als hij in zou stemmen met dat voorstel. “But maybe you should just try your best to sit still, we don’t have all the time of the world.” Plagend keek ze hem nog even aan, waarna ze zijn kin vastpakte en deze omhoog forceerde zodat ze verder kon gaan met zijn keel. Voorzichtig liet ze het mes langs zijn keel gaan, terwijl ze met uiterste preciezie de lengte van zijn baard wat terugdrong. Toen ze een stukje gedaan had trok ze zichzelf weer wat terug, om met haar vingers langs zijn kaaklijn en keel te strijken om zo de losse haartjes weg te poetsen. “I don’t want to make it too short though, I like your beard.” Met een onschuldige glimlach keek ze hem aan, dat was immers geen geheim.

Met uiterste preciezie ging ze met het vlijmscherpe mes over zijn keel. Voor de zekerheid hield ze zijn kin vast, zodat hij geen onverwachtse bewegingen kon maken die haar op zouden schrikken. De brunette was er niet op uit om hem pijn te doen, dus nam ze het zekere maar voor het onzekere. Het duurde eventjes voordat ze een groot deel gedaan had, waarna ze zich terug trok om te kijken hoe het stond. Een kleine grijns kroop op haar gezicht, waarna ze hem vertelde dat ze niet van plan was de hele baard weg te halen. “A goodlooking fourteen year old, though,” merkte ze op waarna ze nog wat haartjes van zijn gezicht streek. Een geamuseerde blik verscheen in haar ogen toen hij haar vertelde dat ze ermee kon doen wat ze wilde. I’m all yours. Haar gezicht was nog altijd dichtbij die van hem en voor een kort moment voelde ze een drang naar boven komen borrelen, maar zo snel als deze gekomen was drukte ze het weer weg. “Be careful with what you say,” merkte ze grinnikend op terwijl ze zijn gezicht bijdraaide zodat ze aan de andere kant verder kon, iets wat ook niet lang duurde. Ze leek het onder de knie te krijgen en uiteindelijk trok ze zich definitief terug. “You look a bit more civilized now.” Het mes legde ze naast zich neer, terwijl ze haar ogen op zijn haar richtte, waar misschien ook nog wel wat af kon.

Het was niet de eerste keer dat ze een mes gebruikte, maar wel de eerste keer dat ze deze gebruikte om iemands baard ermee te trimmen. Echter leek het haar steeds gemakkelijker af te gaan, waardoor het ook niet lang duurde voordat ze helemaal klaar was. Haar mondhoek trok speels omhoog bij zijn opmerkingen dat haar woorden nogal fout klonken, iets wat ze zelf ook pas gehoord had nadat ze waren uitgesproken. “You started it,” grijnsde ze terwijl ze het mes naast zich neerlegde, een teken dat ze klaar was. Zodra ze zijn hand op haar bovenbeen voelde keek ze hem vanonder haar wimpers aan. Ze kon er weinig aan doen dat hij, met zijn aanrakingen, haar hartslag op hol kon laten slaan. Ondanks dat ze hem eerder deze dag had afgewezen, voelde het alles behalve onaangenaam. Zacht beet ze dan ook op haar onderlip, een typisch trekje wat ze wel vaker vertoonde, zeker in dit soort situaties. “Am I only getting a ‘thank you’ from you today?” vroeg ze op een wat zachtere toon, immers was haar gezicht toch al dicht bij die van hem en waren er geen andere bronnen van geluid in het huis.

Bij het zien van het mes wat ze gebruikte voor het trimmen van zijn baard kon ze het niet helpen terug te denken aan de dingen die ze op hun kerfstok hadden. Het was die eerste dag al begonnen, met de moord op één van zijn kapiteins. Ze waren onbekenden geweest van elkaar, het was haar grote kans geweest om te ontsnappen, maar ze had het niet gedaan. Dan waren er nog de crewleden van Seton, waar ze ook mee hadden afgerekend in de taveerne. Ze kon zich nog herinneren hoe Asher zijn mensen het bevel had gegeven de straf uit te voeren nadat ze haar oordeel had uitgesproken. Ergens vroeg ze zich af of ze nog meer van dit soort dingen mee gingen maken. Het meest correcte duo waren ze in elk geval niet. Beide leken geen moeite te hebben met geweld en het maakte niet echt uit of dit nu tegen anderen of tegen elkaar was. De hand die subtiel op haar bovenbeen was geplaatst zorgde ervoor dat deze duistere gedachten weer wat wegebte en hij haar aandacht opeiste. Een vage grijns sierde haar lippen nog altijd, maar zwakte wat af toen hij zijn lippen op de hare plaatste. Vrijwel automatisch legde ze haar armen losjes over zijn schouder heen, waarna ze genoot van het gevoel om hem zo dicht bij haar te hebben. Het was nog altijd de vraag hoe ze zo verslaafd aan hem had kunnen raken.

En zelfs nu, na alles wat er de afgelopen weken gebeurd was, zorgde zijn aanwezigheid ervoor dat ze een vreemd gevoel in haar onderbuik kreeg. Opnieuw werd ze eraan herinnerd hoe gek ze op hem was, hoeveel ze om zijn gezelschap was gaan geven in haar periode op het eiland. Toen hij zich terug trok leunde ze lichtjes met haar voorhoofd tegen de zijne, terwijl ze haar mondhoek iets omhoog trok toen ze voelde hoe hij in haar bovenbeen kneep. Haar armen hingen nog altijd losjes over zijn schouders, terwijl de toppen van haar vingers tegen zijn rug aan rustte. Hij merkte op dat ze op deze manier nooit toe zouden komen aan het inpakken van hun spullen. “We’ll have enough time for that,” mompelde ze, nog altijd iets in de ban van het moment wat ze net hadden gedeeld. Uiteindelijk trok ze haar hoofd weer wat terug, maar ze bleef nog altijd op zijn schoot zitten. Bij zijn vraag of ze de jurk mee zou nemen keek ze kort naar beneden, hoe zijn vingers over de fijne stof streken. “If you want me to, I could, maybe.” Nog eventjes bleef ze zitten, waarna een zachte zucht over haar lippen rolde en ze zichzelf overeind hees. Kort bleef ze staan, om hem de gelegenheid te geven om ook overeind te komen, waarna ze met haar hand naar die van hem reikte.

