[M] Heartstrings

Haar onzekerheid was hem niet ontgaan, maar ze leek wat op te bloeien zodra hij haar een compliment gaf over hoe ze eruitzag. Het moest behoorlijk nieuw voor haar zijn, maar ergens hoopte hij dat ze er wel aan zou kunnen wennen. Ineens zag hij voor zich hoe hij haar mee zou kunnen nemen naar allerlei onzinnige officiële gelegenheden waar hij als stadhouder heen moest. Iedereen liep er behoorlijk netjes bij en Skaði zou op deze manier perfect in het plaatje passen. Op die manier hoefde hij Zypha’s chagrijnige kop niet overal mee naartoe te sleuren en hij zou tevens iets hebben om de hele avond naar te kijken.

Asher keek haar rechtstreeks aan terwijl ze hem liet weten dat ze soep had gemaakt waarvan het recept afkomstig was van haar oma. Hij glimlachte toen ze opmerkte dat ze hoopte dat hij wel van soep hield. “I do,” reageerde hij, waarop hij voor zichzelf wat oplepelde. Hij werkte het meeste voedsel wel zonder al te veel moeite naar binnen, iets dat bijna wel moest wanneer je maanden op zee spendeerde. Vooral tegen het einde aan was er nog maar weinig eetbaars aan boord. Hij nam aan dat Skaði’s kookkunsten stukken beter waren dan wat hem op het schip geserveerd werd. Ze had ook nog volledig uitgepakt, buiten de soep stond er ook nog allemaal ander eten op tafel. Het aanzien ervan maakte hem alleen nog maar hongeriger, dus besloot hij zijn maaltijd maar even uit te testen. Zodra hij de soep proefde, verscheen er opnieuw een glimlach op zijn gezicht. “It’s good,” liet hij haar weten, waarop hij nog een aantal lepels naar binnen werkte. Vervolgens pakte hij de fles wijn en haalde de kurk eruit en schonk zijn eigen glas vol. “Wine?” vroeg hij vervolgens aan haar, waarop hij de fles met een vragende blik boven haar glas hield. Hij had geen idee of ze wilde drinken, vooral gezien het de laatste keer allesbehalve goed ging. Iets waar hij nu even niet aan herinnerd wilde worden.

Asher had het gevoel dat hij onder de indruk moest zijn van het feit dat ze zichzelf eigenhandig in die jurk had weten te werken. Zypha paradeerde altijd rond op een soortgelijke manier, of vaak nog uitbundiger, en had zeker de hulp van twee dienaressen nodig om haar in die dodelijke combinatie van jurk en korset te hijsen. Tot op de dag van vandaag zag hij het nut niet in van het hele proces, al had Sierra hem ooit verteld dat mannen vrouwen in korset schijnbaar een stuk aantrekkelijker vonden. Hoewel hij de moeite waardeerde, was hij tot de conclusie gekomen dat er toch niets boven de volledige absentie van kledingstukken ging. Toch had Skaði hem positief weten te verassen, gezien hij zijn ogen nog steeds niet echt van haar af kon houden.

Zonder moeite werkte hij de soep naar binnen. Het smaakte hem niet alleen bijzonder goed, hij had ook nog eens behoorlijke trek na de hele dag aan het werk te zijn geweest. Al lang voordat hij kapitein werd, was hij erachter gekomen dat de bemanning het nooit zozeer op prijs stelde wanneer hun meerderen zich te goed voelden voor het werk dat de crew doorgaans deed. Asher was zich hier nog steeds maar al te goed van bewust, dus verlaagde hij zich zo nu en dan tot wat mindere klusjes om de crew tevreden te houden. Zelf was hij er een stuk minder blij mee. Na wat soep naar binnen gelepeld te hebben, reikte hij naar de wijnfles, waarvan hij het label nogmaals checkte. Sunfall. Hij goot wat in zijn eigen glas, waarop hij haar ook wat aanbood. Na een korte, bedenkelijke blik zei ze ja en vulde Asher ook haar glas. De fles werd weer op tafel gezet en zijn ogen gingen naar Skaði die haar glas naar hem hief. “To us.” Asher weerkaatste de grijns die op haar gezicht te zien viel. Vervolgens hief hij ook zijn glas en tikte het hare vluchtig aan, terwijl hij haar aan bleef kijken. “To us.” Hij zette het glas vervolgens aan zijn lippen en nam een gulle slok. Vervolgens zette hij het weer op tafel om daarna een stuk brood te pakken. “Ship's ready, we're sailing out tomorrow morning,” liet hij haar vervolgens weten. Het was vrij kort dag, maar tegelijkertijd had het al veel te lang geduurd sinds hij zijn gezicht voor het laatst had laten zien in Brightwater Keep.

