Het had geklonken of ze het nodig had. De blondine snoof even geamuseerd en legde zich op haar buik neer toen Kaz wat rechter ging zitten, waardoor ze naar hem omhoog moest kijken. Ze steunde op haar elleboog en legde het boek onder zich neer, om het weer op de bladzijde van de pijnstiller te openen en er met haar potlood op te tikken. Een gefrustreerde blik werd op de woorden gericht, voor ze het hopeloos liet dichtvallen. “Hopeless,” mompelde ze, voor ze een wenkbrauw naar de jongen hief. “Hungry?” besloot ze dan maar te vragen. Hoe langer ze naar dit boek zou kijken, hoe groter de irritatie leek te worden, immers. Misschien moest ze gewoon een betere alchemist vinden.

---

Er werd een kus op haar wang gedrukt en de blondine glimlachte voorzichtig. Ze werkte zich overeind van het bed en maakte deze op (want stel je voor dat het er niet perfect uit zag), om het boek op het kussen te leggen. Haar blik schoot even naar Kaz wie, vooral met een ontbloot bovenlijf, toch nog altijd een sight for sore eyes was, maar al gauw wist ze haar blik af te wenden. Ahem, Allison. Gedraag je. “Let’s go out and grab something then,” sprak ze met een flauw lachje, voor ze zich naar beneden zette en haar schoenen aandeed. Ze was enkele dagen weggeweest en als Ellie al eten in huis had gehaald, durfde ze het niet helemaal te vertrouwen.

---