Het plotselinge gevoel dat er iets naast hem lichter was geworden, was het eerst moment dat Kaz wakker leek te worden. Hoewel hij zijn ogen niet opende, was het genoeg voor hem om te weten dat Allison was opgestaan. In eerste instantie wilde zijn hart meteen tien keer sneller gaan kloppen en kwam zijn hoofd met het idee dat ze stiekem weg aan het sluipen was om hem achter te laten, maar vrij snel daarna wist hij zichzelf tot kalmte te manen met de gedachte dat als ze dat had willen doen, ze het waarschijnlijk veel eerder had gedaan.
Kaz rekte zich uit en wreef in zijn ogen. Het was al vrij snel duidelijk dat hij meer dan een uur had geslapen. Teleurstellend, maar begrijpelijk. Hij hoorde Allison's geschuifel op de gang, maar bleef liggen zoals hij lag, zijn ogen starend naar een muur. Niet heel bijzonder, maar het was iets. Daarbij was hij gewoon nog steeds veel te moe om een fuck te geven om zijn omgeving. Allison excluded.

Hij keek even om toen hij Allison op het bed hoorde ploffen en glimlachte. De dief draaide zich op zijn rug en strekte zich wat uit. Kijk, dit was nog eens het goede leven. Een tijdje staarde hij haar aan. Er klopte iets niet. Het duurde hem alleen een aantal minuten voordat zijn hoofd er eindelijk bij kwam wat het eigenlijk was. ''Am I still dreaming or are you actually wearing black?'' Mompelde hij terwijl hij even in zijn ogen wreef en haar nogmaals bekeek, alsof hij het echt niet kon geloven.

Kaz grinnikte zachtjes en sloot zijn ogen kort. Al dit licht was teveel voor hem. Geen wonder dat hij altijd zwart droeg. ''It would be a nice image.'' Grijnsde hij met een opgeluchte zucht. Zoals het nu leek, zou er niets aan de hand moeten zijn. Hij knikte langzaam. ''Best one in weeks, I think.'' Gaf hij eerlijk toe, voordat hij zijn hoofd kantelde en in haar richting keek. ''What about you, though?''

Kaz keek haar stilletjes aan en luisterde naar haar woorden. Vervolgens knikte hij begrijpend. Na de hele situatie vannacht kon hij zeker wel begrijpen waar ze vandaan kwam. Hij haatte zichzelf dat hij dit alles indirect, of misschien wel direct, had veroorzaakt. Dat hij weer die eikel moest zijn die haar gewoon verlaten had. ''I'm sorry you're going through that.'' mompelde hij terwijl hij een hand uitstak om een haar uit haar gezicht te strijken. ''And I'm sorry if I am the one that caused it.'' Voegde hij er nog aan toe met een bezorgde frons.

Hij hoorde haar woorden aan en bleef haar bezorgd aanstaren. Er was iets wat ze niet wilde zeggen, of niet durfde te zeggen.. Kaz wist niet zeker of hij er wel naar kon vragen, maar voordat hij dat goed en wel had besloten, was ze hem al voor. Hij begreep het niet helemaal. Als ze werkelijk alles had gedaan wat hij haar had gezegd, was het dan juist nu niet fijn om vrij te zijn? Om zelf beslissingen te kunnen maken? ''But.. you're free now? You can do whatever the fuck you want to do..'' Zei hij terwijl hij haar niet-begrijpend aankeek. Allison bleef een raadsel voor hem.

Kaz probeerde zo goed als hij kon te luisteren en zijn aandacht te behouden. Hij was alleen maar opgegroeid in vrijheid en kon zich niet voorstellen hoe iemand kon leven die alleen maar deed wat hem of haar werd gezegd. Alhoewel.. zat hij nu niet in datzelfde schuitje? Was hij nu ook niet verplicht te luisteren naar wat Lareth hem bood te doen? Kaz draaide zich wat meer richting Allison toe en steunde op zijn elleboog om overeind te blijven. ''But what if you fly?''

Het was duidelijk dat Allison er niet graag over praatte en graag van onderwerp wilde veranderen. Kaz zuchtte kort en keek langs haar heen. Natuurlijk. Hij haalde zijn schouders op, wat wat lastig was in de positie waar hij zich in bevond, maar hij deed het toch, en beet kort op zijn lip. ''The usual hauntings. Just some old memories, I guess.'' Sprak hij wat onverschillig. Het liefst wilde hij het hier ook niet over hebben, maar het maakte niet uit waar je over begon. Een van de twee zou het onderwerp waar ze het over hadden altijd vervelend vinden om over te praten.

De dief hees zich overeind en ging rechter op zitten. Het liefst wilde hij nog blijven liggen, maar dan kwam er helemaal niets meer van deze dag. Daarnaast voelde het dat als hij daadwerkelijk was blijven liggen, zijn lichaam niet meer van positie kon veranderen. Met het paardrijden en de hele dag die zich ervoor had afgespeeld, voelde alles verschrikkelijk stijf aan. Hij wreef even over zijn manke been maar besloot het voor de rest met rust te laten. ''It sounded like you needed it.'' Merkte hij droogjes op, als grap bedoelt. Maar wat had hij anders moeten doen? Zich omdraaien en het negeren? Dan was hij pas een eikel.