To us. Met die twee woorden hoopte hij dat er een nieuw hoofdstuk voor hen werd ingeluid. Dat alle ellende van de afgelopen tijd achter hen lag en voorlopig ook niet meer naar boven gehaald zou worden. Vergeven en vergeten was moeilijk voor hem, dus deed hij liever maar net alsof het allemaal nooit gebeurd was. Elke keer dat er een herinnering naar boven kwam over hun ontelbare ruzies, probeerde hij deze dan ook met man en macht weg te stoppen. Tot nu toe was het hem ook nog eens redelijk gelukt.

Toen hij verkondigde dat ze morgenvroeg al zouden vertrekken, keek ze hem even in stilte aan. Hij kon het niet laten om te denken dat ze er een probleem mee zou hebben. Het was ook wel een beetje kort dag. Haar uiteindelijke glimlach stelde hem echter alweer gerust. Skaði suggereerde dat ze na het eten hun spullen dan maar moesten pakken, waarop hij even knikte. Het was niet alsof hij ontzettend veel mee zou nemen. Met kleren, kaarten, navigatiemateriaal en de kat was het meeste al gezegd. “You looking forward to leaving?” vroeg hij haar, nadat hij nog wat lepels soep naar binnen had gewerkt. Asher zou liegen als hij zei dat hij niet een beetje nerveus was om haar mee op het schip te nemen. Het was immers de eerste keer dat hij een vrouw mee aan boord nam, iets dat over het algemeen niet echt gewaardeerd werd. Er was nog steeds een flink aantal mannen dat er heilig van overtuigd was dat vrouwen ongeluk brachten op zee en daarnaast zou het ook niet helemaal als eerlijk gezien worden. Als het even kon, wilde ieder bemanningslid namelijk wel hun eigen persoonlijke vrouwelijke gezelschap aan boord. Toch was het hem meer dan waard om haar mee aan boord te nemen.

Zijn aandacht werd getrokken door de kat die naast de tafel stond te schooien. Normaal had hij het dier al lang en breed aan de kant getrapt, maar Skaði had zich aan het beest gehecht, dus hield hij zich maar in. Hij stopte net een stukje brood in zijn mond toen ze hem vroeg waar ze op het schip zou slapen. “With me,” kwam er bijna meteen en iets te zelfverzekerd uit. Hij had er niet eens over nagedacht, hij had gewoonweg aangenomen dat ze een bed met hem zou delen. Hier in de villa deden ze namelijk ook niets anders. “Unless you desperately wanna spend some extra time with the crew.” Er verscheen een kleine grijns op zijn gezicht. Hij kon zich niet voorstellen dat ze benedendeks wilde slapen met de rest van de bemanning, maar als ze dat wilde, kon het zeker geregeld worden.

Na al die tijd op het eiland keek hij er wel weer naar uit om op zee te zijn, al was het maar voor even. De afstand van Isla de Juegas naar Brightwater Keep was geen grote en de reis zou dan ook maar enkele dagen duren. Wat dat betrof, was het een ideale proefrit voor Skaði. Hij had er ondertussen voor gezorgd dat hun reis niet tijdens de volle maan zou vallen, om verdere complicaties te voorkomen. Het leek hem namelijk allesbehalve wenselijk om een allesverslindende weerwolf aan boord te hebben. Hij moest alleen nog zien hoe ze dat probleem op zouden lossen wanneer ze eenmaal in de hoofdstad van Rhoynar aan waren gekomen. Maar goed, dat was een probleem voor later. Voor nu had hij er gewoon zin in om haar het schip te laten zien. En om eindelijk weer verenigd te worden met Cres. Na al die beloftes werd het namelijk hoog tijd.

