Ze zag er goed uit. Zelfs voor iemand met een kater. De blondine zuchtte een keer, gevolgd door een nog veel dramatischere zucht toen hij zei dat hij d’r haar blond leuk vond. “I’ll live with it then,” bracht ze hoofdschuddend uit. Nee, de blondine had… zich altijd willen onderscheiden van de rest. Meelopen met de massa was niets voor haar. Niet dat haar gedachtegang ook maar enigszins normaal was. Dus haar uiterlijk moest daar maar bij passen.
Nou, nou. Kaz had manieren! Hij opende de deur voor haar en met een lachje stapte ze er doorheen. “Kaz the gentleman… Who would’ve thought,” mompelde ze hoofdschuddend, terwijl ze haar jas aantrok. Op naar Brightwater Keep dan maar.