Een twinkeling was in haar ogen te zien toen hij bevestigde dat hij haar best nog eens in deze jurk wilde zien. Ze vroeg zich af wat hij van plan was, gezien het haar niet echt handig leek om in een jurk op zijn schip rond te lopen. Hij ging verder met het becomplimenteren van het kledingstuk wat ze droeg en een vage grijns kroop weer op haar gezicht. “Stop it, you’re going to make me blush.” Ze voelde aan de hitte op haar wangen dat ze dat al enigszins deed, te laat. Asher deelde mee dat hij een bad zou nemen, waarna hij vroeg of ze hem daar gezelschap zou komen houden. “I don’t know if..” ze staakte haar eigen woorden bij het aanblik van de grijns die op zijn gelaat te zien was, “if I would be able to get out of this dress by myself.” Haar mondhoek trok speels naar boven terwijl ze de keuze had gemaakt om haar zin af te breken en op een andere manier te vervolgen. Ze wist inderdaad niet of het wel zo’n goed idee was om bij hem in bad te kruipen, al was er niet echt iets anders wat ze liever zou willen doen. Het moment was perfect en ze genoot er met volle teugen van dat ze zo dicht bij hem kon zijn zonder heel specifiek op haar eigen woorden te moeten letten. Ruzie maken was vermoeiend en ze was blij dat het voor een keer goed leek te gaan. Dat wilde ze zo houden ook.

De brunette deed haar best om streng te klinken wanneer ze hem zei dat hij moest stoppen met het geven van complimenten, voordat ze nog zou gaan blozen. Echter voelde ze zelf ook wel dat haar wangen alweer iets aan het gloeien waren, een fenomeen wat alleen Asher teweeg leek te kunnen brengen. Normaal boeide het haar vrij weinig wat anderen van haar vonden, maar bij hem lag dat toch net een tikkeltje anders. Hij vertelde haar dat dat misschien wel precies zijn doel was geweest, waarop ze hem afkeurend aankeek, al was het wel duidelijk dat ze haar brede glimlach moest inhouden. Na nog eventjes te blijven zitten op zijn schoot was ze dan toch overeind gekomen, waarna hij vroeg of ze hem zou joinen in het bad. Skaði had het idee bijna afgewezen, maar besloot last minute om haar zin strategisch aan te passen, waardoor ze ingestemd had. Ze had geen idee of het verstandig was en of hij dingen van haar zou verwachten, maar er was ook een deel van haar die het alles behalve erg vond. Ze had zich niet voor niets zo uitgedost voor hem. Haar mondhoek trok lichjtes omhoog en ze draaide wat bij, om vervolgens haar ogen te sluiten toen hij de rits op een moordend tempo naar beneden trok. Langzaam liet ze de jurk over haar schouders glijden, waarna ze zich weer naar hem omdraaide en het kledingstuk op de grond liet zakken. Voor een moment haakte ze haar ogen in die van hem, om daarna langs hem heen te stappen en zich in het bad te laten zakken. Wie weet zou hij anders, als ze daar nog langer was blijven staan, weer de drang krijgen om impulsieve dingen te doen. Zin in een zelfde sfeer als deze ochtend had ze niet.

Het duurde eventjes voordat hij uitgevogeld leek te hebben hoe de rits op haar rug werkte, wat er alleen maar voor zorgde dat haar hartslag nog iets omhoog ging. Uiteindelijk kon ze zich weer omdraaien en zakte de jurk naar beneden. Haar ogen waren op die van hem gericht en ze zag hoe deze naar beneden afdwaalde. Misschien was de manier waarop ze hier voor hem stond nog net iets te confronterend, waardoor ze zichzelf al in het bad had laten zakken voordat hij een actie kon ondernemen. Kort keek ze nog zijn kant op, hij leek iets verbaasd te zijn, maar richtte haar ogen toen al snel weer op het stomende water. Ze hoopte dat hij het begreep.

Skaði kon het niet laten om toch nog zijn kant op te blikken toen hij zich ook ontdeed van zijn kleding. Ondertussen bonkte haar hart nog altijd in haar keel, terwijl ze haar rug lichtjes tegen de rand van het bad aan liet komen. Haar benen had ze wat opgetrokken, zodat er tegenover haar nog genoeg ruimte zou zijn voor hem om plaats te nemen. Terwijl hij zich tegenover haar liet zakken richtte ze haar ogen op haar knieën, waar het water lichtjes tegenaan klotste. Bij het horen van de zucht keek ze weer omhoog. “It probably is..” mompelde ze met een vage glimlach en ze snoof zachtjes, waarna ze haar vingers wat afwezig over het wateroppervlak liet gaan. “That one on your leg. It became a nasty scar.” Skaði keek hem vanonder haar wimpers aan, niet goed wetende wat ze anders moest doen. Het voelde gewoon nog een beetje onwennig, alle sprongen die ze vandaag hadden genomen.