Afscheid nemen van de villa kostte hem niet zo veel moeite meer. Hij was het gewend om constant van thuis te veranderen. Normaal spendeerde hij dan ook lang niet elke nacht op het eiland in zijn eigen bed, maar Skaði had daar toch wel verandering in gebracht. Even vroeg hij haar of ze er zin in had om te vertrekken. Aan de ene kant was ze zich hier wel duidelijk thuis gaan voelen, maar aan de andere kant had ze hier ook meer dan genoeg nare dingen meegemaakt. Hij kon het zich eventueel wel voorstellen dat ze zo onderhand wel klaar was met het eiland. Het antwoord dat ze hem gaf, deed hem opnieuw glimlachen. Het maakte niet uit waar ze waren, zolang ze elkaar maar hadden. Even werd hij afgeleid door de witte kat die Skaði in huis gehaald had, voordat hij weer naar haar opkeek toen ze een vraag stelde. Waar ze zou slapen. Wat het hem betrof, was er geen twijfel over mogelijk dat ze een bed zouden delen. De crew zou het hoogstwaarschijnlijk iets te leuk vinden om de nacht door te mogen brengen met wat vrouwelijk gezelschap. Grijnzend gaf ze aan dat ze dan toch liever voor de eerste optie ging. “I thought so,” reageerde hij, waarop hij nog een hap van zijn brood nam. Vervolgens maakte ze zich hardop druk of het bed wel groot genoeg zou zijn voor hen tweeën. Het antwoord was ja, al had hij het zeker niet erg gevonden om iets dichter tegen haar aan te moeten liggen. “I suppose we’ll find out tomorrow,” luidde zijn antwoord, gepaard met een subtiele grijns. “But it doesn’t really matter now, does it? You’re always lying on top of me anyway,” voegde hij er nonchalant aan toe. Het was zelden zo dat ze de volledige ruimte van het tweepersoonsbed daadwerkelijk gebruikten. Asher werkte vervolgens het laatste beetje soep naar binnen, voordat hij zijn kom een tweede maal vulde. Hij had behoorlijk honger gehad en het was waarschijnlijk de laatste keer deze week dat hij wat fatsoenlijks te eten zou krijgen. “Maybe I should get you to cook once we’re on board,” merkte hij op. Het smaakte hem bijzonder goed, beter dan de rotzooi die hij aan boord van het schip voorgeschoteld kreeg. Er waren nog een aantal dingen te doen voor morgenochtend. Er moest nog het een en ander ingepakt worden, hij wilde nog in bad nu het nog kon en het werd hoog tijd voor hem om zijn baard eindelijk eens te trimmen. Daarnaast wilde hij niet al te laat naar bed. Ze zouden vroeg uitvaren, en ochtenden waren nou eenmaal niet zijn sterkste punt.

Het was al een paar jaren geleden geweest dat hij voor het laatst een vrouw op het schip had toegelaten. De meningen onder de crew waren vaak verdeeld: een deel vond het compleet oneerlijk dat de regels niet altijd voor hem leken te gelden, het andere deel vond het absoluut niet erg om iets te hebben waar ze zo nu en dan naar konden kijken. Asher kon slechts hopen dat ze het breken van de regels van zijn kant niet al te zwaar op zouden nemen. Het was voor hem vanzelfsprekend dat ze bij hem zou slapen, al kwamen de bedenkingen nu pas opzetten. Hun relatie was nou eenmaal niet heel stabiel en hoewel hij het liever niet had, bestond er toch een redelijke kans dat er ergens aan boord weer een ruzie zou uitbreken. Hij was zich er echter wel van bewust dat ze ’s nachts elke keer weer iets van verzoening zochten, dus een groot probleem zou het hopelijk niet zijn. Haar volgende zorg kwam in de vorm van de grootte van het bed en hij liet haar weten dat dat niet zo’n probleem zou moeten zijn, gezien ze toch altijd pal bovenop hem eindigde. Even kantelde hij een mondhoek omhoog toen ze zei dat ze gehecht was geraakt aan haar menselijke kussen. “I’m reduced to being a pillow now?” vroeg hij op een geamuseerde toon. Hij grinnikte even toen ze zei dat het niet de bedoeling was dat ze van het bed af rolde tijdens slecht weer. “I’ll just hold you very tightly to make sure that won’t happen.”

