Kaz begon als haar te klinken, waardoor ze even glimlachte. “I think bed is fine… I can use a change of clothes.” Ze schudde even haar hoofd en ging met haar hand door haar haren, een frons op haar gelaat zettend. Een douche kon ze ook nog wel gebruiken, in alle eerlijkheid. “So unless you want to grab a shower first,” besloot ze daarom maar te zeggen, een wenkbrauw heffend. Als hij dat van plan was, kon ze misschien even kijken wat er in de kelder aan de gang was… Of misschien zou ze gewoon haar pyjama bij elkaar rapen en was dat het. Ze miste haar kledingkast en haar eigen bed.

---

Praise the lords. Allison glimlachte naar de jongen en zette zich met snelle stappen naar boven, om de kamer die als kledingkast functioneerde in te duiken. Ze had al snel een pyjama gevonden en dook de douche in. Voor de blondine voelde het als tien minuten, maar in realiteit stond ze daar voor waarschijnlijk wat over een half uur voor ze er eenmaal uit kwam. Haar haren bleven los over haar schouders hangen, gedroogd met een handdoek en ze keek even naar haar pyjamatop en -broek. Ah, dat had ze gemist. Die nachtponnen waren ook niet altijd even comfortabel.

Met soepele stappen had ze zich de trap op gewerkt, om in de deuropening te blijven staan en Kaz met een glimlach aan te kijken. “All set,” sprak ze. Ze gleed even met haar hand door de nog vochtige haren en vervloekte zichzelf voor een moment omdat ze te lui was geweest om er direct een kleur doorheen te gooien, waardoor het zijn oude blonde kleur weer terug had na het wassen. Saai, zeg.

---

De blondine zuchtte even en wandelde op de jongen af, om zich naast hem in het bed neer te leggen. “I wouldn’t go out dressed like this,” verzuchtte ze. Ze lag op haar buik, leunend op haar ellebogen en met haar onderbenen die zacht heen en weer bewogen terwijl ze de jongen aankeek. “It’s just… very comfortable,” besloot ze te zeggen. En, er was niets in de kast van de blondine te vinden wat niet compleet perfect was in haar ogen. Mocht er iets uit haar smaak vallen, werd het meteen weggegooid. Zelfs Ellie’s kast, of in ieder geval degene waaruit Allison koos als ze ergens heen gingen, was perfect.

---

Allison grinnikte even na zijn woorden over fancy kledij in bed. Ze hief haar schouders een beetje. “Why would I own anything that isn’t fancy?” vroeg ze liefjes. Fancy was misschien niet het juiste woord, maar alles wat ze had, daar was ze persoonlijk verliefd op. Van het simpele witte topje tot de dure jurk. Elk item.
Zijn volgende opmerking deed haar even wegkijken, een lichte blos over haar wangen kleurend. Kaz en complimenten. Dat ochtendhumeur was als sneeuw voor de zon verdwenen, zeker. Ze keek hem weer aan en beet even kort op haar lip. Ze draaide zich ook op haar zij en glimlachte. “I’m sure you do too.” Als hij toch eens iets anders aan zou doen dan zwart.

---

Allison liet haar vingers even door zijn haar glijden na zijn woorden en glimlachte lichtjes. “Then we’ll just have to make sure to not get them dirty,” knipoogde ze. Ze lagen in bed, immers. Hoe smerig konden haar kleren worden? Maar… hij had een punt. Veel veranderen aan het feit dat haar kledij vies werd kon hij toch niet, dus misschien moest ze dit gewoon voor zich houden. Hoe lastig het ook was.
Zijn volgende opmerking had haar laten lachen. “I’m looking forward to it,” was haar directe reactie. Nee. Zwart stond hem… goed. Het kleurde enorm af tegen haar als ze ernaast liep tenzij ze één van haar weinige zwarte sets aanhad, maar… Het had iets. Zijn donkere haar en kleding, met de blauwe ogen en de gekleurde tattoos… Ze had niet het idee dat ze daar in de nabije toekomst genoeg van zou krijgen.

---

Ze deed een poging weg te bewegen van de por, maar kneep haar ogen even dicht toen dat mislukte. Ze lachte even kort, voor ze zich Kaz weer inbeeldde in het wit. “You’re lucky that you look very good in black, then,” sprak de blondine met een getreurde zucht toen hij zei dat het nooit ging gebeuren. Ze had het zo graag willen zien, maar ze moest toegeven… het was een vreemd idee en ze wist niet zeker of het nou echt goed zou zijn. Hetzelfde gold voor haar. Het zou ronduit vreemd zijn als ze haar stijl ineens zou veranderen. Ze liet haar hoofd ook in het kussen zakken en sloot haar ogen even in een tevreden zucht. Ergens was ze bang dat als ze in slaap zou vallen, duidelijk zou worden dat dit alles maar een zielige droom was geweest en alles weer terug zou gaan naar hoe het was voor ze naar Valyria was vertrokken.

---

Toen ze haar ogen weer opende, viel haar de serieuze blik van Kaz op. Een lichte frons sierde haar gelaat en ze forceerde een glimlach. Het was alsof er altijd op z’n minst één van de twee in gedachten was verzonken, de glimlach van hun gezicht vegend door bezig te zijn met dingen die er op het moment even niet toe deden. Haar blik gleed langzaam over de tattoos op zijn arm, voor ze hem weer aankeek. Misschien… Ze bewoog iets naar hem toe, waardoor ze iets dichterbij zou komen te liggen, in de hoop zijn aandacht weer van het plafond te trekken. Niet te veel nadenken. Dat was voor niemand goed. Zelfs al kon ze daar zelf ook aardig wat van. Vervolgens sloot ze haar ogen maar weer. Slaap kwam dichterbij na de vreemde nacht die ze hiervoor had gehad. Ze wilde ook dat Kaz zijn rust zou krijgen en wilde dit ook niet verstoren, maar bang om in slaap te vallen was ze nog altijd. Nachtmerries. Realiteit. Het verschil was onmogelijk te zien zodra je in slaap viel.

---

Het leek haar gelukt te zijn. Zijn arm werd om haar heen geslagen en er werd een kus op haar voorhoofd gedrukt. Ze opende haar ogen weer toen hij terug leunde, om hem even aan te kijken. De glimlach op zijn gezicht was zoveel beter om te zien. Even bleef ze zo liggen, in complete stilte, gewoon… genietend van het feit dat alles voor de verandering even oké was. Ze hadden alles uitgepraat en leken voor even op een goede plek te zijn. Hoe lang dat zou duren, was een vraag die ze uit haar hoofd probeerde te duwen. Ze zou er alles voor doen om dit gevoel te koesteren, om het niet nog eens te verpesten. Dat had ze nu al vaak genoeg gedaan. Ze sloot haar ogen weer. “I still love you too,” fluisterde ze zacht. Het was wat hij eerder had gezegd, terug in Valyria. Ze had hem daar ter plekke vergeven. Ze had echter niet geantwoord, had enkel tegen hem aan gestaan in stilte.

---