Ondertussen hielp Asher zichzelf aan wat extra eten, gezien het hem allemaal wel goed smaakte. Opnieuw verscheen er een grijns op zijn gezicht toen Skaði opmerkte dat ze geen behoefte had aan een boze kok. “He’s pretty old, I’m sure you can outrun him,” reageerde hij, waarna hij weer wat soep naar binnen lepelde. Zijn verzoek was niet geheel serieus geweest, al zou hij het absoluut niet erg vinden om de kok te mogen lozen en Skaði vervolgens permanent bij hem op het schip te hebben. Zijn gedachten dwaalden tijdens het eten een beetje af, naar hoe de crew op haar zou reageren. Hoe ze het zou ervaren om na al die maanden weer een schip op te moeten, vooral nadat de laatste keer zo verschrikkelijk voor haar was geweest. Hij hielp zichzelf nogmaals aan een stukje brood toen ze opmerkte dat zij zijn baard wel onder handen wilde nemen. Even trok hij een wenkbrauw omhoog terwijl er een vrolijke grijns op zijn gezicht rustte. “I don’t know if I should trust you with a razor that close to my throat,” merkte hij op nonchalante toon op. Het was niet geheel serieus: als hij iemand moest vertrouwen, was zij het wel. Toch kon hij het niet laten om er een beetje paranoïde over te zijn.

Heel veel zorgen maakte hij zich niet. De crew zou waarschijnlijk een poging doen om haar te provoceren, iets dat wellicht ook nog wel zou lukken gezien Skaði vrij licht ontvlambaar was. Toch was hij er zeker van dat ze zich wel kon redden. Als hij iets van haar wist, was het dat ze van zich af kon bijten. Dat had ze die allereerste dag al bewezen. Het was de reden geweest dat zijn aandacht überhaupt op haar was gevallen. Als ze niet zo’n scène had geschopt aan de haven die dag, hadden ze elkaar waarschijnlijk nooit ontmoet. Dan had hij haar – en het vage gevoel dat ze hem bezorgde – nu moeten missen. Hij begreep niet echt wat hem bezielde. Wekenlang was hij boos op haar geweest en nu kon hij bijna niet stoppen met glimlachen. Elk woord dat ze sprak, deed zijn mondhoeken omhoogtrekken. Hij schudde zijn hoofd toen ze hem liet weten dat hij zijn status als haar menselijke kussen verkeerd bekeken had. Ergens wilde hij protesteren, maar hij zou liegen als hij zei dat hij het erg vond dat ze elke nacht haar weg naar hem toe vond. Het maakte hem niet uit dat hij op deze manier elke nacht een aantal keer wakker werd, zolang zij er maar was wanneer hij zijn ogen opende.

Om de huidige kok van zijn baan te beroven, leek haar niet zo’n strak plan. Hij grinnikte even om het beeld dat hij voor ogen kreeg: Skaði die achterna gerend werd op het dek door de oudere man. Ergens was het wel komisch, als je je niet bedacht dat hij haar waarschijnlijk echt wel wat aan wilde doen als ze zijn baan onder zijn neus vandaan haalde. Asher maakte de belofte aan zichzelf om haar dicht in de buurt te houden, gewoon voor de zekerheid. Hij zou het zichzelf niet vergeven als haar iets zou overkomen. Toen ze voorstelde om zijn baard onder handen te nemen, trok hij even een wenkbrauw op. Het was allemaal wel een beetje uit de hand gelopen de laatste tijd, dus heel veel kwaad kon het niet. Hij sprak zijn twijfels uit over hoe verstandig het was om iemand met een mes bij zijn keel te laten, waarop ze hem vroeg of hij haar niet vertrouwde, gepaard met het argument dat ze hem ’s nachts wel zou missen. “Cuddle buddy?” herhaalde hij geamuseerd. “Is that what we are to each other?” Het was iets waar ze het nooit echt over gehad hadden: wat het nou eigenlijk was tussen hen. Grotendeels omdat er niets kon zijn, hij was nog altijd getrouwd met iemand anders. Toch was het moeilijk te ontkennen dat ze veel meer waren dan gewoon twee mensen die het goed met elkaar konden vinden. Hij werkte nog een laatste stukje brood naar binnen, voordat Skadi’s stem de ruimte weer vulde. Hij keek haar even in stilte aan. “Might be a while before we get back,” liet hij haar vervolgens weten. Hij was er zo onderhand wel aan gewend om maanden van huis te zijn, iets dat voor Skaði misschien nog wel wennen zou worden. Asher duwde zijn lege soepkom wat naar achteren, als indicatie dat hij klaar was met eten. “So, you any good with a straight razor?” vroeg hij uiteindelijk. Erg veel zin in een kaaklijn vol scheerwondjes had hij namelijk niet.

Er krulde even een geamuseerde grijns over zijn gezicht toen Skaði toch een soort van label op hun relatie had geplakt. Het was de eerste keer dat ze het onderwerp aansneden en Skaði leek direct een tikkeltje rood te kleuren.  Zodra hij de vraag stelde van wat er tussen hen was, had hij eigenlijk alweer spijt van die woorden. Wat het ook was, het was geen gesprek dat ze op dit moment zouden moeten hebben. Ze leken net uit een stormachtige periode te klimmen en om nu hun relatie te gaan zitten definiëren zou vast geen goede invloed hebben. Hij zou alles waarschijnlijk onderschatten, zoals hij vanochtend had gedaan, en daarmee zou hij haar waarschijnlijk opnieuw kwetsen. Iets dat hij de afgelopen tijd al vaak genoeg had gedaan.

Zoals hij ergens al verwacht had, werd de vraag naar hem toe gekeerd. Een vuil trucje wat ze wel vaker gebruikte, al kon hij het deze keer wel begrijpen. Ze wilde hoogstwaarschijnlijk geen herhaling van deze morgen. Toch bleef hij even stil, in de hoop dat hij een antwoord zou kunnen formuleren dat beide partijen enigszins tevreden kon houden. “Cuddle buddies sounds fine,” mompelde hij toen, waarna zijn ogen even naar de inhoud van zijn glas gingen. “For now.” Zijn antwoord bevatte de belofte van meer, al wist hij niet of hij dat ooit waar zou kunnen maken. Voor haar wilde hij het echter graag proberen. Op een zachtere toon vulde ze hem aan dat ze wel weer terug zouden komen hier, iets dat even een zwakke glimlach op zijn gezicht teweegbracht. “Already getting homesick before we even left?” merkte hij op. Ergens was hij blij met het miraculeuze feit dat hij haar hier thuis had laten voelen. Toch kampte hij zelf met de constante drang om van plek naar plek te gaan. Hij wilde koste wat het kost de deprimerende sleur ontlopen die bijna onvermijdelijk was wanneer je jezelf beperkte tot één plek. Of tot één iemand.

Uiteindelijk waren ze allebei uitgegeten en vertrok Skaði al naar de badkamer, op zoek naar een scheermes. Helemaal zeker van zijn zaak was hij niet, maar hij deed een poging haar te vertrouwen, iets dat hem nog redelijk leek te lukken. Per haar instructie nam hij een van de keukenstoelen mee naar de badkamer, waar hij rustig op ging zitten en toekeek hoe ze alle benodigdheden bij elkaar viste. Een sceptische grijns verscheen op zijn gezicht toen ze zei dat ze voorzichtig zou zijn. “When have you ever been careful?” reageerde hij met een opgetrokken wenkbrauw. Haar roekeloosheid was iets wat haar die eerste dag al gekenmerkt had. Niet dat hij het erg vond, het was immers die kant van haar geweest die zijn aandacht al die weken geleden had weten te trekken.

Bipolair was een understatement. Het ene moment hadden ze knallende ruzie en het andere moment spraken ze tegen elkaar alsof ze een getrouwd koppel waren. Het maakte het moeilijk voor hem om vast te stellen wat ze nou waren. Dan kwam er ook nog het feit dat hij een buitenechtelijke affaire met haar had en ook dat maakte het allemaal niet makkelijker. Het definiëren van hun relatie was kortgezegd lastig en na vanochtend wilde hij ook zeker niet te hard van stapel lopen. Ze had gezegd dat ze van hem hield, iets dat bij hem als een sloopkogel had ingeslagen, voornamelijk omdat hij nog niet zover was. Hoe kon ze zoiets zeggen nadat ze wekenlang constant ruzie hadden gehad? Misschien was het feit dat ze die rampzalige weken overleefd hadden wel het bewijs dat hun relatie stand kon houden, ook door lastige tijden, al durfde hij het daar nu niet op te gokken. Wat als het altijd zo zou zijn? Hij zou haar absoluut niet kwijt willen, maar hij wist ook zeker dat hij zichzelf niet constant door een periode zoals de afgelopen weken wilde sleuren. Gedachten die hij allemaal voor zichzelf zou houden, om de vrede tussen hen maar te bewaren.

Met enige finesse, althans dat hoopte hij, wendde hij het gesprek af. Hij nam genoegen met het label dat ze op onserieuze manier aan hun relatie had gehangen, voor nu. Misschien zou het wel minder worden, misschien wel meer. Asher wist in ieder geval wel waar hij op hoopte, maar alleen de tijd zou een antwoord kunnen geven op de vraag of ze überhaupt nog een kans maakten. Even liet hij een glimp van een glimlach zien toen ze een soort van toegaf dat ze het hier toch wel zou missen. Asher was het daar niet volledig mee eens. Over de jaren heen leek de villa alleen nog maar meer vervelende herinneringen te huizen. Hij kon het lichaam van Seton dan ook nog praktisch zien liggen op de houten vloer in de woonkamer. Een beeld dat hij hoogstwaarschijnlijk nooit meer van zijn netvlies zou krijgen. De goede dingen die hier waren gebeurd, leken hem in de meeste gevallen totaal te ontgaan. Eenmaal in de badkamer aangekomen, had hij het gevoel de lading van hun vorige gesprek gedeeltelijk ontvlucht te zijn. Misschien dat ze het er ooit weer eens over zouden hebben, al was die kans klein. Het was hem met de tijd wel duidelijk geworden dat communicatie voor hen beiden niet bepaald een sterk punt was. Ze deden zich allebei graag sterker voor dan ze waren en uiteindelijk duwde dat hen richting hun eigen breekpunt. Even keek hij Skaði ongelovig aan toen ze durfde te pleiten dat ze altijd voorzichtig was. “Liar,” zei hij met een grijnsje. De eerste dag al had ze haar leven ongeveer tien keer op het spel gezet, dus voorzichtig kon hij haar zeker niet noemen. Misschien dat ze wat bedachtzamer zou zijn als het om hem ging, tenminste dat hoopte hij op dit moment. Zijn blik werd op haar jurk gefixeerd toen ze deze optilde om vervolgens op zijn schoot te komen zitten. Skaði zelf leek uiterst tevreden met deze positie, maar het intieme fysieke contact duwde Asher met gemak over het randje. Hij voelde zijn hartslag dan ook plotseling omhoogschieten en legde zijn handen intuïtief op haar heupen. Terwijl Skaði het mes weer oppakte en zich op zijn baard richtte, was Asher’s aandacht op iets volkomen anders gericht. Hardop vroeg ze zich af waar ze moest beginnen, waarna ze haar hand door zijn haar liet gaan. “You’re making it very hard for me to sit still right now,” liet hij haar op een lage, enigszins rauwe toon weten. Nu was het niet bepaald moeilijk om Asher op deze manier te prikkelen, maar Skaði leek haar best niet eens te hoeven doen.